သူငယ္ခ်င္းဆိုတာဘာလဲလို႔ေမးရင္စာမွာဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။
သုခဒုကၡံသဟအာယႏိၱဥပဂစၧ ႏၲိတိသဟာယေကာ၊အဓိပၸါယ္ကေတာ့ခ်မ္းသာဆင္းရဲကိုအတူတကြ
ခံစားတတ္ေသာေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းပါတဲ့၊သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ပါဠိကသဟာယပါ။မၾကာေသးခင္ကမိမိတို႔ရဲ႕ ရိပ္သာကုိသံုးဆယ္စြန္းစြန္းဆရာ၀န္ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။တစ္ေယာက္ကတရား၀င္ဖို႔၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့အေဖာ္အာမခံအျဖစ္လိုက္လာတာပါ။အေဖာ္အာမခံအျဖစ္လိုက္လာတဲ့ ဆရာ၀န္ကေက်ာင္းတိုက္နဲ႔ဆက္စပ္ေနသလိုတရားရိပ္သာ၀င္မယ့္ဆရာ၀န္ကလည္း ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကနဲ႔ဆက္စပ္ေနျပန္ပါတယ္။ဒီေတာ့မိမိကလည္းထုိက္သင့္သေလာက္ကူညီရံုေပါ့။
ကူညီတယ္ဆိုေပမယ့္ထူးျပီးမကူညီပါဘူး။ႏႈတ္အားျဖင့္ေျပာျပရံုပါ။မိမိစိတ္၀င္စားတာကအေဖာ္အျဖစ္
လုိက္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္ကုိပါ။အဲဒီဆရာ၀န္ကေရာက္တဲ့ေန႔မွာသူ႔သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္အတြက္ ကိုယ္တိုင္အိပ္ရာခင္းေပးကိုယ္တုိင္ျခင္ေထာင္ေထာင္ေပးပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကုိသင့္ေတာ္သလိုထားေပးရင္း
သူ႔သူငယ္ခ်င္းကိုအားေပးစကားေတြတြင္တြင္ေျပာေနျပန္ပါတယ္။ျပန္ခါနီးေတာ့မိမိကုိလည္းသူ႔သူငယ္ခ်င္းက
တစ္ခါမွတရားစခန္းမ၀င္ဖူးေသးလို႔ဂရုစိုက္ဖို႔မွာေနျပန္ပါတယ္။တရား၀င္ေနတဲ့အျခားရက္ေတြမွာလည္း မၾကာခဏလာျပီးလိုအပ္တာေတြလုပ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကံသံုးပါးအမူအရာေလးေတြဟာ
ျမင္ေနရသူမိမိအတြက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုဖြင့္ျပေနသလိုခံစားရပါတယ္။စိတ္ထဲမွာလဲ
အေဖာ္အျဖစ္လိုက္ပို႔တဲ့ဆရာ၀န္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္ညိဳသြားမိပါတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ။ တရားအားမထုတ္ဖူးေသးတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုရိပ္သာေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္တာဟာနည္းတဲ့သံေယာဇဥ္ နည္းတဲ့အသိၪာဏ္မွဟုတ္တာ။သူငယ္ခ်င္းဆိုတာဒါမ်ိဳးမွတျခားပစၥည္းေတြနဲ႔ခ်ီးေျမွာက္တာထက္ဓမၼနဲ႔
ခ်ီးေျမွာက္တာဟာအေကာင္းဆံုးခ်ီးေျမွာက္မႈပါ။အဲဒီဆရာ၀န္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကံသံုးပါး အမူအရာေလးေတြၾကည့္ျပီးၾကည္ညိဳျဖစ္ရင္းအခုေျပာျပမယ့္၀ထၳဳေလးကအေတြးထဲေပၚလာတာပါ။
ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုကိုႏိႈင္းယွဥ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ႏိႈင္းယွဥ္ရေအာင္ပံုသဏၭာန္ခ်င္းလဲမတူပါဘူး။ဒါေပမဲ့
ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုလံုးကသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုဖြင့္ျပေနလို႔ပါ။ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဃဋိကာရလို႔အမည္ရတဲ့အိုးထိန္းသည္တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ဃဋိကာရရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက
ေဇာတိပါလပါ။ဃဋိကာရကဇာတ္နိမ့္အမ်ိဳး၊ေဇာတိပါလကဇာတ္ျမင့္အမ်ိဳး၊ဒါေပမယ့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
အေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။`တစ္ေန႔ေတာ့ဃဋိကာရကေဇာတိပါလကိုကႆပဘုရားရွင္ကုိ သြားဖူးဖို႔ေခၚပါတယ္။ဒီေတာ့ေဇာတိပါလကဘယ္လုိျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့"ဦးျပည္းရဟန္းယုတ္ကိုဖူးလို႔
ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ"လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ေဇာတိပါလရဲ႕စကားသံထဲမွာဇာတ္ျမင့္ဆိုတဲ့မာနသံက အထင္းသားေပၚေနပါတယ္။ဃဋကာရကသံုးၾကိမ္သံုးခါေခၚပါတယ္။ေဇာတိပါလကသံုးၾကိမ္သံုးခါျငင္းပါတယ္။
ေဇာတိပါလရဲ႕ျငင္းသံအဆံုးမွာဃဋိကာရကေရခ်ိဳးဖို႔ျမစ္ဆိပ္ကုိေခၚျပန္ပါတယ္။ဒီအခါမွာေတာ့ေဇာတိပါလ
မျငင္းပါဘူး။ဃဋိကာရေနာက္ကုိေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းလိုက္ခဲ့ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ဃဋိကာရက
ေဇာတိပါလကိုပရိယာယ္နဲ႔ေခၚတာပါ။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ျမစ္ဆိပ္နဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားေက်ာင္းေတာ္နဲ႔နီးလို႔ပါ။ ဃဋိကာရကျမစ္ဆိပ္ေရာက္ေတာ့ဘုရားရွင္ဆီသြားဖူးဖုိ႔ထပ္ေခၚျပန္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ေဇာတိပါလက
ျငင္းျမဲပါပဲ။ဒီေတာ့ဃဋိကာရကေဇာတိပါလရဲ႕ခါးပံုစကိုကုိင္ျပီးေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ေခၚျပန္ပါတယ္။
ေဇာတိပါလကေတာ့ေရွးနည္းအတုိင္းျငင္းျမဲပါပဲ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ဃဋိကာရကဘာလုပ္လုိက္သလဲဆိုေတာ့
ေဇာတိပလရဲ႕ဆံပင္ကုိကိုင္တဲ့ျပီးျမတ္စြာဘုရားဆီလိုက္ခဲ့ဖို႔တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ေဇာတိပါလလည္းေတာ္ေတာ္ေလးထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားပါတယ္။ေဇာတိပါလက ဇာတ္ျမင့္၊ဃဋိကာရကဇာတ္နိမ့္။ဇာတ္နိမ့္သူကဇာတ္ျမင့္သူရဲ႕ဆံပင္ကုိကိုင္ခဲ့ရင္သူတို႔ေခတ္ဥပေဒအရ
ေသဒဏ္ပါ။ဒီေတာ့ေဇာတိပါလကဘယ္လုိစဥ္းစားသလဲဆိုေတာ့"သူငယ္ခ်င္းဃဋိကာရဟာေသဒဏ္ကုိမမႈဘဲ
ငါရဲ႕ဆံပင္ကိုကုိင္ျပီးသူ႔ဆရာဘုရားရွင္ဆီလိုက္ခဲ့ဖုိ႔ေခၚတယ္။ဒီအျပဳအမူဟာငါ့အေပၚအေတာ္ခ်စ္လို႔ျဖစ္မယ္၊
ျပီးေတာ့တစ္စံံုတစ္ခုေသာအက်ိဳးကုိလုိလားလို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ဘာပဲေျပာေျပာသူ႔ေစတနာကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔လိုက္သြားမွာပဲ"လို႔ စဥ္းစားပါသတဲ့။ျပီးေတာ့"သူငယ္ခ်င္း ဃဋိကာရ…
ဆံပင္ကိုင္တဲ့အထိေတာင္သင့္ဆရာကိုဖူးျမင္ေစလိုသလား" လို႔
ျပန္ေမးလုိက္ပါတယ္။ဃဋိကာရလည္း " ဟုတ္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရယ္"လို႔ေျပာျပီးေဇာတိပါလကုိဘုရားရွင္ဆီပို႔ေပးဖို႔စီစဥ္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ
ေျပာခ်င္တာကေဇာတိပါလရဲ႕အေတြးပါ။သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အသိကုိေမ့ျပီးဇာတ္နိမ့္၊ဇာတ္ျမင့္ဥပေဒဆီကုိသာ
ေတြးလိုက္ရင္ပြဲကတစ္မ်ိဳးတစ္မည္ေျပာင္းျပီးအက်ည္းတန္သြားႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔တစ္ေတြဟာ
တကယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပြဲကအက်ည္းတန္မသြားဘဲအလွပဆံုးပြဲေလးတစ္ပြဲျဖစ္သြားတာ
ပါပဲ။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ေဇာတိပါလကျမတ္စြာဘုရားဆီေရာက္သြားခဲ့လို႔ပါ။ျပီေတာ့ပိုျပီးအံ့ၾသဖို႔
ေကာင္းတာကဇာတ္ေပါင္းခန္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားဆီသြားဖို႔အေၾကာက္အကန္ျငင္းေနခဲ့တဲ့
ေဇာတိပါလဟာတျခားသူဟုတ္ရိုးလား၊မိမိတို႔ရဲ႕ေဂါတမဘုရားအေလာင္းျဖစ္လုိ႔ေနတာပါပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ဂမၻီရေယာင္ေယာင္၊ဓာတ္ေယာင္ေယာင္၊ နတ္ေယာင္ေယာင္ေတာလိုလိုေတာင္လိုလိုဆရာဆီေရာက္ျပီးဘာသာေရးလမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္ေနလို႔ တည့္မတ္ေပးရတဲ့အေရးအင္တင္တင္လုပ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ဃဋိကာရထံုးႏွလံုးမူျပီးနားရင္းအုပ္သင့္ရင္
အုပ္ပစ္လုိက္ဖို႔ပါပဲေလ။
က်မ္းကိုး
မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္- ဃဋိကာရသုတ္
အင္တာဗ်ဳးဂ်ာနယ္
25-12-2002
No comments:
Post a Comment