ဤေခါင္းစဥ္ကို ျမင္လိုက္ရသူမ်ားက ”ဒီကိုယ္ေတာ္ႏွယ္၊ ႀကံႀကံဖန္ဖန္
ဒီေမးခြန္းကို အဓိပၸာယ္မဲ့ေမးေနတယ္။ လူသားမိဘေတြက ေပါက္ဖြားလာတာ
လူမျဖစ္လို႔ ဘာျဖစ္ ရမလဲ”ဟု ေတြးေတာေကာင္း ေတြးေတာ ႏိုင္ပါ၏။
ရဟန္းခံခါနီးတြင္ ရဟန္းေလာင္းအား ေမးျမန္းရမည့္ ေမးခြန္း ၁၅ခ်က္တို႔တြင္
‘မႏု ေႆာသိ-သင္လူသားစင္စစ္ ဟုတ္ပါ၏ ေလာ’ဟု ေမးခြန္းတစ္ခ်က္ပါရွိ၏။ လူသားက
ေပါက္ဖြား လူသားရွင္သာမေဏတစ္ပါးကို ‘သင္ လူသား စင္စစ္ဟုတ္ပါ၏ေလာ’ ဟူေသာ
ေမးခြန္းမွာ အဓိပၸာယ္ ကင္းမဲ့ေနသေယာင္။ သို႔ေသာ္-ထိုေမးခြန္းကို ေမးရသည္မွာ
အဓိပၸာယ္ရွိ၏။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က နဂါး ႀကီးတစ္ေကာင္ နဂါးဘဝကို ရြံ႕မုန္း၍
နဂါး ဘဝမွ လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း ႀကံဆရင္း လူေယာင္ဖန္ဆင္းကာ ရဟန္းခံခဲ့ဖူး၏။
ထို႔ ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ရဟန္းခံခါနီးတြင္ ရဟန္းေလာင္းအား ထိုေမးခြန္းကို
ေမးခိုင္း ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေလသတည္း။ ဤသို႔လွ်င္ ‘မႏုေႆာသိ သင္လူသား
စင္စစ္ဟုတ္ပါ၏ ေလာ’ဟူေသာ ေမးခြန္းသည္ အဓိပၸာယ္ရွိ ေသာ ေမးခြန္းသာျဖစ္၏။
ဤ၌လည္း ‘သင္ လူျဖစ္ပါၿပီေလာ’ ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ေလးေလးနက္နက္
မေတြးတတ္သူတို႔က အပိုေမးခြန္း(ဌပနီယ ပုစၧာ)ဟုထင္ေကာင္း ထင္ႏိုင္ေပ၏။ လူသား
မိဘက ေပါက္ဖြား၍ ပခုံးႏွစ္ဖက္ၾကား ဦး ေခါင္းေပါက္ကာမွ်၊မိုးကို
ဦးေခါင္းေပးၿပီး ခႏၶာ ကိုယ္ေထာင္၍ သြားကာမွ်၊ လက၊္ေျခ ၊ကိုယ္ အဂၤါ
ျပည့္စုံကာမွ်ျဖင့္ ျပည့္ဝေသာ မႏုႆ ေခၚ-လူသား စင္စစ္ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
လူသားမိဘက ေပါက္ဖြားသည္ မွန္ေသာ္လည္း ‘ငါခ်မ္းသာဖို႔၊ငါ့မိသားစု ခ်မ္း
သာဖို႔’စသည္ျဖင့္ ေနရာတကာဝယ္ ငါကို ေရွ႕တန္းတင္၍ ျပဳလုပ္၊
ေျပာဆို၊ႀကံစည္ေန လွ်င္ အႏွီပုဂၢိဳလ္သည္ မိုးကို ေက်ာေပး၍
ေျခေထာက္ေလးေခ်ာင္းေထာက္ကာ ကန္႔ လန္႕သြားတတ္ေသာ တိရစၧာန္ႏွင့္ ဘာထူး
ေတာ့အ့ံနည္း။
တိရစၧာန္ဟုေခၚေသာ ကန္႔လန္႔သြား သတၱဝါတို႔သည္ ေနရာတကာ ငါကို ေရွ႕တန္း တင္တတ္ၾက၏။ ထိုသေဘာကို ထင္ရွားေစ ရန္ ေခြးတစ္အုပ္ကို ေခၚ၍ စားခြက္တြင္ စား ေသာက္ဖြယ္မ်ားပုံကာ ေကြၽးၾကည့္ပါေလ။ တ႐ုန္း႐ုန္း တဝုန္းဝုန္းျဖင့္ ‘ငါ ဝဖို႔သာ အေရး ႀကီးသည္’ဟု အငမ္းမရ အလုအယက္စား ေသာက္ေနၾကသည္မွာ ငါကို ေရွ႕တန္းတင္ သည့္သေဘာ အထင္အရွား ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကသူ တို႔သည္ လူသားမိဘက ေပါက္ဖြားသည္ မွန္ ေသာ္လည္း တိရစၧာန္ႏွင့္ မထူးၾကေခ်။
အတၴာနတၴံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
ကာရဏာကာရဏံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
ကုသလာ ကုသလံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
မေနာ ဥႆႏၷံ ဧေတသႏၲိ မႏုႆာ။
အက်ဳိးရွိ အက်ဳိးမဲ့၊ အေၾကာင္းဟုတ္၊ မဟုတ္၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို ခြဲျခား၍ သိတတ္ပါမွ ‘မႏုႆလူ’ဟု ေခၚရ၏။ ထိုသို႔ မသိလွ်င္ မႏုႆ-လူမဟုတ္ေပ။ ထက္ျမက္ ေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိပါမွ မႏုႆ-လူဟုေခၚ ရ၏။ ထက္ျမက္ေသာ စိတ္ဓာတ္မရွိလွ်င္ မႏုႆ-လူဟု မေခၚႏိုင္ေပ။ အက်ဳိးရွိ အက်ဳိးမဲ့၊အေၾကာင္းဟုတ္ မဟုတ္၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ခြဲျခားသိ၍ စိတ္ ဓာတ္ထက္ျမက္ေသာ မႏုႆ-လူသားတို႔ သည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိုသာ မၾကည့္ၾက၊ အမ်ားခ်မ္းသာေရးကိုလည္း ၾကည့္ၾကေလ သည္။ အဆင့္အတန္းျမင့္သူ မႏုႆျဖစ္ေလေလ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ေဆာင္ရြက္ေလ ေလျဖစ္သည္။ ဘာသာသာသနာ အက်ဳိး သယ္ပိုးေလေလျဖစ္သည္။ ႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ မည့္ လူ႕ဘဝတြင္ ေကာင္းက်ဳိးမရွိသည့္ေနရာ ၌ ၿပိဳင္ဆိုင္မေနသင့္ၾကေပ။ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ဘဝ၊ရရွိသည့္ဥစၥာ၊တတ္ကြၽမ္းသည့္ အတတ္ပညာ တို႔ကို မိမိႏွင့္သူတစ္ပါး ေကာင္းက်ဳိးမ်ား ရာ၌သာ အသုံးခ်သင့္ၾကေပသည္။ သန္း ေခါင္စာရင္းမွ မိမိေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့လွ်င္ ကမၻာေလာကေပၚဝယ္ မိမိ၏ ေျခရာ လက္ရာမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ေစသင့္သည္။
ကိုယ္က်ဳိးႏွင့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို မငဲ့၊ အမ်ားအက်ဳိးကိုပါ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အက်ဳိးရွိ၊ အက်ဳိးမဲ့ကို ခြဲျခားသိႏိုင္ေသာ၊ အေၾကာင္းဟုတ္-မဟုတ္ ခြဲျခား သိႏိုင္ ေသာ၊ ကုသိုလ္-အကုသိုလ္ ခြဲျခားသိႏိုင္ေသာ၊ စိတ္ဓာတ္ထက္ျမက္ေသာ မႏုႆ-လူသားတို႔၏ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိမိ အပါအဝင္ အားလုံးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မိမိ ကိုယ္ မိမိျပန္လည္ ေမးျမန္းသင့္ၾကပါသည္။ ‘သင္ လူျဖစ္ပါၿပီေလာ’ဟူ၍…။
အသွ်င္အဘိဇာတာဘိဝံသ
တိရစၧာန္ဟုေခၚေသာ ကန္႔လန္႔သြား သတၱဝါတို႔သည္ ေနရာတကာ ငါကို ေရွ႕တန္း တင္တတ္ၾက၏။ ထိုသေဘာကို ထင္ရွားေစ ရန္ ေခြးတစ္အုပ္ကို ေခၚ၍ စားခြက္တြင္ စား ေသာက္ဖြယ္မ်ားပုံကာ ေကြၽးၾကည့္ပါေလ။ တ႐ုန္း႐ုန္း တဝုန္းဝုန္းျဖင့္ ‘ငါ ဝဖို႔သာ အေရး ႀကီးသည္’ဟု အငမ္းမရ အလုအယက္စား ေသာက္ေနၾကသည္မွာ ငါကို ေရွ႕တန္းတင္ သည့္သေဘာ အထင္အရွား ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကသူ တို႔သည္ လူသားမိဘက ေပါက္ဖြားသည္ မွန္ ေသာ္လည္း တိရစၧာန္ႏွင့္ မထူးၾကေခ်။
အတၴာနတၴံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
ကာရဏာကာရဏံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
ကုသလာ ကုသလံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ။
မေနာ ဥႆႏၷံ ဧေတသႏၲိ မႏုႆာ။
အက်ဳိးရွိ အက်ဳိးမဲ့၊ အေၾကာင္းဟုတ္၊ မဟုတ္၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို ခြဲျခား၍ သိတတ္ပါမွ ‘မႏုႆလူ’ဟု ေခၚရ၏။ ထိုသို႔ မသိလွ်င္ မႏုႆ-လူမဟုတ္ေပ။ ထက္ျမက္ ေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိပါမွ မႏုႆ-လူဟုေခၚ ရ၏။ ထက္ျမက္ေသာ စိတ္ဓာတ္မရွိလွ်င္ မႏုႆ-လူဟု မေခၚႏိုင္ေပ။ အက်ဳိးရွိ အက်ဳိးမဲ့၊အေၾကာင္းဟုတ္ မဟုတ္၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ခြဲျခားသိ၍ စိတ္ ဓာတ္ထက္ျမက္ေသာ မႏုႆ-လူသားတို႔ သည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိုသာ မၾကည့္ၾက၊ အမ်ားခ်မ္းသာေရးကိုလည္း ၾကည့္ၾကေလ သည္။ အဆင့္အတန္းျမင့္သူ မႏုႆျဖစ္ေလေလ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ေဆာင္ရြက္ေလ ေလျဖစ္သည္။ ဘာသာသာသနာ အက်ဳိး သယ္ပိုးေလေလျဖစ္သည္။ ႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ မည့္ လူ႕ဘဝတြင္ ေကာင္းက်ဳိးမရွိသည့္ေနရာ ၌ ၿပိဳင္ဆိုင္မေနသင့္ၾကေပ။ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ဘဝ၊ရရွိသည့္ဥစၥာ၊တတ္ကြၽမ္းသည့္ အတတ္ပညာ တို႔ကို မိမိႏွင့္သူတစ္ပါး ေကာင္းက်ဳိးမ်ား ရာ၌သာ အသုံးခ်သင့္ၾကေပသည္။ သန္း ေခါင္စာရင္းမွ မိမိေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့လွ်င္ ကမၻာေလာကေပၚဝယ္ မိမိ၏ ေျခရာ လက္ရာမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ေစသင့္သည္။
ကိုယ္က်ဳိးႏွင့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို မငဲ့၊ အမ်ားအက်ဳိးကိုပါ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အက်ဳိးရွိ၊ အက်ဳိးမဲ့ကို ခြဲျခားသိႏိုင္ေသာ၊ အေၾကာင္းဟုတ္-မဟုတ္ ခြဲျခား သိႏိုင္ ေသာ၊ ကုသိုလ္-အကုသိုလ္ ခြဲျခားသိႏိုင္ေသာ၊ စိတ္ဓာတ္ထက္ျမက္ေသာ မႏုႆ-လူသားတို႔၏ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိမိ အပါအဝင္ အားလုံးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မိမိ ကိုယ္ မိမိျပန္လည္ ေမးျမန္းသင့္ၾကပါသည္။ ‘သင္ လူျဖစ္ပါၿပီေလာ’ဟူ၍…။
အသွ်င္အဘိဇာတာဘိဝံသ
No comments:
Post a Comment