ဘုရား႐ွင္သည္မဟာသကၠရာဇ္၁၀၃-ခု၊ကဆုန္လျပည့္ေန.(ဗုဒၶဟူးေန႔)တြင္ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္႐ွိကာ မဟာသကၠရာဇ္၁၂၃၊ဘီစီ၅၅၄တြင္ဓညဝတီရခိုင္ျပည္သို႔ရဟႏၱာ(၅၀၀)ျဖင့္ဒသစာရီၾကြေတာ္
မူခဲ့ပါသည္။ဓညဝတီျပည္႐ွင္စႏၵသူရိယမင္း၏ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ကိုယ္စားဆင္းတုေတာ္ မဟာျမတ္မုနိကိုဘုရား႐ွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ရင္ေငြ႔ခုႏွစ္အုပ္သြင္းကာသြန္းလုပ္ပူေဇာ္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူၿပီးေသာ္ေတာင္စဥ္ခုႏွစ္ခ႐ိုင္ခရီးကိုဆက္လက္၍ေဒသစာရီၾကြေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
မအီ၊အမ္း၊မန္းျမစ္သံုးစင္းစီးဆင္းရာႀတိနဒီေတာင္(ျမင္မတိန္ေတာင္)သို႔ဘုရား႐ွင္ေရာက္႐ွိေတာ္ မူေသာအခါလက္ယာေတာ္ရံ႐ွင္သာရိပုတၱရာ၏ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ဘုရား႐ွင္သည္ ဤေဒသ၌ႏုစဥ္ဘဝကျဖစ္ေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေဟာေျပာေတာ္မူၿပီး “ဤေတာင္ေျခရင္း မအီျမစ္ကမ္းေဘးဝယ္ေနာင္အခါ၌ၿမိဳ႕ငယ္တစ္ခုတည္၍မဟီ(မအီ)ၿမိဳ႕ဟုတြင္လတၱံ႔”ဟုအစခ်ီ၍ ဤေဒသ၌ဘုရား႐ွင္၏ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကိန္းဝပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထိုမွာတဖန္မဟီေခ်ာင္းဖ်ား႐ွိနာဠာဂီရိေတာင္သို႔ၾကြေတာ္မူၿပီးႀတိေသလမည္ေသာဆင့္တင္ေတာင္
ေက်ာက္ေဆာင္တြင္ဆင္မင္းဘဝကညီေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာအညာေတာင္႐ြာသားမုဆိုးႀကီးဦးစံလွအား တရားေဟာေတာ္မူကာဘုရား႐ွင္က“ငါသည္ဤမဟီျမစ္အရပ္၌မဟာဝိဟိကမည္ေသာဆင္မင္းျဖစ္ခဲ့စဥ္က မုဆိုးႀကီးစံလွမွာစူဠဝိဟိကညီေတာ္ဆင္ငယ္အျဖစ္ဤအရပ္၌က်င္လည္ခဲ့ဖူးေၾကာင္းႏွင့္ငါဘုရားသည္ မဟီျဖစ္အတြင္း႐ွိမဏိေသလေရအိုင္၌လည္းမဏိေသလနဂါးမင္းအျဖစ္က်င္လည္ခဲ့ဖူးေလၿပီ”ဟု မိန္႔ၾကားကာတရားဆံုးမေလရာမုဆိုးလည္းအကၽြတ္တရားရခဲ့ေလသည္။ထိုအခါမုဆိုးဦးစံလွ၏
ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ငါးေထာင္သာသနာ႐ွည္ျမင့္ၾကာေအာင္လူ၊နတ္၊နဂါး၊သိၾကား၊ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီးမုဆိုးႀကီးအားတရားျပ၍ဆံုးမေတာ္မူရာေဒသျဖစ္ေသာနာဠာဂီရိေတာင္႐ွိ ႀတိေသလမည္ေသာဆင့္တင္ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚတြင္လက္ဝဲ(ပါဒ)ေျခေတာ္ရာကိုလည္းေကာင္း၊ မဏိေသလနဂါးမင္းျမင္ခဲ့ဖူးေသာမဏိေသလေရအိုင္အတြင္း႐ွိမဏိေသလေက်ာက္ေဆာင္ေပၚတြင္လက်္ာ
(ပါဒ)ေျခေတာ္ရာကိုလည္းေကာင္းခ်ေပးေတာ္မူေလသည္။ထိုအခါကမၻာေျမႀကီးသည္အိုးထိမ္းစက္ကဲ့သို႔ သြက္သြက္ခါမွ်တုန္လႈပ္ေလသည္။မုဆိုးလည္းဘုရား႐ွင္၏ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကိုအာ႐ံုျပဳလွ်က္ ခုႏွစ္ရက္တိုင္တုိင္ပူေဇာ္ၿပီးမွ႐ြာသို႔ျပန္ေလသည္။မုဆိုး၏ေျပာျပခ်က္အရမင္းႏွင့္တကြေသာျပည္သူတို႔သည္ ဘုရားဖူးသြားေရာက္ၾကကာမုဆုိးႏွင့္မိသားစုဝင္မ်ားလည္းေျခစက္ေတာ္ရာအနီးတြင္ရဟန္းျပဳ၍ တရားအားထုတ္ကာတရားထူးရ၍ကၽြတ္တန္းဝင္ၾကေလ၏။
ဤသို႔ျဖင့္ဓညဝတီေခတ္၊ေဝသာေခတ္၊ေလးၿမိဳ႕ေခတ္၊ေျမာက္ဦးေခတ္တိုင္ေအာင္စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ပူေဇာ္မပ်က္႐ွိခဲ့ၿပီးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရာမွ(၁၉)ရာအေစာပိုင္းတြင္ေရၾကည္ရာျမက္ႏု ရာလွည့္လည္သြားလာ၍ေနထိုင္ၾကေသာလူမ်ဳိးတစ္စုတို႔သည္ေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူကိုေတြ႔႐ွိၿပီး
ေျခေတာ္ရာမ်ား၏ထူျခားေသာတန္းခိုးမ်ားကိုျမင္ေတြ႔ရ၍နတ္ခိုးႀကီးနတ္ေျခရာဟု အယူမွားကာယစ္ပူေဇာ္ျခင္းစေသာမဖြယ္မရာျပဳမူၾကကုန္သည္သာမကဘုရား႐ွင္ေျခေတာ္ရာမ်ားကိုပင္ ထြင္းေဖာက္၍သိုက္တူးၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ကပ္ေရာဂါမ်ားက်ေရာက္ကာမ်ဳိးျပဳတ္သည္အထိ ၾကမၼာဆိုးႏွင့္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာသာဓကမ်ား႐ွိခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ဘုရား႐ွင္၏ေျခေတာ္ရာမ်ားတိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့ရာမွမအီေခ်ာင္း(ပါဒ) စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူ၏ဘုရားသမိုင္းကိုေလ့လာဖတ္႐ွဳခြင့္ရသူရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ေအာင္မဂၤလာလမ္း၊ အမွတ္ (၄၂)၊ေ႐ႊၿမိဳကေတာ္ပံုႏွိပ္တိုက္ႏွင့္ဝိဇယစာအုပ္တိုက္ပိုင္႐ွင္ေက်ာင္းဆရာႀကီးေဟာင္းဦးစိုင္းလႈိင္၏ အႀကိမ္ႀကိမ္ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ေအာင္မဂၤလာလမ္း၊ေက်ာက္ေျမာင္းရပ္႐ွိ၊ မဂၤလသုခပါဠိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ဘႏၵႏၱအရိယဝံသဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္မအီေခ်ာင္း႐ွိ (ပါဒ)စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကို႐ွာေဖြခဲ့ပါသည္။၁၃၂၉ ခု၊တေပါင္းလဆုပ္(၁၀)ရက္(၂၃-၃-၆၈)ရက္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္သည္႐ွင္ဝဏၰ၊အညႇင္းေတာင္႐ြာသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးဘသန္း၊ေမာင္ေစာသာ၊ေမာင္ညီခ်စ္၊ေမာင္ဘေအးတို႔ႏွင့္အတူဗုဒၶဘုရား႐ွင္၏ပါဒစက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကို
ေတြ႔႐ွိခဲ့ေလသည္။
၁၃၃၀ ခုႏွစ္၊တေပါင္းလဆုပ္(၁၁)ရက္၊(၁၃-၃-၆၉)ရက္ေန႔တြင္ဦးစိုးလႈိင္အပါအဝင္ဆရာေတာ္ ဘႏၵႏၱအရိယဝ့သႏွင့္ရဟန္း(၁၂)ပါး၊လူ(၄၀၀)ေက်ာ္တို႔သည္မအီ၊လက္ပန္၊အညႇင္းေတာင္မွတစ္ဆင့္ ဘုရားဖူးသြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားတြင္တိုင္းေရးျပည္႐ြာမၿငိမ္သက္မႈ မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊သာရဲတိရိစၦာန္တို႔၏ေဘးရန္ေၾကာင့္လည္းေကာင္းလမ္းခရီးၾကမ္းတမ္း၍ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ရန္ခက္ခဲ့၍လည္းေကာင္း၊ဘုရားဖူးသြားေရာက္ႏိုင္ျခင္းမ႐ွိေတာ့ဘဲမအီေခ်ာင္း စက္ေရာႏွစ္ဆူမွာတိမ္ျမဳပ္ေနခဲ့ရၿပီးရံဖန္ရံခါ၌သာတရားထူး႐ွာေသာရဟန္းမ်ားႏွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား တရားအားထုတ္ရန္ေရာက္႐ွိႏိုင္ခဲ့ၾကေလသည္။ယခုအခါဘုရား႐ွင္၏ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္းမအီၿမိဳ႕ဟူ၍ ၿမိဳ႕ငယ္တစ္ၿမိဳ႕လည္းစက္ေတာ္ရာအနီးတြင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ကားလမ္းမႀကီးမ်ားလည္း ကြန္ယက္သဖြယ္ျပည္နယ္ျပည္မေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးၿပီျဖစ္႐ံုသာမကယခင္ကခရီးလမ္းေဝးကြာ
ၾကမ္းတမ္း၍လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းခဲ့ကာတိမ္ျမဳပ္ေနခဲ့ေသာဘုရား႐ွင္၏ပါဒစက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူ႐ွိရာ “အရာေတာ္ေဒသ”သို႔ပ႒ာန္းဆက္႐ွိသူပုဂၢိဳလ္ထူးတို႔ကကားလမ္းေဖာက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။သိုပါ၍ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္၏ပါဒစက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူအားဦးဦးဖ်ားဖ်ားဖူးေမွ်ာ္ၾကညိဳခြင့္ရၾကၿပီျဖစ္၍ ဘုရားဖူးသြားေရာက္ႏိုင္ၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနိဗၺာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္၍တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။
မအီေခ်ာင္းစက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူ၏ထူးျခားမႈမ်ား
>>ကမၻာေပၚ႐ွိသမိုင္းဝင္(၁၂)ဆူေသာစက္ေတာ္ရာမ်ားထဲတြင္(၁)ဆူတည္းသာ႐ွိေသာဘုရား႐ွင္၏ လက်္ာေျခေတာ္ရာကိုပါဖူးေတြ႔ႏိုင္ျခင္း၊
>>လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းကာဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာအရပ္ေဒသတြင္႐ွိ၍မူလအတိုင္းဖူးေတြ႔ႏိုင္ၿပီး တစ္ႀကိမ္ေရာက္လွ်င္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဖူးေမွ်ာ္လိုသည့္စိတ္ဆႏၵမ်ားျဖစ္ေပၚလာေစျခင္း၊
>>လူေျခတိတ္ဆိတ္ေသာအခါႀကီးေန႔ႀကီးလျပည့္ေန႔ညမ်ားတြင္ဂဠဳန္၊နဂါး၊သိၾကား၊ျဗဟၼာ၊နတ္ေဒဝါဟု ယူဆရေသာေရာင္ဝါထြန္းလင္းသည့္ပုဂၢိဳလ္ထူးတို႔ကိုျမင္ေတြ႔ရတတ္ျခင္း၊
>>တေပါင္း၊တန္ခူး၊ကဆုန္လမ်ား၏လျပည့္ေန႔ညေရာက္ခါနီးညမ်ားတြင္ေျခေတာ္ရာတည္႐ွိရာေဒသမွ
ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔သည္အရပ္(၁၀)မိုင္အကြာအေဝး႐ွိေတာင္ေပၚယာတဲမ်ားမွပင္ဖူးေတြ႔ႏိုင္ျခင္း၊
>>စက္ေတာ္ရာအနီးတြင္ေတြ႔ရတတ္ေသာေက်းငွက္၊တိရိစၦာန္ႏွင့္ငါးမ်ားကို အႏၱရာယ္ျပဳမိပါကေဘးဒုကၡႏွင့္လက္ငင္းႀကံဳေတြ႔ရတတ္ျခင္း၊
>>စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကိုမွားယြင္းေသာအယူအဆတို႔မွယစ္ပူေဇာ္ေသာဓေလ့႐ွိခဲ့ရာတြင္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ဆိုး႐ြားေသာကပ္ေရာဂါမ်ားက်ေရာက္၍လူမ်ဳိးႏြယ္တစ္စုမ်ဳိးတံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ဖူးသည္၊
>>ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္၏ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေနရာျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာျဖစ္ျခင္း၊
>>ဘီစီ(၆)ရာစုတြင္ဘုရား႐ွင္ကိုယ္တိုင္ၾကြေရာက္၍ခ်ထားေပးခဲ့ေသာ(ပါဒ)စက္ေတာ္ရာမ်ားျဖစ္ကာ တတိယဓညဝတီေခတ္ႏွင့္ေဝသာလီေခတ္မ်ားတြင္မ်ားစြာစည္ကား၍လူအမ်ားဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကျခင္း၊
>>ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့သည္မွာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးယခုႏွစ္မွပင္လမ္းခရီးေပါက္၍ ဖူးေမွ်ာၾကည္ညိဳခြင့္ႀကံဳႀကိဳက္ျခင္း၊
>>ဗုဒၶစက္ေတာ္ရာကိုဖူးေမွ်ာ္ရျခင္းျဖင့္ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာႏွစ္ျဖာေသာအက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားကို ယခုဘဝမွာပင္ရ႐ွိခံစားႏိုင္ျခင္းတို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။
မအီေခ်ာင္းစက္ေတာ္ရာသို႔ ဘယ္လိုသြားေရာက္ႏိုင္သလဲ
မအီၿမိဳ႕မွ မအီ-အမ္း ကားလမ္းအတိုင္း...
မအီ-စနဲေက်း႐ြာသို႔ (၇)မိုင္
စနဲေက်း႐ြာမွစက္ေတာ္ရာသို႔ (၉)မိုင္ (၄)ဖာလံု
မအီ-စနဲစက္ေတာ္ရာသို႔ (၁၆) မိုင္ (၄)ဖာလံု
ေက်ာက္ျဖဴ-မအီ- စနဲ-စက္ေတာ္ရာသို႔ (၉၂) မိုင္ (၄) ဖာလံု
ေတာင္ကုန္-မအီ- စနဲ- စက္ေတာ္ရာသို႔ (၅၉) မိုင္ (၆) ဖာလံု
အမ္း-စနဲ- စက္ေတာ္ရာသို႔ (၅၁) မိုင္ (၄) ဖာလံု
မွတ္ခ်က္။ ။ မအီ-စနဲေက်း႐ြာမွ (၃)မိုင္ (၂)ဖာလံု ခရိးထိသာ ကားႀကီးမ်ား သြားေရာက္ႏိုင္ၿပီး (၃)မိုင္ (၂) ဖာလံုမွ (၄) မိုင္ (၂) ဖာလံုထိ (၁) မိုင္ခရီးမွာ ေပ (၁၁၀၀)ျမင့္ေသာ ေတာင္တက္ခရီးျဖစ္၍ ကားငယ္မ်ားသာသြားလာႏိုင္ပါသည္။ (၄) မိုင္ (၂) ဖာလံုမွ (၉)မိုင္ (၄) ဖာလံုထိခရီး မိုင္(၅) မိုင္ (၂) ဖာလံုကြားေဝးၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ ေတာင္ဆင္းလမ္းျဖစ္ပါသည္။ စနဲေက်း႐ြာမွ (၃)မိုင္ (၂) ဖာလံု ခရီးကို ကားျဖင့္သြားၿပီး ေတာင္တက္ခရီးကို ေျခလ်င္ကားလမ္းမအတိုင္း သြားလွ်င္ (၆) မိုင္ (၂) ဖာလံု ခရီးအကြာျဖစ္ပါသည္။ လူသြားလမ္းအတိုင္း (၅) မိုင္ ခရီးကြာေဝးပါသည္။ (ျဖတ္လမ္း) လက္ပန္႐ြာမွ ေျခလ်င္ခရီးသြားမည္ဆိုလွ်င္ (၁၄) မိုင္ခန္႔႐ွိပါသည္။
(၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊
မတ္လ (၁၃) ရက္ေန႔၊ ဦးေဇာ္ဝင္းျမင့္ႏွင့္ ဇနီး ေဒၚစုစုလြင္ တို႔မွျဖန္႔ေဝ
ဓမၼဒါနျပဳေသာ လက္ကမ္းစာေစာင္မွ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment