ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားအတြက္...

ယေန.ျမန္မာႏိုင္ငံမွာမိန္းကေလးမ်ားသည္ပံုစံုအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္လွေနႀကသည္ကိုကြ်န္ေတာ္တို.အားလံုးလက္ခံလို.
ရပါတယ္ဗ်ာ…မ်ားေသာအားျဖင့္အသက္၁၇ေလာက္မွအသက္၃၅ႏွစ္အတြင္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားေပါ့ဗ်ာ…
ယေနေခတ္အရေျပာရမယ္ဆိုရင္မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကအေနာက္တိုုင္းစတိုင္မ်ားကိုအတုယူမႈ
မ်ားေနႀကပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားကိုျမန္မာပံုစံရိုးရိုးေလးလွတာကိုပဲ
ျမင္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ၊အခုေခတ္မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားသည္ထဘီကိုေတာင္ေကာင္းေကာင္းမ၀တ္တတ္
ႀကေတာ့ဘူး..ခ်ိတ္ကိုအသံုးျပဳထားေသာထဘီကိုသာ၀တတ္သာမ်ားတယ္ဗ်။ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ကိုယ့္ယာဥ္ေက်းမႈ
က္ိုတန္ဖိုးထားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ…ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ.ယာဥ္ေက်းမႈႏွင့္အမ်ိဳးဂုဏ္ထိန္းသိမ္းဖို.ဆိုတာအမ်ိဳးသမီး
မ်ားတြင္တာ၀န္အျပည့္အ၀ရွိတယ္နားလည္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။တျခားဘာသာ၀င္မ်ားဆိုရင္သူတို.ဘာသာ၊
သူတို.ယာဥ္ေက်းမႈကိုထိန္းသိမ္းျပီး၀တ္တာ၊စားတာကိုမ်က္လံုးထဲမွာျမင္ႀကည့္လို.ရပါတယ္။လူမ်ိဳးျခားကို
ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ဘာသာျခားကိုေျပာေနတာ…ကြ်န္ေတာ္ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲသေဘာေပါက္မယ္
လို.ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ျမန္မာမိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကစကပ္တိုေဘာင္းဘီတို၀တ္မွလွမယ္အဆင့္အ
တန္းျမင့္မယ္လို.ခံယူထားတာကိုကမွားေနတာဗ်။လူတေယာက္ေခတ္မွီတာေခတ္မမွီတာအဆင့္အတန္းျမင့္
တာအ၀တ္အစားနဲ.မဆိုင္ပါဘူးစိတ္ဓါတ္နဲ.ပဲဆိုင္ပါတယ္။ဒါကလဲထိန္းသိမ္းလာတဲ့မိဘနဲ.လဲဆုိင္ပါတယ္
အရင္ကအရွက္အေႀကာက္အရမ္းႀကီးခဲ့တဲ့ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကအခုခ်ိန္မွာေတာ္ေတာ္ေလးကိုအံျသေလာက္
ေအာင္အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္…ယာဥ္ေက်းမႈဆိုတာမရွိေတာ့ပါဘူး။မိန္းကေလးေတြေနတာထိုင္တာ
သြားတာလာတာေတြကေယာက်ာၤးေတြနဲ.အတူတူပဲလို.ေတာင္ေျပာလို.ရတယ္။အရက္ေသာက္တယ္၊
မူးရစ္ေဆး၀ါးေတြသံုးတယ္၊ဖဲေတြရိုက္တယ္…အစရွိသည္ေပါ့ဗ်ာ။အဲ့ဒါေတြကိုႀကည့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္စိတ္မ
ေကာင္းစရာေတြပါပဲ။အဲ့လိုေနတတ္တဲ့မိန္းကေလးတေယာက္ကတေန.တခ်ိန္မိခင္ျဖစ္ခဲ့လို.ရွိရင္သား၊သမီး
ေတြကိုဘယ္လိုဆံုးမသြန္သင္မလဲ…???သူတို.ဘ၀ေလးေတြကိုေတြးႀကည့္လိုက္ရင္ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းဖို.
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္အေတြ.အႀကံဳေလးတခုကိုေျပာျပမယ္ကြ်န္ေတာ္ကအရင္ကထင္ထားတာႏိုင္ငံ
ျခားသားေတြကို၊ဥေရာပသားေတြကိုယာဥ္ေက်းမႈမရွိဘူးလို.ထင္ထားတာ၊ကြ်န္ေတာ္အထင္နဲ.လက္ေတြ.မွာ
ေတာ့တျခားစီပဲ…ကြ်န္ေတာ့္အသက္၁၈ႏွစ္သားေလာက္ကစကာၤပူမွာေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ…ကုန္
တိုက္တခုကေနထြက္လာေတာ့ျပင္သစ္ကလာတဲ့မိသားစုနဲ.စံုခဲ့တယ္ဗ်၊အဲ့အခ်ိန္မွာ၁ႏွစ္သားကေလးေလးကို
ကြ်န္ေတာ္ကခ်စ္ဖို.ေကာင္းတယ္ေျပာလိုက္ေတာ့သူတို.မိဘေတြကေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို.ျပန္ေျပာ
တယ္…အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာျမန္မာမိသားစုဆိုရင္ျပံဳးျပတာကလြဲလို.ဘာမွေျပာမွာမဟုတ္ဘူး၊လူလည္ေခါင္မွာ
တေယာက္နဲ.တေယာက္နမ္းတာကရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူးလမ္းေဘးမွာမဆင္စြန္.တာမွရွက္ဖို.ေကာင္းတာပါ.

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ေယာက်ာၤးေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ရွက္ရမဲ့ဟာရွက္ေႀကာက္ရမဲ့ဟာေႀကာက္တတ္
ဖို.ပါပဲ…အရာရာကိုမိန္းကေလးျဖစ္ေနလို.ေႀကာက္ရမယ္ရွက္ရမယ္လို.မေျပာခ်င္ပါဘူး..အရာရာ
အားလံုးကိုသူ.ေနယာနဲ.တူေနတတ္ထိုင္တတ္ဖို.ပါပဲ…သူမ်ားလုပ္သလိုလိုက္လုပ္ဖို.၊သူမ်ား၀တ္သလိုလိုက္
၀တ္ဖို.ဆိုတာထက္သူမ်ားေတြကဘာလို.၀တ္ႀကသလဲဘာလို.လုပ္ႀကသလဲဆိုတာကိုလဲေလ့လာဖို.အေရး
ႀကီးပါတယ္…ယာဥ္ေက်းမႈဆိုတာအေရးႀကီးဆံုးပါ။လူတေယာက္ရဲ.၀တ္စားပံုကိုႀကည့္လိုက္ရင္အဲ့ဒီလူတေယာက္
ရဲ.အလုပ္အကိုင္၊စိတ္ဓါတ္ႏွင့္အက်င့္စရိုက္ကိုေတာ့ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္မဟုတ္ရင္ေတာင္အနည္းငယ္
ေတာ့ခန္.မွန္းလို.ရပါတယ္…ကြ်န္ေတာ္လဲအခုမွေလ့လာေနေတာ့တိတိက်က်မသိေပမဲ့ေလ့လာေနပါတယ္
ဗ်ာ။ျမန္မာလူမ်ိဳးတေယာက္အေနနဲ.ျမန္မာ့ယာဥ္ေက်းမႈႏွင့္ပတ္သတ္ျပီးတခုခုေတာ့သိသင့္တယ္လို.ထင္
တယ္ေလဗ်ာ…ယာဥ္ေက်းမႈဆိုတာလူမႈေပါင္းသင္းေရးနဲ.လဲဆိုင္တယ္ဗ်…လြန္ခဲ့တဲ့တလေလာက္ကေပါ့ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္မႏၱေလးေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ့မႏၱေလးေတာင္ေပၚကေနျမိဳ.အလွႏွင့္ေစတီပုထိုးမ်ားကိုႀကည့္ဖို.မွန္
ေျပာင္းေတြရွိတယ္ေပါ့ထိုင္ခံုေလးတခ်ိဳ.နဲ.မွန္ေျပာင္းေလး၅ခုေလာက္ေပါ့အဲ့အခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္ေတြ.လိုက္
တဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာပါ…စံုတြဲ၂တြဲကအဲ့ဒီခံုေပၚမွာထိုင္ျပီးစကားေျပာေနႀကတယ္
မွန္ေျပာင္းႀကည့္ေနတာလဲမဟုတ္၊အဲ့အခ်ိန္မွာႏိုင္ငံျခားခရီးသြားတခ်ိဳ.ကမွန္ေျပာင္းႀကည့္ခ်င္ေနလို.ေဘး
ကရပ္ေနတာကိုအလိုက္မသိထမေပးပဲထိုင္ေနတယ္ဗ်ာ….ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့ျမင္ကြင္းလဲကိုယ္ႏိုင္ငံကို
လာလည္တဲ့ခရီးသြားကိုမေလးစားတာပဲ…ကြ်န္ေတာ္ကလဲမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္သြားေျပာမွဖယ္ေပးလိုက္ႀက
တယ္…အရိုက္မခံရတာကံေကာင္း။ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကယာဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုျပီးအသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ႏိုင္
ငံျခားသားေတြကိုအျမင္မေစာင္းေစခ်င္ဘူးေလဗ်ာ…ကူညီတတ္တဲ့စိတ္ကျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာရွိတယ္ဆို
တာမ်ားေသာအားျဖင့္လက္ခံလို.ရပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့အေႀကာင္းအရာကေတာ့အမ်ိဳးသားပဲျဖစ္
ျဖစ္အမ်ိဳးသမီးပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ္လူမ်ိဳးရဲ.ယဥ္ေက်းမႈကိုတန္ဖိုးထားပါ…အခုေနာက္ပိုင္းျမန္မာေမာ္ဒန္
နံမည္ခံျပီးအတြင္ခံမပါအရိုက္ခံေနႀကတာကိုလဲေတြ.ျမင္ေနရပါတယ္…ဒါကလဲေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လုပ္ရပ္ပဲသူ
လုပ္ေနတာအႏုပညာမဟုတ္ေတာ့ဘူး…သူလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကဘာလဲ…?ဘာေႀကာင့္ဒီလိုမ်ိဳးပံုေတြရိုက္ေနရ
တာလဲ….?အင္းခက္ေတာ့လဲခက္တယ္ဗ်ာကြ်န္ေတာ္ပဲေခတ္ေနာက္က်ေနတာလား…ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ
ဒါကလဲသူတ္ို.ခံယူခ်က္ေပါ့….ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို.ျမန္မာလူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
အတုယူ၊အတုခိုးတတ္ႀကပါတယ္ဒါေပမဲ့မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာမ်ားပါတယ္…ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲမေကာင္းတဲ့
ဘက္မွာအတုယူတတ္ေနပါတယ္ဗ်ာ…ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ားတတ္ႏိုင္
သေလာက္မ်ိဳးဂုဏ္၊ဇာတိဂုဏ္မ်ားကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ထိန္းသိမ္းေပးဖို.ပဲျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ….။

ကြ်န္ေတာ္သည္စာေရးဆရာတေယာက္မဟုတ္သလို၊ပညာအရည္အခ်င္းလဲအရမ္းမတတ္ကြ်မ္းတဲ့အတြက္ေႀကာင့္
အေရးအသားမ်ားကိုသည္းခံဖတ္ေပးဖ္ို.ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္ဗ်ာ….
                                                                                               ေလးစားစြာျဖင့္
                                                                                   konyinyiaung.2015@gmail.com

သံသရာခရီးသည္

လူပုဂၢိဳလ္သတၱဝါမွန္သမွ်သည္သံသရာခရီးသည္မ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။သံသရာခရီးကုိေလွ်ာက္လွမ္းၾကရာ၌ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ခံစားရေသာအေကာင္းအဆုိးအက်ဳိးတရားမ်ားသည္အတိတ္ဘဝမ်ားဆီမွျပဳမူေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေသာကံသုံးပါးတုိ႔၏အေၾကာင္းတရားမ်ားကပါဝင္ပတ္သက္သင့္သေလာက္ပါဝင္ေန၏။တစ္ဖန္ယခု ဘဝ၌ျပဳမူေဆာင္ရြက္သည့္ကံအေၾကာင္းတုိ႔ကအနာဂတ္ဘဝကုိထပ္မံပုံေဖာ္ေပးမည့္အက်ဳိးတရား တုိ႔သာျဖစ္ေပသည္။

စာေရးသူသည္ေန႔စဥ္နံနက္တုိင္းက်န္းမာေရးအရလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးအျပန္တြင္မိမိတုိ႔ရပ္ကြက္အနီးတြင္ ရွိေသာနံနက္ခင္းေစ်းေလးသုိ႔ဝင္၍လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၿပီးမွမိမိအိမ္အတြက္လုိအပ္ေသာေစ်းပစၥည္း
ေလးမ်ားကုိ၀ယ္ယူၿပီးမွျပန္ေလ့ရွိသည္။တစ္ေန႔တြင္အိမ္၌ဘုရားပန္းလွဴရန္အတြက္သေျပကိုင္းေလး မ်ားကုိဝယ္ယူခဲ့၏။အနီးမွမိတ္ေဆြတစ္ဦးကမဝယ္ရန္မ်က္ရိပ္မ်က္ျခည္ျပ၏။စာေရးသူက၎၏ အရိပ္အကဲကုိနားမလည္သျဖင့္ဝယ္ယူခဲ့မိသည္။ေနာက္မွ၎၏ေျပာျပခ်က္အရ၎သေျပကုိင္းမ်ားသည္ ၾကာရွည္မခံရန္အတြက္ေရေႏြးျဖင့္စိမ္ထားေၾကာင္းသိရသည္။၎ေျပာသည့္အတိုင္းပင္သေျပကိုင္းမ်ားမွာ တစ္ေန႔ပင္မခံခ်င္အၫြန္႔အခက္မ်ားညိႇဳးက်သြား၏။စာေရးသူမ်ားစြာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ဘုရားကုိသေျပပန္းႏွင့္ေရခ်မ္းမ်ားကပ္လွဴရလွ်င္ႏွလုံးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၿပီး သေျပပန္းကေလးမ်ားအၫြန္.တလူလူတက္ေနလွ်င္စိတ္ထဲတြင္အလုိလုိၾကည္ႏူးေနမိသည္။ယခုေတာ့ သေျပပန္းမ်ားကတစ္ေနပင္မကုန္ခင္အၫြန္႔မ်ားညိႇဳးက်လာ၏။ထုိသုိ႔မျဖစ္သင့္ပါ။မိမိတုိ႔ေရာင္းခ်ေနေသာ ကုန္ပစၥည္းသည္ဘုရား၊တရား၊သံဃာအစရွိသည့္အထြတ္အျမတ္ထားရာပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိလွဴဒါန္းပူေဇာ္သည့္ ကုန္ပစၥည္းျဖစ္သျဖင့္ေစတနာထားတတ္လွ်င္အျမတ္ႏွစ္ခါျပန္သုံးခါျပန္ရႏုိင္ေပသည္။ယခုေတာ့ရရွိလုိက္သည့္
ေငြေၾကး႐ုပ္ဝတၴဳအျမတ္အစြန္းကနည္းၿပီးမိမိတို႔ျပဳမူလုိက္သည့္အကုသုိလ္ကံေၾကြးကမ်ားလြန္းလွသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

ထုိနည္းတူပင္စားသုံးကုန္ပစၥည္းဟင္းသီးဟင္းရြက္၊သစ္သီးဝလံမ်ားတြင္ဓာတ္ေျမၾသဇာမ်ားကုိ လုိသည္ထက္ပုိမုိသုံးၾက၏။ထုိ႔အျပင္အသီးအႏွံမ်ားၾကာရွည္ခံေစရန္ႏွင့္အခ်ိန္မတိုင္ခင္ရင့္မွည့္ေစရန္ ဓာတုေဗဒေဆးဝါးမ်ားစိမ္ျခင္း၊ပက္ဖ်န္းျခင္း၊ထုိးသြင္းျခင္းတုိ႔ကုိျပဳလုပ္ၾက၏။အခ်ဳိ႕ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားသည္ ဓာတုေဆးမ်ားသုံးစြဲၿပီးလႏွင့္ခ်ီ၍ၾကာရွည္အထားခံရန္ျပဳလုပ္ထားၾကေၾကာင္းသိရသည္။၎အသီး အႏွံမ်ားကုိစားသုံးမိၾကသူမ်ားသည္အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်ကုသရန္ခက္ခဲေသာေရာဂါဘယမ်ား ထူေျပာလာၾကသည္။ထုိကဲ့သုိ႔ျပဳလုပ္ၾကသည့္ဝိသမေလာဘသမားမ်ားေၾကာင့္စားသုံးသူမ်ား ဒုကၡေရာက္ၾကရေပသည္။အခ်ဳိ႕က်န္းမာေရးေၾကာင့္ဟင္းသီးဟင္းရြက္စားကာမွအျခားေရာဂါမ်ားထပ္မံ စြဲကပ္ရသည္။စိတ္မေကာင္းစရာပင္။ယခုအခါအႏၲရာယ္ရွိေသာအစားအစာမ်ားႏွင့္ေဆးဝါးမ်ားကုိ စစ္ေဆးသည့္ဌာနဆုိင္ရာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားေပၚေပါက္လာသည့္အတြက္ မ်ားစြာပင္ဝမ္းသာႀကိဳဆုိ မိပါသည္။

အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္မိမိတုိ႔အတြက္အနည္းငယ္မွ်ေလာက္ေသာအက်ဳိးစီးပြားအတြက္စားသုံးသူ၊သုံးစြဲသူမ်ား ကုိယ္စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္မျပဳလုပ္သင့္ၾကေပ။ကံႏွင့္ကံ၏အက်ဳိးသည္သံသရာမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး သေရြ႕မိမိေနာက္သုိ႔အစဥ္လုိက္၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ကုသုိလ္တရားကုိမျပဳလုပ္ႏုိင္ေသးေသာ္လည္းအကုသုိလ္ တရားကိုေတာ့မျပဳလုပ္မိေစရန္ေရွာင္ရွားသင့္ေပသည္။မိမိတုိ႔ျပဳလုပ္မိေသာကုသုိလ္၊အကုသုိလ္ ကံတုိ႔သည္မိမိတုိ႔၏ေနာက္သုိ႔အရိပ္တမွ်လုိက္ပါေနတတ္ၿပီးအခြင့္သာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ျပဳခဲ့ေသာကံအတုိင္းအခ်ဳိးညီခံစားရမည့္ျဖစ္အင္ကုိႀကိဳတင္သိရွိၿပီးမိမိတုိ႔၏ဘဝခႏၶာမ်ားကိုသတိ တရားျဖင့္ေမြးျမဴႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္းေစတနာေရွ႕ထား၍ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသည္။

                                                                  ထိန္ဝင္း (ၾကည့္ျမင္တုိင္)

သင့္ခႏၶာကိုယ္၏ အံ့မခန္းလွည့္ကြက္မ်ား

(၁)သင့္လည္ေခ်ာင္းထဲကယားေနတယ္ဆုိရင္နား႐ြက္ကိုကုတ္လုိက္ပါ...နား႐ြက္မွာရွိတဲ့ အာ႐ံုေၾကာေတြကိုလႈံ႔ေဆာ္မိတဲ့အခါအဲ့ဒီအာ႐ံုေၾကာေတြဟာလည္ေခ်ာင္းထဲကၾကြက္သားေတြကို အလုိအေလ်ာက္႐ုတ္တရက္တံု႔ျပန္ေစၿပီးယားယံမႈကိုေပ်ာက္ကင္းပါလိမ့္မယ္...
(၂) လူေတြဆူညံေနတဲ့ေနရာမွာဒါမွမဟုတ္ဖုန္းေျပာတဲ့ေနရာတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့အသံကို မၾကားႏုိင္ျဖစ္ေနပါသလား...႐ုတ္ခ်ည္းေျပာလုိက္တဲ့အသံကိုၾကားဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ညာဘက္နားကို အသံုးျပဳပါ...ဂီတသံစဥ္ေတြကိုနားေထာင္ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ဘယ္ဘက္နားကိုအသံုးျပဳပါ...
(၃) သန္႔စင္ခန္းဒါမွမဟုတ္တျခားသင့္ေတာ္တဲ့တစ္ေနရာရာနဲ႔အလွမ္းေဝးေနတဲ့အခ်ိန္မွာသင့္အေနနဲ႔ အလြန္အမင္းအခင္းႀကီးငယ္သြားခ်င္ေနတယ္ဆုိရင္သင့္ရဲ့ခ်စ္သံေယာဇဥ္ေလးေတြအေၾကာင္းစိတ္ကူးယဥ္ လုိက္ပါ...ဒါကသင့္ဦးေႏွာက္ကိုအာ႐ံုလႊဲေျပာင္းေပးႏိုင္ပါတယ္...
(၄)ဆရာဝန္ကသင့္ကိုေဆးထိုးေတာ့မယ္ဆုိရင္ေဆးထိုးအပ္ဝင္တာနဲ႔ေခ်ာင္းဟန္႔လုိက္ပါ...
ေခ်ာင္းဆိုးေခ်ာင္းဟန္႔တာဟာသင့္ရဲ့ေက်ာ႐ိုးျပြန္ထဲကဖိအားကိုျမင့္တက္ေစၿပီးဦးေႏွာက္ကို နာက်င္မႈေဝဒနာေပးပို႔တဲ့အခါမွာကန္႔သတ္ထားေစႏုိင္ပါတယ္... (၅) ႏွာေစးေနလုိ႔ ႏွာေခါင္းပိတ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳး...အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းပိတ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာသင့္လွ်ာကို ခံတြင္းအေပၚဘက္နံရံမွာဖိကပ္ထားၿပီးမ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားမွာလက္တစ္ေခါင္းနဲ႔ဖိထားလုိက္ပါ... ဒီအေနအထားအတိုင္းစကၠန္႔၂၀ေလာက္ထားလိုက္ျခင္းျဖင့္သင့္ႏွာႏု႐ုိးကိုလႈပ္ခါေစႏုိင္ၿပီး ပိတ္ဆုိ႔ေနတာေတြေလ်ာ့ပါးၿပီးရွင္းလင္းသြားေစႏုိင္ပါတယ္...
(၆)အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းေတြအားပါးတရစားၿပီးအရမ္းျပည့္အင့္ကာအိပ္ခ်င္လာၿပီဆုိရင္ ဘယ္ဘက္ကိုေစာင္းၿပီးလွဲေလ်ာင္းပါ...ဒီပံုစံဟာသင့္အစာအိမ္ကိုအစာျပြန္ထက္ပိုနိမ့္တဲ့အေနအထားမွာ ရွိတဲ့အတြက္အစာေခ်ရည္အက္ဆစ္ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းမႈကိုတားဆီးေပးၿပီးအစာေခ်ရည္ေတြ သင့္လည္ေခ်ာင္းထဲကမထြက္လာေအာင္ထိန္းေပးထား ႏုိင္ပါတယ္...
(၇)သင္သြားကိုက္တယ္ဆုိရင္ေရခဲတံုးတစ္တံုးနဲ႔လက္မနဲ႔လက္ညိဳးၾကားကလက္ဖမိုးေနရာေလးကို ပြတ္ေပးျခင္းျဖင့္ေပ်ာက္ကင္းႏုိင္ပါတယ္...အဲ့ဒီေနရာကအာ႐ံုေၾကာဟာခံတြင္းကနာက်င္မႈေဝဒနာကိုသိတဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ့အစိတ္အပိုင္းကိုပိတ္ဆုိ႔ေအာင္လႈံ႔ေဆာ္ေပးႏုိင္ပါတယ္...
(၈)သင္အလြန္အကြၽံအရက္မူးတဲ့အခါအခန္းတစ္ခုလံုးခ်ာခ်ာလည္လာၿပီးဟန္ခ်က္ထိန္းႏိုင္ေအာင္ တစ္ခုခုကိုဆုပ္ကိုင္ထားရပါတယ္...ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့အရက္ဟာ cupula လို႔ေခၚတဲ့နားထဲက ဟန္ခ်က္ထိန္းတဲ့အစိတ္အပိုင္းရဲ့ေသြးကိုေရဓာတ္ေလ်ာ့ပါးၿပီးအားနည္းေစလုိ႔ပါပဲ...တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္လုိက္တဲ့အခါဦးေႏွာက္ကေနာက္ထပ္ရည္ညြန္းမွတ္တစ္ခုကိုရရွိသြားၿပီး ခ်ာခ်ာလည္ျခင္းကရပ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးပါတယ္.... (၉)ႏွာေခါင္းေသြးယိုတဲ့အခါႏွာေခါင္းေအာက္နားမွာရွိတဲ့အေပၚဘက္သြားဖံုးေပၚကအခြက္ေလးထဲမွာ ဂြမ္းနည္းနည္းကိုခုၿပီးခပ္နာနာေလးဖိေပးပါ...ႏွာေခါင္းကယိုတဲ့ေသြးအမ်ားစုဟာႏွာေခါင္းအလည္က
အ႐ုိးႏု (ႏွာႏု႐ိုး) ကေနလာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ဒီလုိဖိလုိက္ရင္ေသြးယိုရပ္သြားေစႏုိင္ပါတယ္...
(၁၀)စိတ္လႈပ္ရွားထိတ္လန္႔ေနသလား...သင့္ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းကိုလက္မကိုမႈတ္(စုပ္)ရင္းေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ပါတယ္... vangus လုိ႔အမည္ရတဲ့အာ႐ံုေၾကာဟာႏွလံုးခုန္ႏႈန္းကိုထိန္းခ်ဳပ္ေပးၿပီးအသက္ရွဴျခင္းျဖင့္သင္တည္ၿငိမ္မႈ ရလာပါလိမ့္မယ္...
(၁၁)ေရထဲမွာခဏေလာက္အသက္ရွဴခ်င္သလား...ေရထဲကိုမဆင္းခင္အသက္တဝႀကီးရွဴတာ ပံုမွန္ထက္ျမန္ျမန္ျပင္းျပင္းရွဴတာမ်ိဳးလုပ္မယ့္အစားရွဴသြင္းရွဴထုတ္ျခင္းကိုအခ်ိန္တိုအတြင္းမ်ားမ်ား လုပ္ေဆာင္လုိက္ပါ...ဒီလုိလုပ္ျခင္းဟာသင့္ဦးေႏွာက္ကုိေအာက္ဆီဂ်င္ပုိရသလိုခံစားရေစၿပီးအခ်ိန္၁၀ စကၠန္႔ေလာက္ပိုၾကာၾကာေနႏုိင္ပါလိမ့္မယ္...
(၁၂)ေရခဲမုန္႔ေတြအေအးေတြစားေသာက္ၿပီးတဲ့အခါမွာပါးစပ္အေပၚနံရံကေနၿပီးေခါင္းထဲထိ ထုိးကိုက္တာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္...အဲ့ဒါကို Brain freezeလို႔ေခၚပါတယ္...အဲ့လုိျဖစ္တဲ့အခါသင့္လွ်ာကို ပါးစပ္အေပၚနံရံအတုိင္းအျပားလုိက္ဖိကပ္ထားပါ...လွ်ာနဲ႔ေနရာမ်ားမ်ားထိႏုိင္သမွ်ထိေအာင္ ကပ္ထားေပးရပါမယ္...brain freeze ဟာခံတြင္းနံရံမွာရွိတဲ့အာ႐ံုေၾကာကိုအလြန္အမင္းေအးေစတဲ့အခါ ဦးေႏွာက္ကခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးေအးေနတယ္လို႔ယူဆသြားတဲ့အတြက္ျဖစ္လာတာပါ...ဒါေၾကာင့္ သင့္ဦးေခါင္းကိုနာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့အထိအပူေပးတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြလုပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္...ခံတြင္း အေပၚနံရံကိုလွ်ာနဲ႔ကပ္ၿပီးအေႏြးဓာတ္ေပးျခင္းျဖင့္သင့္ဦးေႏွာက္ကိုျပန္ေအးေစၿပီးကိုက္ခဲမႈက
သက္သာေစပါတယ္...
(၁၃)သင့္ရဲ့လက္ေတြအိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခါမွာလက္ေတြဟာေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကို လႊဲၿပီးလႈပ္ရမ္းေနပါတယ္...ဒီအခါမွာလက္ေတြကျပန္ႏုိးလာၿပီးတစ္မိနစ္အတြင္းမွာပဲအေပၚျပန္တက္ လာပါတယ္...လက္ေတြဘာေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္လဲဆုိေတာ့လည္ပင္းမွာရွိတဲ့အာ႐ံုေၾကာေတြေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး လည္ပင္းကိုအသာအယာႏွိပ္နယ္ေပးျခင္းျဖင့္ကုသႏုိင္ပါတယ္...သင့္ေျခေထာက္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္တယ္ဆုိတာခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့အာ႐ံုေၾကာေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္... ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ရပ္ဖို႔နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္...
(၁၄)ႀကိဳ႕ထုိးေနသလား...လက္မနဲ႔လက္ညိဳးကိုႀကိဳ႕ထုိးမရပ္မခ်င္းမ်က္ခံုးေပၚမွာဖိထားပါ...မၾကာပါဘူး... ခဏေနရင္ရပ္သြားပါလိမ့္မယ္...
အထက္ပါအခ်က္မ်ားသည္ ၁၀၀%မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္၈၀%ေလာက္အသံုး၀င္ပါတယ္... 

ခ်စ္သူကို နမ္းျခင္းဟာ က်န္းမာေရးကိုအေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတာသင္သိပါသလား

ခ်စ္သူကိုနမ္းျခင္းဟာက်န္းမာေရးကိုအေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတာကိုေရာသိပါသလား။
သင့္မွာခ်စ္သူရွိပါသလား။ေနာက္ၿပီးခ်စ္သူကိုေရာျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္းခဲ့ဖူးပါသလား။
ၿပီးေတာ့ခ်စ္သူကိုနမ္းျခင္းဟာက်န္းမာေရးကိုအေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတာကိုေရာသိပါသလား။
 ကဲ… စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္ေအာက္မွာေရးထားတဲ့အနမ္းနဲ႔က်န္းမာေရးဘယ္နည္းဘယ္ပံု ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုဆက္ၿပီးဖတ္ၾကည့္ေပါ့ေနာ္...
တကယ္ေတာ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နမ္းတယ္ဆိုတာခံစားခ်က္အရေရာ၊ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြအရပါခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုျခင္းဆိုတဲ့သက္ေရာက္မႈကိုဖြင့္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ကို နမ္းၿပီဆိုရင္နမ္းတဲ့လူကအနမ္းခံရတဲ့သူကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ပဲေပါ့။ကဲ…ဒါဆို္အနမ္းနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ Definition ေလးတစ္ခုေလာက္ထုတ္ၾကည့္ရေအာင္။သင္ကေရာဘယ္လိုမ်ိဳးဖြင့္ဆိုမွာလဲ။ အေနာက္တိုင္းယံုၾကည္မႈအရေတာ့နမ္းတယ္ဆိုတာ"ႏွစ္လိုဖြယ္ခံစားဆက္ယွက္မႈကို ပါးစပ္ကမေျပာဘဲႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိေတြ႕ပူးကပ္ၿပီးေဖာ္ျပတဲ့ခ်စ္ျခင္းရဲ႕သေကၤတ" လို႕ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္းရႈံ႕ၾကတဲ့ စံုတြဲေတြတိုင္းက်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းမြန္တဲ့အခ်က္(၇)ခုကိုအလုိလိုရရွိႏိုင္တယ္တဲ့။အဲဒီ(၇)ခ်က္က ဘာေတြလဲဆိုေတာ့...
၁။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နမ္းေနၾကတဲ့အခါခ်စ္သူစံုတြဲႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ေသြးေၾကာေတြဟာ
ျပန္႔ကားသြားၿပီးေသြးခုန္ႏႈန္းကိုလည္းျမန္လာေစပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ေသြးေၾကာေတြထဲမွာပိတ္ဆို႔ေနတဲ့
အဆီေတြကိုေခ်ဖ်က္ပစ္ၿပီးေသြးထဲမွာရွိတဲ့ကိုလက္စထေရာ ပမာဏကိုလည္းက်ဆင္းေစပါတယ္။
၂။နမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာစံုတြဲႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာရွိတဲ့ၾကြက္သားမွ်င္အခု(၃၀)ေလာက္ကို လႈပ္ရွားလာေအာင္ဦးေႏွာက္ကလံႈ႕ေဆာ္ေပးပါသတဲ့။ဒါေၾကာင့္လဲမ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့အေရျပားေတြမွာ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့အညစ္အေၾကးေတြကိုဖယ္ရွားသန္႔စင္ေစၿပီးမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးပိုမိုေခ်ာေမြ႕လာေစပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့မ်က္ႏွာေပၚမွာယွက္ျဖာေနတဲ့ဆံခ်ည္မွ်င္ေသြးလႊတ္ေၾကာေတြရဲ႕ေသြးစီးဆင္းမႈကို ပိုၿပီးေကာင္းလာေစပါတယ္။
၃။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့၀တဲ့သူေတြစိတ္၀င္စားမယ့္ကိစၥပါပဲ။(၅)စကၠန္႔ၾကာေအာင္တစ္ခါနမ္းတိုင္း ကိုယ္တြင္းမွာသိုေလွာင္ထားတဲ့အဆီပမာဏ(၁၂)ကီလိုရီေလာင္ကၽြမ္းေစတယ္ဆိုပဲ။ဒါေၾကာင့္ ၀ိတ္က်ခ်င္ရင္ရည္းစားကိုမ်ားမ်ားနမ္းၾကပါ။
၄။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့စိတ္နဲ႔ဆိုင္ပါတယ္။နမ္းျခင္းဟာစိတ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ဖိစီးမႈေတြ၊ အားငယ္မႈေတြကိုေခ်ဖ်က္ေပးၿပီးစိတ္ခြန္အားနိမ့္က်ျခင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္လံႈ႔ေဆာ္ေပးတဲ့ ဟိုမုန္းဓာတ္တစ္မ်ိဳးဦးေႏွာက္ကထုတ္ေပးတာကိုလည္းတားဆီးေပးပါတယ္။ေနာက္ၿပီး ယံုၾကည္မႈေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့သူေတြေတာင္ခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအႀကီးျမတ္ဆံုး သူရဲေကာင္းႀကီးေတြလို႔ထင္မွတ္လာတတ္တယ္လို႔သုေတသီေတြကအတည္ျပဳထားပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းဟာအေကာင္းဆံုးေသာစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကုထံုးတစ္ခုပါပဲ။
၅။ၿပီးေတာ့အနမ္းဆိုတာသဘာ၀ေရာဂါကာကြယ္ေဆးတစ္မ်ိဳးပါပဲတဲ့။ေဆးပညာသေဘာအရ လူတစ္ဦးဆီမွာရွိေနတတ္ၾကတဲ့သဘာ၀ကိုယ္ခံစြမ္းအားေတြဟာမတူညီၾကပါဘူး။ဒါေပမယ့္ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နမ္းၾကတဲ့အခါသူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာရွိတဲ့ကိုယ္ခံပဋိဇီ၀စြမ္းအားေတြဟာ တံေတြးကေနတဆင့္ေပါင္းစပ္သြားပါတယ္။အဲဒီကေနတဆင့္ကိုယ့္ခ်စ္သူမွာရွိၿပီး ကိုယ့္ဆီမွာမရွိတဲ့ေရာဂါကာကြယ္မႈစြမ္းအင္ေတြကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲေပါင္းစပ္ေရာက္ရွိလာႏိုင္ေျခဟာ ရာခိုင္ႏႈန္း(၈၀)ထိရွိတယ္ဆိုပဲ။ဒီျဖစ္စဥ္ကို"အနမ္းျဖင့္ ေရာဂါကာကြယ္နည္း"လို႔ စိတ္ပညာရွင္ေတြက နာမည္ေပးထားပါတယ္။
၆။ေနာက္ၿပီးအနမ္းဟာလူရဲ႕ဦးေႏွာက္စြမ္းေဆာင္ရည္တိုးတက္လာေအာင္စနစ္တက်ႏိႈးဆြေပးပါတယ္။ ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာသိသာလဲဆိုရင္ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ပထမဆံုးအႀကိမ္နမ္းဖူးတဲ့အခါေပၚေပါက္လာတတ္တဲ့ ရွိန္းကနဲ၊ဖိန္းကနဲခံစားမႈမ်ိဳးမွာထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္အရည္အေသြးဟာထိပ္ဆံုးအဆင့္ထိတက္ေနၿပီးေတာ့ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကလည္း အျမင့္မားဆံုးျဖစ္ေနတတ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
၇။ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့သင္ကိုယ္တုိင္ပဲစမ္းၾကည့္ၿပီးမွယံုပါေတာ့။အဲဒါကဘာလဲဆိုေတာ့… ခ်စ္သူကို နမ္းရတာရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္တဲ့။ေနာက္ၿပီးေပ်ာ္စရာလဲေကာင္းပါတယ္တဲ့။ဘယ္လိုလဲ။ ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား???။

                                 ခ်စ္သူေတြမ်ားမ်ားနမ္းႏိုင္ႀကပါေစ...

ရင္ဘတ္အေဟာင္းႀကီး ကေလးေတြကို တပ္မေပးနဲ႔႔

“ေဖေဖက…က်ေနာ့္စကားကို နားမေထာင္ဘူး”
ငါးတန္းေက်ာင္းသားက်ေနာ့္သား…ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္တာနဲ႔မီးဖိုခန္းကက်ေနာ္စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ပလပ္စတစ္အမိႈက္ျခင္းသံုးပံုးထဲကအမိႈက္ေတြကိုေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ရင္းက်ေနာ့္ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဟင္းခ်က္ဖို႔ျပင္ေနရင္းျပံဳးမိတယ္။ဟိုတေန႔ကပဲသူေက်ာင္းကယူလာတဲ့အစိမ္းေရာင္၊အျပာေရာင္ ကၽြတ္ကၽြတ္ထုတ္ေတြကိုစကၠဴပံုးသံုးခုလုပ္ၿပီးပံုးေတြမွာ႐ိုး႐ိုးအျဖဴေရာင္အိတ္၊ေနာက္တပံုးကအျပာ၊
ေနာက္အစိမ္းဆိုၿပီးခဲြထားတယ္။
ၿပီးေတာ့က်ေနာ့္ကိုေသခ်ာမွာတယ္။အိတ္အစိမ္းမွာစားႂကြင္းစားက်န္၊အျပာမွာပလပ္စတစ္ပစၥည္း၊ က်န္တဲ့အိတ္မွာစကၠဴဆိုၿပီးသီးသန္႔ခဲြ စြန္႔ပစ္ဖို႔ေျပာတာပါ။ဒါေတြကက်ေနာ္လည္းသိထားၿပီးသား။ ဒီလိုပဲလုပ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္…တခါတေလအမွတ္တမဲ့အလြယ္တကူ၊ပ်င္းရိစိတ္ေတြနဲ႔စည္းကမ္းကို သတိျပဳမေနေတာ့ဘူး။ျပီးစလြယ္ပစ္ထည့္လိုက္တယ္္။အဲဒါကို သားကအျပစ္တင္တာပါ။
က်ေနာ္ကလည္းကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္မို႔…“ေအးပါသားရယ္၊ေဆာရီး…၊ေဖေဖသတိေမ့သြားလို႔ပါ၊
ေနာက္တခါသတိထားပါ့မယ္”လို႔ ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္။“ေဖေဖခဏခဏ… ဒါပဲေျပာေနတာ”
သားကက်ေနာ့္အေပၚအားမရမွန္းက်ေနာ္သိတယ္။က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနတာ၊ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေနတာ၊ကေလးစကားဆိုၿပီးအေလးအနက္မရိွလိုက္တာျဖစ္တယ္။ေရွ႕ဆက္တိတိက်က်ျဖစ္ေအာင္
ျပင္ရမယ္ဆိုတဲ့အသိကရင္ဘတ္ထဲမွာေရာ၊ဦးေႏွာက္ထဲမွာပါျဖတ္ခနဲခုန္ဝင္လာတယ္။
ဒီမွာက…စည္းကမ္းကိုအမိန္႔နဲ႔လိုက္နာတာမဟုတ္ဘူး၊အသိတရားနဲ႔လိုက္နာၾကတာ။ဒီအရာကိုဘာ့ေၾကာင့္
လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတာကိုအဖက္ဖက္ကသုေတသနလုပ္ထား၊အျပန္အလွန္ ဘက္ေပါင္းစံုေဆြးေႏြးသံုးသပ္ၿပီးမွအေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့မယ္ဆိုနယ္ပယ္အစံုပညာေပးမႈေတြလုပ္ၿပီး
တညီတညြတ္တည္းလုပ္ၾကတာ။တိုးတက္ၿပီးယဥ္ေက်းမႈ၊အဆင့္အတန္းျမင့္မားသြားၿပီဆုိစည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ဒီေရာက္ေတာ့အျပင္ထြက္လိုက္ရင္အမိႈက္တစေတြ႔ဖို႔ခဲယဥ္းတယ္။
ခ်ဳိခ်ဥ္ပတ္တဲ့စကၠဴအစအနေလးကအစအမိႈက္ပံုးထဲေသခ်ာသြားထည့္ၾကတာ။ႏိုင္ငံျခားက အေျခစိုက္ေနထိုင္သူမ်ားတဲ့က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲကလမ္းေဘးျမက္ခင္းမွာပလပ္စတစ္စ၊ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔အမိႈက္စတခ်ဳိ႕ေတြ႔ရတတ္တယ္။ေနာ္ေဝးလူမ်ဳိးအဖိုးႀကီးအဖြားႀကီးေတြ လက္အိတ္ကေလးေတြစြပ္ၿပီးလမ္းေဘးကအမိႈက္ေတြလိုက္ေကာက္တာလည္းေတြ႔ရတတ္တယ္။
ဒီႏိုင္ငံမွာမူႀကိဳကေလးငယ္ဘဝကတည္းကအမိႈက္စေတြအမိႈက္ပံုးထဲပဲပစ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ၾကားေပးၿပီးသား။စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့မလုပ္ဘူး။တခါကစူပါမတ္ကက္ထဲကအမိႈက္ပံုးေဘးမွာ စကၠဴစေတြက်ေနလို႔အျမင္မေတာ္တဲ့က်ေနာ့္သားငယ္ကေကာက္ၿပီးပံုးထဲထည့္တာကို အေဝးကလွမ္းျမင္လိုက္တဲ့လံုျခံဳေရးရဲကေျပးလာၿပီးသားကိုေက်းဇူးတင္စကားေျပာၿပီးလက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္တယ္။
ခုလိုလူမႈစိတ္ရိွတာေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းခ်ီးမြန္းတယ္။တကယ္ေတာ့အဲဒီလံုျခံဳေရးရဲကတကူးတက လာခ်ီးက်ဴးတာဟာကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုျမွင္႔တင္ေပးတာျဖစ္တယ္။ကေလးစိတ္ထဲမွာေနာက္လည္း အျမင္မေတာ္တာေတြ႔ရင္ျပဳျပင္သြားလိုစိတ္တိုးပြားလာေအာင္လႈံ႔ေဆာ္ေပးတာျဖစ္တယ္။သားသမီးေတြကို က်ေနာ္တို႔မိဘေတြကပဲသြန္သင္ညႊန္ျပေနတာမႈတ္ဘူး။တေန႔ကို ၅ နာရီေက်ာင္းစာသင္ခန္းမွာ ထိေတြ႔ေနတဲ့ဆရာ၊ဆရာမေတြကမိဘနဲ႔မျခားအက်င့္သီလေကာင္းရေအာင္၊လိမၼာေရးျခားရိွေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးေနတာျဖစ္တယ္။ဒီႏိုင္ငံမွာဆရာ၊ဆရာမေတြဆိုတာကကေလးေတြကို ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာေတြပါသင္ၾကားဖို.ေလ့လာရတာမဟုတ္ဘူး၊ကေလးစိတ္ပညာနဲ႔ သင္ၾကားနည္းအဖံုဖံုပါေလ့လာရတာလို႔သိရတယ္။စာသင္ေပး႐ံုမကဘူး၊လူမႈေရးဆိုင္ရာ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာနဲ႔အေထြေထြဗဟုသုတေတြ၊အားကစား၊အနုပညာ၊စာၾကည့္တိုက္ေတြပါ
ေက်ာင္းမွာထားၿပီးေလ့လာသင္ၾကားရတယ္။စာသင္ခန္းျပင္ပထြက္ၿပီးေလ့လာရတယ္။
ဥပမာ…ေတာထဲလည္တာ၊ေတာင္တက္တာ၊အမ်ဳိးသားျပတိုက္၊ကဇာတ္႐ံု၊႐ုပ္ရွင္႐ံု၊ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔
စက္႐ံုေတြ…စသျဖင္႔ေပါ့။မိန္းကေလး၊ေယာက်ၤားေလးဆိုၿပီးလည္းခဲြျခားၿပီးသင္ေနတာမဟုတ္ဘူး။
ဥပမာ…ခ်က္ျပဳတ္ေရးနဲ႔မုန္႔လုပ္နည္းေတြဆိုလည္းတတန္းလံုးကိုသင္ေပးတာပဲ။အတန္းတတန္းမွာ
လူအနည္းဆံုး၁၅ေယာက္ကေနအမ်ားဆံုး၂၅ေယာက္ပဲ။ဆရာတေယာက္ထဲကေက်ာင္းသားအမ်ားႀကီးကို တာဝန္မယူဘူး။အတန္းခဲြထားတယ္။ဒါမူလတန္းနဲ႔အလယ္တန္းအဆင့္ပဲရိွေသးတယ္။ဆရာတေယာက္
တာဝန္ကလည္းလြယ္တာမဟုတ္။ေက်ာင္းသားတဦးခ်င္းစီရဲ.မွတ္တမ္းအေသးစိတ္ကိုကြန္ျပဴတာထဲ ဖိုင္ဖြင့္ၿပီးအခ်က္အလက္ေတြအားလံုးထည့္ထားတယ္။ေနာက္ခံသမိုင္း၊ပညာေရး၊လူမႈဆက္ဆံေရး၊ က်န္းမာေရး၊စိတ္ဓာတ္ေရးရာ၊ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ဝါသနာေတြကအစ၊သူ႔အကန္႔နဲ႔သူမွတ္တမ္းတင္ထား
တယ္၊ေလ့လာထားတယ္။ဒီမွာလည္းမိဘဆရာအသင္းရိွတယ္။က်ေနာ္တို႔ဆီမွာလိုအျဖစ္သေဘာလုပ္ေနတာ
မဟုတ္ဘူး။ဒီမွာကတႏွစ္ကိုႏွစ္ႀကိမ္မိဘ၊ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကသလိုတႏွစ္ႏွစ္ခါ မိဘစံုညီနဲ႔ ဆရာစံုညီေဆြးေႏြးအၾကံျပဳၾကတာရိွတယ္။မိဘနဲ႔ ဆရာသီးျခားေတြ႔ရင္ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ တိုးတက္မႈ၊ဆုတ္ယုတ္မႈ၊အားသာခ်က္၊အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ အမူအက်င့္ေတြကအစေဆြးေႏြးရတာျဖစ္တယ္။ဆရာကလည္းမိဘလိုပဲတာဝန္ယူစိတ္အျပည့္အဝနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။မိဘကလည္းသားသမီးပညာေရးနဲ႔တိုးတက္ေရးကိစၥဆရာကိုပံ့ပိုးလုပ္ေဆာင္ရတယ္။
ဆရာေတြကေက်ာင္းသားေတြကို႐ိုက္ဖို႔မဆိုထားနဲ႔၊ဆူတာေငါက္တာေတာင္လုပ္ေလ့လုပ္ထမရိွဘူး။ ကေလးစိတ္ဓာတ္ေရးရာက်ဆင္းေအာင္မလုပ္ဘူး။စိုးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႕စိတ္မျဖစ္ေအာင္ထားတယ္။ စာေတြခ်ည္းဖိသင္ေနတာလည္းမဟုတ္၊အိမ္စာလည္းနင္းကန္မေပးဘူး။ကေလးေတြေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ သက္သက္သာသာ၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပညာသင္ႏိုင္ေအာင္ဖန္တီးေပးတယ္။ကြန္ျပဴတာနဲ႔ေလ့က်င့္သင္ၾကားရတဲ့
ဘာသာရပ္ေတြလည္းရိွတယ္။မူႀကိဳကေလးဘဝကတည္းကကြန္ျပဴတာနဲ႔မကင္းသလိုပထမတန္းေရာက္တာနဲ႔
ကြန္ျပဴတာနဲ႔ေလ့က်င့္ခန္းေတြသင္ၾကားေပးတယ္။အလယ္တန္းအဆင့္ေရာက္တာနဲ႔ကြန္ျပဴတာကို က်င္က်င္လည္လည္အသံုးခ်ႏိုင္ေနၿပီ။ငါးတန္းေက်ာင္းသားတေယာက္ကကြန္ျပဴတာပါဝါပြိဳင့္အသံုးခ်
နည္းပညာကိုတတ္ေျမာက္ထားၿပီးျဖစ္တယ္။က်ေနာ္မူႀကိဳေက်ာင္းမွာ၃လေလာက္လုပ္အားေပးဖူးတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာကေလးေတြကိုအေလးထားၿပီးဆက္ဆံတယ္ဆိုတာလက္ေတြ႔ျမင္လာခဲ့တယ္။ကေလးေတြကို တန္းတူရည္တူဆက္ဆံတယ္။ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ပဲျဖစ္ေစ၊ေက်ာင္းကိုလာရင္ကေလးေတြကိုေသခ်ာထိုင္ စကားေျပာတယ္။ကေလးကလူႀကီးကိုေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေျပာဆိုရတဲ့ပံုစံနဲ႔စကားမေျပာဘူး။ဆရာေတြျဖစ္ေစ၊
လူႀကီးေတြျဖစ္ေစကေလးငယ္ေတြကိုသူတို႔အရပ္နဲ႔အညီဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာတယ္။တန္းတူညီတူေျပာၿပီးကေလးေတြရဲ႕မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈစိတ္ဓာတ္ကိုျမႇင္႔တင္ေပးတယ္။ ဒါဟာအေသးအမႊားကိစၥမဟုတ္ဘူးလို႔သေဘာေပါက္ၿပီးက်င့္ၾကံၾကတာျဖစ္တယ္။ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုသူတို႔ေလ့လာထားၿပီးျဖစ္တယ္။လူမ်ဳိး၊ဘာသာ၊အသားအေရာင္လည္း မခဲြဘူး။ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံမႈမရိွဘူး။တကယ့္ကိုတန္းတူညီတူဆက္ဆံတယ္။မိခင္ဘာသာစကားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္သင္ၾကားခြင့္ရိွတယ္။“ကေလးတေယာက္ကိုသူနားလည္တဲ့စကားနဲ႔ေျပာရင္
ေခါင္းထဲဝင္မယ္၊သူ႔ရဲ႕မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ေျပာရင္ေတာ့ႏွလံုးသားထဲဝင္လိမ္႔မယ္” ဆိုတဲ့ေတာင္အာဖရိက လြတ္ေျမာက္ေရးေခါင္းေဆာင္ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္နယ္လ္ဆင္မန္ဒရဲလားရဲ႕အဆိုကို ဒီလူမ်ဳိးေတြကလက္ခံထားတယ္။ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ၊ေက်ာင္းအားရက္မွာစာသင္ခန္းကို ငွားရမ္းသင္ၾကားခြင့္ရိွတယ္။မိခင္ဘာသာစာေပ၊စကားသင္ေပးမဲ့ဆရာကိုလည္းငွားရမ္းရင္ ဆရာ့လစာကိုေထာက္ပံ့ေပးတယ္လို႔သိရတယ္။ေနာ္ေဝႏိုင္ငံေရာက္တာနဲ႔က်ေနာ္ဟာ စိတ္လြတ္လပ္သြားတယ္။ကေလးေတြအနာဂတ္ကိုစိတ္ခ်သြားတယ္။က်ေနာ္တို႔ျပည္ပေရာက္
ျမန္မာေတြအမ်ားစုဟာအမိႏိုင္ငံမွာေနစဥ္ကေရာ၊နယ္စပ္ေတြနဲ႔ခိုလႈံရာႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတြမွာေနစဥ္ေရာ ဒုကၡေတြမ်ားစြာ၊မျပည့္စံုမႈမ်ားစြာ၊ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားစြာ၊မေက်နပ္မႈ၊ခါးသီးမႈမ်ားစြာကိုၾကံဳခဲ့ရသူေတြျဖစ္တယ္။ အားလံုးနီးပါးစိတ္ဒဏ္ရာေတြရိွေနတယ္။ႏုပ်ဳိခဲ့စဥ္ကတည္းကအလဲြလဲြအေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။စိုးရိမ္မႈေတြ၊အေၾကာက္တရားေတြ၊စိတ္မလြတ္မလပ္မႈေတြနဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးထဲမွာ အေနၾကာလာခဲ့တယ္။လူမႈေလာကထဲကမေက်နပ္မႈ၊အလိုမက်မႈေတြေရာႁပြန္းေနတဲ့စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ျပႆနာေတြ၊စနစ္မက်တဲ့အေတြးအေခၚ၊အေလ့အက်င့္ေတြဟာကိုယ့္ရဲ႕မသိစိတ္ထဲစနစ္တက်နဲ႔ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တယ္။စည္းမရိွကမ္းမရိွအမူအက်င့္၊အျပဳအမူေတြဟာကိုယ့္ဘဝမွာစည္းကမ္းတက်ေလး စဲြကပ္ေနတာကိုေတာင္ကိုယ္ကသတိမျပဳမိဘူး။ဘဝမွာစနစ္တက်ျဖတ္သန္းေနထိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးသာမက ကိုယ္နဲ႔ကိုယ့္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြက္အေကာင္းဆံုးအရာေတြလုပ္ႏိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးလည္းမရိွခဲ့ဘူး။
ကိုယ္သာမကကိုယ့္မိသားစုေတြဟာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအသက္ရွင္သန္ေရးနဲ႔စားဝတ္ေနေရးကိုဘဝရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုးတာဝန္တခုလိုသေဘာထားခဲ့ရတယ္။႐ုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။အခုမွမဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ကတည္းကကိုယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ကိုယ္ရွာရတဲ့ဆင္းရဲတဲ့စနစ္ႀကီးထဲႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ မေတာ္တဆမွားယြင္းမႈေတြေၾကာင္႔(အဲဒီမေတာ္တဆဟာေသးေသးမႊားမႊားေလးဆိုရင္ေတာင္)၊မိဘနဲ႔ အႀကီးအကဲေတြက႐ိုက္ႏွက္မလား၊ဆရာေတြကဆူပူႀကိမ္းေမာင္းမလားဆိုတဲ့စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ၊ မလြတ္လပ္မႈနဲ႔အနာတရေတြဟာႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိစိတ္ဒဏ္သင့္ခဲ့တယ္။
ကိုယ္ကမိဘျဖစ္လာတဲ့အခါဒီအသိေတြကိုဆင္ျခင္မိေပမယ့္ေခါက္႐ိုးက်ဳိးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ့္သားသမီးအေပၚျပဳမူဆက္ဆံခဲ႔တာလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္။ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဒဏ္ရာဟာအျပစ္မရိွတဲ့ ကေလးေတြအေပၚထပ္ဆင့္ၿပီးစိတ္ဒဏ္ခတ္သလိုျဖစ္သြားတယ္။သိသိႀကီးနဲ႔မွားၾကတာေတြရိွသလို မသိလို႔မွားေနတာေတြလည္းအမ်ားႀကီး။တခ်ိန္ကလူႀကီးေတြမွားခဲ့တဲ့အမွားေတြကိုက်ေနာ္တို႔က သင္ခန္းစာယူၿပီးအမွားေတြ ျပင္ေနရင္းနဲ႔ေတာင္… က်ေနာ္တို႔သားသမီးေတြကက်ေနာ္တို႔ရဲ႕အမွားေတြကို ဆက္ျပင္ေနရအံုးမယ္။က်ေနာ္တို႔သားသမီးေတြစိတ္ဒဏ္ရာမကင္းရင္က်ေနာ္တို႔ေျမးျမစ္မ်ဳိးဆက္ အဆင့္ဆင့္ဒဏ္ခံရမယ့္အႏၱရာယ္ကအရွည္ႀကီး။
ဒါေတြအားလံုးရဲ႕အေျဖကကေလးေတြကိုဒီမိုကရက္တစ္အေလ့အက်င့္ေတြေမြးေပးဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆင္ျခင္တံုတရားေတြရိွရမယ္၊အသစ္ေျပာင္းလဲရမယ္။အက်င့္ေဟာင္းေတြကိုသတၱိရိွရိွ၊ သတိရိွရိွေမာင္းထုတ္ႏိုင္ရမယ္။အသက္ႀကီးလာေလ…က်ေနာ္သတိျပဳစရာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ကိုယ္သိထားတာေတြကိုလက္ေတြ႔က်က်လုပ္ရမယ္ဆိုတာစိတ္ကသိထား႐ံုပဲမဟုတ္ဘူးလို႔ ပိုသေဘာေပါက္လာတယ္။အဓိကကကိုယ္ကကေလးေတြကိုအေမြဆိုးေတြမေပးမိဖို႔ပဲ။ တခ်ိန္ကလူႀကီးေတြတိုင္းျပည္အတြက္ေစတနာေကာင္းေတြထားၿပီးလုပ္တာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွားတဲ့ဆိုးေမြေတြနဲ႔က်ေနာ္တို႔ဘဝပ်က္ခဲ့ရတယ္။ဂုဏ္သိကၡာေတြညိႇဳးခဲ့တယ္။တခ်ိန္ကမွားခဲ့သူေတြကို
က်ေနာ္တို႔အျပစ္တင္ခဲ့သလို၊ဆဲဆိုေနတံုးပဲ။မႏွစ္ကဇြန္လမွာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေအာ္စလိုကိုလာေတာ့ေဟာ္တယ္ေရွ႕မွာငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ကရင္၊မြန္တိုင္းရင္းသားကေလးငယ္
ေလးေတြသူတို႔အခ်င္းခ်င္းေနာ္ေဝးဘာသာစကားနဲ႔ေျပာဆိုေနၾကတယ္။က်ေနာ့္ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ကေက်ာင္းဆရာမေဟာင္းတေယာက္က“ကေလးတို႔ဗမာစကားနဲ႔ေျပာၾကေလ”လို႔ေျပာေတာ့ မြန္ကေလးငယ္ေလးကေနာ္ေဝးစကားနဲ႔“ဗမာစကားဟာက်ေနာ္တို႔စကားမဟုတ္ဘူး၊က်ေနာ္တို႔စကားက မြန္စကား”လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။“ဗမာစကားလည္းတတ္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့၊ငါတို႔အားလံုးကဗမာျပည္ကပဲ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္းအခုဗမာျပည္ကလာတာပဲ” လို႔ဆရာမကရွင္းျပေတာ့ကေလးငယ္က “ဗမာစကားတတ္စရာမလိုဘူး၊မြန္စကားနဲ႔ေနာ္ေဝးစကားတတ္ရင္ရတယ္” လို႔ ေျဖပါတယ္။
ေဘးမွာရပ္ေနၾကတဲ့က်ေနာ္တို႔အားလံုးျငိမ္ၿပီးအေတြးကိုယ္စီဝင္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းရင္းသားေတြမွာဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ပါ။လဲြမွားတဲ့စနစ္ေတြ၊စစ္ပဲြေတြ၊ ဗိုလ္က်စိုးမိုးမႈေတြ၊မတရားအႏိုင္ယူလိုမႈေတြ၊အာဏာေလာဘေတြကက်ေနာ္တို႔ညီအကိုေတြအားလံုးကို စည္းျခားပစ္လိုက္တယ္။ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟစိတ္ေတြကအမုန္းေတြ၊အညႇိဳးေတြကမၻာမေၾကဘူး စိတ္ဓာတ္ေတြျဖစ္ေအာင္႐ိုက္သြင္းေပးလိုက္တယ္။အဲဒါေတြကက်ေနာ္တို႔နဲ႔တင္ၿပီးမသြားဘူး။က်ေနာ္တို႔ ရင္ေသြးေတြ၊မ်ဳိးဆက္ေတြရဲ႕ေခါင္းထဲ၊ရင္ဘတ္ေတြထဲအထိထပ္ၿပီးနက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းထိုးထည့္ေပးလိုက္
ေသးတယ္။ဒီတခါက်ေနာ္တို႔လဲြမွားရင္က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးဆက္ေတြကမၻာႀကီးမွာေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။
သမိုင္းမွာက်ေနာ္တို႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္အဆဲခံရမယ္။အခုေတာင္အဆဲခံေနရၿပီ။ဒီေတာ့က်ေနာ္တို႔ မမွားဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့အသိဟာကေလးေတြရဲ႕အနာဂတ္အ႐ုဏ္ဦးျဖစ္တယ္။က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အမုန္းေတြကို ကေလးေတြေခါင္းထဲမထည့္ေပးပါနဲ႔၊က်ေနာ္တို႔အမွားေတြကိုကေလးေတြရင္ဘတ္ထဲမွာ ထပ္မထည့္ေပးပါနဲ႔။ကေလးေတြလြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္ေမာၾကပါေစ။သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္နဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အနာဂတ္ျဖစ္ဖို႔က်ေနာ္တို႔ရင္ဘတ္အေဟာင္းႀကီးကေလးေတြကိုတပ္မေပးပါနဲ႔။ ။

                                      မိုးမခဆိုဒ္ မွ  ဆင့္ပြား တင္ျပပါသည္

လူတစ္ေယာက္ဟာေကာင္းတာေတြဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ.ႀကည့္ရင္...

ေမာင္ျမႏွင့္ေမာင္လွဆုိပါေတာ့…သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကဟိုဘက္ဒီဘက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အိမ္မွာေနက်တယ္…
ႏွစ္ေယာက္လံုးကလူပ်ိဳလူလြတ္ေတြေပါ့…ေမာင္ျမမွာကစုေဆာင္းထားတဲ့ေရႊတုိေရႊစေလးေတြရွိတယ္…
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အိမ္မွာတာေနက်တာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ကေခၚေျပာနွဳတ္ဆက္မရွိက်ဘူး
တစ္ေန႕ေမာင္ျမစုေဆာင္းထားတဲ့ေရႊထုပ္ေလးကေပ်ာက္သြားတယ္...ေမာင္ျမကမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အိမ္က
ေမာင္လွကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္...ေမာင္လွကေတာ့သူလုပ္ေနက်အတုိင္းေပါ့ သူအိမ္မွာသူအလုပ္လုပ္ေနပါတယ္ေမာင္ျမရဲ႕အျမင္ကေတာ့ေမာင္လွဟာသူ႕ရဲ႕ေရႊထုပ္ကိုခုိးထားလို႕
ဘယ္ေနရာမွာ၀ွက္ရမယ္ဆုိတာေနရာလိုက္ရွာေနတယ္လို႕ျမင္ေနတယ္ေလ..  ဘယ္ေန႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ေမာင္လွကလဲသူ႕အလုပ္ကိုအရင္တုိင္းပဲလုပ္ျမဲလုပ္တယ္ေမာင္ျမကလဲ သူ႕ေရႊထုပ္ကိုခုိးထားလို႕၀ွက္ဖို႕ၾကံစည္ေနတယ္လို႕ပဲျမင္တာေပါ့…………
ဒီလိုနဲ႕...မုိးရာသီကိုေရာက္လာပါတယ္...တစ္ေန႕မွာေမာင္ျမဟာသူ႕အိမ္ေရတံေလွ်ာက္မွာမုိးယုိေနလို႕ ဖာေထးဖို႕ျပင္ဆင္တဲ့အခါမွာမထင္မွတ္ပဲ
သူ႕ရဲ႕ေရႊထုပ္ကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္အမွန္တကယ္ေတာ့ေရႊထုပ္ကိုၾကြက္ခ်ီသြားတာပါ အစာမဟုတ္မွန္းသိေတာ့ၾကြက္ကေရာက္ရာမွာပဲထားခဲ့တယ္..အဲဒီအခ်ိန္မွာေမာင္ျမဟာေမာင္လွကို
လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္...ဒီတစ္ခါေမာင္ျမၾကည့္လိုက္တဲ့အၾကည့္ကအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေမာင္လွအေပၚမွာသံသယကင္းကင္းနဲ႕သူၾကည့္လိုက္တာပါ…
လူတစ္ေယာက္ကဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းတာလုပ္လုပ္
ကိုယ္ကသူ႕ကိုအျမင္မၾကည္ေတာ့ဘူးဆုိရင္အေကာင္းမျမင္နုိင္ပါဘူး…………
ကၽႊန္ေတာ္လဲၾကံဳဖူးတာပါပဲ…ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီးကတည္းက
လူတုိင္းအေပၚမွာသံသယကင္းကင္းျမင္နုိင္ဖို႕အတတ္နုိင္ဆံုးၾကိဳးစားပါတယ္..
အားလံုးလဲလူတုိင္းအေပၚမွာသံသယကင္းကင္းျမင္နုိင္က်ပါေစ…

ထမင္းလံုးတေစၦေျခာက္ျခင္း (Hypnogogic jerk)

ငယ္ငယ္တုန္းကအိပ္ယာ၀င္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္အိပ္မက္လိုလိုနဲ႔ တစ္ခုခုထဲက်သြားသလိုျဖစ္ျပီးရင္ထဲမွာေအးခနဲျဖစ္သြား၊ျပီးရင္ခႏၱာကိုယ္မွာရွိတဲ့ၾကြက္သားေတြ ရုတ္တရက္ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားျပီးလန္႔ႏိုးသြားတာမ်ိဳးခဏခဏျဖစ္ဖူးပါတယ္။အခုထက္ထိလည္း တခါတေလအိပ္ေမာက်ခါနီးဆိုျဖစ္တတ္ပါေသးတယ္။အရင္တုန္းကေတာ့ထမင္းလံုးတေစၦေျခာက္တာလို႔ မိဘေတြကေျပာတတ္ပါတယ္။အိပ္ခါနီးထမင္းစားျပီးထမင္းလံုးနင္းထားမိလို႔ျဖစ္တာဆိုျပီးေျပာလို ႔ေနာက္ပိုင္းအိပ္ခါနီးတိုင္းေျခေထာက္ေဆးတဲ့အက်င့္ရသြားေရာ။ပာုတ္တာမပာုတ္တာထက္
ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးေတာ့ျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။က်ေနာ့္လိုပဲသူမ်ားေတြလည္းၾကံဳဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ အခုမွသိပ္ပံၸနည္းက်ဖရွင္းခ်က္ေလးေတြဖတ္မိလို႔ထပ္ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးအခ်ိန္မွာျပဳတ္က်သလိုခံစားရပါတယ္။အဲဒီေနာက္တကိုယ္လံုးဆတ္ခနဲျဖစ္သြားျပီး လန္႔ႏိုးသြားပါတယ္။အဲလိုမ်ိဳးအျဖစ္အပ်က္ကိုHypnogogic jerkလို႔ေခၚပါတယ္။ျဖစ္ႏို္င္ေခ်ရွိတာေတာ့ စိတ္ဖိစီးမွဳေတြ၊ကဖင္းနဲ႔ျပင္းထန္တဲ့လွဳပ္ရွားမွဳေတြမအိပ္ခင္လုပ္ထားရတာေတြနဲ႔သက္ဆိုင္ပါတယ္။ သူလည္းလူဦးေရရဲ႕၇၀ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးအခ်ိန္မွာ တကိုယ္လံုးမွာရွိတဲ့လူရဲ႕ၾကြက္သားေတြပာာေျဖေလ်ာ့သြားပါတယ္။အနားယူသြားတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒါကိုဦးေႏွာက္ကနားလည္မွဳလြဲသြားပါတယ္။ဦးေႏွာက္ကအဲလိုၾကြက္သားေတြေျဖေလ်ာ့ျပီး အနားယူသြားတယ္လို႔မထင္ဘဲတင္းတင္းရင္းရင္းရွိမေနေတာ့တဲ့အတြက္ခႏၵာကိုယ္ၾကီးျပဳတ္က်သြားတယ္လို

ဘာသာျပန္လုိက္ပါတယ္။အဲလိုဘာသာျပန္ရံုတင္မကဘဲခႏၵာကိုယ္ကိုလည္းတုန္႔ျပန္မွဳေတြလုပ္ဖို႔ေစခိုင္း

လုိက္ပါတယ္။အဲဒီအတြက္ခႏၵာကိုယ္ကၾကြက္သားေတြကလည္းbalanceကိုထိန္းဖို႔အတြက္ဦးေႏွာက္ေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ျပဳတ္က်သလို ရင္ထဲမွာေအးသြားျပီး ၾကြက္သားေတြအလုပ္ျပန္လုပ္သြားတဲ့အတြက္ ဆတ္ခနဲ႔တုန္ျပီး လန္႔ႏိုးသြားတတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ မူးယစ္ေဆးေတြျဖစ္တဲ့ ေမာ္ဖင္း၊ ပာီရိုအင္း၊ မက္သဒုန္း စတဲ့ေဆး၀ါးေတြအသံုးျပဳသူေတြမွာ ပိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး Hypnogogoic jerk ပာာ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ခက္တဲ့သူေတြ၊ အိပ္ယာသက္ေတာင့္သက္သာမရွိတဲ့သူေတြမွာ ပိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မအိပ္မေန အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့သူေတြ(စာေမးပြဲနီးလို႔ စာက်က္ေနရတာမ်ိဳး၊ အလုပ္ျပီးေအာင္လုပ္ေနရတာမ်ိဳး)မွာဆိုရင္ ျပန္အိပ္တဲ့အခါအိပ္ေပ်ာ္ခါနီးအခ်ိန္မွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲလိုဦးေႏွာက္ကို အနားမေပးဘဲ အခ်ိန္ၾကာၾကာခိုင္းထားတဲ့အခါ ဦးေႏွာက္ကပိုျပီး အမွားအယြင္းေတြဘာသာျပန္လို႔ပါ။ ငယ္တဲ့အခ်ိန္မွာပိုျဖစ္တတ္ျပီး အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် နည္းသြားတတ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အၾကီးဆံုးဆိုးက်ိဳးကေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္တာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း တခါတေလအရမ္းအိပ္ခ်င္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးမွာအဲလိုမ်ိဳး Hypnogogoic jerk ျဖစ္သြားရင္ လန္႔ႏိုးသြားျပီး ျပန္အိပ္ရခက္သြားတတ္ပါတယ္။ အျမဲတမ္းေတာ့မပာုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္တခ်ိဳ႕သူေတြမွာေတာ့ ခဏခဏျဖစ္တဲ့အခါေနာက္ပိုင္း အိပ္ရမွာကိုေၾကာက္လာျပီး စိတ္ေရာဂါလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုထမင္းလံုးတေစၦေျခာက္တာ ဘယ္လိုမ်ိဳးျဖစ္တာလဲဆိုတာ နားလည္ေလာက္ျပီထင္ပါတယ္။ သားသမီးေတြရွိရင္ေတာ့ ေျခေထာက္ေရေဆးပါေစဦး။ ပာုတ္တာမပာုတ္တာထက္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းရွိတာေပါ့...
 Posted by Dr. Thurein Hlaing Win (www.academicmedicines.blogspot.com)  မွကူးယူတင္ျပပါသည္...

ကေလးဆန္ေသာအက်င့္မ်ား

ဤအခန္းသည္မိဘမ်ားပူပန္တတ္ေသာ အမ်ားျဖစ္တတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ားရွိေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ပါသည္။မိဘေတြအမ်ားဆုံး အၾကံဉာဏ္ေတာင္းတတ္ၾကေသာေလ့အက်င့္မ်ားအေၾကာင္းလည္းျဖစ္ပါသည္။
လက္မစုတ္ျခင္း
သာမန္ကေလးတုိင္လုိုလိုတစ္ခါမဟုတ္တစ္ခါေတာ့လက္မစုတ္တတ္မည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကခဏပဲစုတ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့အၾကာႀကီးစုတ္သည္။ဤသုိ႔လက္မစုတ္၍ဘာမွ်မထိခုိက္ႏုိင္ပါ။အေျခအေနကုိမွားယြင္းစြာ ကုိင္တြယ္၍သာျပႆနာေပၚႏုိင္ပါမည္။မိခင္ရင္ႏုိ႔ကုိစုိ႔ရေသာကေလးသည္စုတ္ရသည့္ အရသာကုိသိသြားသည္။ႏို.စုိ႔ရေသာအခ်ိန္နည္း၍ျဖစ္ေစ၊ႏို.ဗူးႏုိ႔သီးေခါင္းေပါက္ဝသိပ္က်ယ္ေန၍ျဖစ္ေစ၊ ကေလးသည္စုတ္ရသည့္အလုပ္ကုိမဝေရစာလုပ္ရတတ္၏။ထုိ႔အတြက္အစားထုိးစရာ မွာသူ႔လက္မကုိသူစုတ္ျခင္းပင္။ႏို.ျဖတ္ခ်ိန္တြင္မိခင္ႏုိ႔မစုိ႔ရ။ႏို.ဗူးမေသာက္ရသည့္အခါသူကကုိယ့္ လက္မကုိျပန္စုတ္တတ္ၾက၏။ကေလးသည္ပင္ပန္းလာေသာအခါ၊ညီးေငြ႕လာေသာအခါ၊အိပ္ခ်င္ လာေသာအခါလက္မစုတ္သည့္အက်င့္ရွိလာသည္။လက္မကုိအတင္းဖယ္ပစ္လွ်င္သူကဇိမ္ပ်က္တတ္၏။ ထုိအခါေဒါသထြက္လာမည္။စိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္လာမည္။ကေလးကုိလက္မ အတင္းဆဲြဖယ္တာတုိ႔၊လက္အိတ္စြပ္ေပးတာတုိ႔သည္ႏိွပ္စက္ျခင္းပုံံစံတစ္မ်ဳိးဟုပင္ဆုိရမည္။မိဘကေတာ့ စီးကရက္ကုိမီးမျပတ္ေစဘဲဆက္တုိက္ေသာက္တတ္ၿပီးကေလးကုိေတာ့လက္မေလးစုတ္တာပင္ ခြင့္မျပဳၾကသည္မွာအေတာ္မတရားေသာအမႈပင္ျဖစ္သည္။
ႏုိ႔ေစာေစာျဖတ္ေသာကေလးအမ်ားစုသည္ဤလက္မစုတ္သည့္အေလ့အက်င့္စဲြတတ္သည္ဟုထင္ ၾကသည္။သုိ႔ေသာ္(၉)လ၊(၁ဝ)လေလာက္မိခင္ႏုိ႔စုိ႔ရသူမ်ားသည္လည္းလက္မစုတ္တတ္သည္ကုိ
ေတြ႕ရျပန္သည္။အခ်ဳိ႕ကေျပာသည္။လက္မစုတ္သည့္ကေလး၏သြားေပါက္ႏႈန္းမွာမူမမွန္ပါတဲ့။ သက္ေသအတိအက်ေတာ့မျပႏုိင္ၾကပါ။ဤအခ်က္သာမွန္လွ်င္လူႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတုိ႔၏ သြားႏွင့္ေမး႐ုိးဖဲြ႕စည္းပုံေတြပုံစံပ်က္ေနမည္သာျဖစ္၏။လက္မစုတ္တာမ်ား၍လက္မေလးနည္းနည္း ပုိသိမ္သြားတာတုိ႔၊နည္းနည္းပုိရွည္လာတာတုိ႔ေတာ့ရွိေကာင္းရွိမည္။ဒါကလည္းျပႆနာမဟုတ္ပါ။
အဓိကျပႆနာမွာလက္မစုတ္ေသာကေလးမဟုတ္။ဒါကုိေၾကာင့္က်ပူပင္ေနေသာကေလးမိခင္။ မိခင္လုပ္သူကကေလးလက္မကုိမၾကာခဏဆဲြဖယ္ပစ္ေနေသာအခါကေလးမွာစိတ္ဒုကၡေရာက္ရ၏။ ကေလးမွာပုိၿပီးစိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္၊ပုိၿပီးစိတ္ဆင္းရဲ၊ပုိ၍အူလည္လည္ျဖစ္ရသည္သာ အဖတ္တင္၏။ဤျပႆနာကုိအေျဖရွာရန္မွာတစ္ခုထဲရွိသည္။သူ႔ဖာသာသူလက္မစုတ္ေနပါေစ။ မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနပါ။လက္မစုတ္သလုိပင္အခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားသည္ေစာင္မွခ်ည္စေတြဆဲြထုတ္
ၿပီးပါးေတြ၊မ်က္လုံးေတြမွာေလွ်ာက္ပြတ္တာတုိ႔၊ငွက္ေမြးႏွင့္မ်က္ႏွာကုိျပန္သပ္တာတုိ႔လုပ္တတ္၏ ဒါေတြလည္းလက္မစုတ္တာရပ္သြားခ်ိန္တြင္သူ႔အလုိလုိေပ်ာက္သြားေသာအက်င့္မ်ားျဖစ္၏။
အက်င့္မွာႏွစ္အေတာ္ၾကာစဲြေနလွ်င္ကားကေလးသည္အထီးက်န္ႏုိင္ၿပီးအေဖာ္လုိျခင္း သေကၤတဟုေျပာရမည္။ကေလးထိန္းေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ဒါမ်ဳိးအက်င့္ေပ်ာက္သြားတတ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံလည္းသူ႔ကုိစိတ္ဝင္စားစရာကစားစရာေတြဝယ္ေပးၿပီးကစားခုိင္းပါ။တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ သက္တူရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြေခၚၿပီးအိမ္မွာကစားပါေစ။
ေခါင္းတုိက္ျခင္း၊ လူးလွိမ့္ျခင္း
အခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားသည္အိပ္ကာနီးတြင္ကုတင္ႏွင့္ေခါင္းကုိေဆာင့္တတ္၏။ သုိ႔မဟုတ္ေခါင္းကုိေရွ႕တုိးေနာက္ငင္လွိမ့္တတ္၏။အခ်ဳိ႕ကလည္းကုတင္ေပၚတြင္ ခႏၶာကုိယ္ကုိေဆာင့္ၿပီးေျမာက္ႂကြလုပ္တတ္သည္။ဘာေၾကာင့္ကေလးေတြဤသုိ႔လုပ္သည္ကုိမသိရ။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့မိခင္၏ပုိက္ေထြးယုယမႈနည္းပါး၍ထုိသုိ႔ကေလးေတြစိတ္မူမမွန္ျဖစ္ရသည္ဟုဆုိ၏။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစမိဘမ်ားအေနႏွင့္အရမ္းကာေရာစိတ္မပူသင့္ပါ။မိခင္၏ေမတၱာကုိျပသႏုိင္လွ်င္ကေလးတြင္
ထုိအေလ့အက်င့္မ်ားေပ်ာက္သြားမည္သာျဖစ္၏။ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာကေလးတြင္အသိဉာဏ္နိမ့္က်၍မဟုတ္။ ကုတင္ႏွင့္ေခါင္းကုိေဆာင့္တတ္ေသာကေလးကုိမထိခုိက္ေစရန္ကုတင္ေခါင္းရင္းတြင္အဝတ္ေတြခုေပးပါ။ မိခင္လုပ္သူကေန႔အခါႏွင့္ညအိပ္ယာဝင္ခါနီးတြင္ကေလးကုိယုယပုိက္ေထြးေခ်ာ့ျမႇဴေပးပါ။ကေလးကုိ ဒါမ်ဳိးမလုပ္နဲ႔ဟုမဆူပါႏွင့္။မမာန္မဲပါႏွင့္။ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းလွ်င္ထုိအက်င့္မေပ်ာက္သည့္အျပင္ တာရွည္တတ္သည္ကုိသတိျပဳပါ။
လက္သည္းကုိက္ျခင္း
လူႀကီးတစ္ေယာက္လက္သည္းေတြကုိက္ေနတာျမင္လွ်င္မည္သူမွ်မႏွစ္ၿမိဳ႕ပါ။မိမိ၏ကေလးလက္သည္း ကုိက္တာေတြ႕ရေသာမိဘေတြကလည္းလူႀကီးေတြႏွင့္တသေဘာထဲထားကာမႀကိဳက္လွပါ။ တကယ္ေတာ့ကေလးေတြလက္သဲကုိက္တာစိတ္မပူပါႏွင့္။ၾကာလွ်င္ထုိအေလ့အက်င့္ သူ႔ဖာသာသူေပ်ာက္သြားပါမည္။"ကေလးဘာေၾကာင့္လက္သည္းကုိက္သလဲ"စိတ္လႈပ္ရွားမႈလကၡဏာဟု ကၽြန္ေတာ္မယူဆပါ။စိတ္လႈပ္ရွားမႈတစ္စုံတစ္ရာေတာ့ရွိေကာင္းရွိပါမည္။ကေလးေပါက္စေလးအဖုိ႔ ပုိင္ဆုိင္မည့္လက္နက္ဆုိလုိ႔သူ႔သြားႏွင့္သူ႔လက္သည္းမ်ားသာရွိသည္။သူ႔သြားျဖင့္သူ႔လက္သည္းကုိ ကုိက္ရာလက္နက္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုသုံးျခင္းသေဘာသာျဖစ္သည္။တနည္းဆုိရလွ်င္သူ၏ ရန္လုိစိတ္သဘာဝကုိေျပရာေျပေၾကာင္းထိမ္းသိမ္းသည့္သေဘာျဖစ္၏။သူ႔ေရွ႕တြင္ မိဘႏွစ္ပါးရန္ျဖစ္ေနလွ်င္သူသည္ဘဝလုံျခံဳမႈမရွိသည္ကုိခံစားရ႐ုံမကမိဘႏွစ္ပါးအနက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိေဒါသထြက္လိမ့္မည္။(အမ်ားအားျဖင့္အေဖကုိေဒါသထြက္တတ္သည္)သုိ႔ေသာ္ တခ်ိန္တည္းမွာပင္သူ၏အေဖကုိလည္းစစ္မွန္စြာခ်စ္မည္။သုိ႔ျဖင့္ပဋိပကၡႏွစ္ခုၾကားတြင္ သူဗ်ာမ်ားရ၏။ေဒါသႏွင့္ေမတၱာ။လူတစ္ေယာက္ထဲကုိခ်စ္လဲခ်စ္၊ေဒါသလဲထြက္၊သူ႔ေဒါသကုိ အျပင္မထြက္ရန္ထိန္းမရ၍ေျဖဆည္သည့္အေနႏွင့္လက္သည္းေတြကုိကုိက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားက်ေတာ့တစ္ခါတစ္ရံမွာသာလက္သည္းကုိက္သည္။ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္ရွင္မ်ားၾကည့္သည့္အခါစင္ေပၚသုိ႔ကုိယ့္အလွည့္မေရာက္ခင္ေစာင့္ေနရေသာအခါသုိ႔မဟုတ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခုျဖစ္ေပၚေနေသာအခါလက္သည္းကုိက္သည္။အမ်ားအားျဖင့္မူလက္သည္းကုိက္တာ
သည္အဓိကေရာဂါလကၡဏာမဟုတ္ပါ။ပူပန္စရာလည္းမလုိပါ။ထုိ႔အတူ၎အက်င့္ကုိအတင္းအၾကပ္လည္း ဖယ္ရွား၍မရႏုိင္ပါ။ဖယ္ရွားလွ်င္လည္းခဏသာရမည္။ကေလးသည္မသိစိတ္ႏွင့္ထုိအျပဳအမူကုိ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္မိဘမ်ားကဘယ္လုိထားထားသူသည္လုပ္ခ်ိန္တန္လွ်င္လုပ္ေနမွာသာျဖစ္၏။
႐ုိက္မယ္ႏွက္မယ္ၿခိမ္းေခ်ာက္ေစကာမူသူကအေလ့အက်င့္ကုိေဖ်ာက္ရမွာထက္အျပစ္ဒဏ္ခံဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။သုိ႔ေသာ္ေဖ်ာင္းဖ်ျခင္းျဖင့္သာျပဳျပင္သင့္သည္။
ထစ္အမႈ
သုံးႏွစ္သားေလာက္တြင္ကေလးသည္စကားေျပာေသာ္လည္းထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ျဖစ္တတ္မည္။ သူ႔အေတြးေတြကျမန္ဆန္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကအမီမလုိက္ႏုိင္၍ထစ္အျခင္းျဖစ္သည္။ဘယ္သန္ကေလးကုိ ညာသန္ကေလးျဖစ္ေအာင္အတင္းေျပာင္းပစ္ရာတြင္လည္းစကားထစ္တတ္သည္။စကားေျပာမႈကုိ ထိန္းေသာဦးေႏွာက္၏ဗဟုိခ်က္မေနရာႏွင့္လက္လႈပ္ရွားမႈထိန္းကြပ္ေသာေနရာတုိ႔သည္နီးကပ္စြာ ဆက္ႏြယ္ေနၾက၍ျဖစ္၏။ထုိအခ်ိန္တြင္လက္အေနအထားကုိအတင္းေျပာင္းပစ္ကစကားေျပာထစ္ အလာမည္မွာေသခ်ာ၏။မည္သည့္လက္ကုိပုိ၍အသုံးျပဳမွာလဲဆုိတာကုိကေလးအားဆုံးျဖတ္ရန္ အခ်ိန္ေပးသင့္သည္။ဘယ္သန္ျဖစ္သည္ကျပႆနာမဟုတ္။ဘယ္သန္ကုိညာသန္ျဖစ္ေအာင္ အတင္းေျပာင္းျပစ္သည္ကျပႆနာ။ကေလးေတြစကားထစ္ျခင္း၏ေနာက္အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုမွာ စိတ္မတည္ၿငိမ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။အခ်ဳိ႕စကားထစ္ျခင္းမွာယာယီသာျဖစ္၏။မိခင္ေဆး႐ုံတက္သည့္အခါ သုိ႔မဟုတ္ေနာက္တုိးကေလးေမြးသည့္အခါမ်ားတြင္ျဖစ္တတ္၏။ေဒါသအရမ္းထြက္သည့္အခါ သိပ္ေၾကာက္သည့္အခါတြင္လည္းထစ္ေငါ့တတ္သည္။အခ်ဳိ႕ယာယီစကားထစ္ျခင္းမွာကိစၥမရွိေသာ္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာထစ္ေငါ့လွ်င္မူစိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ထံျပသသင့္သည္။စကားေျပာေလ့က်င့္သည့္ သင္တန္းမ်ားလည္းအသုံးဝင္ပါသည္။စကားထစ္သည့္ကေလးကုိစိတ္ရွည္လက္ရွည္ျပဳျပင္ပါ။ စကားထစ္လုိ႔မိဘေတြကမခ်စ္ေတာ့ဟုကေလးမခံစားေစရ။မိဘေငါက္ငန္း၍ထုိအက်င့္မေပ်ာက္ႏုိင္။ စိတ္ရွည္သည္းခံစြာနားလည္မႈရွိရွိႏွင့္စကားထစ္တာကုိျပဳျပင္ေပးၾကပါ။မိဘကစိတ္မရွည္ပါက ကေလးကုိျပဳျပင္ရာတြင္ပုိမိုခက္ခဲႏိုင္ပါသည္။
                                                
                        ကေလး၏ပထမငါးႏွစ္ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနကျပဳစုသည္
     

မွန္ကန္ေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ႏိုင္ပါေစ...

မေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈမိစၦာအာဇီ၀မွေရွာင္ၾကဥ္မႈကုိသမၼာအာဇီ၀ဟုဆုိ၏။ကာယဒုစရုိက္မ်ားျဖင္႔
လည္းအသက္မေမြး၊၀စီဒုုစရုိက္မ်ားျဖင္႔လည္းအသက္မေမြး၊ထုိဒုစရုိက္ႏွစ္မ်ဳိးမွလြတ္ေသာေကာင္းေသာ
အသက္ေမြးမႈ႔ကုိသမၼာအာဇီ၀ဟုဆုိ၏။ဤေလာက၌အသက္ေမြးမႈ႔သည္မ်ားစြာရွိ၏။အသက္ေမြးမႈအာဇီ၀သည္
မေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ပါကမိစၦာအာဇီ၀ျဖစ္လာရ၏။ေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈျဖစ္ပါက
သမၼာအာဇီ၀ ျ

ျဖစ္လာရ၏။သုိ႔ရာတြင္လူသည္မေသလုိမႈအတြက္အစာစားႏုိင္ရန္ေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈပဲျဖစ္ျဖစ္၊
မေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္အသက္ေမြးမႈ႔တခုခုကုိေတာ႔လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။သုိ႔ရာတြင္ အသက္ေမြးမႈႏွစ္မ်ဳိးႏွင္႔ပတ္သက္၍ျမတ္စြာဘုရားကဓမၼပဒပါဠိေတာ္၂၄၄၌ဤသုိ႔ေဟာၾကားေတာ္မူထား၏။


သုဇိ၀ံ အဟိရိေတန၊ ကာကသူေရန ဓံသိနာ၊

ပစၦႏၵိနာ ပကေမၻန၊ သံကိလိေဌန ဇီ၀ိတံ။

(ဓမၼပဒ - ၂၄၄)
လူသည္တကယ္တမ္းလြယ္ကူစြာအသက္ေမြးျမဴလုိပါကအရွက္မရွိရ၊
က်ီးကန္းလုိလည္းလုရဲရ၏၊
သူတစ္ပါး၏သိကၡာကုိလည္းခ်ရဲရ၏။
သာယာဘက္သုိ႔လည္းေျပးကပ္ရဲရ၏။
ညစ္ပတ္ေသာစိတ္လည္းရွိရ၏။
ဤသုိ႔ျပဳလွ်င္ေလာက၌အသက္ေမြးရလြယ္ေလ၏။
ဤေဒသနာေတာ္အရေလာက၌လုပ္ၾကံဇာတ္ကုိသတိပဌာန္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊၀ိပႆနာအတုကုိ ဖန္တီး၍လည္းေကာင္း၊ဘုရားေဟာမဟုတ္ေသာအဓမၼမ်ားကုိအဟိရိက-အရွက္မရွိဘဲ လုိက္လံေဟာေျပာပုိ႔ခ်ေနသူမ်ားလည္းမ်ားစြာရွိတတ္ပါ၏။ဟိတ္ဟန္ေကာင္းေကာင္းစကားလုံးထြားထြား မာယာမ်ားျဖင္႔ဟန္ေဆာင္လွည္႔စားကာကာကသူရ-က်ီးကန္းကဲ႔သုိ႔လုရဲေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိတတ္ပါ၏။ေလာကအေတြ႔အၾကဳံအရမွားေသာအသက္ေမြးမႈ႔ႏွင္႔မွန္ေသာအသက္ေမြးမႈ႔
ႏွစ္မ်ဳိးတုိ႔တြင္မွားေသာအသက္ေမြးမႈ႔ကလူမုိက္တုိ႔၏စရုိက္ႏွင္႔လုိက္ေလ်ာညီေထြရွိသျဖင္႔ပုိ၍လြယ္ကူ၏။
အမွန္ဟူသည္မွာအဆန္သေဘာျဖစ္သျဖင္႔ပုိ၍ခက္ခဲ၏။အမွန္အားျဖင္႔လူတုိ႔သည္မိမိတုိ႔၏ပတ္၀န္းက်င္၌ အျခားေသာလူမ်ားႏွင္႔သက္ရွိသတၱ၀ါမ်ားလည္းရွိၾကေသးရာယင္းတုိ႔ႏွင္႔မလြဲမေရွာင္သာဆက္ဆံၾကရ၏။ ထုိကဲ႔သုိ႔ဆက္ဆံၾကရာ၌ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆက္ဆံဖုိ႔လုိပါ၏။ျငိမ္းခ်မ္းစြာမဆက္ဆံႏုိင္ပါလွ်င္ အျမဲတမ္းပူပန္ျခင္း၊ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း၊စုိးရိမ္ျခင္း၊ထိတ္လန္႔ျခင္းတုိ႔ကုိခံစားေနရမည္ျဖစ္၏။ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔
ဆုိသည္ကလည္းမိမိတုိ႔အေနျဖင္႔မိမိတုိ႔ဘက္မွကုိယ္က်င္႔သိကၡာျဖဴစင္မွျဖစ္၏။မိမိတုိ႔ဘက္မွ ကုိယ္က်င္႔သိကၡာျဖဴစင္မွလည္းအျခားသူတုိ႔ဘက္ကကုိယ္က်င္႔သိကၡာျဖဴစင္လာမည္ျဖစ္၏။ထုိအခါေလာက၌ ဒုစရုိက္မ်ားကင္းေ၀းလာမည္ျဖစ္၏။ဒုစရုိက္မ်ားကင္းေ၀းလာသည္ႏွင္႔အမွ်သုစရုိက္မ်ားထြန္းကားလာမည္ျဖစ္၏။ သုစရုိက္မ်ားထြန္းကားလာလွ်င္လူတုိ႔ေတာင္႔တၾကေသာလြတ္လပ္မႈ၊မေသမႈ၊အားကုိးႏုိင္မႈတုိ႔ကုိ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းရလာမည္ျဖစ္၏။ထုိ႔ေၾကာင္႔ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအေနျဖင္႔စစ္မွန္ေသာလြတ္လပ္မႈ(ေမာကၡ)၊
စစ္မွန္ေသာမေသမႈ(အမတ)၊စစ္မွန္ေသာအားကုိးရာ(သရဏ)တုိ႔ကုိရလုိၾကပါလွ်င္မခုိင္မာေသးေသာ ကုိယ္က်င္႔သိကၡာတည္ေဆာက္မႈသမာဒါန၀ိရတီမွခုိင္မာေသာကုိယ္က်င္႔သိကၡာတည္ေဆာက္မႈ သမၼတၱ၀ိရတီသုိ႔ေရာက္ေအာင္ခုိင္မာေသာအဓိဌာန္ျဖင္႔မျဖစ္မေနၾကဳိးပမ္းရေပမည္။




            ဦးေရႊေအာင္(အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲျခင္း) မွ ကုိးကား ေရးသားပါသည္

ဥပါဒါန္ေႀကာင့္ ဥပါေရာက္ႀကရသူမ်ား...

အလုပ္တစ္ခုမွာတစ္ေယာက္ကသူခင္တဲ့သူ၊သူအားကိုးေနရတဲ့သူကိုအလုပ္မေျပာင္းနဲ႔ေနာ္နင္မရွိရင္ ငါတို႔မျဖစ္ဘူးတဲ့၊ဒါေပမဲ့ေျပာတဲ့သူကသာတဲ့ေနရာရေတာ့ေျပာင္းသြားတယ္။
ေနာက္လင္နဲ႔မယား၊မိန္းမကကဲြမယ္ကြာမယ္ေျပာေနတယ္၊ေယာက်္ားကတကယ္ကြာလိုက္ေတာ့မိန္းမ က်န္ခဲ့တယ္။ေက်ာင္းတက္တဲ့ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္နင္ေက်ာင္းမေျပာင္းနဲ႔ေနာ္တဲ့၊သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို တဖြဖြေျပာတယ္၊ေျပာတဲ့သူကပဲအရင္ေနာက္တစ္ေက်ာင္းေျပာင္းသြားတယ္။မိဘကငါမရွိရင္ နင္တို႔ေခြးျဖစ္မယ္ေနာ္၊ငါမရွိမွငါ့အေၾကာင္းသိမယ္ေျပာတယ္ေသသြားရတာပဲ။တစ္ေယာက္ကို မွီမယ္လို႔ေတြးရင္ကိုယ္မွီမယ့္သူကခဲြခြာျခင္းမတည္ျမဲျခင္းသေဘာတရားေတြကအျမဲစိုးမိုးလို႔ေနတယ္ ဒါေတြကဘုရားေဟာလည္းဟုတ္တယ္ကိုယ္ရွာေဖြရင္လည္းေတြ႕မွာပဲ၊ဒါဟာသဘာဝတရားပဲ သဘာဝထဲမွာပဲေနၾကရေအာင္၊။အမွန္တရားဟာခါးတယ္ရင္ဆိုင္ဖို႔ခက္တယ္၊ရင္ဆိုင္ၾကရတယ္ေရွာင္လို႔မရဘူး၊
အရက္ေသာက္တဲ့သူဟာအရက္ကိုခ်ိဳလို႔ေသာက္တာလားေမးၾကည့္အဲလိုပဲ၊လက္မခံခ်င္ပဲ တြန္႔ေနမယ့္အစားလက္ခံလိုက္တာကႀကိဳက္လိုက္တာကကိုယ့္အတြက္သက္သာတယ္။
ေအာ္…သဘာဝတရားေတြပဲကိုး။အထက္ပါေျပာဆုိမွူမ်ားကုိလက္မခံခ်င္သကဲ့သုိ႔ရွိေပလိမ္မည္။ အကၽြႏု္ကုိယ္တုိင္းလည္းလက္မခံခ်င္ေပ၊အဘယ္ေၾကာင့္လက္မခံခ်င္သနည္းဟု၊စစ္ေဆးၾကည့္ေသာ္ ဤကဲ့သို႔ ခြဲခြါရမည္ကိုေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ဟုေျဖရေပလိမ့္မည္။မွန္ေပသည္လူတိုင္းလူတိုင္းသည္မိမိတုိ႔ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား၊အားကုိးအားထားျပဳရသူမ်ားနဲ.၊မခြဲခြါလိုၾကေပ။သို႔ေသာ္အႏွစ္တရာမၾကာေသာ အလြန္တိုေတာင့္လွေသာကာလအတြင္းဝယ္မလြဲမေသြခြဲခြါၾကရမည္ျဖစ္၏။သူမရွိလွ်င္မျဖစ္ဟု အားကုိးအားထားျပဳေနခဲ့ရသူမ်ားသည္၄င္း၊ငါမရွိလွ်င္မျဖစ္ဟုအထင္ၾကီးေနခဲ့သူမ်ားသည္၄င္း၊မည္၍ မည္မွ်မ်က္ကြယ္ျပဳသြားၾကေလသနည္းဟူသည္မွာေရတြက္၍မကုန္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ငါမရွိလွ်င္လုံးဝမျဖစ္ဟု
ထင္မိခဲ့ေသာျပင္သစ္ဧကရစ္နပုိလီယံဘုိနာပတ္သည္၄င္း၊အေမရိကန္သမၼတေအပရာဟင္လင္ကြန္းသည္၄င္း
၊သဲကႏၱာရေျမေခြးဟုတင္စားခံခဲ့ရေသာစစ္သူၾကီးရႊမ္းမဲသည္၄င္း၊မဟာမိတ္တပ္တုိ႔၏ဦးစီးဦးေဆာင္ စစ္သူၾကီးေမာင့္ဂုိမာရီသည္၄င္း၊ထိုကဲ့သုိ႔ေသာအားေကာင္းေမာင္းသန္ေယာက္်ားၾကီးမ်ားသည္၄င္း၊ အသီးသိးမ်က္ကြယ္ျပဳသြားခဲ့ၾကေလျပီ။သုိ႔ေသာ္သူတုိ႔မရွိေတာ့ေသာ္လည္းျဖစ္ေနၾကသည္သာ။
အမွန္မွာမူအားၾကီးသူတုိ႔အေပၚအားကိုးတတ္ေသာအားငယ္သူတုိ႔၏အယူအဆသည္၄င္း၊အားငယ္သူတုိ႔အား
အားကုိးမွူကိုေပးတတ္ေသာအားၾကီးသူတုိ႔၏အယူအဆသည္၄င္း၊မိမိတို႔၏စြဲလမ္းမွဳတည္းဟူေသာ ဥပါဒါန္သာျဖစ္ေလသည္။အခ်ဳပ္အားျဖင္ဆိုရပါမူ။အားၾကီးသူကုိအားကုိးေနရျခင္းဟုဆိုအပ္ေသာဒုကၡ၊ အားငယ္သူကိုစိတ္မခ်ျခင္းဟုဆိုအပ္ေသာဒုကၡ၊စသည္စည္ဒုကၡအဖုံဖုံတို႔သည္၊တစ္ပါးသူတို႔အေပၚမိမိ၏ စြဲလမ္းမွူဥပါဒါန္ေၾကာင့္ဒုကၡေရာက္ေနၾကျခင္းသာလ်ွင္ျဖစ္ေလ၏။အတၱာဟိအတၱေနာနာေထာ၊ မိမိသည္သာလ်ွင္မိမိ၏အားထားရာျဖစ္သည္။
                     မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ေျပာျပျခင္းမ်ားအားျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံရပ္ျခား တြင္ အေျခခ် ေနထိုင္သြားၾကသူမ်ား...

ႏိုင္ငံရပ္ျခားသုိ႔အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ဳိးျဖင့္စြန္႔ခြာသြားၾကသူမ်ားထဲတြင္အလုပ္ျဖင့္ထြက္ခြာသြားၾကသူမ်ားထက္ ပညာသင္ျဖင့္ထြက္ခြာသြားၾကသူအမ်ားစုမွာႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္အေျခခ်ေနထိုင္သြားၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းႏိိုင္ငံတကာေရးရာ ေလ့လာထားသူအခ်ဳိ႕က ဆိုပါသည္။

 အေၾကာင္းမွာပညာသင္ရန္ထြက္ခြာၾကသူမ်ားမွာဘြဲ႕ရၿပီးပါကမိမိဘြဲ႕ျဖင့္ကိုက္ညီေသာရာထူး၊ေနရာမ်ားအား
ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ျပန္လည္ရွာေဖြကာေနထိုင္သြားၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစင္ကာပူေရးရာကြၽမ္းက်င္သူတစ္ဦးက ဆိုပါသည္။

 “စင္ကာပူကိုပညာသင္သြားတဲ့သူေတြဟာေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ဟုိမွာအလုပ္တန္းလုပ္၊ဒါမွမဟုတ္ရင္ Internshipဆင္းၿပီးဟိုမွာအေျခခ်ေနထိုင္သြားၾကတာမ်ားတယ္။အလုပ္နဲ႔သြားတဲ့သူေတြက်ေတာ့ သူကႏွစ္ျပည့္လို႔အလုပ္ရွင္ကမႀကိဳက္ရင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊သူကိုယ္တိုင္က မလုပ္ခ်င္ရင္ေသာ္လည္းေကာင္းျပန္လာၾကတာမ်ားတယ္”ဟု၎က ဆိုပါသည္။

ပါရမီျဖည့္ျခင္း အႏုပညာ...

ပါရမီျဖည့္ျခင္း အႏုပညာဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ အသိဥာဏ္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈက စတင္ျဖစ္ ေပၚလာတာပါ။

အတၱျခံစည္းရိုးကို ခ်ိဳးဖ်က္ျပီး တစ္ေလာကလံုးကို ေနရာေပး ျမတ္ႏိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မိမိရဲ႕ ႏွလံုးသားက ၾကီးမားက်ယ္ျပန္လာတဲ့အခါေလာကေက်းဇူးကိုသိျမင္ျပီးေလာကနဲ႔၀န္းက်င္ကိုေကာင္းက်ိဳးျပဳျမွင့္တင္ႏိုင္
ေလာက္ေအာင္မိမိရဲ႕အသိဥာဏ္ပညာကၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လာတဲ့အခါလူသားတစ္ဦးဟာသူ႔ရဲ႕ပါရမီခရီးကို စတင္ေတာ့တာပါပဲ။ပါရမီဆိုတာျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ႕ပံုရိပ္၊သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ႏွလံုးသား၊ သူေတာ္စင္ေတြရဲ႕စရဏျဖစ္ေပမဲ့ျမင့္ျမတ္သူေတြနဲ႔သာမန္လူေတြရဲ႕ၾကားမွာကာရံစည္းျခားထားတဲ့ နံရံတံတိုင္း ၾကီးတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါ။

တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္ျဖစ္လာဖို႔ ဖန္တီးယူလို႔ရၿပီ...

တန္ဖုိးရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္ျဖစ္လာဖို႔ ဖန္တီးယူလို႔ရၿပီ

လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာေငြစုေဆာင္းတာထက္သံုးစြဲတာကုိႀကိဳက္ၾကပါတယ္။အနာဂတ္အက်ဳိးအျမတ္ကုိ သိပ္ေမွ်ာ္ကိုးေလ့မရွိဘဲလတ္တေလာစိတ္ေက်နပ္မႈရရွိေအာင္သံုးျဖဳန္းပစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ အနာဂတ္မွာေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ေနထုိင္ဖို႕ထက္စိတ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဘဲဒီေန႕ပဲကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဖိနပ္တစ္ရန္ကုိေတြ႕လို႕ဝယ္ခ်င္ရင္ဝယ္လိုက္ၾကတယ္။ဒါမွမဟုတ္အပန္းေျဖခရီးတစ္ခုကုိထြက္ခ်င္ ထြက္သြားႏုိင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္iPhoneတစ္လံုးကုိဝယ္ခ်င္ဝယ္ပစ္တတ္ပါတယ္။ယခုလို Twitter ခတ္ႀကီးမွာကုိယ္သိလိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကုိအင္တာနက္ကေနစကၠန္႕အနည္းငယ္အတြင္းအေျဖရရွိႏိုင္တာ၊ ကုိယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့႐ုပ္ရွင္ကားကုိအခ်ိန္မေရြးၾကည့္ခြင့္ရေနတာေတြေၾကာင့္အနာဂတ္အတြက္စဥ္းစားတာ၊ ၿခိဳးၿခံစုေဆာင္းတာေတြကုိမ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြအတြက္ေလ့က်င့္ေပးဖုိ႕ခက္ခဲလာပါတယ္။ေနာင္မွ ခ်မ္းသာတာထက္လက္ရွိစိတ္အလိုျပည့္မႈကုိပုိၿပီးတန္ဖိုးထားလာၾကပါတယ္။အဲဒီအယူအဆအတုိင္း လူေတြရဲ႕ဦးေႏွာက္မွစြဲေနၾကပါတယ္။

လိမ္ေျပာမေျပာ အလြယ္တကူ အကဲခတ္နည္း...

လိမ္ေျပာမေျပာ အလြယ္တကူ အကဲခတ္နည္း

လူတစ္ေယာက္လိမ္ေျပာတယ္မေျပာဘူးဆုိတာသိရခက္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာမိရင္ကိုယ္ခံလို႔ခံလိုက္ရမွန္းမသိလိမ္သြားတာမ်ိဳးတို႔ေတာင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့လူတစ္ေယာက္န႔ဲစကားေျပာတဲ့သူလိမ္လားမလိမ္လားဆုိတာသိဖို ႔လိုအပ္လာပါတယ္။

1. Eye contact

လူတစ္ေယာက္လိမ္ျပီဆုိရင္နံပါတ္၁လုပ္ႏိုင္ေခ်အမူအရာကမ်က္လံုးကအျမင္လြဲတာျဖစ္ပါတယ္။ စိုက္မၾကည့္ရဲပါဘူး။ေတာင္ၾကည့္၊ေျမာက္ၾကည့္လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်တစ္ခုကေတာ့ စိုက္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။သူလိမ္ေနတာမရိပ္မိေအာင္တစ္ဖက္ရဲ႔မ်က္ႏွာအမူအရာကို လိမ္ေျပာသူေစာင့္ၾကည့္ေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္တစ္ခါခါဆုိလိမ္ေျပာတဲ့သူကမ်က္ေတာင္ခတ္တဲ့ အၾကိမ္ေတာင္သာမန္ျမင္ေနက်အခ်ိန္ထက္နည္းသြားပါတယ္။

ရုပ္လွစရာမလို အေနလွဖို႔သာလို

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေမြးရာပါ ရုပ္မလွခ်င္ေန ဒါေပမဲ့ ဘ၀မွာ လွလွပပေတာ့ ရွင္သန္သင့္တယ္

လက္နွစ္ဖက္မရွိေသာ္လည္း ေလယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ရထားသူ...

အေမရိကန္ႏိုင္ငံကjessicaCox ဟာေမြးကတည္းက လက္ႏွစ္ဖက္လံုးမပါရွိခဲ့ပါဘူး။ဒီလိုေမြးရပါဒုကၡတ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္ညားလဲစိတ္ပညာျဖင့္ ဘြဲ႕ရထားတဲ့သူမဟာစာေရးျခင္း၊စာရိုက္ျခင္း၊ ကားေမာင္းျခင္း၊ေခါင္းေလွ်ာ္္ျခင္းႏွင့္ဖုန္းေျပာျခင္းတို႕ကိုသူမရဲ႕ေျခေထာက္ျဖင့္အကုန္ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ Coxဟာအကမယ္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သလိုတိုက္ကြမ္ဒိုအားကစားမွာလဲခါးပတ္ အနက္ရရွိထားသူျဖစ္ပါတယ္။သူကိုေတာ့ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ေပးဖို႕အတြက္ေတာ့ကန္႕သတ္ျခင္းခံရပါတယ္။
သူဟာေလယာဥ္ကိုေမာင္းႏိုင္သလိုစာရိုက္တဲ့အခါမွာတစ္မိနစ္ကို၂၅လံုး အထိျမန္ေအာင္ရိုက္ႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။သူေမာင္းတဲ့ေလယာဥ္အမ်ဳိးအစားကေတာ့Ercoupe လို႕ေခၚျပီးေျခနင္မပါရွိတဲ့ ေလယာဥ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ေလယာဥ္၀ဲယာထိန္းပဲ့တက္ျပားေျခနင္းမပါေသာ္လည္း Jessica Cox ကေတာ့ ေျခေထာက္နဲ႕ လက္ကိုင္ကို ထိန္းပါတယ္။ ၏အဲ့ဒီေလယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရဖို႕ အတြက္ေတာ့ေျခာက္လေလာက္သူရဲကိုယ္အေလးခ်ိန္ကိုေလွ်ာ့ခဲ့ရျပီးအဆင့္သံုးဆင့္ကိုသင္ၾကားျပီး ၈၉ နာရီေလ့က်င့္ပ်ံသန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ေလယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရရွိသြားတဲ့ပထမဆံုးလက္ႏွစ္ဖက္ မရွိတဲ့ေလယာဥ္ေမာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

fairy ဆိုတာတစ္ကယ္ရွိနိုင္မလား၊ဒါေပမယ့္တစ္ကယ္ေတြ.ရွိ

ဒါကေတာ့အထူးအဆန္းေလးပါ....အဂၤလန္ႏိုင္ငံရဲ.ေက်းလက္ေဒသျဖစ္တဲ့ဒါဘီရွိဳင္းယား လို.ေခၚတဲ့ေတာရြာေလးမွာျဖစ္ပါတယ္။အဲ့ဒီမွာေဒသခံေတြကညဘက္ေတြမွာဆိုရင္တစ္ခါတစ္ေလ Fairyေလးေတြကိုေတြ.တတ္တယ္လို.ေျပာပါတယ္။ ဒါဘီရွိဳင္းယားရဲ ့ျမစ္နားတစ္ဝိုက္နဲ ့သစ္ပင္ၾကီးေတြမွာတစ္ခါတစ္ရံေတြ ့ပါတယ္။သူတို ့ရဲ ့ခႏၶာကိုယ္ကေန အလင္းေရာင္ေတြထြက္ပါတယ္။သူတို.ရွိတဲ့ေနရာကိုလူေတြသြားရင္သူတိုရဲ အလင္းေရာင္ကတျဖည္းျဖည္းမွိန္သြားျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္လို.ေျပာပါတယ္။

ေရတိမ္ႏွစ္ခဲ့ရေသာ ျမန္မာ့စာေပ

တစ္ခါတစ္ခါစာဖတ္ရင္းျမန္မာ့စာေပအေၾကာင္းကို ေတြးမိလာခဲ့ပါတယ္။ေတြးမိလာတာနဲ႔အမွ်ျမန္မာ့စာေပ သမိုင္းေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားမိတဲ့အခါ....ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာပင္ကိုဉာဏ္ကိုအသံုးခ်ၿပီးေရးသားခဲ့တာ အလြန္႔အလြန္ကိုရွားပါးလြန္းတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံကိုဗုဒၶဘာသာႀကီးသာ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ျမန္မာ့စာေပဆိုတာအမည္တပ္ၿပီးေခၚဖို႔အေျခအေနကိုေရာက္ပါ့မလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္းေဗဒင္၊လက္ဖြဲ႔၊အင္းအိုင္၊မႏၲရား၊ယံုတမ္းစကားေတြ မႈိလိုေပါက္ေနတဲ့ျမန္မာ့စာေပမ်ဳိးသာျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အရိွန္အဝါကိုခံစားစံစားၿပီးတဲ့ေနာက္ တဆင့္ခံဉာဏ္ကူးစက္ခြင့္ေတြရလာတဲ့အခါ...ျမန္မာ့စာေပဟာေနရာေလးတစ္ခုေတာ့ရလာခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္... အားရစရာအေျခအေနေတာ့မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရမလားပဲ။

ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ပင္ကိုဉာဏ္ကိုအသံုးမျပဳခ်င္ေလာက္ေအာင္ဗုဒၶစာေပကဖူလံုျပည့္ဝလြန္းတာလည္း တစ္ေၾကာင္းပါ။ေတာေတာင္ေတြကိုခ်ီးမြမ္းခန္းေရးလိုရင္ေဝႆႏၲရာဇတ္ေတာ္ထဲကဟိမဝႏၲာ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ၊ကာဠဳဒါယီကပၸိလဝတ္ျပည္အျပန္ခရီးျဖစ္တဲ့ဂါထာ၆၀ကိုမီွၿပီးေရးလိုက္မယ္။ အပ်ဳိလွည့္တဲ့အေၾကာင္းေရးခ်င္ရင္မေဟာ္သဓာ၊ကုသမင္းတို႔ရဲ႕ဇာတ္ကိုမွီေရးလိုက္မယ္။ေယာက္်ားပီပီသသ စြန္႔စားတဲ့အေၾကာင္းေတြေရးခ်င္ရင္မဟာဇနကဇာတ္ကိုမွီေရးလိုက္မယ္။လမင္းႀကီးကိုခ်ီးမြမ္းခန္းေရးခ်င္ရင္

လည္းသာမညဖလသုတ္ကိုမွီေရးလိုက္မယ္။အဲဒီလိုေလာကအလွ၊လူ႔ေဘာင္၊လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစံုဟာဗုဒၶစာေပထဲမွာလိုသမွ်အကုန္ရိွေနေတာ့ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ေဖာက္ထြက္ၿပီးေတြးေတာဖို႔ဆိုတာ မလိုေတာ့ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ဒီလိုအိႏၵိယဘက္ကဆင္းသက္လာတဲ့စာေပေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ့စာေပေရတိမ္နစ္ခဲ့ရသလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေရွ႕ျမန္မာျပည္အေနအထားကိုျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ...စာပံုႏွိပ္စက္ေတြ မေပၚေပါက္ေသးေတာ့ေပရြက္ေတြမွာေရး၊ပ်ဥ္ျပားကိုထမင္းရည္နဲ.မီးေသြးအရည္ေဖ်ာ္သုတ္ၿပီးေရး။ ဒါေတြေၾကာင့္ျမန္မာ့စာေပဟာမက်ယ္ျပန္႔႐ံုတင္မကပဲေပ်ာက္ပ်က္သြားတာေတာင္ မ်ားခဲ့ပါေသးတယ္။ေနာက္...ေတာရြာေတြမွာေနတဲ့စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို မသြားခဲ့ရင္ငတ္ေသဖို႔အေၾကာင္းေတြျဖစ္လာေတာ့ဘုရင္ရဲ႕အသံုးေတာ္ခံျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရတာေတြလည္းရိွပါေသးတယ္။အဲဒီမွာျမန္မာ့စာေပဟာထပ္ၿပီးေတာ့ေရတိမ္နစ္ရေတာ့တာပါပဲ။

ဘုရင့္စိတ္ႏွလံုးကိုျပံဳးရႊင္ေစဖို႔အတြက္ဘုရင့္ရဲ႕အႀကိဳက္ေတြကိုလိုက္ေရးရ၊ဘုရင့္ခ်ီးက်ဴးခန္းေတြဖြင့္ရနဲ.

ေရႊနားေတာ္သြင္းဧခ်င္းေတြေပၚလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ဘုရင္စက္ေတာ္ေခၚေနကၾကမ္းကိုအသံျမည္ေအာင္ မနင္းရစေသာစိႏၲေက်ာ္သူ၏ၾသဝါဒအထူးပ်ဳိ႕မ်ား၊မင္းညီမင္းသားတို႔မိန္းမပိုးေသာအခါကူညီအားေပးေသာ

ေဇယ်ရႏၲမိတ္...ရွင္သံခို၊ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစသူတို႔ရဲ႕စာေပေတြ...ဒီလိုမင္းအလိုလိုက္စာေရးဆရာေတြ

ေရွ႕ေခတ္ေရွ႕အခါကမ်ားျပားခဲ့ဖူးပါတယ္။အဲဒီေတာ့ျမန္မာ့စာေပဆုိတာမင္း၊မွဴးမတ္၊သူေဌးသူႂကြယ္

တို႔အတြက္အသံုးေတာ္ခံဖို႔သက္သက္သာျဖစ္ခဲ့ရၿပီးဆင္းရဲသားေက်းလက္ေနျပည္သူတို႔အတြက္ မျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး။
ေခတ္ေတြေျပာင္းၿပီးစာေရးသားပံုမ်ားေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့ေသာ္လည္းအေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ေတာ့ ဘာမွထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလည္းလာတာမေတြခဲ့ပါဘူး။လကၤာအဆင့္မွစကားေျပ၊ေတးထပ္အဆင့္မွ

ျပဇာတ္၊သီခ်င္းဘြဲ႔ခံမွပတ္ပ်ဳိး၊ရတုမွရကန္စသည္အားျဖင့္ေရးသားနည္းစနစ္သာကြဲျပား အေၾကာင္းအရာကားထူးမျခားနားပါပဲ။ရွင္မဟာရ႒သာရကပ်ဳိ႕ျဖင့္ခ်ီးက်ဴးခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို နတ္ရွင္ေနာင္ကရတုနဲ႔ခ်ီးက်ဴးတယ္။ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစကပတ္ပ်ဳိးျဖင့္ခ်ီးက်ဴးခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာကို ဦးပုညကေတးထပ္နဲ႔ခ်ီးက်ဴးတယ္။ေရးသားပံုအေၾကာင္းအရာကေတာ့ဘုရားေဟာနိပါတ္ဇာတ္ေတာ္ေတြ ခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။အားရစရာတစ္ကြက္မွမရိွခဲ့ပါဘူး။

ထိုသို႔အားရစရာမရိွေသာအေျခအေနမွာေဖာက္ထြက္လာမႈအနည္းငယ္ေတာ့ရိွပါေသးတယ္။ ပုဂံေခတ္ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားႀကီးပြားေနစဥ္အေတာအတြင္မွာေလာကီေရးဘက္ကို ဦးစားေပးေရးသားလိုက္တဲ့စတုရဂၤဗလအမတ္ႀကီးရဲ႕ေလာကနီတိ၊ဟိေတာပေဒသစာေပမ်ားဟာ တစ္ေခတ္တစ္ခါမွာေဖာက္ထြက္လာတဲ့စာေပလို႔ဆိုလို႔ရပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီစာေပမ်ားသည္လည္း ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးသားေသာ စာေပမ်ားျဖစ္၍ ျမန္မာ့စာေပ၌ အက်ဳံးဝင္သည္ဟု ဆိုရမွာ ခပ္ခက္ခက္ပါပဲ။ အဲ... အနႏၲသူရိယအမတ္ႀကီးရဲ႕မ်က္ေျဖလကၤာတစ္ပုဒ္ကေတာ့ျဖင့္စံခ်ိန္ျပည့္မီတယ္လို႔ ဆိုရမလား။

ဒီၾကားထဲျမန္မာေတြဟာအယူသီးလိုက္ေသးသဗ်ာ။ရွင္မဟာရ႒သာရတို႔ ရွင္မဟာသီလဝံသတို႔ကေလာကီနဲ႔ႏြယ္တဲ့စကားလံုးအဆန္းေလးေတြေရးသားလာတဲ့အခါ...ကဲ့ရဲ႕ၾကတယ္ေလ။ သဘင္သည္ဘုန္းႀကီးေတြဆိုၿပီးဝိုင္းပယ္ၾကတယ္။ရဟန္းတန္ေပမယ့္ကေလးကလားဆန္တဲ့ပ်ဳိ႕ေတြ လကၤာေတြေရးရမလားဆိုၿပီးသပိတ္ေတြေမွာက္ၾကေသး။ဆိုးလိုက္တဲ့အယူသီးမႈေတြဗ်ာ။

ေနာက္ပိုင္းေခတ္ေတြေရာက္လာေတာ့မင္းအလိုလိုက္မင္းအႀကိဳက္ကိုဆန္႔က်င္ၿပီးေရးတဲ့

ေယာအတြင္းဝန္ႀကီးဦးလႈိင္လိုရဲဝံ့သူေတြထြက္ေပၚလာလို႔ျမန္မာ့စာေပဂုဏ္တက္လာခဲ့ပါေသးတယ္။ သို႔သာ္လည္းမင္းရဲ႕အျငဴစူကိုခံရတာပါပဲဗ်ာ။ဒါေတြကိုေတြးေတြးမိေတာ့ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္က အံ့ၾသစရာေကာင္းတာလား၊ျမန္မာေတြအေပၚအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ေသးသိမ္တာလားဆိုတာေတြးရင္းေတြးရင္းေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ခဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ။

                                                                                        
                                                                                                                   ေမဓာနႏၵ
                                                                                                                  သီရိလကၤာ

ဒူးရင္းသီး ႏွင့္ အာလူးမ်ား...

ေၾကာ္ျငာ မကပ္ရ။
အမႈိက္ မပစ္ရ။
ပန္း မခူးရ။
ျမက္ခင္းေပၚ မနင္းပါနဲ႔။
ပိုက္ဆံ မေပးပါနဲ႔။
ေဆးလိပ္ မေသာက္ရ။

သူနဲ႔သက္ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာေနရာမ်ားတြင္ ထိုစာတန္းကေလးမ်ားကို ဆိုင္းဘုတ္၌ ေရးသား၍ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကို၄င္း၊ စာရြက္တြင္ ေရး၍ ကပ္ထားသည္ကိုေသာ္၄င္း၊ စာရႈသူမ်ား သတိထားမိၾကပါလိမ့္မည္။ ထိုစာတန္းမ်ားသည္ တားျမစ္ခ်က္မ်ား (တားျမစ္ထားေသာ စာတန္းမ်ား) ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း စာေရးဆရာ ေမာင္ညိဳျပာ-ကမူ ထိုစာတန္းမ်ားကို “အသက္မဝင္ေသာ စာတန္းမ်ား”ဟု ေခၚေဝၚျခင္း ျပဳ၏။ အမွန္တကယ္လည္း ထိုစာတန္းမ်ားသည္ ခ်ိတ္ဆြဲထားရံုကလြဲ၍ တစ္စံုတစ္ရာ အသက္ဝင္ျခင္း မရွိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖဟ္၏။ လူအခ်ိဳ႔သည္ ထိုတားျမစ္ခ်က္မ်ားကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းျပဳေနသည့္ေနာက္ ထိုစာတန္းမ်ား ေရးသားခ်ိတ္ဆြဲ ထားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္-ကပ္ထားျခင္းသည္လည္း လံုးဝ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ျပီ မဟုတ္သေလာ။

“ေၾကာျငာ မကပ္ရ”ဟူေသာ ေနရာ၌ ေၾကာ္ျငာ ကပ္ၾက၏။
“အမႈိက္ မပစ္ရ”ဟူေသာေနရာ၌ အမႈိက္ ပစ္ၾက၏။
“ပန္း မခူးရ”ဟူေသာ ဥယ်ာဥ္၌ မိမိကိုယ္ကို မေရႊအထက္တန္းစားဟု ယူဆထားၾကေသာ မိန္းမ ႀကီး,ငယ္ မ်ားက ပန္းေတြခူးၾက၏။
ျမိဳ႔ေတာ္၏ အလွအပအတြက္ တမင္ေမြးျမဴ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ျမက္ခင္းမ်ားကို ျမက္ခင္းေပၚ မနင္းပါနဲ႔ဟူေသာာ စာတန္းအား မ်က္ကြယ္ျပဳလ်က္ ေျချဖင့္ နင္းကာေက်ာ္ျဖတ္ၾက၏။
“ပိုက္ဆံ မေပးပါနဲ႔”ဟူေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ေတာင္းသည့္သူက ေတာင္းေနေတာ့ မေပး၍ မျဖစ္ျပန္၊ ထို႔ေၾကာင့္ “ပိုက္ဆံ မေပးပါနဲ႔”ဟူေသာ  တားျမစ္ခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ပိုက္ဆံေပးျခင္းအမႈကို မလႊဲမေရွာင္သာ ျပဳမိၾကျပန္၏။

“ေဆးလိပ္ မေသာက္ရ”ဟူေသာ စာတန္းသည္လည္း လံုးဝ အဓိပၸါယ္မရွိသေယာင္၊ ေကာင္ကေလးတခ်ိဳ႔သည္ ေဆးလိပ္ေၾကာ္ျငာ မင္းသားဂိုက္ဖမ္းလ်က္ ငါးသံုးလံုး စီးကရက္ကို ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေတ့ကာ ကားေပၚသို႔တက္လာၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း စာေရးဆရာ (ေမာင္ညိဳျပာ)က ထိုစာတန္းမ်ားကို “အသက္မဝင္ေသာ စာတန္းမ်ား”ဟု ေျပာသည္မွာ မလြန္၊ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ေၾကာ္ျငာျခင္းသာ။ ယင္းသည္ စာေရးဆရာ၏ တာဝန္ပင္ မဟုတ္သေလာ။

တရားဝင္တားျမစ္ထားသည့္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည့္၊ စာတန္းမ်ား မရွိေသာ္လည္း မိမိ၏အသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ မိမိဘာသာ ဆင္ျခင္ရမည့္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္  အရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပင္ရွိပါသည္။
ဆိုပါေတာ့---
ကားေပၚတြင္ “သံဃာေတာ္မ်ားသာ”ဟူေသာ သီးသန္႔စာတန္း ရွိ၏။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းမမ်ားအတြက္၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအတြက္ ဟူ၍ကား သီးသန္႔စာတန္း ေရးမထား၊ သို႔ေသာ္ မိမိ၏ လူမႈေရးအသိ စိတ္ဓာတ္၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းမ၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ သားသည္မိခင္ အစရွိသည္တို႔ကို ထိုင္ေနသူအခ်ိဳ႔က ေနရာမွ ထေပးၾက၏။ ဦးစားေပးၾက၏။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ မသိက်ိဳးကၽြန္ ျပဳေနၾကေလသည္။ 

ကၽြန္ေတာ္သည္ ကားစီးရင္း ေတြးမိေတြးရာ ေလွ်ာက္ေတြးေနရာမွ ဆူးေလကားဂိတ္မွ အလုအယက္ ဆူညံဆူညံျဖင့္ တက္လာေသာလူအုပ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွ ဆင္းသြားေသာ လူႏွစ္ေယာက္၏ေနရာတြင္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ဝင္ထိုင္သည္။ တစ္ေယာက္က ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္၊ ဆိုဖီယာေလာရင္းလို ပံုစံမ်ိဳး၊ သူတို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔ဆီမွ ျပင္းထန္စူးရွေသာ အနံ႔တစ္ခုကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ကားထြက္သည္ႏွင့္ ထိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္သည္ ၄င္းတို႔၏ ဆြဲျခင္းေတာင္းထဲမွ အထုပ္ကိုယ္စီကို ထုတ္ယူလိုက္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ၄င္းတို႔၏အထုပ္ထဲမွ ဒူးရင္းသီးအမႊာမ်ားကို အားရပါးရ စားေတာ့သည္။ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ မိန္းမ ဆိုဖီယာေလာရင္းက အကဲဆံုး၊ ကၽြန္ေတာ္ ကားေပၚမွ ခုန္ခ်ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္လာ၏။ (လူတစ္ေယာက္အတြက္ အစားသည္ အျခားလူတစ္ေယာက္ အတြက္ အဆိပ္အေတာက္) ျဖစ္ေနတတ္သည္ဟူေသာ စကား၊ အသိတရား၊ ထိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္တြင္ ရွိဟန္မတူ။ သူတို႔ ျမိန္ေရယွက္ေရ စားေနေသာ ဒူးရင္းသီး၏အနံ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္းပကတိကေန ေခါင္းေတြကိုက္၊ ဇက္ေၾကာေတြတက္လာကာ အလိုလိုေနရင္း စိတ္ေတြ တိုလာေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အသင့္ပါလာေသာ ပရုတ္ဆီဘူးကေလးပါ၍ ေတာ္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လြယ္အိတ္ထဲမွ ပရုတ္ဆီဘူးကို ထုတ္ယူ၍ ႏွာေခါင္းကို ဦးဆံုးပြတ္၊ နားထင္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္၊ ကုပ္ေၾကာ ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ပြတ္မိေန၏။ ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႔ အလယ္တန္းခံုတြင္ ထိုင္ေနေသာ မိန္းမပ်ိဳကေလး သည္လည္း ႏွာေခါင္းကို လက္ကိုင္ပုဝါျဖင့္ အုပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလိုက္သိစြာျဖင့္ သူ႔ကို ပရုတ္ဆီဘူးကေလး လွမ္းေပးလိုက္မိသည္။ တျခားသူေတြကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ မ်က္ႏွာေတြ ရႈံ႔မဲ့လ်က္။ စင္စစ္ ဒူးရင္းသီးလို အစားအစာမ်ိဳးမွာ မိမိအိမ္တြင္မိမိ ထမင္းေတြ ဘာေတြ စားေသာက္ျပီးမွ အခ်ိဳတဲသည့္အေနျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး စားေသာက္ရမည့္ အစားအစာမ်ိဳး။ အခုလို လူပံုအလယ္တြင္ စားရမည့္ အစားအစာမဟုတ္၊ ယခုေတာ့ ၄င္းတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ မဆင္ျခင္ေသာ လြတ္လပ္မႈ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္မႈသည္ လူအမ်ားအား အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစေတာ့၏။ သူတို႔ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူတို႔၏ အျပဳအမူကို ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ် ေျပာဆိုသည္ဆိုပါအံ႔ ထိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာမည့္စကားကို ကၽြန္ေတာ္ သိေနျပီးျပီ။ “ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စားတာ ဘာျဖစ္လဲ-ကားေပၚမွာ ကားစီးရင္း ဒူးရင္းသီး မစားရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားတာ ရွိသလား၊ ဥပေဒေကာ ရွိသလား၊” ထိုသို႔ အသိဉာဏ္မဲ့စြာ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ျပန္၍ ရန္ေတြ႔မည္မွာ ေသခ်ာ၏။ 

ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိငယ္စဥ္ မူလတန္းေက်ာင္းသားျဖစ္မည္။ ထိုအထုပ္ကေလးကား ၅၀-သားခန္႔ရွိမည့္ အာလူးထုပ္ကေလး။ အဆင္သင့္ အခြံသင္ျပီးသား၊ အာလူးျခင္းႀကီးထဲမွ အပုပ္အနာမ်ားကို သီးသန္႔ဖယ္ထုတ္ျပီး ကုန္စံုပိုင္ရွင္က လမ္းေဘးေစ်းသည္ကို ေရာင္းလိုက္၏။ လမ္းေဘးေစ်းသည္က ထိုအာလူးမ်ားကို အိမ္သို႔သယ္လာကာ အိမ္တြင္ျပန္၍ ျပဳျပင္၏။ ျပဳျပင္သည္ဆိုျခင္းမွာ အာလူးမ်ား၏ မေကာင္းသည့္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ဓားျဖင့္ လွီးျဖတ္ကာ အခြံသင္ျခင္း ျဖစ္၏။ ျပီးမွ လမ္းေဘးေစ်းတြင္ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ခ်ေရာင္းျဖင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအာလူးမ်ားသည္ တခ်ိဳ႔က တျခမ္း၊ တခ်ိဳ႔က တစိတ္၊ ေစာင္းသည့္ဟာက ေစာင္း၊ ေစြသည့္ဟာက ေစြ ပံုသ႑ာန္အေထြေထြ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ဒါေတြကို နံနက္တိုင္း ေစ်းသြားေနရေသာ ကၽြန္ေတာ္က ေနာေက်ျပီးျဖစ္၏။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပလိုက္ခ်င္ပါသည္။

“အာလူးမေလးေရ၊ ဒါ ရွက္စရာမဟုတ္၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္၊ ကိုယ့္အထြာနဲ႔ ကိုယ္၊ စားသံုးရတာပဲ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိခိုက္ေစတာမွ မဟုတ္တာ၊ ရွက္ဖို႔ေကာင္းတာက ဟို-ဒူးရင္းသီးမေတြလို” သူသည္ ၄၉-အစိမ္းေပၚသို႔ ကမန္းကတန္း ေျပးတက္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ကား ဒဂံုထဲသို႔ဝင္မည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အပိုင္းကို ေရာက္မည့္ ၆၁-ကားကို ရွာေဖြရဦးမည္။ ကားေတြကား ရႈပ္ယွက္ခပ္လ်က္၊ သို႔ေသာ္ ေတြ႔သည့္ကားတိုင္း တက္စီး၍ရသည္ မဟုတ္၊ သူ႔အပိုင္းနဲ႔သူ၊ သူ႔လိုင္းႏွင့္သူပါတကား။
                                                                                                      
                                                                                                ေဇာ္ေနာင္

စိတ္နယ္လြန္ စိတ္စြမ္းအားကမာၻ

ဘီဘီစီ ခ်န္နယ္လ္မွာ ျပသြားတာေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒီမွာ Dr. Carián O’keeffee ဆိုတဲ့ Parapsychologist (ပရစိတ္ပညာရွင္) ကိုဖိတ္ၿပီး အကူညီေတာင္းပါတယ္။ သူဟာ သရဲဖမ္းတဲ့သူေတြ၊ သရဲျမင္တယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြကို ၁၅ ႏွစ္လံုးလံုး ရွာေဖြသုေတသန လုပ္ေနတဲ့ သူပါ။

အစီအစဥ္ တာဝန္ခံက... “သိပၸံပညာေတြကို ခဏေခါက္ထားၿပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ပဲ ဆိုမယ္။ သရဲ၊ တေစၧ စတဲ့ Medium ေတြဆိုတာ တကယ္ရွိသလား” လို႔ Dr. Carián O’keeffee ကိုေမးပါတယ္။ သူက “ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တစ္ခါမွ ကိုယ္တိုင္ မေတြ႕ၾကံဳဖူးေသးပါဘူး” လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါနဲ႔ အစီအစဥ္ လုပ္တဲ့သူေတြဟာ ဒီလို သရဲ၊ တေစၧ စတာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္တာဟာ တကယ္လား၊ လိမ္ညာေနတာလား ဆိုတာကို သိဖို႔အတြက္ ပထမဆံုး Dr. Carián O’keeffee ကို စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ေရးခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းမွာ ေခ်ာကလက္ လုပ္တဲ့ စက္႐ံုတစ္႐ံုအေၾကာင္း သမိုင္းပါတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ေရးပါတယ္။ အဲဒီမွာ George Bull ဆိုတဲ့ ရက္စက္တဲ့ အေမရိကန္ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါတယ္။ သူက ဟာ စက္႐ံုကို ပစၥည္းလာပို႔တာကို စီမံခန္႔ခြဲေနတုန္း ျမင္းလွည္းႀကိတ္လို႔ ေျခေထာက္ ျပတ္သြားခဲ့တယ္... စသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးလိုက္တယ္။

ၿပီးတဲ့အခါမွာ အဲဒီဇာတ္လမ္းကို သူတို႔ Theatre ရဲ႕ Website မွာ တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေရွးတုန္းက ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ရွာပါတယ္။ George Bull လို႔ တပ္ၿပီး အဝင္ဧည့္ေဆာင္မွာ ခ်ိတ္လိုက္တယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ Psychic Medium လို႔ေခၚတဲ့ ပရစိတ္နယ္လြန္ အၾကားအျမင္သမား ၃ ေယာက္ကို ဖိတ္ပါတယ္။ ကဲ... သူတို႔ေတြ ဘာမ်ား ေျပာၾကမွာပါလဲ...။သံုးေယာက္စလံုးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေဂ်ာ့္ခ်္ (George) ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ဆက္သြယ္လို႔ ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမင္းသံေတြ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္သံေတြ ၾကားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြလည္း ခံစားရတယ္ ေျပာတယ္။ တကယ္တမ္း... အဲဒီ George ဆိုတာေကာ ျမင္းကန္ခံရတာေကာ အကုန္က... လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က Website မွာသူတို႔ လန္ၾကဳတ္ထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းထဲကပါ။ (အၾကားအျမင္သမားေတြလည္း မေခဘူးပဲ၊ မလာခင္ Internet မွာ Search လုပ္ၿပီး ဖတ္လာေသးတာကိုး...)

အဲဒီထဲမွာ ေဒၚလ္တီဆိုတဲ့ မိန္းမႀကီးက Trance ဆိုတဲ့ တစ္ခုခု ဝင္ပူးသလိုမ်ိဳးေတာင္ လုပ္ျပေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္... Bull ဆိုတာလည္း ပါတယ္။ နာမည္ဟာ... Geroge Bull ျဖစ္ရမယ္ ဆိုပဲ။ ကဲလ္ဗင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးက ဧည့္ခန္းထဲက ဓာတ္ပံုႀကီးကိုေတြ႕ေတာ့ ေအာက္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ George Bull ဆိုတဲ့ စာတန္းကိုခုိးဖတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ... ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတာ ဒီဓာတ္ပံုထဲက လူပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဆိုသတဲ့။

ကိုင္း... ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား ပရိသတ္ႀကီးလို႔ပဲ ေအာ္ရမလား... ကယ္ၾကပါဦး အရပ္ကတို႔လို႔ပဲ ေအာ္ရမလား။ စိတ္ကုန္တယ္ဗ်ာ...။ သိပၸံပညာေတြနဲ႔ ေခတ္မီပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ ဒီလို လိမ္စားေနၾကရင္ျဖင့္... ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အေရွ႕ဖ်ားက ႏိုင္ငံေတြမွာဆို ဘယ္ေျပာေကာင္းလိုက္ ေလမလဲဗ်ာ။
ေဒၚလ္တီဆိုတဲ့ မိန္းမႀကီးကို ေနာက္ဆံုးမွာ ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္တို႔ Website ကို ဖတ္သလားဆိုေတာ့ မဖတ္ဖူးဘူးတဲ့။ ဘယ္လို သိသလဲ ဆိုေတာ့... မိ္တ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ေျပာျပလို႔ ဆိုပဲ။

မိုက္ကယ္ဆိုသူက... အရွက္ေျပ ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့... “အဲဒီ ဇာတ္လမ္းက ခင္ဗ်ား ဖန္တီးထားတယ္ေပါ့... ထားပါေလ၊ ဘယ္လို ဆိုဆိုပါ... Telepathic Link (စိတ္နယ္လြန္ ဆက္သြယ္ခ်က္အရ) စိတ္ေတြကို ေစာင့္ၾကပ္ေနတဲ့ Spirit ဆိုတဲ့ ဝိဉာဥ္ေတြ ရွိတယ္ေလ... အဲလိုပဲ ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေနတဲ့ ဝိဉာဥ္ေတြက ေျပာျပတာကို ကၽြန္ေတာ့္ ဝိဉာဥ္ေတြရဲ႕ ဆက္သြက္ခ်က္အရ ျပန္ေျပာျပရတာပဲေလ... ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္တာေပါ့ဗ်ာ...” လို႔ ဆိုျပန္တယ္။

အဲဒီ ဘီဘီစီက အစီအစဥ္က ေနာက္ဆံုးပိတ္ ဘာေျပာသြားသလဲ ဆိုရင္ျဖင့္... “Psychic Medium ဆိုတဲ့ အၾကားအျမင္သမားေတြ အားလံုးေတာ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေတာ္လည္း ဆိုရင္ျဖင့္... သုေတသန လုပ္တဲ့ေနရာ၊ ပံုေျပာေကာင္းတဲ့ ေနရာ... ပံုဆိုတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖန္တီးထားတဲ့ လံၾကဳတ္ကိုမွ ျပန္ေျပာတဲ့ေနရာမွာပါ...” တဲ့။ အေသးစိတ္ကိုျဖင့္ အေပၚက ဗီဒီယိုမွာ ျပန္ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။

ခုတေလာမွာ... အေမရိကားက TV Channel ေတြမွာ အၾကားအျမင္ေတြ၊ စိတ္စြမ္းရည္ေတြ ရွိတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးေနသူက John Edward ဆိုသူပါ။ သူဟာ ေသဆံုးသူေတြရဲ႕ ဝိဉာဥ္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ နမူနာအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဗီဒီယို တစ္ခုကို ၾကည့္ပါ။

Example of John Edward >>> http://www.youtube.com/watch?v=Qx0Jt2jnLOQ

အျခားတစ္ဘက္မွာ ပရေလာကကို လက္ေတြ႕က်က် ေလ့လာေနတဲ့ ပညာရွင္ အသိုင္းအဝုိင္းက John Edward ဟာ လိမ္ညာေနတယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။ John Edward လုပ္ျပတာမ်ိဳး တစ္ထပ္တည္း တူေအာင္ လုပ္ျပႏိုင္တာကေတာ့ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ Derren Brown ပါပဲ။ Brown က သူဟာ ဘယ္ဝိဉာဥ္နဲ႔မွ မဆက္သြယ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္ပညာထဲက နည္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Cold Reading Technique ကို အသံုးျပဳတာပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ Derren Brown ရဲ႕ ဗီဒီယိုကို ဒီေအာက္မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
 
  Why psychic readers are fake >>> http://www.youtube.com/watch?v=idVxRE8uM-A


John Edward ဟာ တကယ္ေတာ့ ဘာအစြမ္းမွ မရွိပါဘူးလို႔ အခိုင္အမာ ဆိုေနသူကေတာ့ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ James Randi ဆိုသူပါ။ သူဟာ သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္လံုး နီးပါး ပရေလာကပညာရွင္ေတြ၊ အၾကားအျမင္သမားေတြြရဲ႕ လွည့္ျဖားမႈေတြ၊ သံသယဝင္စရာ ေကာင္းတာေတြကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ Skeptic (သံသယဝင္သူမ်ား) စာအုပ္ေတြကို ေရးသားေနတဲ့သူပါ။

(Amazing Randi, Source: http://www.wired.com/news/images/full/amazingrandi1_f.jpg)

James Randi ရဲ႕ “The Truth About Uri Geller” ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ ဆိုရင္ စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ ဇြန္းေတြကို ေကြးတဲ့ ယူရီဂယ္လာဟာ ဘယ္လို လိမ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာျပထားပါတယ္။ အေသးစိတ္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ယူရီဂယ္လာဟာ ဘာအစြမ္းမွ မရွိပါဘူး။ မ်က္လွည့္ပညာနဲ႔ လွည့္စားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို အသံုးခ်သြားတယ္ဆိုတာကို အဲစာအုပ္မွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

(Source: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/c/c0/Thetruthuri.jpg)

James Randi ရဲ႕ စိမ္ေခၚမႈေတြထဲမွာ တ႐ုတ္ကြန္ဖူးေတြ၊ ေရွာင္လင္က်င့္စဥ္ေတြကေန အတြင္းအားေတြ ရၿပီးေတာ့... ခံတံကို ေရႊ႕ႏိုင္တယ္။ တယ္လီဖုန္း Directory ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာကို မထိဘဲ လွန္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ James Hydrick ဆိုတဲ့သူလည္း ပါပါတယ္။ ပထမ တစ္ေခါက္မွာ James Hydrick ဟာ စာရြက္ကို ေလနဲ႔ မႈတ္ၿပီး လွန္သြားတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ James Randi က ထပ္မံ စမ္းသပ္တဲ့အခါမွာ... Phone Directory ရဲ႕ ေဘးမွာ ေဖာ့အပိုင္းအစ ေလးေတြကို ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေလနဲ႔မႈတ္ရင္ သိသာေအာင္ပါ။ အဲဒီမွာ James Hydrick က ဒီေဖာ့ေတြဟာ Static Electricity ဆိုတဲ့ တည္ၿငိမ္လွ်ပ္စစ္ကို ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဖုန္းစာအုပ္ရဲ႕ စာရြက္ေတြဟာ ကပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျခား တက္ေရာက္လာတဲ့ သိပၸံနယ္ပယ္က ဒိုင္ေတြကေတာ့ သူေျပာတာကို လက္မခံပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲ႕ အစြမ္းကို မျပႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီဗီဒီယိုကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ျဖင့္ ဒီေအာက္ကလင့္ခ္မွာပါ။

James Randi exposes James Hydrick >>> http://www.youtube.com/watch?v=QlfMsZwr8rc


Amazing Randi လို႔ ကေလာင္အမည္တြင္တဲ့ မ်က္လွည့္ဆရာ James Randi ဟာ သူရဲ႕ JREF (James Randi Educational Foundation) ကေန... စိတ္နယ္လြန္၊ ပရစတာေတြကို သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေစာင့္ၾကည့္ခံ အေနအထားမ်ိဳးမွာ သက္ေသျပႏိုင္သူ မည္သူမဆို ေဒၚလာ မီလ်ံ တစ္သန္းကို ရယူႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

"a one-million-dollar prize to anyone who can show - under proper observing conditions - evidence of any paranormal, supernatural, or occult power."

အေသးစိတ္ကို ဒီမွာ ဖတ္ပါ။
Randi $1,000,000 paranormal challenge >>> http://www.skepdic.com/randi.html

James Randi က ပရေလာကနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ့ John Edward နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Princeton 2001 မွာ ဒီလိုေျပာပါတယ္။

John Edward ဆိုတဲ့လူက ေသသြားတဲ့လူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္တယ္ ဆိုပဲ... ေအာ္... တကယ္လားဗ်၊ သူအဲလိုမ်ိဳး ေျပာေနတဲ့ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ဗီဒီယိုမွာ သူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထဲက လူတစ္ေယာက္က ေသသြားတဲ့ သူ႔အေဖနဲ႔ ဆက္သြယ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။

စစခ်င္း ၄၅ စကၠန္႔ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တြင္းမွာ... “ကေလးတစ္ေယာက္၊ ေလယာဥ္ပ်ံပ်က္က်၊ ႏြားတစ္ေကာင္၊ ပင္လယ္ျပင္၊ ဝတၳဳစာအုပ္...” စတဲ့ ဘာညာဘာညာ ေတြကို ေျပာသြားတာ က်ားလိုက္သလိုပဲ အရမ္းကို ျမန္တယ္... ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ Pause လုပ္တယ္ ျပန္ရစ္ၾကည့္တယ္... ၄၅ စကၠန္႔အတြင္းမွာ သူ ရမ္းၿပီး ေျပာသြားတဲ့ အရာဝတၳဳ စုစုေပါင္း ၂၃ ခုရွိတယ္... သူ႔စကားလည္း ဆံုးေရာ သူ႔ေရွ႕က လူကငိုၿပီး သူ႔ေဘးနားက မိန္းမကို ေျပာတယ္... “ဟုတ္တယ္၊ သူပဲ၊ သူပဲ...” လို႔ ေျပာတယ္။

၄၅ စကၠန္႔မွာ မွန္းၿပီး ေျပာသြားတာ ၂၃ ခုရွိတယ္။ အဲဒီမွာ မွန္တာဆိုလို႔ ၃ ခုပဲရွိတယ္။ ၂၃ ခုမွာ ၃ ခုတည္း မွန္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တာေနာ္... ၈၇% က မွားတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကေလးက ေက်ာင္းမွာ သခၤ်ာေျဖလို႔ ၁၀၀ မွာ ၁၃ မွတ္တည္း ရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေခ်ာက္ျခားသြားၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ ခု John Edward ဆိုတဲ့ ပရပညာရွင္က ၁၃ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ မွန္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တာကို ခင္ဗ်ားတို႔က ဟုတ္တယ္လို႔ ေထာက္ခံတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ... ၂၃ ခုေျပာတာမွာ ၃ ခုမွန္တာက်ေတာ့ ဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးၾကမယ္မဟုတ္လား။ မွန္တာေတြကို ၾကည့္ပါဦး... “ခင္ဗ်ားအေဖ ေရာဂါနဲ႔ေသတယ္၊ သူဟာ အသက္ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတယ္ဗ်၊ လူငယ္ေတြက မေမ့ႏိုင္ေသးဘူး” တဲ့...။ ကိုင္း ၾကည့္ဦး မွန္တဲ့ သံုးခုကိုလဲ... ၃ ခုတည္းပါဗ်ာ...။ ဟိုလူ႔အေဖနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မေျပာႏိုင္ဘဲနဲ႔ ဟိုလူက ငိုတယ္။

ဒါမ်ိဳးလုပ္တာဟာ လြယ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေျပာေနတဲ့ Cold Reader ဆိုတဲ့ လွည့္စားမႈပါဗ်ာ။ ဒါလုပ္လို႔ ရတဲ့ နည္းပါ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ John Edward ကို မီလ်ံေဒၚလာ လာယူဖို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းဘူး စိမ္ေခၚခဲ့ၿပီးပါၿပီ...။

(Source: http://psychiccoldreading.com/images/ebook_3d.jpg)

John Edward ကေတာ့ “Amazing Randi ဆိုတဲ့ ငေပါႀကီးဆီမွာ ဘာလို႔ သြားစမ္းသပ္ခံရမွာလဲ။ အဓိပၸာယ္ မရွိတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ပိုက္ဆံစကားေျပာတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မပတ္သက္ခ်င္ပါဘူး” လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ဗီဒီယိုကေတာ့ ဒီလင့္ခ္မွာပါ။


   John Edward - James Randi (2) >>> http://www.youtube.com/watch?v=2EBqlpJb1Xg

 အေမရိကားက James Randi နဲ႔ ေနာက္ထပ္ မတည့္တဲ့သူကေတာ့ John Edward လိုပဲ ပရေလာကနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အဂၤလန္က Doris Collins ဆိုတဲ့ အဖြားႀကီးပါ။ အဲဒီအဖြားႀကီးက သိပၸံနည္းက် စမ္းသပ္ခ်င္တဲ့ James Randi ကို ဘာေျပာလဲ ဆိုရင္ျဖင့္...

“He hasn’t got the qualification to do it, and I don’t think anybody has the qualification to test me... သူ႔မွာ ဒါမ်ိဳးလုပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မရွိပါဘူး။ အဲလိုပဲ ဘယ္သူ႔မွာမွ ကၽြန္မကို စမ္းသပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္လို႔ မထင္ပါဘူး” လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္က လင့္ခ္မွာပါ။


    James Randi & Doris Collins >>> http://www.youtube.com/watch?v=Vwy4yB8cSwE

 မ်က္လွည့္ပညာရွင္ James Randi ဟာ အခုလို ေဒၚလာ မီလ်ံ တစ္သန္း မေပးခင္က ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းတန္ ခ်က္လက္မွတ္ကို သြားေလရာ ထည့္သြားၿပီး စိမ္ေခၚေလ့ ရွိပါတယ္။ JREF က ဆုေငြကို ရဖို႔ လိုက္နာရမယ့္... ေတာင္းဆိုထားတဲ့ under proper observing conditions သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေစာင့္ၾကည့္ခံ အေနအထား ဆိုတာက ရွင္းပါတယ္။ တကယ္လို႔ သင္ဟာ စိတ္တန္ခိုးနဲ႔ ဇြန္းေကြးႏိုင္တဲ့သူဆိုရင္... သင့္အိမ္ကေန ကိုယ့္ဘာသာ သယ္လာတဲ့ ဇြန္းကို အသံုးမျပဳရပါဘူး။ Stigmata လို႔ေခၚတဲ့ ေယ႐ႈသခင္ခံစားရသလိုမ်ိဳး အလားတူ ဒဏ္ရာေတြ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ျဖစ္လာတာမ်ိဳး လုပ္ျပမယ္ဆိုရင္ ကင္မရာေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ေနရာမွာ လုပ္ျပရပါမယ္... စတာမ်ိဳးေတြပါ။

James Randi ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈက ႐ိုးရွင္းသလို ရလာဒ္ကလည္း ရွင္းပါတယ္။ ဒီေအာက္က ဂရဖ္ထဲက အတိုင္းပါပဲ။ Supernatural Power ေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး လာေရာက္တဲ့လူေတြကို Experiment ေတြနဲ႔ အတည္ျပဳတဲ့အခါမွာ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ခုမွ ျဖစ္ေျမာက္တာ မေတြ႕ေသးပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။

(Source: http://xkcd.com/373/)

အထက္ကဟာေတြကို ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ကမာၻေပၚမွာ လူလိမ္ေတြခ်ည္းပဲလားလို႔ ေတြးမိလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလိုႏိုင္ငံမွာေကာ ဘာေတြ ရွိမွာလဲ ဆိုတာကို “ကမာၻေက်ာ္လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား” ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါးေတြ ေရးေနတဲ့ ျမန္မာမ်က္လွည့္ပညာရွင္ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ “ကိုဂ်ဴပီတာ” ကို ေမးခြန္းေလး ၂ ခု လမ္းပို႔လိုက္ပါတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပန္လည္ေပးပို႔လာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အေျဖေတြကေတာ့ ေအာက္က အတိုင္းပါပဲ။

မ်က္လွည့္ပညာနဲ႔ စိတ္စြမ္းအားေတြနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္ပါသလဲ။ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ေတြမွာ စိတ္စြမ္းအား၊ စိတ္တန္ခိုး ရွိပါသလား။

မ်က္လွည့္ပညာနဲ႔ စိတ္စြမ္းအားက သပ္သပ္ဆီပါ။ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူဆီမွာမွ စိတ္စြမ္းရည္၊ ဆဌမအာ႐ံု စတာေတြ မရွိပါဘူး။ မ်က္လွည့္ျပကြက္တခ်ိဳ႕မွာ စိတ္စြမ္းရည္ကို ျပသတာ... သူတစ္ပါးစိတ္ကို ဖတ္တာေတြကို ေတြ႕ရပါမယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္စြမ္းအားရွိလို႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္လွည့္ပညာနဲ႔ အဲလိုရွိတယ္ ထင္ေအာင္ လုပ္ျပတာပါ။

ၾကံဳလို႔ မ်က္လွည့္ပညာအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မ်က္လွည့္ဆိုတာဟာ လွည့္စားတဲ့ အတတ္ပညာပါ။ ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာရင္ လိမ္လည္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုပါ။ Profession တစ္ခုပါ။ က်ေနာ္တို႔ ေလ့လာေနတာ၊ သင္ယူေနတာ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေနတာေတြဟာ အႏုပညာလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ “လွည့္စားျခင္း အႏုပညာ” နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေဖ်ာ္ေျဖတာပါ။ လူအမ်ားစုက က်ေနာ္တို႔ကို လူလိမ္ေတြလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ တကယ္က က်ေနာ္တို႔ ေဖ်ာ္ေျဖေနတာပါ။ ဒီလို ေဖ်ာ္ေျဖႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္ အတတ္ပညာေတြေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။

လူေတြက ကမာၻေက်ာ္ လူလိမ္ႀကီးလို႔ ဆိုၾကတဲ့ David Copperfield ဟာ အဲလို လိမ္ဖို႔အတြက္ ေလ့လာခဲ့ရတာ ဟို ငယ္စဥ္ဘဝထဲကပါ။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္မွာ သူဟာ New York University မွာ မ်က္လွည့္ပညာကို သင္ၾကားတဲ့ ဆရာ လုပ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ပါ မ်က္လွည့္၊ လက္လွည့္စတာေတြဟာ အတတ္ပညာပါ၊ အႏုပညာပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဟယ္ရီေပၚတာ ထဲကလို တံျမက္စည္းပ်ံေတြ၊ ေမွာ္လက္ကိုင္ပဝါေတြ စတာေတြကို အျပင္မွာ၊ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ရင္သပ္႐ႈေမာရေအာင္ က်ေနာ္တို႔က ေဖ်ာ္ေျဖရတာပါ။ ေဘာလံုးေလး လက္ထဲမွာ ေပ်ာက္သြားဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေလ့က်င့္ခဲ့ရပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားတယ္၊ ေမးခြန္းကို ျပန္ေျဖရရင္ က်ေနာ္တို႔ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ေတြမွာ ရွိတာ မ်က္လွည့္အတတ္ပညာပါ။ ဘာတန္ခိုး ဘာစြမ္းအားမွ မပိုင္ဆိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ့္သိသေလာက္အထိပါ။ မ်က္လွည့္နဲ႔ စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ကလည္း ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး။ စိတ္စြမ္းအားကို ျပႏိုင္တာ မ်က္လွည့္ပညာေၾကာင့္ပါ။ မ်က္လွည့္ပညာရဲ႕ လွည့္စားခ်က္ပါလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

မ်က္လွည့္ပညာနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ တျခားနယ္ပယ္ေတြမွာ စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ၊ အၾကားအျမင္ေပါက္တာေတြ ရွိမယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

က်ေနာ္ ဗုဒၶဘာသာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုမ်ိဳး စြမ္းအားရွိတာေတြကို မယံုၾကည္ပါဘူး။ သရဲ၊ တေစၧ၊ ၿပိတၱာေတြ ရွိေကာင္းရွိပါမယ္။ တကယ္ျမင္တဲ့လူလည္း ရွိခ်င္ရွိပါမယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ အဲဒီမွာ ေျပာခ်င္တာက အဲလိုျမင္တဲ့လူေတြဟာ လိမ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါ။ က်ေနာ္က တခ်ိဳ႕ အၾကားျမင္ဆရာေတြကို ၾကည့္ရတာ မ်က္လွည့္ဆရာေတြနဲ႔ တူေနသလိုလိုပဲ၊ အဲလို ခံစားရတယ္။

ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔အျပားက ၿမိဳ႕ရြာေတြမွာ ေဆးလွည့္ေရာင္းတဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြက ေဆးကို လူေတြဝယ္ေအာင္ အစြမ္းေတြ ရွိေၾကာင္းျပတတ္တယ္။ တကယ္က သူတို႔ေတြလုပ္ျပေနတာဟာ စိတ္စြမ္းအားလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ အၾကားအျမင္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္လွည့္ပညာပါ။ ဒါကိုေတာ့ မ်က္လွည့္ပညာကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အာမခံပါတယ္။

စိတ္တန္ခိုးတို႔၊ နတ္မ်က္စိတို႔ အၾကားအျမင္ စတဲ့ ေဟာတာေတြေတာ့ က်ေနာ့္နယ္ပယ္က မဟုတ္ေတာ့ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အားလံုးနီးပါးက လူလိမ္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ ထင္တယ္။ မ်က္လွည့္လို႔ သူတို႔ ဝန္မခံၾကဘူး... ေမြးရာပါ ဘုရားေပးတဲ့ ပါဝါေတြလို ပါရမီေတြလို သူတို႔ ေျပာၾကတာကေတာ့ သိပ္မေကာင္းတာအမွန္ပါ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔လည္း လူထဲက လူေတြပါပဲ။ က်ေနာ္ေျပာတာ ေဗဒင္နဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္စားေနတဲ့ လူေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လိမ္တဲ့လူေတြကိုပါ။ မရွိတာကို ရွိသလိုမလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒါပါပဲ။ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ေျပာလိုက္ရတာ ေက်းဇူးပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ ကိုဂ်ဴပီတာရဲ႕ မွတ္ခ်က္လိုပါပဲ... အေမရိကားက လက္ရွိနာမည္ေက်ာ္ မ်က္လွည့္ပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ Criss Angel က NBC Channel ကေန သူဖန္တီးခဲ့တဲ့ စိတ္ပညာၿပိဳင္ပြဲႀကီး အၿပီးမွာ ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့ “... လူေတြက Psychic Abilities လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္စြမ္းအားေတြကို ဖန္တီးၾကတယ္၊ ဒီေနရာမွာ... လာအစြမ္းျပၾကတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ျပသခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာအစြမ္းမွ၊ ဘာစိတ္နယ္လြန္ အစြမ္းမွ မပိုင္ဆိုင္ပါဘူး... ဘယ္သူမွလည္း ဒီလိုအစြမ္းေတြ မပိုင္ဆိုင္ပါဘူး...” လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗီဒီယိုကေတာ့ ဒီေအာက္က လင့္ခ္မွာပါ။

    No one has magical powers >>> http://www.youtube.com/watch?v=qt_H-F3hlKY


ဒါဆိုရင္ျဖင့္ တို႔ျမန္မာေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ေနတဲ့... သိပၸံေပတံနဲ႔ တိုင္းထြာလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ဝိဇၨာယာန ေလာကီပညာေတြ ဆိုတာကေရာ။ “ဗားမဲ့ - ဗားတေမာ့ လက္ေတြ႕အစီအရင္က်မ္း” မွာ... က်မ္းျပဳသူ ဆရာညိဳက ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုပါတယ္။

နက္နဲမႈ - ဆန္းၾကယ္မႈ

ဝိဇၹာယာန ေလာကီပညာရပ္မ်ားမွာ နက္နဲသည္၊ ခက္ခဲသည္၊ ဆန္းၾကယ္သည္၊ သိမ္ေမြ႕သည္၊ အဘယ္မွ်ေလာက္ နက္နဲသနည္း ဆိုလွ်င္ ယခုေခတ္ သိပၸံပညာ ေပတံျဖင့္ တိုင္းထြာၾကည့္၍ မမီႏိုင္ေအာင္ နက္နဲ ဆန္းၾကယ္လွသည္။ နက္နဲဆန္းၾကယ္သေလာက္လည္း ထက္ျမက္သည္၊ စူးရွသည္၊ ထိေရာက္မႈလည္း ရွိသည္။

ဘာေၾကာင့္ သိပၸံေပတံျဖင့္ တိုင္းထြာ၍ မမီရသနည္း။

သို႔ျဖစ္ရာ ဤ ဝိဇၨာယာန ေလာကီပညာရပ္မ်ားကို သိပၸံေပတံျဖင့္ တိုင္းထြာလွ်င္ မီခ်င္မွ မီမည္။ တိုင္းထြာ၍ မမီတိုင္း မယံုၾကည္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ယင္းသို႔ မယံုၾကည္မႈကို “မွန္ကန္ေသာ အေျဖ” ဟု ဆို၍ မျဖစ္ေပ။ ဆို၍ မျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းပညာရပ္မ်ားကို “ယံုၾကည္ပါ” ဟုေတာ့ ဤက်မ္းဆရာ အေနျဖင့္ မတိုက္တြန္းလိုေပ၊ မတိုက္တြန္းခ်င္ေပ။

အေျဖမွန္ကို ဆြဲထုတ္ၾကည့္ရေအာင္

သို႔ေသာ္ “ကိုယ္တိုင္ ရဲရဲတင္းတင္းႀကီး လုပ္ကိုင္စီရင္ ၾကည့္စမ္းပါ” ဟုေတာ့ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုေပသည္။ ယင္းသို႔ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် လုပ္ကိုင္ စီရင္ ၾကည့္ေသာအခါ က်မွသာ မိမိ ယံုၾကည္ခ်က္ မွန္-မမွန္ကို မိမိ လုပ္ရပ္က အေျဖမွန္ ေပးေနလိမ့္မည္ ျဖစ္ေပသည္၊ အေျဖမွန္ကို ဆြဲထုတ္ၾကည့္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေလသည္။

ဆရာညိဳရဲ႕ ေျပာစကားက ဘယ္ေလာက္အထိ မွန္ကန္သလဲ။ James Randi ဆိုတဲ့ သံသယသမားႀကီးကို “ဗုဒၶသရဏံ ဂစၧာမိ” ရြတ္ခိုင္းၿပီး အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ ဆြဲခိုင္းရမွာလား။ Criss Angel ဆိုတဲ့ လူဆိုးေလးကို ပရိတ္ေရ ေသာက္ခိုင္းရမွာလား... သူတို႔ေတြ မယံုၾကည္လို႔ အစြမ္းမထက္ဘဲ ရွိေနမွာလား... စသျဖင့္ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါလိမ့္မယ္။

ရန္ကုန္ေျမနီကုန္းက ပုဏၰကတိုက္တယ္ဆိုတဲ့ တီဗီြအေရာင္းဆိုင္၊ ကန္ေတာ္ကေလးက ေဆးလိပ္ျပာခြက္နဲ႔ လွမ္းေပါက္တယ္ဆိုတဲ့ သရဲရွိတဲ့အိမ္၊ အေလာင္းေတြ ေပ်ာက္တယ္ ဆိုတဲ့ သန္လ်င္က ရင္ခြဲ႐ံု၊ အမွ်အတန္းေပးမွ ကၽြတ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေတြ.. အဲလို အဲလို ေနရာေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ စတာေတြကို ၾကားတိုင္းၾကားတိုင္း... မယံုဘူးဆိုတဲ့ အေနာက္ျခမ္းက သိပၸံသမားေတြရဲ႕ စိမ္ေခၚမႈေတြကို ၾကားတိုင္းၾကားတိုင္း...

အင္း... အဲဒီ ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ႏွစ္ခုကို ေခၚၿပီး ေပးသာေတြ႕ေပးလိုက္ခ်င္ ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။

အားလံုးအဆင္ေျပမယ္လို.ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ဗ်ာ...
                                                             ကိုညီညီေအာင္