ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့မူဟာ၀ိပႆနာအလုပ္အားထုတ္မူကိုအင္အားၾကီးမားစြာနဲ႔
အေထာက္အကူျပဳတယ္။ေသျခင္းတရားကိုအဆင္ျခင္မိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္။အႏွစ္သာရရွိတဲ့အလုပ္ေတြကိုaမ့ေလ်ာ့ျပီးေနတတ္ၾကတယ္။
ေလာကီအာရုံကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြကိုခံစားေနတယ္၊မေကာင္းမူဒုစရုိက္ေတြကိုျပဳလုပ္ေနတယ္
ဆုိတာကေတာ့အကာအလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာထင္ရွားျပီးသားပါ။အေထာက္အကူျပဳတယ္။ေသျခင္းတရားကိုအဆင္ျခင္မိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္။အႏွစ္သာရရွိတဲ့အလုပ္ေတြကိုaမ့ေလ်ာ့ျပီးေနတတ္ၾကတယ္။
အဲဒီအကာအလုပ္ေတြမလုပ္ပါဘူး၊ကုသိုလ္အလုပ္ေတြပဲလုပ္ေနတယ္လုိ႔ဆုိျပန္ေတာ့လည္း ကုသိုလ္အမည္ခံထားတဲ့အေပၚယံဂုဏ္ပကာသန၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူ၊လာဘ္လာဘအစရွိတဲ့ အက်ိဳးေတြအတြက္ပဲအခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၾကတယ္။အဲဒီအလုပ္ေတြလုပ္ေနတာလည္းအကာအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနျခင္းပါပဲ။အဲဒီအကာကိစၥေတြလည္းမလုပ္ပါဘူး၊အႏွစ္စစ္အႏွစ္မွန္ျဖစ္တဲ့ ၀ိပါႆနာအလုပ္ကိုပဲအားထုတ္တယ္လုိ႔ဆုိျပန္ေတာ့လည္းအဲဒီ၀ိပႆနာအလုပ္ကိုေအးေအးေဆးေဆး
ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ျဖည္းျဖည္းေလးေလးအားထုတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ေသျခင္းတရားကို မဆင္ျခင္မိဘူးဆုိရင္ေပါ့။ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္မိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့၀ိပႆနာအလုပ္ကို အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္း၊အင္အားပါပါ၊စြမ္းရည္ျပည့္ျပည့္နဲ႔လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါနအလုပ္၊သီလအလုပ္၊ သမထအလုပ္ေတြကိုလည္းအကြက္ေစ့ေစ့၊အႏွစ္ပါပါ၊စံခ်ိန္မ်ားမ်ားနဲ႔တင္းတင္းရင္းရင္းလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္အေပၚယံအကာအလုပ္ေတြနဲ႔အခ်ိန္မကုန္ၾကေစဘဲနဲ.အႏွစ္စစ္အႏွစ္မွန္ျဖစ္တဲ့အလုပ္ေတြကို ဦးစားေပးျပီးလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ေသျခင္းတရားကိုအျမဲမျပတ္ဆင္ျခင္ၾကရမယ္။
(၁) “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”ဆုိတဲ့အသိ၊
(၂) “အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏုိင္တယ္”ဆုိတဲ့အသိ၊
ႏွလံုးသားထဲမွာစြဲစြဲျမဲျမဲရွိေနေအာင္ၾကိဳးစားၾကရမယ္။
“တစ္ေန႔က်ရင္်သရမွာပဲ”ဆိုတဲ့အသိကေတာ့်သျခင္းတရားကိုအေ၀းမွာထားျပီးဆင္ျခင္တဲ့သေဘာ
သက္ေရာက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္လည္းအဲဒီဆင္ျခင္မူကလုိအပ္တဲ့ဆင္ျခင္မူပါပဲ။
တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲလုိ႔ဆင္ျခင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာေလာကဓံတရားေတြနဲ.ၾကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္။လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ေတာ့ေလာကဓံဆုိတာတစ္ပါးပါး၊သို႔မဟုတ္တစ္ပါးထက္မ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႕ေနရတာခ်ည္းပါပဲ။လာေဘာ၊အလာေဘာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာပစၥည္းဥစၥာေတြျပည့္စံုျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာပစၥည္းဥစၥာခ်ိဳ႕တဲ့တယ္။ယေသာ၊အယေသာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာအျခံအရံေတြေပါမ်ားျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာအျခံအရံေတြကင္းမဲ့တယ္။နိႏၵာ၊ပသံသာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာကဲ့ရဲ႕ခံရျပီး၊တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္။သုခံ၊ဒုကၡံ။တစ္ခါတစ္ရံမွာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာျပီး၊တစ္ခါတစ္ရံမွာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲတယ္။အဲဒီလိုအားျဖင့္ေလာကဓံရွစ္ပါးတစ္ပါးပါး၊သို႔မဟုတ္တစ္ပါးထက္မ်ားတဲ့ေလာကဓံေတြနဲ႔ လူသားေတြဟာအခ်ိန္တုိင္းအခ်ိန္တုိင္းေတြ႕ၾကံဳေနၾကရတာပါပဲ။
အဲဒီလုိေလာကဓံေတြနဲ႔ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ“တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ဆင္ျခင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ၾကံဳလာတဲ့ေလာကဓံကိုခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။ၾကံဳေတြ႕လာခါမွေကာက္ကာငင္ကာဆင္ျခင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သိပ္စိတ္မခ်ရဘူး။ေလာကဓံေတြနဲ႔မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ၾကိဳတင္ျပီးဆင္ျခင္ထားႏုိင္မွစိတ္ခ်ရမယ္။
မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ဆုိတာကေတာ့
အမွန္ကေတာ့ေလာကဓံဆုိတာကေတာ့အခ်ိန္တုိင္းၾကံဳေတြ႕ေနတာခ်ည္းပါပဲ။သို႔ေသာ္လည္း သိသိသာသာဆုိတဲ့ေလာကဓံ၊သိသိသာသာေကာင္းတဲ့ေလာကဓံကိုမွလူအမ်ားကေလာကဓံလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေတာ့၊အဲဒီလိုသိသာထင္ရွားတဲ့ေလာကဓံေတြနဲ႔မၾကံဳေတြ႕ခင္ကတည္းက “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ထပ္ကာထပ္ကာဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္၊အင္အားပါေအာင္ ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္တကယ္တမ္းသိသာထင္ရွားတဲ့ေလာကဓံၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ဆင္ျခင္လုိက္ရုံနဲ႔ေလာကဓံကိုအလုိအေလ်ာက္ခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဆုိးတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေလာကဓံမွန္သမွ်ဘယ္ေလာကဓံမွ မတည္ျမဲပါဘူး။အေကာင္းျပီးရင္အဆုိးလာႏုိင္သလိုအဆုိးျပီးရင္လည္းအေကာင္းလာနုိင္တာပါပဲ။
ေနမင္းၾကီးဟာအျမဲတမ္းထြက္ေပၚထြန္းလင္းမေနပါဘူး။အခ်ိန္တန္ရင္ခ်ဳပ္ကြယ္ေမွာင္မုိက္ရပါတယ္။ လမင္းၾကီးဟာလည္းအျမဲတမ္းဆန္းတက္ျပည့္ျဖိဳးမေနပါဘူး။အခ်ိန္တန္ရင္ဆုတ္က်ကြယ္ပရပါတယ္။ လျပည့္ရက္ရွိရင္လကြယ္ရက္ရွိသလိုလဆန္းရက္ရွိရင္လဆုတ္ရက္လည္းရွိရတာပါပဲ။
ေလာကဓံတရားေတြဟာေနမင္း၊လမင္းၾကီးေတြနဲ႔သေဘာခ်င္းတူပါတယ္။ေလာကဓံေကာင္းဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ၾကံဳလာတုိင္းဆင္ျခင္ပြားမ်ားခံႏုိင္အားရွိဖုိ႔အတြက္မဃေဒ၀လကၤာေလးတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါရေစ။
“ေနကိုပံုျပ၊လကိုပံုထား၊မွတ္တံုျငားေလာ့၊ေနကားထြက္၀င္၊ေပၚခ်ဳပ္ထင္၏၊လျပည့္လကြယ္၊ၾကီး၍ငယ္ခဲ့၊ ထုိ႔ႏွယ္မလြဲ၊လူခပဲတုိ႔၊အျမဲခ်မ္းသာ၊မရွိစြာရွင့္။”
ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္မူရဲ႕အစြမ္းသတၱိဟာအင္မတန္အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။ေလာကဓံခံႏုိင္တဲ့ စိတ္စြမ္းအားကိုေသျခင္းတရားပြားမ်ားမူကဖန္တီးေပးႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ေန႔က်ရင္အမ်ားအားျဖင့္ဘ၀မွာလိုအင္ဆႏၵေတြသိပ္မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ဟုိဟာလည္းျဖစ္ခ်င္၊ ဒီဟာလည္းျဖစ္ခ်င္၊ဟုိဟာလည္းလုပ္ခ်င္၊ဒီဟာလည္းလုပ္ခ်င္၊ဟိုဟာလည္းရယူခ်င္၊ဒီဟာလည္းရယူခ်င္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြမ်ားေနတတ္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္းလုိအင္ဆႏၵမ်ားရုံတင္မကဘူး၊ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ပါလိုအင္ဆႏၵမ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဟုိဟာလည္းျဖစ္ေစခ်င္၊ဒီဟာလည္းျဖစ္ေစခ်င္၊ဟိုဟာလည္းလုပ္ေစခ်င္၊ဒီဟာလည္းလုပ္ေစခ်င္၊ ဟိုဂုဏ္ေလးလည္းယူေစခ်င္၊ဒီဂုဏ္ေလးလည္းယူေစခ်င္စသည္အားျဖင့္လုိအင္ဆႏၵေတြ မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။အဲဒီလိုအင္ဆႏၵကဘ၀ေအးခ်မ္းမူကိုျဖစ္ေစတဲ့လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့ေတာ္ပါေသးရဲ.၊ ဘ၀ေအးခ်မ္းမူကိုပ်က္စီးေစတဲ့လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့၊ဥပမာ...ဂုဏ္ပကာသနတုိ႔၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူတုိ႔ အဲဒီလိုလုိအင္ဆႏၵမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့...အဲ့ဒီလုိအင္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္းေလာဘစိတ္၊ေလာဘအပူနဲ႔ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေပၚလာလုိ႔မိမိလိုခ်င္တဲ့ဂုဏ္ပကာသန၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူရျပန္ေတာ့လည္း
ေသာကစိတ္၊ေသာကအပူနဲ႔ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ဂုဏ္ၾကီးေလအပူၾကီးေလ၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေလ ပင္ပန္းဆင္းရဲေလပါပဲ...
တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲလို႔ဆင္ျခင္ထားႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲဆုိတဲ့ခံစားခ်က္ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့မိမိအတြက္လည္းလုိအင္ဆႏၵမမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။
မိမိနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္လည္းလိုအင္ဆႏၵမမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္မိမိနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က မိမိရဲ႕လုိအင္ဆႏၵကိုျဖည့္မေပးတဲ့အခါမွာစိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းမျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္စိတ္ေအးခ်မ္းရပါတယ္။ တုိေတာင္းလွတဲ့ဘ၀ေလးမွာစိတ္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားရဖုိ႔ကအဓိကပါပဲ။
တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲလုိ႔ဆင္ျခင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာေလာကဓံတရားေတြနဲ.ၾကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္။လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ေတာ့ေလာကဓံဆုိတာတစ္ပါးပါး၊သို႔မဟုတ္တစ္ပါးထက္မ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႕ေနရတာခ်ည္းပါပဲ။လာေဘာ၊အလာေဘာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာပစၥည္းဥစၥာေတြျပည့္စံုျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာပစၥည္းဥစၥာခ်ိဳ႕တဲ့တယ္။ယေသာ၊အယေသာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာအျခံအရံေတြေပါမ်ားျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာအျခံအရံေတြကင္းမဲ့တယ္။နိႏၵာ၊ပသံသာ။တစ္ခါတစ္ရံမွာကဲ့ရဲ႕ခံရျပီး၊တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္။သုခံ၊ဒုကၡံ။တစ္ခါတစ္ရံမွာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာျပီး၊တစ္ခါတစ္ရံမွာကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲတယ္။အဲဒီလိုအားျဖင့္ေလာကဓံရွစ္ပါးတစ္ပါးပါး၊သို႔မဟုတ္တစ္ပါးထက္မ်ားတဲ့ေလာကဓံေတြနဲ႔ လူသားေတြဟာအခ်ိန္တုိင္းအခ်ိန္တုိင္းေတြ႕ၾကံဳေနၾကရတာပါပဲ။
အဲဒီလုိေလာကဓံေတြနဲ႔ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ“တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ဆင္ျခင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ၾကံဳလာတဲ့ေလာကဓံကိုခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။ၾကံဳေတြ႕လာခါမွေကာက္ကာငင္ကာဆင္ျခင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သိပ္စိတ္မခ်ရဘူး။ေလာကဓံေတြနဲ႔မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ၾကိဳတင္ျပီးဆင္ျခင္ထားႏုိင္မွစိတ္ခ်ရမယ္။
မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ဆုိတာကေတာ့
အမွန္ကေတာ့ေလာကဓံဆုိတာကေတာ့အခ်ိန္တုိင္းၾကံဳေတြ႕ေနတာခ်ည္းပါပဲ။သို႔ေသာ္လည္း သိသိသာသာဆုိတဲ့ေလာကဓံ၊သိသိသာသာေကာင္းတဲ့ေလာကဓံကိုမွလူအမ်ားကေလာကဓံလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေတာ့၊အဲဒီလိုသိသာထင္ရွားတဲ့ေလာကဓံေတြနဲ႔မၾကံဳေတြ႕ခင္ကတည္းက “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ထပ္ကာထပ္ကာဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္၊အင္အားပါေအာင္ ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္တကယ္တမ္းသိသာထင္ရွားတဲ့ေလာကဓံၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ”လုိ႔ဆင္ျခင္လုိက္ရုံနဲ႔ေလာကဓံကိုအလုိအေလ်ာက္ခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဆုိးတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေလာကဓံမွန္သမွ်ဘယ္ေလာကဓံမွ မတည္ျမဲပါဘူး။အေကာင္းျပီးရင္အဆုိးလာႏုိင္သလိုအဆုိးျပီးရင္လည္းအေကာင္းလာနုိင္တာပါပဲ။
ေနမင္းၾကီးဟာအျမဲတမ္းထြက္ေပၚထြန္းလင္းမေနပါဘူး။အခ်ိန္တန္ရင္ခ်ဳပ္ကြယ္ေမွာင္မုိက္ရပါတယ္။ လမင္းၾကီးဟာလည္းအျမဲတမ္းဆန္းတက္ျပည့္ျဖိဳးမေနပါဘူး။အခ်ိန္တန္ရင္ဆုတ္က်ကြယ္ပရပါတယ္။ လျပည့္ရက္ရွိရင္လကြယ္ရက္ရွိသလိုလဆန္းရက္ရွိရင္လဆုတ္ရက္လည္းရွိရတာပါပဲ။
ေလာကဓံတရားေတြဟာေနမင္း၊လမင္းၾကီးေတြနဲ႔သေဘာခ်င္းတူပါတယ္။ေလာကဓံေကာင္းဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ၾကံဳလာတုိင္းဆင္ျခင္ပြားမ်ားခံႏုိင္အားရွိဖုိ႔အတြက္မဃေဒ၀လကၤာေလးတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါရေစ။
“ေနကိုပံုျပ၊လကိုပံုထား၊မွတ္တံုျငားေလာ့၊ေနကားထြက္၀င္၊ေပၚခ်ဳပ္ထင္၏၊လျပည့္လကြယ္၊ၾကီး၍ငယ္ခဲ့၊ ထုိ႔ႏွယ္မလြဲ၊လူခပဲတုိ႔၊အျမဲခ်မ္းသာ၊မရွိစြာရွင့္။”
ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္မူရဲ႕အစြမ္းသတၱိဟာအင္မတန္အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။ေလာကဓံခံႏုိင္တဲ့ စိတ္စြမ္းအားကိုေသျခင္းတရားပြားမ်ားမူကဖန္တီးေပးႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ေန႔က်ရင္အမ်ားအားျဖင့္ဘ၀မွာလိုအင္ဆႏၵေတြသိပ္မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ဟုိဟာလည္းျဖစ္ခ်င္၊ ဒီဟာလည္းျဖစ္ခ်င္၊ဟုိဟာလည္းလုပ္ခ်င္၊ဒီဟာလည္းလုပ္ခ်င္၊ဟိုဟာလည္းရယူခ်င္၊ဒီဟာလည္းရယူခ်င္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြမ်ားေနတတ္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္းလုိအင္ဆႏၵမ်ားရုံတင္မကဘူး၊ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ပါလိုအင္ဆႏၵမ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဟုိဟာလည္းျဖစ္ေစခ်င္၊ဒီဟာလည္းျဖစ္ေစခ်င္၊ဟိုဟာလည္းလုပ္ေစခ်င္၊ဒီဟာလည္းလုပ္ေစခ်င္၊ ဟိုဂုဏ္ေလးလည္းယူေစခ်င္၊ဒီဂုဏ္ေလးလည္းယူေစခ်င္စသည္အားျဖင့္လုိအင္ဆႏၵေတြ မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။အဲဒီလိုအင္ဆႏၵကဘ၀ေအးခ်မ္းမူကိုျဖစ္ေစတဲ့လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့ေတာ္ပါေသးရဲ.၊ ဘ၀ေအးခ်မ္းမူကိုပ်က္စီးေစတဲ့လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့၊ဥပမာ...ဂုဏ္ပကာသနတုိ႔၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူတုိ႔ အဲဒီလိုလုိအင္ဆႏၵမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့...အဲ့ဒီလုိအင္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္းေလာဘစိတ္၊ေလာဘအပူနဲ႔ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေပၚလာလုိ႔မိမိလိုခ်င္တဲ့ဂုဏ္ပကာသန၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူရျပန္ေတာ့လည္း
ေသာကစိတ္၊ေသာကအပူနဲ႔ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ဂုဏ္ၾကီးေလအပူၾကီးေလ၊ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေလ ပင္ပန္းဆင္းရဲေလပါပဲ...
တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲလို႔ဆင္ျခင္ထားႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲဆုိတဲ့ခံစားခ်က္ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့မိမိအတြက္လည္းလုိအင္ဆႏၵမမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။
မိမိနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္လည္းလိုအင္ဆႏၵမမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္မိမိနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က မိမိရဲ႕လုိအင္ဆႏၵကိုျဖည့္မေပးတဲ့အခါမွာစိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္းမျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္စိတ္ေအးခ်မ္းရပါတယ္။ တုိေတာင္းလွတဲ့ဘ၀ေလးမွာစိတ္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားရဖုိ႔ကအဓိကပါပဲ။
ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment