Thursday, January 31, 2013
မင္းကြန္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးသမိုင္း
မန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိအႀကီးဆုံး ေခါင္းေလာင္းမွာ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္း
ႀကီးျဖစ္သည္။ ယင္းေခါင္းေလာင္းကုိ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ( ၁၇၈၂ - ၁၈၁၉ ) က
၁၇၉၀ ခုႏွစ္တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မဟာရာဇ၀င္တြင္ သကၠရာဇ္
၁၁၇၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ကဆုန္လ ဆန္း ၅ ရက္ေန႔တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔သည္ဟုဆုိပါသည္။
ေခါင္းေလာင္း၏အတုိင္းအတာ ကုိလည္း အ၀အခ်င္း ၃၁ ေတာင္ ၄ သစ္ (၁၆ ေပ၊ ၁.၄
လက္မ)၊ လုံးပတ္ ၃၃ ေတာင္ ၁ မုိက္ ၄ သစ္ (၅၀ ေပ ၁.၄ လက္မ)၊ ေစာက္ ၁၃ ေတာင္ ၁
မုိက္ ၄ သစ္ (၂၀ ေပ ၃ လက္မ) ရွိသည္ဟုေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ တန္ ၈၀ ရွိသည္ဟု
အဂၤလိပ္တုိ႔က ခန္႔မွန္းခဲ႔ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္းေလာင္း၏အေလးခ်ိန္မွာ
ေၾကးပိႆာ ၅၅၅၅၅ ရွိသျဖင့္ ၄င္းကုိ တန္ဖြဲ႕ပါက ၉၀.၅၂ တန္ရွိသည္။
ဆူးေလေစတီေတာ္ သမိုင္း
ဆူးေလေစတီေတာ္တည္ေနရာရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္၊ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီးဉာဏ္ေတာ္ ၁၅၁-ေပ ေက်ာ္ၾကားမႈ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွ
ကပ္ေက်ာ္ဘုရားဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ရွိ
ဆူးေလဘုရားလမ္းႏွင့္ မဟာဗႏၶဳလမ္းဆံု (ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီး)တြင္ တည္ရွိသည္။
သမိုင္းေၾကာင္း
သီဟဒီပမင္းႀကီးသည္
ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္တို႔၏ သာသနာျပဳ ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သာသနာေတာ္
ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အမတ္သူရဲေကာင္းမ်ားအား လမ္းညႊန္ခ်က္ေပး၍
သာသနာခရီးကို စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ အမတ္သူရဲေကာင္းတို႔သည္လည္း
ဘုရင္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဓာတ္ေတာ္၊ ဆံေတာ္မ်ားအား ပင့္ေဆာင္၍
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီးတည္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ပတ္လည္တြင္ ေစတီေတာ္မ်ား
တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္း
အေထာက္အထားမ်ားအရ ဆူးေလေစတီ ေတာ္အား အသုတ္အမတ္ ႀကီး တည္ထားသည္ဟုသိရ၏။
သူရဲေကာင္း အသုတ္အမတ္ႀကီး တည္ထားသျဖင့္ သမိုင္းအခ်ဳိ႕တြင္ “က်ဳိက္အသုတ္”
ဘုရားဟုေတြ႕ရ၏။ က်ဳိက္ - ဘုရား၊ အသုတ္ - အမတ္ႀကီးဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။
အသုတ္အမတ္ႀကီး ဘုရား ဟုဖြင့္ဆုိရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕ပညာရွင္တို႔က
အသုတ္ဟူသည္မွာ ဆံေတာ္ဟု ဖြင့္ဆိုၾကသျဖင့္ “ဆံေတာ္ဘုရား” ဟု ေခၚဆုိႏုိင္၏။
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ သမိုင္း
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ဉာဏ္ေတာ္မွာဖိနပ္ေတာ္မွစိန္ဖူးေတာ္ထိ(၃၂၆)ေပျဖစ္ၿပီးရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚတြင္တည္ရွိသည္။ေလးဆူဓာတ္ပံုေရႊတိဂံုဟုလည္း ေခၚတြင္သည္။ေစတီအစေရႊတိဂံုက ဟုဆိုၾကသည္။
အမည္ေခၚတြင္ပံု
ရန္ကုန္တုိင္းကုိမြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ဒဂုံတုိင္းဟုသမုတ္ခဲ့ၾကသည္။ဒဂုံတုိင္းမွာတည္ထားေသာဘုရားျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ဒဂုံတုိင္းကဘုရားဟုေခၚေ၀ၚေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။မြန္ဘာသာျဖင့္က်ာ္လဂုင္ဟုေရးသားျပီး က်ဳိက္လဂုံဟုအသံထြက္ဆုိခဲ့ၾကသည္။တတိယျမန္မာနုိင္ငံကုိတည္ေထာင္ခဲ႔ေသာ အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္တြင္မြန္တုိ႔ကုိတုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ဒဂုံကုိရန္ကုန္ဟု အမည္နာမေျပာင္းလည္ခဲ႔သည္။က်ဳိက္လဂုံကုိက်ဳိက္ဒဂုံဟုေခၚဆုိၾကသည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်ဳိက္လဂုံ(သုိ႔)က်ဳိက္ဒဂုံသည္ျမန္မာျပည္၏မူပုိင္သေကၤတအျဖစ္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ မူပုိင္က်ဳိက္ဆုိေသာစကားလုံးေနရာတြင္ေရႊနုိင္ငံ(Goldenland)ကုိကုိယ္စားျပဳေသာေရႊဆုိေသာစကားလုံးျဖင့္
အစားထုိးခဲ့ၾကသည္။ထုိ႔အတူလဂုံလုိလုိဒဂုံလုိလုိျဖစ္ေနေသာစကားလုံးကုိလည္းတိဂုံျဖင့္ အတည္ျပဳေပးလုိက္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍က်ဳိက္လဂုံသည္ျမန္မာျပည္တြင္မွာသာမကကမာၻ႔ တ၀ွမ္းမွာေရႊတိဂုံဟူေသာအမည္နာမျဖင့္
ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။
က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ သမိုင္း
ေစတီေတာ္တည္ထားပုံက်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ရွိက်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္သည္အေရွ႕ရိုးမေတာင္တန္း အပါအဝင္ျဖစ္ေသာေပါင္းေလာင္းေတာင္ေပၚတြင္တည္ရွိ၍ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တန္ခိုးႀကီးေသာေစတီတစ္ဆူျဖစ္သည္။က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီကိုအစြဲျပဳ၍ေစတီေတာ္တည္ရွိရာေတာင္ကို
က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ဟုေခၚၾကသည္။က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီတည္ရွိရာေတာင္ထြက္မွပင္လယ္ျပင္ေရအျမင့္ေပ ၃၆၀၀ခန႔္ျမင့္သည္။က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္တည္ေနပုံမွာအံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ႀကီးမား၍ မတ္ေစာက္ေသာေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခု၏အစြန္းတြင္လုံးပတ္ေပ၅၀ခန႔္ရွိေသာ ဦးေခါင္းပုံသဏၭာန္ေက်ာက္လုံးႀကီးတစ္ခုကျပဳတ္လုတည္းကားတင္၍ေနသည္။
ထိုေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚတြင္မွဉာဏ္ေတာ္၁ေပခန႔္ျမင့္ေသာေစတီေတာ္တည္ထားသည္။ေစတီေတာ္ တည္ရွိရာေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ရင္ျပင္ေတာ္ကိုေခ်ာက္တစ္ခုျခားေနေသာေၾကာင့္သံတံတားငယ္ျဖင့္ ဆက္သြယ္ထားရသည္။ေစတီေတာ္တည္ထားရာေက်ာက္တုံးႀကီးသည္လူတစ္ေယာက္တြန္း႐ုံမၽွျဖင့္
လွုပ္ရွား၏။ထိုေက်ာက္တုံးကိုတြန္း၍ေအာက္ခံေက်ာက္အၾကားသို႔အပ္ခ်ည္ႀကိဳးကိုသြင္းၿပီးလၽွင္ ဆြဲယူနိုင္သည္။က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားသမိုင္းမွာမူအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲလ်က္ရွိသည္။စစ္ကဲႀကီးဦးေရႊေနာ္ေရးသားေသာ မြန္ရာဇဝင္ႏွင့္ေစတီေတာ္သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္အရေဖာ္ျပေပးပါမည္။
Liver Blood Test အသဲအတြက္ ေသြးစစ္ျခင္း
ကၽြန္ေတာ့္ အသက္က ၃၁ ျပည့္ျပီးသြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ အသည္းေရာင္ B
ပိုးရွိပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေလာက္က ေဆးစစ္ေတာ့ ေတြ႔တာပါခင္ဗ်ာ။
ကုသမႈေတာ့ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ မႏွစ္ကမွ ဆရာၾကီး (႕႕႕႕႕) ကို စျပီး ျပခဲ႔ပါတယ္။
14 Dec 2011 မွာ ေသြးစစ္တဲ႔ အေျဖေတြက
1. HBV - DNA Test - 71
2. ALT - 70 (high)
3. AST - 32 (normal) ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ကုသမႈမွာ LIVE UP, ZINCOVIT, LIVER (MILK THISTLE), RACIPER 20 (၄) မ်ိဳး ေသာက္ဖို႔ ညႊန္ၾကားျပီး ၁ ႏွစ္ ျပည့္ရင္ ျပန္လာျပဖို႔ ေျပာပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ၁ လ ျပည့္ေအာင္ မေသာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ 25 Dec 2012 မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေသြးစစ္ပါတယ္။ အေျဖေတြက HBV DNA Test - Not detected, ALT 87 (high), AST 26 (normal) ျဖစ္ပါတယ္။
2. ALT - 70 (high)
3. AST - 32 (normal) ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ကုသမႈမွာ LIVE UP, ZINCOVIT, LIVER (MILK THISTLE), RACIPER 20 (၄) မ်ိဳး ေသာက္ဖို႔ ညႊန္ၾကားျပီး ၁ ႏွစ္ ျပည့္ရင္ ျပန္လာျပဖို႔ ေျပာပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ၁ လ ျပည့္ေအာင္ မေသာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ 25 Dec 2012 မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေသြးစစ္ပါတယ္။ အေျဖေတြက HBV DNA Test - Not detected, ALT 87 (high), AST 26 (normal) ျဖစ္ပါတယ္။
Bad breath ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းရင္
လူေတြထဲက ၂၅% ဟာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းၾကပါ။ Bad breath
ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းတာကို ေဆးစာနဲ႔ Halitosis ေခၚတယ္။ သြား-ခံတြင္းေရာဂါနဲ႔
တျခား က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြကေန ျဖစ္ေစတယ္။ အစားအေသာက္ ေၾကာင့္လဲ
ျဖစ္ေစတယ္။ ၈၅-ဝဝ% ဟာ ခံတြင္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ အသား-ငါးစားတာ၊ အရက္ေသာက္တာ၊
ေဆးလိပ္ ေသာက္တာ၊ ေဆးငံုတာေတြေၾကာင့္လဲ အနံ႔ မေကာင္းေစဘူး။ လူဝလို႔လဲ
ျဖစ္တတ္တယ္။
• အစားအစာေတြကို ပါးစပ္ကေန စားေသာက္လိုက္ျပီးရင္ ေက်ခ်က္ျပီးေနာက္ ေသြးထဲေရာက္မယ္။ ေနာက္မွာ အဆုပ္ကို ေရာက္ရာကေန အသက္ရွဴထုတ္ေတာ့ ဆိုင္ရာ အနံ႔ထြက္ေစတယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ အစားအစာေတြ ကပ္သတ္ က်န္ေနရင္ (ဗက္တီးရီးယား) ေတြ ေပါက္ဖြါးေစမယ္။ သူတို႔ထဲမွာ အနံ႔ ဆိုးေစတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ Bacteria ကေန toxins အဆိပ္လို ျဖစ္လာေစႏိုင္တယ္။ ေဆးမကုရင္ သြားဖံုးေရာ ေမးရိုးပါ ေရာဂါ ရေစႏိုင္တယ္။
• ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္နီေတြ စားရင္ Brushing and flossing ပါးစပ္ေဆး၊ သြားတိုက္တာေတာင္မွ ခဏတာ အနံ႔ ဖံုးေပးတာ ေလာက္သာ တတ္ႏိုင္တယ္။
• သြားတု တပ္တာ ေနရာမက်ရင္၊ (ရိစ္) မိႈေရာဂါရရင္၊ သြားပိုးစားရင္လဲ အနံ႔မေကာင္းတာ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။
• Dry mouth (Xerostomia) ပါးစပ္ေျခာက္ေနတာျဖစ္လို႔လဲ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ တံေတြးဟာ ပါးစပ္ကို သန္႔ရွင္းေပးတယ္။ အက္စစ္ဓါတ္ကို ေျဖေပးတယ္။ ေသသြားတဲ့ (ဆဲလ္) ေတြကိုလဲ ရွင္းေပးတယ္။ တံေတြးနည္း-ေျခာက္ေနရင္ အဲလို ေကာင္းက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစေတာ့ဘဲ ပုပ္နံ႔ထြက္လာေစတယ္။ ပါးစပ္ေျခာက္ေနတာက ေဆး၀ါးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ Salivary gland တံေတြး ထြက္အိတ္ေတြ ေရာဂါရေနလို႔လဲ ျဖစ္ေစတယ္။
• ႏူမိုးနီးယား၊ ေလျပြန္ေရာင္၊ နာတာရွည္ (ဆိုင္းနပ္စ္) ေရာဂါ၊ တာရွည္ႏွာရည္ယိုတာ၊ ဆီးခ်ိဳ၊ အက္စစ္ရည္ အထက္ ဆန္ေရာဂါ၊ အသဲေရာဂါ နဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ ေရာဂါေတြ ေၾကာင့္လဲ အာေခါင္ေျခာက္ ေနႏိုင္တယ္။
(၁) လွ်ာ
Don't let your tongue become a dirty carpet! လွ်ာကို ညစ္ေထးေနတဲ့ ေကာ္ေဇာလို မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ တင္စား ေျပာၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းတာကို လွ်ာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ ၈ဝ-၉ဝ% ရွိတယ္။ လွ်ာမွာေနတဲ့ (ဗက္တီးရီးယား) ကေန Malodorous compounds နဲ႔ Fatty acids ေတြ ျဖစ္လာေစတယ္။ လူတိုင္းမွာရွိေနတဲ့ အဲလို ပိုးေတြက လွ်ာရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာေနၾကလို႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ မထိေရာက္ေစဘူး။ ႏွာရည္ယိုေနတာ၊ အာေခါင္ ေျခာက္ေနတာေတြေၾကာင့္ ပိုဆိုးေစတယ္။ Anaerobic bacteria အမ်ိဳးအစားပိုးေတြက ပိုဆိုးေစတယ္။ ၾကာေတာ့ Putrescent smell of indole, Skatole, Polyamines အနံ႔ေတြ ဒါမွမဟုတ္ Rotten egg ဥပုပ္တဲ့အနံ႔မ်ိဳး ထြက္မယ္။ Volatile sulfur compounds (VSCs) အနံ႔မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ Hydrogen sulfide, Methyl mercaptan, Allyl methyl sulfide နဲ႔ Dimethyl sulfide ေတြကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေၾကာင့္ျဖစ္သူေတြက Mints, Mouth sprays, Mouthwash ေတြ သံုးႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကလဲ အနံ႔ဆိုကို ဖံုးေပးတာသာျဖစ္တယ္။ လွ်ာကို သန္႔ရွင္းေရးက ပိုအေရးၾကီးတယ္။
(၂) Mouth
ပါးစပ္၊ ပါးစပ္ထဲမွာ ဗက္တီးရီးယား အမ်ိဳးအစားေပါင္း ၆ဝဝ ေက်ာ္ရွိတယ္။ အဒီထဲက တခ်ိဳ႕ေတြက အနံ႔ဆိုး ထြက္ေစေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ကေန Proteins (ပရိုတင္း) ေတြကို ေခ်ဖ်က္ျပီး Amino acids (အမိုင္ႏိုအက္စစ္) ေတြ ထြက္လာမယ္။ ဆက္ျပီး Hydrogen sulfide နဲ႔ Methyl mercaptan ေတြ ျဖစ္တဲ့ အနံ႔ဆိုး ဓါတ္ေငြ႔ေတြ ျဖစ္ေစမယ္။ Bad mouth ဆုိတာ အာဖရိက ကလာတဲ့ က်ိန္စာသေဘာ ျဖစ္ျပီး ဒီေခတ္မွာ သူမ်ားအျပစ္တင္တာကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ဗမာေတြကေတာ့ ခံတြင္းနံ႔ ေကာင္းခ်င္ရင္ မုသား မေျပာပါနဲ႔တဲ့။
(၃) Gum disease
သြားဖံုးေရာဂါေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အားလံုးကေတာ့ လက္မခံပါ။
(၄) Nose
ႏွာေခါင္း၊ ဒုတိယလိုက္တယ္။ Sinus infections (ဆိုင္းနပ္စ္) ေရာဂါ ထိပ္ခပ္နာ နဲ႔ Foreign bodies ျပင္ပ-ပစၥည္း ဝင္ေနတာေတြကေန ျဖစ္ေစမယ္။
(၅) Tonsils
အာသီးေရာဂါကေန (ဆဲလ္) ပ်က္စီး-ေသဆံုးတာေတြေၾကာင့္ အနံ႔ဆိုး ထြက္ႏိုင္တယ္။ ၃-၅% မွာျဖစ္တယ္။
(၆) Esophagus
အစာျမိဳျပြန္မွာ Hiatal Hernia နဲ႔ GERD ေရာဂါရေနရင္ျဖစ္မယ္။ Zenker's diverticulum ေရာဂါ ကေနလဲ ျဖစ္တယ္။
(၇) Stomach
အစာအိမ္ေၾကာင့္ သိပ္မျဖစ္ေစတတ္ပါ။ ေလခ်င္တက္တာေတာ့ ျဖစ္မယ္။
(၈) Systemic diseases
တျခားေရာဂါေတြကေတာ့ Fetor hepaticus ေရာဂါ၊ အသက္ရွူလမ္း ေအာက္ပိုင္း ေရာဂါေတြ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါေတြ၊ ကင္ဆာ၊ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ နဲ႔ Metabolic dysfunction ေရာဂါ၊ လွ်ာ-ကင္ဆာ၊ လည္ေခ်ာင္း-ကင္ဆာ နဲ႔ အစာျမိဳျပြန္-ကင္ဆာေတြ ျဖစ္တယ္။
Management ဘယ္လိုကုသမလဲ
• Good oral hygiene ခံတြင္း သန္႔ရွင္းပါ။ Fluoride toothpaste (ဖလိုရိုက္) ပါတဲ့ သြားတိုက္ေဆးနဲ႔ တေန႔ ၂ ၾကိမ္ သြားတိုက္ပါ။ အစာစားျပီးရင္လဲ သြားတိုက္ပါ။ သြားပြတ္တံကို ၂-၃ လ တခါ အသစ္လဲပါ။
• Floss ဒါမွမဟုတ္ Interdental cleaner သြားၾကားသန္႔ရွင္းနည္း တေန႔တခါ လုပ္ပါ။
• သြားအတုကို ညအခ်ိန္ ျဖဳတ္ထားျပီး သန္႔ရွင္းေပးပါ။
• သြားဆရာဝန္နဲ႔ ပံုမွန္ (တႏွစ္ ႏွစ္ခါ) စစ္ေဆးကုသပါ။
• ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ပါ။
• Chewing gum ငံုပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သၾကား မပါတာကို ငံုပါ။ Sucking on candy စုပ္ရတဲ့ အစားအစာမ်ိဳးကေန သြားရည္ ပိုထြက္ေစတယ္။ သၾကားမပါရင္ ပိုေကာင္းတယ္။
• ေၾကာ္ညာျပီး ေရာင္းေနတဲ့ Mouthwashes ပါးစပ္ေဆး ေဆးရည္ေတြကို သတိျပဳသံုးပါ။ ခဏေလာက္သာ အနံ႔ဆိုးကို ဖံုးေပးမယ္။ Astring-O-Sol, Colgate, Dentyl pH, Listerine, Oral-B, Sarakan, Scope နဲ႔ Tantum verde ေတြျဖစ္တယ္။ Oral-B ကို ၂၀၀၉ ကတည္းက ေရာင္းခြင့္ပိတ္လိုက္ျပီ။
• Antiseptic mouth-rinse ေတြက ပိုးေတြေသေစမယ္။ 3G Mouthwash, All-Fresh, Alna Biotech, Am Pm Mouthwash, Ampm Mouthwash, Angelica Mouthwash, Antiplaque Mouthwash, Antiseptic & Antiplaque Mouthwash, Chlorex Mouthwash, Chlorhexadine Gluconate Mouth Wash, Chlorhexidine Mouthwash, C-Nate--Chlorhexidine Gluconate, Dysinc Mouthwash, FRESHO Mouthwash, Gumdent Mouthwash, Herbal Mouthwash, Listerine Liquid Mouthwash, Mouthwash (AMPM), Nirmal Mouth Wash, Oral care Flavours and Fragrances, Oraline Mouthwash (Chlorhexidine Mouthwash) နဲ႔ Speedent Mouth Wash ေတြ ျဖစ္တယ္။
• လွ်ာကို ညင္ညင္သာသာ တေန႔ ၂ ခါ သန္႔ရွင္းပါ။ လွ်ာေပၚက Bacterial biofilm ဗက္တီးရီးယား၊ Debris အစာ အၾကြင္းအက်ံေတြ နဲ႔ Mucus အက်ိအခြ်ဲေတြကို Tooth brush, Tongue cleaner, Tongue brush/scraper စတဲ့ လွ်ာေဆးကရိယာ သံုးပါ။ ဇြန္းနဲ႔လဲ လုပ္လို႔ ရပါတယ္။ လွ်ာကို မခိုက္မိပါေစနဲ႔။ လွ်ာေနာက္နားမွာ V-shaped ပံုရွိေနတဲ့ Taste buds အရသာခံ အသီး-အဖုေလးေတြကို မထိခိုက္ေစပါနဲ႔။
• Gargling တခုခုစားျပီးတိုင္း ပါးစပ္ ပလုပ္က်င္းပါ။ Streptococcus salivarius K12 ေဆးလဲသံုးႏိုင္တယ္။ Antibacterial mouthrinses က အက်ိဳးရွိေစတယ္။ ဗက္တီးရီးယားေတြကိုႏိုင္တဲ့ Cetylpyridinium chloride, Chlorhexidine, Zinc gluconate, Essential oils, နဲ႔ Chlorine dioxide ေတြကို သံုးတယ္။ တခ်ိဳ႕က Odor eliminators အနံ႔ကိုႏိုင္တဲ့ Oxidizers ေတြကိုလဲ သံုးတယ္။
• အိမ္သံုး-ေဆးနည္းေတြ = Areca nut ကြမ္းသီး-အစို၊ Betel leaf ကြမ္းရြက္ နဲ႔ Betel leaf ကြမ္းသီး-အေျခာက္ေတြကို ဝါးခိုင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဒီလိုလုပ္တာ Squamous cell carcinoma ကင္ဆာ ျဖစ္ေစမလား စိုးရိမ္တယ္။ Lemon သံပုရာ-ေရွာက္သီး၊ Clove ေလးညွင္း၊ Cardamon seeds ဖါလာေစ့၊ Aniseed စမုန္စပါး၊ Apple ပန္းသီး၊ Zinc သြပ္ဓါတ္ပါတဲ့ အစားအစာေတြ၊ Green tea ေရေႏြးၾကမ္း၊ Baking soda (ဆိုဒါ)၊ Hydrogen peroxide ဟိုက္ဒရိုဂ်င္-ပါေအာက္ဆိုက္ ေတြကိုလဲ သံုးႏိုင္တယ္။
• သြား-ခံတြင္း ေကာင္းေနေပမဲ့ အနံ႔မေကာင္းေသးရင္ တျခား က်န္းမာေရး စစ္ေဆးရမယ္။
နာတာရွည္ ပါးစပ္နဲ႔ မေကာင္းသူေတြကို ကုရတာ ခက္တယ္။ တာရွည္ျဖစ္ေနရင္ Periodontal disease သြားဖံုးေရာဂါကို ဆက္ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ Plaque on teeth သြားအေပၚဖံုအလႊာ ျဖစ္လာရင္ အဲလိုေရာဂါ ျဖစ္ေစတယ္။
Mouthwashes သံုးျပီး Chronic halitosis နာတာရွည္ ခံတြင္းနံ႔ ဆိုးေနတာကို ေကာင္းေစတယ္လို႔ သုေတသနက သက္ေသ မျပႏိုင္ပါ။ ကိုယ့္ခံတြင္းနံ႔ကို သိပ္ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေဆးလာကုသူေတြထဲက ကဲသူေတြကို Halitophobia ဆိုတာ Delusion halitosis လို႔ ေခၚတယ္။ အလိုလို ၾကာညိဳနံ႔ သင္းခ်င္ေနသူကို ေျပာတာပါ။
ေဒါက္တာတင္ေဆြ
• အစားအစာေတြကို ပါးစပ္ကေန စားေသာက္လိုက္ျပီးရင္ ေက်ခ်က္ျပီးေနာက္ ေသြးထဲေရာက္မယ္။ ေနာက္မွာ အဆုပ္ကို ေရာက္ရာကေန အသက္ရွဴထုတ္ေတာ့ ဆိုင္ရာ အနံ႔ထြက္ေစတယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ အစားအစာေတြ ကပ္သတ္ က်န္ေနရင္ (ဗက္တီးရီးယား) ေတြ ေပါက္ဖြါးေစမယ္။ သူတို႔ထဲမွာ အနံ႔ ဆိုးေစတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ Bacteria ကေန toxins အဆိပ္လို ျဖစ္လာေစႏိုင္တယ္။ ေဆးမကုရင္ သြားဖံုးေရာ ေမးရိုးပါ ေရာဂါ ရေစႏိုင္တယ္။
• ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္နီေတြ စားရင္ Brushing and flossing ပါးစပ္ေဆး၊ သြားတိုက္တာေတာင္မွ ခဏတာ အနံ႔ ဖံုးေပးတာ ေလာက္သာ တတ္ႏိုင္တယ္။
• သြားတု တပ္တာ ေနရာမက်ရင္၊ (ရိစ္) မိႈေရာဂါရရင္၊ သြားပိုးစားရင္လဲ အနံ႔မေကာင္းတာ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။
• Dry mouth (Xerostomia) ပါးစပ္ေျခာက္ေနတာျဖစ္လို႔လဲ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ တံေတြးဟာ ပါးစပ္ကို သန္႔ရွင္းေပးတယ္။ အက္စစ္ဓါတ္ကို ေျဖေပးတယ္။ ေသသြားတဲ့ (ဆဲလ္) ေတြကိုလဲ ရွင္းေပးတယ္။ တံေတြးနည္း-ေျခာက္ေနရင္ အဲလို ေကာင္းက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစေတာ့ဘဲ ပုပ္နံ႔ထြက္လာေစတယ္။ ပါးစပ္ေျခာက္ေနတာက ေဆး၀ါးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ Salivary gland တံေတြး ထြက္အိတ္ေတြ ေရာဂါရေနလို႔လဲ ျဖစ္ေစတယ္။
• ႏူမိုးနီးယား၊ ေလျပြန္ေရာင္၊ နာတာရွည္ (ဆိုင္းနပ္စ္) ေရာဂါ၊ တာရွည္ႏွာရည္ယိုတာ၊ ဆီးခ်ိဳ၊ အက္စစ္ရည္ အထက္ ဆန္ေရာဂါ၊ အသဲေရာဂါ နဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ ေရာဂါေတြ ေၾကာင့္လဲ အာေခါင္ေျခာက္ ေနႏိုင္တယ္။
(၁) လွ်ာ
Don't let your tongue become a dirty carpet! လွ်ာကို ညစ္ေထးေနတဲ့ ေကာ္ေဇာလို မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ တင္စား ေျပာၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းတာကို လွ်ာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ ၈ဝ-၉ဝ% ရွိတယ္။ လွ်ာမွာေနတဲ့ (ဗက္တီးရီးယား) ကေန Malodorous compounds နဲ႔ Fatty acids ေတြ ျဖစ္လာေစတယ္။ လူတိုင္းမွာရွိေနတဲ့ အဲလို ပိုးေတြက လွ်ာရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာေနၾကလို႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ မထိေရာက္ေစဘူး။ ႏွာရည္ယိုေနတာ၊ အာေခါင္ ေျခာက္ေနတာေတြေၾကာင့္ ပိုဆိုးေစတယ္။ Anaerobic bacteria အမ်ိဳးအစားပိုးေတြက ပိုဆိုးေစတယ္။ ၾကာေတာ့ Putrescent smell of indole, Skatole, Polyamines အနံ႔ေတြ ဒါမွမဟုတ္ Rotten egg ဥပုပ္တဲ့အနံ႔မ်ိဳး ထြက္မယ္။ Volatile sulfur compounds (VSCs) အနံ႔မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ Hydrogen sulfide, Methyl mercaptan, Allyl methyl sulfide နဲ႔ Dimethyl sulfide ေတြကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေၾကာင့္ျဖစ္သူေတြက Mints, Mouth sprays, Mouthwash ေတြ သံုးႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကလဲ အနံ႔ဆိုကို ဖံုးေပးတာသာျဖစ္တယ္။ လွ်ာကို သန္႔ရွင္းေရးက ပိုအေရးၾကီးတယ္။
(၂) Mouth
ပါးစပ္၊ ပါးစပ္ထဲမွာ ဗက္တီးရီးယား အမ်ိဳးအစားေပါင္း ၆ဝဝ ေက်ာ္ရွိတယ္။ အဒီထဲက တခ်ိဳ႕ေတြက အနံ႔ဆိုး ထြက္ေစေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ကေန Proteins (ပရိုတင္း) ေတြကို ေခ်ဖ်က္ျပီး Amino acids (အမိုင္ႏိုအက္စစ္) ေတြ ထြက္လာမယ္။ ဆက္ျပီး Hydrogen sulfide နဲ႔ Methyl mercaptan ေတြ ျဖစ္တဲ့ အနံ႔ဆိုး ဓါတ္ေငြ႔ေတြ ျဖစ္ေစမယ္။ Bad mouth ဆုိတာ အာဖရိက ကလာတဲ့ က်ိန္စာသေဘာ ျဖစ္ျပီး ဒီေခတ္မွာ သူမ်ားအျပစ္တင္တာကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ဗမာေတြကေတာ့ ခံတြင္းနံ႔ ေကာင္းခ်င္ရင္ မုသား မေျပာပါနဲ႔တဲ့။
(၃) Gum disease
သြားဖံုးေရာဂါေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အားလံုးကေတာ့ လက္မခံပါ။
(၄) Nose
ႏွာေခါင္း၊ ဒုတိယလိုက္တယ္။ Sinus infections (ဆိုင္းနပ္စ္) ေရာဂါ ထိပ္ခပ္နာ နဲ႔ Foreign bodies ျပင္ပ-ပစၥည္း ဝင္ေနတာေတြကေန ျဖစ္ေစမယ္။
(၅) Tonsils
အာသီးေရာဂါကေန (ဆဲလ္) ပ်က္စီး-ေသဆံုးတာေတြေၾကာင့္ အနံ႔ဆိုး ထြက္ႏိုင္တယ္။ ၃-၅% မွာျဖစ္တယ္။
(၆) Esophagus
အစာျမိဳျပြန္မွာ Hiatal Hernia နဲ႔ GERD ေရာဂါရေနရင္ျဖစ္မယ္။ Zenker's diverticulum ေရာဂါ ကေနလဲ ျဖစ္တယ္။
(၇) Stomach
အစာအိမ္ေၾကာင့္ သိပ္မျဖစ္ေစတတ္ပါ။ ေလခ်င္တက္တာေတာ့ ျဖစ္မယ္။
(၈) Systemic diseases
တျခားေရာဂါေတြကေတာ့ Fetor hepaticus ေရာဂါ၊ အသက္ရွူလမ္း ေအာက္ပိုင္း ေရာဂါေတြ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါေတြ၊ ကင္ဆာ၊ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ နဲ႔ Metabolic dysfunction ေရာဂါ၊ လွ်ာ-ကင္ဆာ၊ လည္ေခ်ာင္း-ကင္ဆာ နဲ႔ အစာျမိဳျပြန္-ကင္ဆာေတြ ျဖစ္တယ္။
Management ဘယ္လိုကုသမလဲ
• Good oral hygiene ခံတြင္း သန္႔ရွင္းပါ။ Fluoride toothpaste (ဖလိုရိုက္) ပါတဲ့ သြားတိုက္ေဆးနဲ႔ တေန႔ ၂ ၾကိမ္ သြားတိုက္ပါ။ အစာစားျပီးရင္လဲ သြားတိုက္ပါ။ သြားပြတ္တံကို ၂-၃ လ တခါ အသစ္လဲပါ။
• Floss ဒါမွမဟုတ္ Interdental cleaner သြားၾကားသန္႔ရွင္းနည္း တေန႔တခါ လုပ္ပါ။
• သြားအတုကို ညအခ်ိန္ ျဖဳတ္ထားျပီး သန္႔ရွင္းေပးပါ။
• သြားဆရာဝန္နဲ႔ ပံုမွန္ (တႏွစ္ ႏွစ္ခါ) စစ္ေဆးကုသပါ။
• ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ပါ။
• Chewing gum ငံုပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သၾကား မပါတာကို ငံုပါ။ Sucking on candy စုပ္ရတဲ့ အစားအစာမ်ိဳးကေန သြားရည္ ပိုထြက္ေစတယ္။ သၾကားမပါရင္ ပိုေကာင္းတယ္။
