အမွားအယြင္းတစ္ခုကိုလုပ္မိၿပီဆိုရင္ဘယ္လိုနည္းနဲ႕သိႏိုင္သလဲဆိုေတာ့အမွားလုပ္ၿပီးမွသိေတာ့တာပဲ..။ ဒါဆိုနည္းနည္းညံ့ေသးတယ္...။သိသိႀကီးနဲ႕အမွားလုပ္ပစ္တာဆိုရင္ေတာ့မိုက္ရူးရဲဆန္တယ္ေပါ့...။ မွားတာသိလို႕ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ပညာရွိေပါ့...။ဘယ္ဟာမွန္သလဲဘယ္ဟာမွားသလဲ
မသိရင္ေတာ့အင္း...အဲဒီသူကိုဘယ္လိုေခၚရမလဲ...။အတီးအတလို႕ပဲထားၾကပါစို႕ရဲ႕...။
မွားတယ္မွန္တယ္နဲ႕ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥထက္ထူးဆန္းတာမွားလည္းမမွားမွန္လည္းမမွန္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ဗ်...။အႀကီးနဲ႕အငယ္ႏွစ္ခုရွိတာေတာင္ညီမွ်ျခင္းဆိုတဲ့ကိစၥလည္းရွိတယ္...။ဒီေတာ့အျဖဴအမည္း
မသဲကြဲဘူးဆိုတဲ့သူေတြမီးခိုးေရာင္ေတြျဖစ္ေနၾကတယ္ထင္တာပဲ...။အသက္ႀကီးလာေလ
မီးခိုးေရာင္ျဖစ္တာမ်ားလာေလလို႕ပဲေျပာရမလားမသိဘူး..။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတေလေတာ့လည္းစဥ္းစားမိတယ္။မွားတာေတြလုပ္ေနမိၿပီလား..။ဒါမွမဟုတ္ မွားခါစပဲလား။ဒါမွမဟုတ္အမွားလို႕ပဲထင္ေနသလားဆိုတာစိတ္ထဲဇေဝဇဝါျဖစ္လာပါတယ္။
ဒီလိုစဥ္းစားမိတိုင္းအတီးအတဘဝပဲရွိေသးတာပါလားလို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္သံုးသပ္မိၿပီးၿပံဳးမိတယ္..။ ဟုတ္ခ်င္လည္းဟုတ္မယ္...မဟုတ္ခ်င္လည္းမဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ဒါေပမယ့္ေသခ်ာတာေတာ့ မလုပ္လိုက္ရလို႕ေနာင္တရေနတာထက္စာရင္လုပ္လိုက္မိတဲ့အတြက္ကိုယ့္အမွားကိုယ္
တာဝန္ယူရဲတာကိုလည္းသတၱိဆိုတာမ်ိဳးလည္းရွိေနတတ္ျပန္ေကာ..။ကၽြန္ေတာ္အရင္ကေၾကာက္တတ္
ပါတယ္။တစ္ခုခုျဖစ္မွာကိုစိုးရိမ္တဲ့စိတ္ကကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာသံမႈိစြဲေနသလိုပါပဲ။ေနာက္ေတာ့အခ်ိန္လြန္မွ
ေနာင္တရတဲ့အလုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္မုန္းလာတယ္။ဒါနဲ႕တုန္းတိုက္တိုက္က်ားကိုက္ကိုက္ဆိုတဲ့စိတ္ျဖစ္လာ
ျပန္တယ္။အဲဒီေနာက္ေတာ့စဥ္းစားရင္းမလုပ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ကိစၥေတြအတြက္ႏွေျမာေနရတဲ့ဘဝေတြ
ျမင္ရေတာ့လုပ္စရာရွိတာကိုပဲလုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ဒီလိုလုပ္တဲ့ေနရာမွာသတၱိေတာ့ရွိဖို႕လိုပါတယ္။
မဟုတ္တာမမွန္တာမေကာင္းတာကိုမလုပ္ရဲတဲ့သတၱိပါ..။လူလို႕ျဖစ္လာရင္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိပါတယ္..။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူကုိျပင္တာအဲဒီလူမွာအားေပ်ာ့ေနလို႕ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ခံယူပါတယ္..။ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုျပင္ႏိုင္ရပါမယ္။ဒီလိုစိတ္မရွိရင္ေရွ႕တိုးတက္ဖို႕ခက္ပါတယ္။ဒါကကၽြန္ေတာ္ျမင္တဲ့အျမင္ပါ။
ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနမယ္ဆိုရင္အေနသာႀကီးျဖစ္ေပမယ့္တစ္ခါတေလေရလိုက္ငါးလိုက္ဘဝထက္ လြန္ဆန္ရတဲ့ဘဝေတြကိုရတတ္ပါတယ္။ကိုင္တြယ္ရတာသိပ္ကိုသိမ္ေမြ႕တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥေတြ
ေလာကႀကီးမွာအမ်ားႀကီးပါပဲ။ေနာင္လည္းရွိေနဦးမွာပါပဲ။ဒါေတြေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့သူကသာ
ေရွ႕ကိုေရာက္မယ့္သူတစ္ေယာက္ေပါ့..။
မွ်ေဝျခင္းသက္သက္ပါ..။ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲႏုိင္ပါတယ္..။
No comments:
Post a Comment