အားထုတ္ျဖစ္ဖို. က အဓိက

၀ိပႆနာတရားအားထုတ္သည့္ေယာဂီသည္ေသခါနီးကာလတကယ္မေနရေသရေတာ့မည္ကုိ အေသအခ်ာသိေနခ်ိန္တြင္ေ၀ဒနာ႐ႈသူကေ၀ဒနာ၊စိတ္႐ႈသူကစိတ္ကုိယ္႐ႈေနက်အတုိင္းတစ္ခုခုကို ႐ႈေနလွ်င္ေသခါနီးကာလမွာပင္ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္ျဖစ္ႏုိင္ေသးသည္ဟု ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္၀ိပႆနာ႐ႈလ်က္ေသာတာပန္မွ်မျဖစ္ဘဲေသသြားခဲ့လွ်င္ထုိ၀ိပႆနာေဇာအရွိန္ေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္၊လူ႔ျပည္က႐ႈခဲ့သည့္၀ိပႆနာအာေသ၀နသတၱိကပါသြားၿပီးနတ္ျပည္တြင္လည္း ဆက္လက္႐ႈမွတ္လ်က္သားျဖစ္ေနေလေတာ့၏။နတ္တို႔၏ဉာဏ္သည္လူတို႔၏ဉာဏ္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာလွ်င္ျမန္ထက္ျမက္သျဖင့္ေသာတာပန္ျဖစ္သည္ကေစာ၊နတ္ျဖစ္မွန္းသိသာက
ေနာက္က်ေသး၏ဟုဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါ၏။၀ိပႆနာ႐ႈလွ်င္ယခုဘ၀ေသာတာပန္သကဒါဂါမ္ စသည္တည္ႏိုင္ပါ၏။ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္“ငါေတာ့ေသရေတာ့မွာပဲ”ဆုိၿပီး၀ိပႆနာကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားလုိက္ကေသခါနီးမွာပင္မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္၏။ေသခါနီးမဂ္ဖုိလ္မရလုိက္ပါက ၀ိပႆနာေဇာျဖင့္သာေသႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔အေရးႀကီး၏။၀ိပႆနာေဇာျဖင့္ေသသြားလွ်င္ေနာက္ဘ၀
ကိန္းေသနတ္ျပည္ေရာက္၍၀ိပႆနာဆက္လက္႐ႈလ်က္ပင္နတ္ျဖစ္သြားရ၏။လူ႔ျပည္က႐ႈသည့္အရွိန္က နတ္ျပည္ေရာက္လွ်င္လည္းဆက္လက္႐ႈေနလ်က္သားျဖစ္ေနေလေတာ့၏။နတ္ဉာဏ္ကထက္သျဖင့္ မၾကာမတင္အလြန္လွ်င္ျမန္စြာေသာတာပန္တည္ႏုိင္၏။နတ္ျဖစ္ေနသည္ဟုမသိေသးခင္ပင္ေသာတာပန္
တည္ႏုိင္၏။၀ိပႆနာသာအားထုတ္၊ယခုဘ၀မဂ္ဖုိလ္ရလွ်င္ရ၊ယခုဘ၀မရလွ်င္ေနာက္ဘ၀ ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္“ငါတရားထူးရမွရပါ့မလား”ဟု သံသယမထားဘဲႀကိဳးစားသင့္၏။သံသယကုကၠဳစၥလာလွ်င္လည္းထုိသံသယကုကၠဳစၥကုိသာျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးရ၏။
“ေဒါသဣႆာမစၧရိယကုကၠဳစၥတုိ႔ကုိေဒါမနႆေ၀ဒနာတြင္သြင္း၍႐ႈေပးရ၏။စိတ္႐ႈသူကေဒါသစိတ္တြင္ သြင္း၍႐ႈေပးရ၏”ဟုမုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမိန္႔ေတာ္မူ၏။အႏၶပုထုဇဥ္ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဟု ပုထုဇဥ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္တြင္အႏၶပုထုဇဥ္သည္အကန္းပုထုဇဥ္ျဖစ္၏။ျဖစ္ပ်က္သခၤတကုိပင္သူမျမင္ႏုိင္ေသး။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္သည္ကားသခၤတတရားကုိျမင္သူျဖစ္၏။ျဖစ္ပ်က္မဂ္ကုိက္ေအာင္လုပ္သူျဖစ္၏။
၀ိပႆနာ႐ႈသူကုိပင္ဆုိလုိ၏။၀ိပႆနာဉာဏ္သည္ျဖစ္ပ်က္သခၤတသို႔မဟုတ္သခၤါရတရားကုိအာ႐ံုျပဳ၏။ မဂ္ဉာဏ္သည္မျဖစ္မပ်က္သည့္အသခၤတတရား(နိဗၺာန္)ကိုအာ႐ံုျပဳ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္၀ိပႆနာသမား ကလ်ာဏပုထုဇဥ္သည္အရိယာျဖစ္ခ်င္လွ်င္အသခၤတကိုျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္ျဖစ္၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္သခၤတကုိမွ်မျမင္ေသးလွ်င္အႏၶပုထုဇဥ္၊သခၤတကုိျမင္လွ်င္ကလ်ာဏပုထုဇဥ္၊ သခၤတနယ္မွထြက္သည့္အျမင္၊အသခၤတကုိျမင္လွ်င္အရိယာျဖစ္သည္ဟုခြဲျခားနားလည္ရမည္ျဖစ္၏။ အႏၶပုထုဇဥ္သည္လည္းကလ်ာဏမိတၱမိတ္ေဆြေကာင္းအမွီရလွ်င္ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ျဖစ္လာမည္သာျဖစ္၏။
တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္မည္ဆုိပါကကလ်ာဏမွအရိယာျဖစ္လာမည္သာျဖစ္၏။ ဆရာသမားၫႊန္ၾကားျပသသည့္အတုိင္းျဖစ္ပ်က္ကုိသေဘာမိမိျမင္ေအာင္႐ႈႏုိင္လွ်င္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ဟုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွာၾကားထားခ်က္ရွိ၏။ထို႔ေၾကာင့္အႏၶမွ ကလ်ာဏ၊ကလ်ာဏမွသည္အရိယာဆီသုိ႔ ဦးတည္ေမွ်ာ္မွန္းလ်က္ရသည့္အခ်ိန္တြင္မေလွ်ာ့တမ္း ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ဖုိ႔သာအေရးႀကီးပါ၏။အားထုတ္ရန္မွာမိမိတာ၀န္ျဖစ္၏။သင္ေပးရမွာကဆရာ့တာ၀န္ျဖစ္၏။
တရားရမရဆုိသည္ကဓမၼတာ၀န္ျဖစ္၏။ဘယ္ေတာ့ဘယ္အခ်ိန္ရမည္ဆုိသည္ကအဓိကမဟုတ္၊ အားထုတ္ဖုိ႔သည္သာအဓိကက်ပါ၏။ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သင္ၾကားေပးႏုိင္ေသာဆရာသမားထံခ်ဥ္းကပ္၍ နည္းမွန္လမ္းမွန္အားထုတ္ႏုိင္ပါကမိမိအားထုတ္သည့္၀ိပႆနာဉာဏ္သည္အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္႐ိုးမရွိ။
ယခုဘ၀မရေနာက္ဘ၀ရမည္ဟူေသာယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္တကယ္လုပ္မည္ဆုိကေမြးေသ သံသရာဒုကၡ၀ဲၾသဃမွလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ခြင့္ရွိသည့္ေခတ္ေကာင္းအခါေကာင္းႀကီးပင္ျဖစ္ပါ၏။
(ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ၏တရားေတာ္တစ္ပုဒ္ကိုမွီျငမ္း၍,ျပန္လည္,မွ်ေ၀,ဓမၼဒါနျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္)