ရုကၡစိုးႏွင့္အဘြားအို

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ အဘြားအိုတစ္ဦး ရွိသည္။ အဘြားအိုသည္ သူ၏သား၊ ေခၽြးမတို႔ႏွင့္အတူ ေနထိုင္သည္။ ေခၽြးမျဖစ္သူသည္ အဘြားအိုအား မၾကည္ျဖဴေပ။ အဘြားအို အစားႀကီးသျဖင့္ ဆန္အလြန္ကုန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘြားအိုအား အိမ္တြင္ ၾကာရွည္ဆက္မထားႏိုင္ေတာ့”ဟုဆိုကာ ခင္ပြန္းသည္အား အျမဲ ကုန္းေခ်ာစကား ဆိုသည္။ ရန္လုပ္သည္။


ေနာက္ဆံုးတြင္ ေခၽြးမ၏စကား ေအာင္ေလသည္။ မိုက္မဲေသာသားသည္ ဇနီးသည္၏ စကားအတိုင္း လိုက္နာကာ အဘြားအိုအား ေတာထဲတြင္ က်ားစာအျဖစ္ သြားေရာက္စြန္႔ပစ္ထားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာ္ သားျဖစ္သူသည္ အဘြားအိုအား ေတာထဲသို႔ ေခၚသြားသည္။ ႀကီးမားေသာ မန္းက်ည္းပင္ႀကီး တစ္ပင္၏ ေျခရင္းတြင္ ႀကိဳးျဖင့္တုပ္ကာ ထားပစ္ခဲ့ေလသည္။

ညအခ်ိန္သို႔ေရာက္ေသာ္ ေတာထဲရွိ က်ားမ်ားသည္ လူနံ႔ရသျဖင့္ သစ္ပင္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္။ ထိုစဥ္ သစ္ပင္ေစာင့္ ရုကၡစိုးနတ္သည္ ရုတ္တရက္ ေပၚလာျပီး “အသင္ က်ားတို႔၊ ခဏေနၾကပါဦး၊ ဒီအဘြားအိုဟာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္အရင္္ စမ္းသပ္ပါရေစဦး။ တကယ္လို႔ အဘြားအိုဟာ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္ သူ႔ကို သင္တို႔စားခြင့္ မေပးႏိုင္ဘူး။ အဘြားအိုဟာ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သင္တို႔ကို စားခြင့္ေပးမယ္”ဟု ေျပာသည္။

က်ားမ်ားလည္း ရုကၡစိုး၏စကားကို နာခံၾကသည္။ ရုကၡစိုးသည္ ၾကက္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းကိုယူ၍ အဘြားအို၏ ႏွာေခါင္းကို ကလိလိုက္သည္။ အဘြားအိုသည္ ႏွာေခါင္း ယားလာသျဖင့္ ႏွာေခ်ကာ “ဟတ္ခ်ိဳး၊ ဟတ္ခ်ိဳး၊ ဘုရား၊ ဘုရား”ဟု ႏႈတ္မွ ေရရြတ္လိုက္သည္။

ထိုအသံကိုၾကားသည္ႏွင့္ ရုကၡစိုးသည္ က်ားမ်ားအား ကဲ-သင္တို႔ၾကားျပီမဟုတ္လား။ ဒီအဘြားအိုဟာ သူေတာ္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သင္တို႔အား သူ႔ကိုစားခြင့္ မျပဳႏိုင္ဘူး။ သင္တို႔ျပန္ၾကေတာ့”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ က်ားမ်ားလည္း အေဝးသို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားၾကသည္။
အဘြားအိုသည္ ရုကၡစိုးႏွင့္ က်ားမ်ား အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုၾကသည္မ်ားကို ၾကားလည္းမၾကားရ၊ ျမင္လည္း မျမင္ရေပ။ က်ားမ်ားေရာက္လာ၍ ျပန္ထြက္သြားသည္ကို ျမင္ရသည္။

အတန္ၾကာေသာ္ အဘြားအို အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာေသာအခါ နံနက္ အရုဏ္တက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးမ်ားမွာလည္း ေျပေနျပီ။ သူ႔ေျခရင္းတြင္လည္း ေရႊအိုးတစ္လံုး ခ်ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အဘြားအိုသည္ ေရႊအိုးကို မ,ကာ ရြာသို႔ ဝမ္းသာအားရ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အဘြားအိုသည္ ရက္စက္ေသာ သားႏွင့္ေခၽြးမတို႔ထံသို႔ မျပန္ေတာ့ေပ။ ပါလာေသာ ေရႊမ်ားကို ထုခြဲ၍ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းတစ္လံုး ဝယ္ကာ စည္းစိမ္အျပည့္ျဖင့္ ေနထိုင္ေလသည္။

ေခၽြးမသည္ အဘြားအို အသက္မေသဘဲ ျပန္ေရာက္လာရံုမက ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေနေၾကာင္းကို ၾကားသိရေသာအခါ အလြန္ပင္ မနာလို ျဖစ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ခင္ပြန္းအား အဘြားအို ေရႊအိုးရလာသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို သြားေရာက္ေမးျမန္းရန္ ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ခင္ပြန္းသည္သည္ အဘြားအိုထံ သြားေရာက္ကာ ေရႊအိုးရခဲ့သည့္ အေၾကာင္းစံုကို ေမးျမန္းသည္။ အဘြားအိုသည္ သူ႔သားက သူ႔အား ေသေၾကာင္းၾကံခဲ့သည္ မွန္ေသာ္လည္း သားအေပၚခ်စ္ခင္သည့္ မိခင္ေမတၱာေၾကာင့္ သားအား ေရႊအိုးရခဲ့ပံုကို ျပန္ေျပာခဲ့သည္။

ထိုေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာ္ ေခၽြးမသည္ သူ႔အား ေတာတြင္းသို႔ ေခၚသြားကာ မန္က်ည္းပင္တြင္ ႀကိဳးခ်ည္ထားခဲ့ရန္ ခင္ပြန္းသည္အား ပူဆာသည္။ ခင္ပြန္းသည္လည္း သူ႔စကားအတိုင္း လိုက္နာခဲ့သည္။ ေခၽြးမျဖစ္သူလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ ညအခ်ိန္ေရာက္ေသာ္ က်ားမ်ား ေရာက္ရွိလာသည္။ သို႔ေသာ္ ေခၽြးမျဖစ္သူသည္ က်ားမ်ားကို လံုးဝ မေၾကာက္သည့္အျပင္ မၾကာမီ ေရႊအိုးရေတာ့မည္ဟု ေတြးကာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာပင္ ျဖစ္ေနမိသည္။

ထိုစဥ္ ရုကၡစိုးနတ္ ေရာက္လာသည္။ သူက က်ားမ်ားအား “အသင္က်ားတို႔ ခဏေနၾကပါဦး၊ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲဆိုတာကို ကၽြႏ္ုပ္ စမ္းသပ္ပါရေစဦး”ဟု ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခၽြးမျဖစ္သူ၏ ႏွာဝကို ၾကက္ေတာင္ျဖင့္ က်ပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ေခၽြးမသည္ ေလာဘႀကီးသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ “ဟတ္ခ်ိဳး ဟတ္ခ်ိဳး ဘယ္မလဲ ငါ့ေရႊအိုး, ဘယ္မလဲ ငါ့ေရႊအိုး”ဟု ေခ်လိုက္သည္။

ရုကၡစိုးသည္ စိတ္ဆိုးသြားသည္။ သူက က်ားမ်ားအား “ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ သူေတာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး။ အလြန္ေလာဘႀကီးတဲ့ သူယုတ္မာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို သင္တို႔ စားၾကေပေတာ့”ဟု ေျပာကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။
ေခၽြးမျဖစ္သူကား လူႀကီးသူမကို ေစာ္ကားမႈ၊ ေလာဘႀကီးမႈတို႔ေၾကာင့္ ေရႊအိုးမရဘဲ အသက္ဆံုးရေလေတာ့သည္။
                                                                          ( ျမန္မာပံုျပင္)
                                                                              ခင္ရီ၀င္း