"ဟဲ့-စာေမးပဲြမွာခုိးခ်ခြင့္မျပဳတာကအမွန္တရားပဲ။ဒါမွစာေမးပဲြကအဓိပၸာယ္ရွိမွာေပါ့။အဲသလုိသာခုိးခ်င္တုိင္း ခုိးခြင့္ရရင္ဒီစာေမးပဲြဆုိတာႀကီးကုိဘာလုိ႔အခ်ိန္ကုန္ခံ၊အပင္ပန္းခံၿပီးလုပ္စရာလုိေသးလဲ။ဘယ့္ႏွယ္ ခုိးခ်လုိ႔မရလုိ႔ငုိရတယ္လုိ႔ကြယ္။စာမေျဖႏုိင္လုိ႔ဆုိတာလူၾကားေကာင္းေသးတယ္။ခုိးခ်လုိ႔မရလုိ႔ ဆုိတာကေတာ့သူမ်ားေတြၾကားရင္ရွက္စရာကြာ။"ကုိယ့္သမီးလုိျဖစ္ေနလုိ႔ေလသံခပ္ျပင္းျပင္းေျပာမိရင္းက ဒီျပႆနာဟာသိပ္ေသးဖဲြတဲ့ျပႆနာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိပါတစ္ဆက္တည္းေလးေလးနက္နက္ႀကီး
ေတြးမိခဲ့တယ္။ဒီလုိနဲ႔ ၂-၅-၉၅ ေန႔ေၾကးမုံသတင္းစာမွာပါလာတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္မိရျပန္ေတာ့ ဒီျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေတြးစေတြျပန္ၿပီးေခါင္းေထာင္လာျပန္ပါေရာ။ႀကည့္ပါ...
ေက်ာင္းသားမ်ားအဆင့္ျမင့္ျမင့္ စာခုိးခ်
လန္ဒန္-ေမ, ၃
“ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံတြင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလုံးအနက္ထက္ဝက္ေက်ာ္သည္စာေမးပဲြမ်ားေျဖဆုိရာတြင္ စာခုိးခ်ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊စာခုိးသူမ်ားသည္စာေမးပဲြစစ္ေဆးသူမ်ားအားတစ္ပတ္႐ုိက္ကာစာခုိးခ်ႏုိင္ရန္ ယခုအခါအေဝးထိန္းစနစ္သုံးေရဒီယုိမင္တန္ကဲ့သုိ႔ေသာအဆင့္ျမင့္ကိရိယာမ်ားကုိပင္လွ်င္ အသုံးျပဳေနၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းၿဗိတိသွ်စိတ္ပညာအသင္း၏ဥကၠ႒ပါေမာကၡ စတီဖင္နယူးစတက္ ၏ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေလ့လာခ်က္တစ္ရပ္တြင္ေဖာ္ျပသည္”
အဲဒီသတင္းမွာဆက္ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ေက်ာင္းသား/သူေတြဟာသမာ႐ုိးက်နည္းေရာ၊ဆရာ ဆရာမေတြကုိလာဘ္ေပးတဲ့နည္းေရာ၊စာေမးပဲြခန္းအတြင္းအနီေအာက္ေရာင္ျခည္သုံးစက္ကိရိယာ ငယ္ေလးေတြနဲ႔တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးစာလွမ္းေမးတာမ်ဳိးေတြပါနည္းမ်ဳိးစုံသုံးၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြရွိရတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီကေက်ာင္းသူ/သားေလးေတြ(ဘာဂ်ာတုိ႔၊ဖလင္တုိ႔၊ေပတံတုိ႔မွ်ေလာက္သာသိၾကသူေတြ) အားက်ၿပီးတီထြင္အသုံးျပဳၾကရင္ေတာ့အဲ-အဲ-တီထြင္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာစရာေကာင္းဦးမယ္။မွာယူအသုံးျပဳၾကရင္ေတာ့...တကယ္ေတာ့ စာေမးပဲြဆုိတာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အရည္အေသြးကုိစစ္ေဆးဖုိ႔ရာအနီးစပ္ဆုံးအေျဖရႏုိင္လုိ႔သာ နည္းလမ္းတခုအေနနဲ႔သုံးေနရတာ။တကယ္ေတာ့ၿပီးျပည့္စုံတဲ့စနစ္မဟုတ္ေသးေၾကာင္းပညာရွင္အမ်ားက လက္ခံၿပီးသားပါ။သုိ႔ေသာ္လည္းသူ႔ထက္အားကုိးရတဲ့အျခားနည္းစနစ္မရေသးသမွ်ေတာ့ ဒါပဲသုံးေနရဦးမွာပဲ။ေျပာခ်င္တာကစာေမးပဲြဆုိတာအရည္အေသြးစစ္ေဆးေရးနည္းလမ္းတစ္ခုသာ
ျဖစ္တယ္ဆုိတာရယ္၊ေနာက္တစ္ခ်က္ကစာေမးပဲြဆုိတာဘဝဆုိတဲ့ျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲမွာေပါင္းစပ္ပါဝင္ေနတဲ့
ျဖစ္စဥ္ငယ္ေလးတစ္ခုသာျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္၂ခ်က္အေၾကာင္းပါ။ဘာ့ေၾကာင့္စာခုိးခ်ရသလဲဆုိတဲ့
ျပႆနာကုိစိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ကုိယ္နဲ႔မထုိက္တန္တဲ့ဂုဏ္ကုိမတရားေသာနည္းနဲ႔ အေခ်ာင္ရခ်င္လုိ႔ဆုိတာသြားေတြ႕မိတယ္။ဒါဟာအေခ်ာင္သမားစိတ္ဓာတ္ျဖစ္တယ္။ေအာက္တန္းက်တဲ့ ကေလကေခ်စိတ္ဓာတ္ျဖစ္တယ္။စာေမးပဲြဘဝအစိတ္အပုိင္းျဖစ္စဥ္ငယ္ေလးမ်ဳိးမွာေတာင္အဲဒီစိတ္မ်ဳိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခ်င္သူမ်ဳိးဟာတကယ့္ဘဝႀကီးထဲမွာဘယ္လုိစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးနဲ႔ရင္ဆုိင္ပါလိမ့္မလဲ။ေသခ်ာပါတယ္။ အေခ်ာင္သမားစိတ္၊ကေလကေခ်စိတ္၊ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစကုိအားမကုိးခ်င္တဲ့စိတ္၊အညံ့စားေအာက္တန္းစား
စိတ္မ်ဳိးနဲ႔သာရင္ဆုိင္ၾကေပလိမ့္မယ္။ေလာကႀကီးထဲမယ္အဲသလုိကုိယ္နဲ႔မတန္မရာေနရာတစ္ခုရဖုိ႔ တရားမွ်တမႈရွိရွိ မရွိရွိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့အညံ့စားအေတြးအေခၚမ်ဳိးလႊမ္းမုိးတဲ့လူ႔အဖဲြ႕အစည္းဟာဘယ္လုိမွ အထက္တန္းစားႏုိင္ငံမ်ဳိး ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးဆုိတာေသခ်ာတယ္။တစ္ညေနမိသားစုစကားဝုိင္းမွာ ဇနီးသည္ကအဆင့္ (၁) ရဖုိ႔ဆုိတာကေလးကစာေတာ္႐ုံနဲ႔လည္းမရႏုိင္ေၾကာင္း၊သက္ဆုိင္ရာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားနဲ႔အဆင္ေျပဖုိ႔ကလည္းလုိေသးေၾကာင္းေျပာျပ တယ္။(အဆင္ေျပဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ အဆင္ေျပဖုိ႔ေပါ့ေလ)ခက္ပုံကအဲသလုိအဆင္ေျပေစတဲ့နည္းေတြသုံးဖုိ႔ဇနီးသည္ေကာကၽြန္ေတာ္ပါ စိတ္မဝင္စားတာဘဲ။စိတ္မဝင္စားတဲ့အျပင္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႀကီးပါျဖစ္ရတယ္။သီတင္းကၽြတ္လုိ႔ တန္ေဆာင္တုိင္လုိအခါမ်ဳိးမွာေတာ့မိဘ၊ဆရာသမားမ်ားကုိျမန္မာဓေလ့ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာအတုိင္း စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္နဲ႔ကန္ေတာ့ဖုိ႔ေစခုိင္းတာမ်ဳိးေတာ့ရွိပါရဲ႕။ဒါေပမယ့္ကုိယ့္သားသမီးအတြက္မထုိက္ တန္ဘဲေနရာတစ္ခုရဖုိ.အညံ့စားနည္းလမ္းေတြသုံးဖုိ႔ဝါသနာမပါ။"ကုိယ့္အရည္အခ်င္းအစစ္နဲ႔ရတဲ့ အဆင့္မ်ဳိးကုိပဲလုိခ်င္တယ္။ကုိယ့္မွာအရည္အခ်င္းမရွိဘဲမတန္တဲ့အဆင့္ရေအာင္မတရားနည္းေတြသုံးၿပီး အရယူတယ္ဆုိတာလူညံ့ေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ပဲ။ဒါေၾကာင့္ကုိယ့္အရည္အခ်င္းကုိလုိခ်င္တဲ့အဆင့္နဲ႔ထုိက္တန္
ေအာင္အားထုတ္။မတန္ရင္မလုိခ်င္နဲ႔။"၆ တန္းတက္ရမယ့္သားနဲ႔သမီးကုိေျပာတဲ့စကားက သိပ္ေလးလံေနလြန္းသလားေတာ့မသိပါ။ကုိယ့္စိတ္ထဲမယ္တကယ္႐ုိး႐ုိးသားသားယုံၾကည္တာကုိ
ေျပာခဲ့မိတယ္။တနည္းအားျဖင့္မတရားနည္းေတြသုံးၿပီးအဆင့္ေတြဝင္ေအာင္လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ သြယ္ဝုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ ေျပာတာမ်ဳိးလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။"ဒါေပမယ့္တစ္ခါတစ္ေလအရည္အခ်င္းခ်င္း
တူေနတဲ့အခါအဆင္ေျပတဲ့မိဘရဲ႕သားသမီးကုိဦးစားေပးလုိက္တာမ်ဳိးက်ေတာ့ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။"
ဇနီးသည္ကစကားစမျပတ္ဘဲဆက္လာေနျပန္တယ္။"အဲဒီအခါက်ေတာ့လည္းအဲဒီအဆင့္တစ္ဆုိတာႀကီးကုိ
မယူနဲ႔ေတာ့ေပါ့ကြာ။"အေထ့အေငါ့ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ကုိယ့္စိတ္ထဲရွိတာကုိ႐ုိး႐ုိးသားသားေျပာခ်င္းသာ
ျဖစ္ပါတယ္။(ကုိယ့္အရည္အခ်င္းကုိကုိယ္တုိင္မွန္မွန္ကန္ကန္အကဲျဖတ္ယုံၾကည္ႏုိင္သူအဖုိ႔ သူမ်ားကေပးတဲ့သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအေပၚမွာဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ေနစရာမလုိေပဘူး။)
ခုေနခါလူငယ္ေတြစိတ္ထဲမွာစာခုိးခ်တာကုိပဲေပ်ာ္စရာ၊ဂုဏ္ယူစရာလုိ႔သေဘာထားလာၾကတာကေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္စရာပါပဲ။အဲဒီလုပ္ငန္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာရွိေနတဲ့ကုိယ္နဲ႔မထုိက္တန္တဲ့အရာကုိ မတရားေသာနည္းလမ္းေတြနဲ႔အေခ်ာင္လုိခ်င္တဲ့ေအာက္တန္းစားခပ္ညံ့ညံ့စိတ္ဓာတ္ေတြထူေျပာလာမွာကုိ စုိးရိမ္မိတာပါပဲ။လူ႔သမုိင္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာအရည္အခ်င္းမဲ့သူေတြရဲ႕႐ူးေပါေပါအေတြးေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္(၇)ရက္သားသမီးေတြခမ်ာဒုကၡသုကၡေရာက္ၾကရတဲ့သာဓကေတြကလည္း အမ်ားသားကုိး။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕သားသမီး၊တူ၊တူမေတြကုိသင္ၾကားေပးၾကရမွာကစာေမးပဲြမွာ ခုိးမခ်ၾကဖုိ႔ဆုိတဲ့အခ်က္မွ်သာမဟုတ္၊ေလာကႀကီးထဲမွာကုိယ္နဲ႔မတန္ဘဲဘာမွမလုိခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးျဖစ္တဲ့တကယ့္လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တဲ့႐ုိးသားထက္ျမက္ၿပီးအဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးခုိင္ခံ့သြားေအာင္ပါလုပ္ေပးၾကဖုိ႔ပါပဲ။ကုိယ့္အရည္အေသြးကလုိအပ္တာထက္ေလ်ာ့ေနရင္
ထပ္ျဖည့္ေပါ့။ေပမွီေဒါက္မွီေဒါင္ေဒါင္ျမည္အရည္အေသြးရွိသူအဖုိ.စာေမးပဲြမွာလည္းခုိးခ်ဖုိ႔မလုိ။ ဘဝႀကီးထဲမွာလည္းမတန္တာရေအာင္အေခ်ာင္သမားစိတ္ေမြးဖုိ႔မလုိ။ကုိယ့္အရည္အေသြးနဲ႔မတန္တဲ့
ေနရာကုိလုယူဖုိ႔တျခားသူေတြကုိလည္းနင္းေျခခ်ဳိးဖဲ႔ဖုိ႔မလုိ။အဲသလုိလူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ဓာတ္၊ အထက္တန္းက်တဲ့စိတ္ဓာတ္၊ကုိယ္က်င့္တရား႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီးထက္ျမက္ႀကီးမားတဲ့ မဟာဉာဏ္ပညာရွင္အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြအျပည့္ရွိမယ္ဆုိရင္မရွိ္တဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ႀကြားဝါေနဖုိ႔မလုိပါဘူး။ တျခားလူ႔အဖဲြ႕အစည္းေတြကအထင္ႀကီးေမာ္ၾကည့္ရတဲ့ေတာက္ပဝင္းလက္တဲ့လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ အလဲြမေသြထည္ဝါႏုိင္ရမယ္လုိ႔ယုံၾကည္မိေၾကာင္းပါ။
သင့္ဘဝ မဂၢဇင္း
၁၉၉၆ ဇန္နဝါရီလ
No comments:
Post a Comment