ဣႆာ မစၦရိယ ဟူသည္

ဣႆာ
 
ဣႆာဆိုတာသူတစ္ပါးကိုဂုဏ္မျပဳႏိုင္တာ၊အေကာင္းမေျပာႏိုင္တာ၊ဣႆာရွိရင္အေကာင္းမေျပာႏိုင္ဘူး၊
congratulations မလုပ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ။လူတစ္ေယာက္ေအာင္ျမင္လာၿပီးစည္းစိမ္ခ်မ္းသာရလာတာကို
အျခားတစ္ေယာက္ကမေက်နပ္ႏိုင္ဘူး၊မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊လူတစ္ေယာက္ႀကီးပြားသြားရင္မၾကည့္ႏိုင္ဘူး၊ မ႐ႈ႕စိမ့္ဘူး၊မနာလိုမ႐ႈစိမ့္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာတယ္၊Jealousy ေပါ့၊ဒါကလည္းေဒသနဲ႔ယွဥ္တြဲၿပီးျဖစ္တာမို႔
ေဒါသမူစိတ္မွာယွဥ္တယ္၊စိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ဘူး၊သုိ႔ေသာ္စိတ္ယုတ္တာစိတ္ပုတ္တာျဖစ္တယ္၊
လူတစ္ေယာက္ေအာင္ျမင္ေနလို႔ရွိရင္မနာလိုျဖစ္တယ္၊အေကာင္းမေျပာႏိုင္ဘူး၊ဒါဣႆာပဲ။

မစၦရိယ

ေနာက္တစ္ခု‘မစၦရိယ’ဆိုတာကိုယ့္အရည္အေသြးမ်ိဳးသူမ်ားကိုမရေစခ်င္တာ၊ကိုယ့္အေျခအေနမ်ိဳးသူမ်ား မရေစခ်င္တာ၊ကိုယ္နဲ႔လာယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ကိုယ့္အရည္အေသြးမ်ိဳးကိုကိုယ္ပဲပိုင္ဆိုင္ထားခ်င္တယ္၊
ဒါမစၦရိယေခၚတယ္။မစၦရိယဆိုတာလည္းအတူတူပဲ၊ေဒါသနဲ႔ယွဥ္တြဲတယ္၊အရပ္ထဲမွာေတာ့မစၦရိယဆိုတာ
 ႏွေျမာတာ၊‘ႏွေျမာအိုးမို႔ဘာမွမလွဴဘူး၊မတန္းဘူး၊မေပးဘူး၊မကမ္းဘူး’လို႔ေျပာၾကတယ္။မစၦရိယက
ႏွေျမာတာခ်ည္းပဲမဟုတ္ဘူး၊မစၦရိယဆိုတာကိုယ္ႀကီးပြားသလိုသူမ်ားမႀကီးပြားေစခ်င္ဘူး၊
ကိုယ္ေအာင္ျမင္သလိုသူမ်ားမေအာင္ျမင္ေစခ်င္ဘူး၊အဲဒါမ်ိဳးကိုမစၦရိယလို႔ေျပာတာ။
 
မစၦရိယ ၅-မ်ိဳးရွိတယ္။

(၁) အာဝါသမစၦရိယ
ကိုယ့္ေနတဲ့ေနရာမွာသူမ်ားလာေနရင္မႀကိဳက္တာ၊ဟုတ္လား၊ကိုယ့္အေဆာက္အဦးထဲသူမ်ားလာရင္
မႀကိဳက္တာ‘အာဝါသမစၦရိယေနာ္’။‘အာဝါသမစၦရိယ’ဆိုတာအိမ္မွာတင္မစၦရိယျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊
မီးရထားနဲ႔သြားတာေတာင္ေပါင္ကားထိုင္ေသးတယ္၊အနားနားမွာဒိျပင္လူလာထိုင္မွာစိုးလို႔၊
အထုပ္ေလးတင္ထားမယ္၊မထိုင္ေစခ်င္ဘူး၊ေနရာမေပးခ်င္ဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳးေျပာတာအာဝါသမစၦရိယဆိုတာ။

(၂) ‘ကုလမစၦရိယ’
ကိုယ္နဲ႔ေပါင္းသင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကုိလာၿပီးေတာ့မိတ္ေဆြဖြဲ႔ရင္မႀကိဳက္တာ၊ကုလမစၦရိယ၊
ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့ကိုယ့္ဒကာ,ဒကာမမ်ားကိုသူမ်ားဒကာ,ဒကာမျဖစ္မွာမႀကိဳက္တာကုလမစၦရိယပဲ၊
ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူ႔မိတ္ေဆြလာလုပ္မွာမႀကိဳက္ဘူး၊ကုလမစၦရိယ။
 
(၃) ‘လာဘမစၦရိယ’
ကိုယ္ရတာမ်ိဳးသူမ်ားမရေစခ်င္တာလာဘမစၦရိယ။

(၄) ‘ဝဏၰမစၦရိယ’
ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔သတ္သက္လာလို႔ရွိရင္ကိုယ္ပဲေက်ာ္ၾကားခ်င္တယ္၊သူမ်ားမေက်ာ္ၾကားေစခ်င္ဘူး။

(၅) ‘ဓမၼမစၦရိယ’
ကိုယ္သိတဲ့တရားကို သူမ်ား မေပးခ်င္ဘူး၊ ကိုယ္သိတဲ့ ဗဟုသုတေတြ သူမ်ားကို မျဖန္႔ေဝခ်င္ဘူး၊ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲ တကယ့္ကို ဂု႐ုႀကီး လုပ္ခ်င္တယ္ ေပါ့ေလ၊ တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ ဂု႐ုႀကီး၊ သူပဲ သိတယ္၊ က်န္တဲ့လူေတြ မသိရဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာ၊ အဲဒါ ဓမၼမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။

‘အာဝါသမစၦရိယ၊ ကုလမစၦရိယ၊ လာဘမစၦရိယ၊ ဝဏၰမစၦရိယ၊ ဓမၼမစၦရိယ’ ဆိုၿပီးေတာ့ မစၦရိယငါးမ်ဳိး ရွိတယ္၊

မစၦရိယဆိုတာကိုယ္ရထားတဲ့အေနအထားမ်ိဳးသူမ်ားကိုမရေစခ်င္တာအဲဒါကိုေျပာတာေနာ္၊ဒါလည္းပဲ မရေစခ်င္ဘူးဆိုေတာ့သူကေဒါသနဲ႔ယွဥ္တယ္။ဘုန္းႀကီးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကရန္ကုန္ေရာက္ရင္
ေရႊတိဂံုဘုရားဖူးၿပီးတိရစာၦန္႐ံုကိုသြားၾကည့္တာေပါ့၊တိရစာၦန္႐ံုသြားတဲ့အခါမွာအထူးအားျဖင့္ဘာၾကည့္ ခ်င္တုန္းဆိုေတာ့ညေနဘက္က်ားေတြျခေသၤ့ေတြအစာေကၽြးတာကိုၾကည့္ခ်င္တယ္၊ပိုစိတ္ဝင္စားတယ္၊
အဲဒီမွာဘာအကဲခတ္မိလဲဆိုက်ားေတြ၊ျခေသၤ့ေတြကအစာဝဝစားရတာမဟုတ္ဘူး၊သူတို႔ခမ်ာပိန္္ၿပီး ဆာေလာင္ေနတာေလ၊ညေနအစာေကၽြးမယ့္သူလာလို႔ရွိရင္သူတို႔ေယာက္ယက္ခတ္ေနၿပီ၊ အစာေကၽြးမယ့္လူကအမဲသားတစ္ေပါင္ေလာက္တစ္တံုးေလာက္အထဲကိုပစ္ထည့္လိုက္ၿပီဆိုရင္
အဲဒီက်ားေတြျခေသၤ့ေတြကပါးစပ္နဲ႔အစာကိုကိုက္ၿပီးဟိုလိုက္ရန္လုပ္ဒီလိုက္ရန္လုပ္နဲ႔၊ဆာေနတာ စားလိုက္ပါလား၊ေအးေအးေဆးေဆးမစားဘူး။ဘာေၾကာင့္အဲဒီလိုျဖစ္တာတုန္းဆိုရင္မစၦရိယေၾကာင့္၊
သူရထားတဲ့အစာကိုလာမထိနဲ႔ေပါ့၊အဲဒီအဓိပၸါယ္မ်ိဳး ရွိတယ္။
ေၾကာင္ေလးေတြၾကြက္ခုတ္ၿပီးရင္ပါးစပ္ထဲမွာအစာေရာက္သြားရင္မာန္ဖီေတာ့တာပဲမဟုတ္လား၊
အဲဒီေတာ့မစၦရိယကေဒါသနဲ.ယွဥ္တယ္ဆိုတာသိပ္ထင္ရွားတယ္၊ေခြးကေလးႏွစ္ေကာင္၊ကစားေနတဲ့ ၾကားထဲမွာအမဲ႐ိုးေလးပစ္ခ်ၾကည့္၊ကိုက္ၾကၿပီ၊ဒါေၾကာင့္မို႔မစၦရိယဟာေဒါသနဲ႔ယွဥ္တယ္လို႔ေျပာတာ၊
မစၦရိယေပၚလာရင္ေဒါသဝင္လာတာပဲ၊ဣႆာေပၚလာရင္လည္းေဒါသပဲ။သို႔ေသာ္အဲဒီမစၦရိယနဲ႔ ဣႆာဟာတစ္ၿပိဳင္တည္းျဖစ္သလားဆိုမျဖစ္ဘူး၊ဘာျဖစ္လို႔တုံုး၊အာ႐ံုခ်င္းမတူဘူး၊စိတ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ေတြဟာမတူၾကဘူးတဲ့၊ဣႆာဆိုတာသူမ်ားေအာင္ျမင္မႈေပၚဦးတည္တယ္၊
မစၦရိယဆိုတာကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈေပၚဦးတည္တယ္၊မတူၾကဘူးျဖစ္တယ္။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ၏
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (ဣႆာ မစၦရိယ ဟူသည္) by Dr Nandamalabhivamsa ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