စေတးခဲ႔သမွ်ဟာ ဘ၀အတြက္ပါ

ကြ်န္ေတာ္႔ဇာတိက ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသပါ။ နယ္ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႔ေပါ႔။ အေဖကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တည္းက ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳသြားခဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ဖူးလိုက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ အေမရယ္ ညီမေလးရယ္ ဒီမိသားစု  ၃ ေယာက္နဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ႔္မိသားစုေလး တည္ရွိခဲ႔တာ အေတာ္ၾကာခဲ႔ပါျပီ။
အေမကေတာ႔ ေခါင္းရြက္ေစ်းေရာင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကို ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ညီမေလးကလည္း အခုမွ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဆိုေတာ႔ ေငြမရွာႏိုင္ေသးဘူးေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္တက္ရင္းပဲ ဘြဲ႔ယူခဲ႔ရပါတယ္။ ျမိဳ႔မွာ ၾကံဳရာ က်ပန္းလုပ္ရင္းပဲ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို  ေျဖရွင္းေနၾကရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ေျပးၾကည္႔ရင္ အေမ႔ဘက္က ဘၾကီးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ.... ဘၾကီးကေတာ႔ သူ႔မိသားစုနဲ႔ သူ႔လုပ္ငန္းနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာေပါ႔ေလ။
ျပီးခဲ႔တဲ႔နာဂစ္မုန္တိုင္းထဲမွာ ဘၾကီးနဲ႔ သူ႔မိသားစု၀င္ ၂ ဦးဆံုးပါးသြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ အလြန္ကို အထီးက်န္ေစတဲ႔ အိမ္မက္ဆိုးၾကီး ေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ လံုး၀ ဆိတ္သုဥ္းသြားျပီေလ။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေရာင္လည္လည္နဲ႔ေနခဲ႔တာ ၾကာျပီေလ။ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက နာဂစ္ေဒသအတြက္ လာလုပ္ၾကတဲ႔ အန္ဂ်ီအိုေတြမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ ္ဖို႔တိုက္တြန္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကံရာမရေတာ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတာင္ မေသမသပ္နဲ႔ေရးျပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္။
ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားေတာ႔ မသိဘူးဗ်.. ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရခဲ႔တယ္ သန္႔ေလးသန္႔ စီမံခ်က္မွာ ေရသန္႔လုပ္ငန္းအတြက္ လူထုအတြင္း ကြင္းဆင္း လုပ္ရတဲ႔ လုပ္သားအျဖစ္နဲ႔ပါ။ အန္ဂ်ီအိုဆိုတာလည္း အၾကီးၾကီးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ နာဂစ္အျပီးမွ ဖြဲ႔ထားတဲ႔ ျပည္တြင္းက အဖြဲ႔ငယ္တစ္ခုပါ။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္လကို လခ တစ္သိန္းခြဲ ရပါတယ္။ ဒီေငြေလးနဲ႔ပဲ အေမန႔ဲ ညီမေလးကို ျပန္ေထာက္ပံ႔ႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ... ကိုယ္႔လုပ္အားခနဲ႔ အေမ႔ကို ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္လို႔ အလြန္ကို ပီတိျဖစ္မိတာေပါ႔ေနာ္....။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ႔ကို အလြန္ဂရုစိုက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ ၾကီးၾကပ္ေရးမႈး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ အသက္ ၃၅ ေလာက္ရွိျပီ။ လူပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ေပါ႔။ ရုပ္ရည္လည္း သန္႔တယ္၊ အေျပာဆိုလည္း ေကာင္းတယ္၊ ကြ်န္ေတာ႔ကိုလည္း အမ်ားၾကီး သင္ၾကားေပးတယ္၊ အေတြ႔ၾကံဳလည္း အလြန္မ်ားတယ္လို႔ထင္ရတာပဲေလ။ သူ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သင္တန္းေတြ တက္ခြင္႔ရတယ္ေလ.... HIV/AIDS သင္တန္း၊ Gender သင္တန္း၊ စိတ္လူမႈ ျမွင္႔တင္ေရး  သင္တန္း၊ သဘာ၀ေဘးဒဏ္အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေရး သင္တန္း.. အို... စံုေတာပဲဗ်ာ။
တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္လည္း ေမ႔ေနပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ့ဟာေတြလည္း လံုး၀နီးပါ မသိေတာ႔ဘူးေလ။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ လုပ္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ သံုးတတ္လာတယ္။ အဲ..ျပီးေတာ႔ အင္တာနက္လည္း သံုးတတ္စျပဳလာတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚတတ္ျပီး သူမ်ားေတြနဲ႔လည္း အလာပသလာပေတြ ေျပာတတ္ ၾကဴတတ္လာတယ္ေလ။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ေတြ တြစ္တာေတြ ဗြီဇက္အိုေတြလည္း သံုးတတ္လာတာေပါ႔ဗ်ာ။ အြန္လိုင္းမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ရလာခဲ႔တယ္။ လူခ်င္းမျမင္ဖူးေပမယ္႔ အြန္လိုင္းမွာေတာ႔ အေတာ္႔ကို ခင္ၾကတာကိုး...။အလုပ္နဲ႔ပက္သက္ျပီး ရြာေတြအထိ ဆင္းျပီး ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ လုပ္ရတာေတြ ကေတာ႔ မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ အထင္ကရ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြပါပဲ။
တခါတေလလဲ နယ္ဆင္းရင္း စက္ေလွပ်က္တာေတြ၊ ဒီတက္လို႔ သြားရခက္တာေတြလည္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္၀င္ျပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ႔ က်ြန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႔ ေရသန္႔လုပ္ငန္းက ျပီးဆံုး သြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္လက္မဲ႔ဘ၀ ျပန္ေရာက္သြား တာေပါ႔ဗ်ာ။  ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္ သြားခဲ႔မိတယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြ မ၇ွိေလေတာ႔ အေမနဲ႔ ညီမေလးကို မရွာေကြ်းႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာအလုပ္လုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔။
နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အၾကံဥာဏ္ေတာင္းတယ္ေလ... အလုပ္ေလးဘာေလး ရလိုရညားေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရွာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႔ကလည္း နယ္ျမိဳ႔ျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔ အလုပ္က ရဖို႔ သိပ္မလြယ္ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္ေပါတဲ႔ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုန္ဆိုတာက သိေလတဲ႔အတိုင္း ေနစရိတ္ စားစရိတ္က မိုးထိျမင္႔တယ္ေလ။ အသိအကြ်မ္းေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြရွိရင္ေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ႔မွာက ေဆြမ်ိဳးကလည္း မရွိ အသိအကြ်မ္းကလည္း ရွားေလေတာ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အေဆာင္ေနဖို႔ပဲ ဖန္တီးလာခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ လွည္းတန္းမွာ အေဆာင္ေန ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ အေဆာင္မွာေတာ႔ လူစံု နယ္စံုပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔ ရန္ကုန္မွာ ၃ လေလာက္ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ အလုပ္ရွာေနခဲ႔တယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ခရီးသြားလုပ္ငန္း တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္ လက္ေထာက္္မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ႔ သူေဌးက ႏိုင္ငံျခားသားေလ။ ပြင္႔လင္းတယ္။ တိက်တယ္။
စီးပြားးေရးဆန္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ ခင္မင္မႈကို ခြဲထားတယ္ေလ။ အလုပ္ကိစၥအတြက္ သူေဌးက ေနျပည္ေတာ္ကို မၾကာခဏဆိုသလို ခရီးသြားရေလ႔ရွိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူေဌးအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အေနနဲ႔ ရံုးက လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာေတြက လိုက္ေပးရပါတယ္။ လုိက္ေပးသူ အတြက္လည္း လခအျပင္  အပို၀င္ေငြေလး ပိုရတာေပါ႔ေလ။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ သူေဌးနဲ႔အတူ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ စီနီယာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ သြားၾကတာပါ။ အခုတေလာ အဲဒီအကိုၾကီးကို မေတြ႔တာ ၃ ရက္ ၄ ရက္ရွိေနျပီဗ်။ သူေဌးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို တစ္ခါမွ ေနျပည္ေတာ္လိုက္ဖို႔ မေခၚပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ႔ သူေဌးဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲမသိပါဘူး ကြ်န္ေတာ႔ကို ေနျပည္ေတာ္
ခရီးအတြက္ အထုပ္ျပင္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ လိုက္ခဲ႔ရတယ္ေလ။
ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ တည္းခိုခန္းမွာ သူေဌးနဲ႔အတူ ၂ ေယာက္ခန္းမွာ တည္းရတယ္ေလ။ အဲဒီညက်မွပဲ သူေဌးရဲ႔ ဇာတိရုပ္ေပၚလာပါေတာ႔တယ္။ သူက သာမန္မဟုတ္ပဲ လိင္တူဆက္ဆံသူ (Gay-ေဂး) ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ေတာ႔ ကမာၻပ်က္တဲ႔ညပါပဲ။ သူက ကြ်န္ေတာ႔ကို သူ႔အတြက္ အာသာေျဖဖို႔ အတင္းက်ပ္ခိုင္းေစတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ျငင္းပါတယ္... လံုး၀ကို မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔အလုိမလိုက္ရင္ အလုပ္ျဖဳတ္
မယ္လို႔လဲ ျခိမ္းေျခာက္တဲ႔အထိပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရေတာင္႔ရခဲအလုပ္ေလးကုိ မျပဳတ္ခ်င္ဘူးေလ။ မတတ္သာတဲ႔အဆံုး သူ႔အလိုလိုက္ေပးရတာေပါ႔ေလ။
ကြ်န္ေတာ္က အကာကြယ္သံုးဖို႔ေျပာတာေတာင္ သူက ဒီအတိုင္းက သဘာ၀ပိုက်တယ္ဆိုျပီး ျငင္းတယ္ေလ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါေတာ႔မလဲ.....ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀န႔ဲ ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္းပဲေလ။ ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀ေတာ႔ အေရာင္စြန္းခဲ႔ပါျပီ။ မသန္႔ရွင္းေတာ႔တဲ႔ ဘ၀အေျခေနတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ရခဲ႔ျပီေလ။ အေမနဲ႔ညီမေလးသာ သိရင္ ဘယ္ေလာက္ ရွက္ၾကလိမ့္မလဲေလ..။ ေနျပည္ေတာ္က ျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ႔ကို မန္ေနဂ်ာက ေနာက္ေန႔ အလုပ္မဆင္းနဲ႔ေတာ႔တဲ႔..... ။
ကြ်န္ေတာ္ေလ ဘ၀လံုးလံုးပ်က္ခဲ႔တာပါပဲ.... အလုပ္လည္းျပဳတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ႔ လူပ်ိဳဘ၀လည္း အေရာင္စြန္းထင္းခဲ႔ျပီေလ... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အဲဒီသူေဌးကို တရားစြဲဖို႔ေနေနသာသာ ေနျပည္ေတာ္က အျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္မေတြး၀႔ံလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာင္ မေဖာ္ရဲပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ေန႔တည္းမွာပဲ သိလိုက္ ရတာက အရင္က သူေဌးနဲ႔အတူတူ ေနျပည္ေတာ္လိုက္သြားတဲ႔ အစ္ကိုၾကီးကိုလည္း အလုပ္ထုတ္လိုက္တာ ၂ပတ္ရွိသြားျပီတဲ႔ေလ....။
အလုပ္မ၇ွိျပန္ေတာ႔ အေဆာင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြပဲေပါ႔ေလ။ ဘာအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔တဲ႔ ဘ၀ပါ။ ဒီလိုန႔႔ဲ တစ္လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္ကို လူသစ္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာတယ္။ သူက အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္   ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ အသားျဖဴျဖဴ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္။ ဇာတိ ကေတာ႔ နယ္ဘက္ကပဲ။ ဒါေပယ္႔ ရန္ကုန္ကိုေတာ႔ ကြ်မ္းက်င္ပံုရတယ္။ တစ္ညေတာ႔ အေဆာင္မွာ ဘီယာအတူေသာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္က အလုပ္မရွိေတာ႔ စိတ္ပ်က္မိတဲ႔အေၾကာင္း သူ႔ကို ရင္ဖြင္႔မိတယ္ေလ။ သူကေတာ႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ.... ရန္ကုန္မွာ ေငြရွာရ မခက္ပါဘူးကြာ...တဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိအျပဴးသား ေၾကာင္ျပီး သူ႔ကိုေမးခြန္းေမးမယ္ ၾကံဳခိုက္ သူက.... မင္းမွာ ရုပ္ရည္ရွိတယ္ ငါ႔ညီ.. ဒါဆို မင္းအတြက္ တစ္၀မ္းစာမကဘူး ဆယ္၀မ္းစာ ဖူလံုတယ္ကြ... မင္းအတြက္ ငါအလုပ္ေကာင္းေကာင္းေလး ရွာေပးမယ္... စိတ္ခ်။ မင္းမနက္ျဖန္ညကေနစျပီး အလုပ္ဆင္းႏိုင္မလား? တစ္ခုပဲ... မင္းနာမည္ကို Jack လို႔ေတာ႔ ေျပာင္းေခၚရမယ္။ ဒါမွ သူတို႔ေတြကၾကိဳက္ၾကမွာ။ နာမည္က ေခတ္လည္းဆန္တယ္ေလ။ မင္းနာမည္အရင္းကိုလည္း မထိခိုက္ဘူး.... ဒါဆို ငါတို႔မနက္ျဖန္ လုပ္ငန္းစၾကမယ္။
သူ႔အေမးမွာ က်ေနာ္ မေျဖႏိုင္ပဲ ဆို႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း သူေျပာတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ သူက မနက္ျဖန္ ညေန ၆ နာရီမွာ အ၀တ္စားေကာင္းေကာင္း၀တ္ျပီး အေဆာင္ကေန အဆင္သင္႔ ျပင္ထားလို႔ေျပာျပီး အိပ္ယာ၀င္ဖို႔ တာ႔တာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေနေတာ႔ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ဆလြန္းကား တစ္စီးထိုးရပ္လာပါတယ္။ ကားေခါင္းခန္းထဲမွာ မေန႔က အလုပ္လုပ္မယ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔သူ ထိုင္ေနေလရဲ႔။ သူက ကြ်န္ေတာ္႔ကို လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ကားေပၚတတ္ဖို႔ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အူလည္လည္နဲ႔ လိုက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ျခံအက်ယ္ၾကီးတစ္ခုကို ကား၀င္ရပ္ျပီး အိမ္ထဲမွာ၀င္ထိုင္ဖို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ သူက ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာျပီး ကားနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ “မင္း ဒီည ဒီက အန္တီမမၾကီးကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေပးလိုက္.... မနက္ျဖန္ မနက္ ၆ နာရီ ငါကားလြတ္ျပီး မင္းကို ၾကိဳခိုင္းလိုက္မယ္... ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေၾကြးလိုက္ကြာ.... ဒီမမၾကီးက မင္းကို မုန္႔ဖိုးေတြ အမ်ားၾကီးေပးလိမ္႔မယ္... ငါသြားျပီေနာ္.... မင္းတာ၀န္ေက်ပါေစ....။”
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို အဲလူၾကီးက အန္တီၾကီးေတြ မမၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ လိုက္ခ်ိတ္ေပးပါတယ္။ သူ႔ကိုေတာ႔ ပြဲခ တစ္၀က္ေပးရတာေပါ႔။ အခုေတာ႔ သူေျပာသလို
ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာတတ္လာျပီေလ။ အိမ္ကိုလည္း တစ္လ အနည္းဆံုး ၃ သိန္းေလာက္ေတာ႔ ျပန္ေထာက္ႏိုင္တယ္ေလ။ လက္ထဲမွာလည္း ေရႊတြဲလဲ  ေငြတြဲလဲ ေပါ႔ဗ်ာ။ အန္တီေတြကလည္း လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးၾကတယ္ေလ..... ေတြးၾကည္႔ရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲေပါ႔ဗ်ာ။ စန္းထတယ္ပဲ ေျပာရမလား.... မၾကာလိုက္ဘူး ၃ လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က Jack မင္းသားေလးျဖစ္လာတယ္ေလ။ ေအာ္ဒါေတြလည္း မနားတမ္းလိုက္ရတယ္ေလ။ ရက္ခ်ိန္းေတြကလည္း ေစ႔လုိ႔ပါပဲ။ မနည္းကိုၾကိဳးစားရတယ္ေလ။
ဒါေပမယ္႔ ဒီအလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ မႏွစ္ျမိဳ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း တျခားအလုပ္ရယ္လို႔လည္း ရန္ကုန္မွာ မယ္မယ္ရရမွ မရွိတာေလ။ ဒီလိုပဲ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေပါ႔..... အေဖာ္လား... သံုးတစ္လွည္႔ မသံုးတစ္လွည္႔ပါပဲ... မမၾကီးေတြက အဲဒီ အနံ႔ၾကီးက ဖီလင္ မလာဘူးတဲ႔ေလ.... မၾကာလိုက္သလိုပါပဲ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ၇ ႏွစ္အတြင္း ေတာ္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာႏိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ လူေရလည္း လည္လာတယ္ေလ။ ပြဲစားလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ပြဲ ကိုယ္ဆက္ေပါ႔။ က်ေနာ႔လို လူသစ္ေတြ ၀င္လာရင္ေတာ႔ သတိထားရတယ္ေလ။ ေဖာက္သည္ေတြ မိတ္မပ်က္ေအာင္ေပါ႔။  ၀ါရင္႔ က်ားကေလး Jack အျဖစ္၇ပ္တည္လာတာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ၉ႏွစ္ေတာင္ စြန္းခဲ႔ေပါ႔....။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္းဖ်ား ပါေတာ႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔ရယ္မသိဘူး အဖ်ားက တစ္လလံုးနီးပါ ဆက္တိုက္ ဖ်ားပါေတာ႔တယ္။ ဆရာ၀န္က တီဘီလို႔ ေျပာပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္လည္း အဖ်ားက အကင္းမေသဘူးေလ။ အၾကိတ္ေတြလည္း ေယာင္လာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ၀မ္းပ်က္တာ မ်ိဳးေတြ ရွိလာတယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာ၀န္က ေသြးစစ္ဖို႔တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ကြ်န္ေတာ္သိေနမိသလိုပါပဲ။ ေသြးအေျဖက HIV positive တဲ႔ေလ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ လမ္းဆံုးသြားပါျပီ။ Jack မင္းသားအတြက္ ေန၀င္ခ်ိန္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေလာကၾကီးက ကြ်န္ေတာ႔ကို ဒဏ္ခတ္လိုက္တာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ သူေဌးနဲ႔အတူ လိင္တူကိစၥျဖစ္ခဲ႔တာေတြ... ရန္ကုန္မွာ သူမ်ား မယားေတြကို ကာမ အေဖာ္ျပဳေပးရတဲ႔ လိင္လုပ္သားလုပ္တာေတြက တရားနည္းလမ္းမွ မက်တာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စိတ္ဓာတ္မက်ခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔ မိသားစုကို ကြ်န္ေတာ႔္ဘ၀နဲ႔ စေတးျပီး ေငြရွာေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလို စေတးခဲ႔တာေတြကလည္း ဆင္းရဲလြန္းတဲ႔ ဒီဘ၀က ရုန္းထြက္ခ်င္တဲ႔ စိတ္တြန္းအားေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေၾကာင္႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ေတာ႔ ရြံရွာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စေတးခဲ႔သမွ်ဟာ ကြ်န္ေတာ႔ ဘ၀ ေကာင္းဖို႔အတြက္လို႔သာ ခံယူလွ်က္....။
                                                                                             လမင္းကို