ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက ဂေ၀သီအမည္ရွိေသာ ဆရာႀကီးတဦး ရွိသည္။
ထိုဂေ၀သီဆရာႀကီးတြင္ တပည့္ငါးရာ ရွိေလသည္။ ဂေ၀သီဆရာႀကီးသည္
ကႆပျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳသျဖင့္ ဘုရားရွင္ထံ၌ ဥပါသကာအျဖစ္ ခံယူသည္။
မိမိ၏တပည့္ ငါးရာတို႔ကိုလည္း ဥပါသကာအျဖစ္ ခံယူေစသည္။
ထိုတြင္
ဆရာႀကီးသည္ ဤသို႔အၾကံျဖစ္၏။ ငါသည္ တပည့္ငါးရာတို႔၏ ဆရာျဖစ္သည္။ ငါသည္လည္း
ဥပါသကာျဖစ္သည္။ တပည့္တို႔သည္လည္း ဥပါသကာျဖစ္သည္။ ငါ့တြင္လည္း
သီလေစာင့္ထိန္းမႈ မရွိေသး။ တပည့္တို႔တြင္လည္း သီလေစာင့္ထိန္းမႈ
မရွိၾကေသးေပ။ ငါႏွင့္ ငါ့တပည့္တို႔သည္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ငါသည္ ယေန႔မွစ၍ တပည့္တို႔ထက္ လြန္ကဲ၍ က်င့္မည္။
ထိုသို႔ၾကံစည္ကာ
ဆရာႀကီးသည္ တပည့္တို႔အား အသင္တို႔-ငါသည္ ယေန႔မွစ၍ ငါးပါးသီလကို
ေကာင္းစြာေစာင့္ထိန္းေတာ့မည္-ဟုေျပာဆိုကာ ထိုေန႔မွစ၍ ငါးပါးသီလကို
ခါး၀တ္ကဲ့သို႔ ျမဲျမံစြာ ေစာင့္ထိန္းေလသည္။
ထိုတြင္ တပည့္ငါးရာတို႔ကလည္း
ငါတို႔၏ ဆရာႀကီးသည္ ငါတို႔အေပၚ၌ ေက်းဇူးႀကီးလွသည္။ ဆရာႀကီး၏
ေက်းဇူးေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ဥပါသကာအျဖစ္ကို ရရွိၾကသည္။ ထိုေက်းဇူးႀကီးလွေသာ
ဆရာႀကီးသည္ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ငါတို႔သည္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္
မေစာင့္ထိန္းဘဲ ေနရအံ႔နည္း။ ယေန႔မွစ၍ ငါတို႔သည္လည္း ငါးပါးသီလကို
ေစာင့္ထိန္းၾကမည္-ဟုဆိုကာ တပည့္ငါးရာလံုးပင္ ငါးပါးသီလကို
ေစာင့္ထိန္းၾကေလသည္။
တပည့္ငါးရာတို႔ ငါးပါးသီလကို လံုျခံဳစြာ
ေစာင့္ထိန္းလာၾကေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္ တပည့္တို႔အား ဤသို႔ဆိုျပန္၏။
အသင္တို႔-ငါ့ကို ယေန႔မွစ၍ ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ က်င့္သူဟု မွတ္ယူၾကပါေလာ့။
ထိုသို႔ဆိုျပီး ထိုေန႔မွစ၍ ယုတ္ညံ႔ေသာ ေမထုန္အမႈကို မျပဳက်င့္ေတာ့ပဲ
ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ေလသည္။
တပည့္ငါးရာတုိ႔သည္လည္း ဆရာႀကီးကဲ့သို႔ပင္ ထိုေန႔မွစ၍ ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္းကို မျပဳၾကေတာ့ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ၾကျပန္သည္။
ထိုတြင္
ဆရာႀကီးသည္ တပည့္တို႔ထက္ လြန္ကဲ၍ ေနလြဲညစာစားျခင္းကို
ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ျပန္သည္။ တပည့္တို႔လည္း လိုက္၍ ေန႔လြဲညစာစားျခင္းကို
ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဆရာႀကီးသည္ တဆင့္တက္ကာ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍
ဘုရားရွင္အထံေတာ္၌ ရဟန္းအျဖစ္ ခံယူလိုက္ေလသည္။ ရဟန္းျဖစ္ျပီးေနာက္
၀ိပႆနာတရားကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ရာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားေလသည္။
တပည့္ငါးရာတို႔သည္လည္း ဆရာႀကီးနည္းတူ ဘုရားရွင္ထံ၌ ရဟန္းျပဳၾကျပီး ႀကိဳးစား၍ တရားရႈမွတ္ၾကရာ အားလံုးပင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားၾကေလသည္။
အကိုး။ ။ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၂-မတ္လ )
No comments:
Post a Comment