• ေၾကာ္ညာျပီး ေရာင္းေနတဲ့ Mouthwashes ပါးစပ္ေဆး ေဆးရည္ေတြကို သတိျပဳသံုးပါ။ ခဏေလာက္သာ အနံ႔ဆိုးကို ဖံုးေပးမယ္။ Astring-O-Sol, Colgate, Dentyl pH, Listerine, Oral-B, Sarakan, Scope နဲ႔ Tantum verde ေတြျဖစ္တယ္။ Oral-B ကို ၂၀၀၉ ကတည္းက ေရာင္းခြင့္ပိတ္လိုက္ျပီ။
• Antiseptic mouth-rinse ေတြက ပိုးေတြေသေစမယ္။ 3G Mouthwash, All-Fresh, Alna Biotech, Am Pm Mouthwash, Ampm Mouthwash, Angelica Mouthwash, Antiplaque Mouthwash, Antiseptic & Antiplaque Mouthwash, Chlorex Mouthwash, Chlorhexadine Gluconate Mouth Wash, Chlorhexidine Mouthwash, C-Nate--Chlorhexidine Gluconate, Dysinc Mouthwash, FRESHO Mouthwash, Gumdent Mouthwash, Herbal Mouthwash, Listerine Liquid Mouthwash, Mouthwash (AMPM), Nirmal Mouth Wash, Oral care Flavours and Fragrances, Oraline Mouthwash (Chlorhexidine Mouthwash) နဲ႔ Speedent Mouth Wash ေတြ ျဖစ္တယ္။
• လွ်ာကို ညင္ညင္သာသာ တေန႔ ၂ ခါ သန္႔ရွင္းပါ။ လွ်ာေပၚက Bacterial biofilm ဗက္တီးရီးယား၊ Debris အစာ အၾကြင္းအက်ံေတြ နဲ႔ Mucus အက်ိအခြ်ဲေတြကို Tooth brush, Tongue cleaner, Tongue brush/scraper စတဲ့ လွ်ာေဆးကရိယာ သံုးပါ။ ဇြန္းနဲ႔လဲ လုပ္လို႔ ရပါတယ္။ လွ်ာကို မခိုက္မိပါေစနဲ႔။ လွ်ာေနာက္နားမွာ V-shaped ပံုရွိေနတဲ့ Taste buds အရသာခံ အသီး-အဖုေလးေတြကို မထိခိုက္ေစပါနဲ႔။
• Gargling တခုခုစားျပီးတိုင္း ပါးစပ္ ပလုပ္က်င္းပါ။ Streptococcus salivarius K12 ေဆးလဲသံုးႏိုင္တယ္။ Antibacterial mouthrinses က အက်ိဳးရွိေစတယ္။ ဗက္တီးရီးယားေတြကိုႏိုင္တဲ့ Cetylpyridinium chloride, Chlorhexidine, Zinc gluconate, Essential oils, နဲ႔ Chlorine dioxide ေတြကို သံုးတယ္။ တခ်ိဳ႕က Odor eliminators အနံ႔ကိုႏိုင္တဲ့ Oxidizers ေတြကိုလဲ သံုးတယ္။
• အိမ္သံုး-ေဆးနည္းေတြ = Areca nut ကြမ္းသီး-အစို၊ Betel leaf ကြမ္းရြက္ နဲ႔ Betel leaf ကြမ္းသီး-အေျခာက္ေတြကို ဝါးခိုင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဒီလိုလုပ္တာ Squamous cell carcinoma ကင္ဆာ ျဖစ္ေစမလား စိုးရိမ္တယ္။ Lemon သံပုရာ-ေရွာက္သီး၊ Clove ေလးညွင္း၊ Cardamon seeds ဖါလာေစ့၊ Aniseed စမုန္စပါး၊ Apple ပန္းသီး၊ Zinc သြပ္ဓါတ္ပါတဲ့ အစားအစာေတြ၊ Green tea ေရေႏြးၾကမ္း၊ Baking soda (ဆိုဒါ)၊ Hydrogen peroxide ဟိုက္ဒရိုဂ်င္-ပါေအာက္ဆိုက္ ေတြကိုလဲ သံုးႏိုင္တယ္။
• သြား-ခံတြင္း ေကာင္းေနေပမဲ့ အနံ႔မေကာင္းေသးရင္ တျခား က်န္းမာေရး စစ္ေဆးရမယ္။
နာတာရွည္ ပါးစပ္နဲ႔ မေကာင္းသူေတြကို ကုရတာ ခက္တယ္။ တာရွည္ျဖစ္ေနရင္ Periodontal disease သြားဖံုးေရာဂါကို ဆက္ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ Plaque on teeth သြားအေပၚဖံုအလႊာ ျဖစ္လာရင္ အဲလိုေရာဂါ ျဖစ္ေစတယ္။
Mouthwashes သံုးျပီး Chronic halitosis နာတာရွည္ ခံတြင္းနံ႔ ဆိုးေနတာကို ေကာင္းေစတယ္လို႔ သုေတသနက သက္ေသ မျပႏိုင္ပါ။ ကိုယ့္ခံတြင္းနံ႔ကို သိပ္ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေဆးလာကုသူေတြထဲက ကဲသူေတြကို Halitophobia ဆိုတာ Delusion halitosis လို႔ ေခၚတယ္။ အလိုလို ၾကာညိဳနံ႔ သင္းခ်င္ေနသူကို ေျပာတာပါ။
ေဒါက္တာတင္ေဆြ
ျမန္မာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ရင္းႏွီးလုပ္ကိုင္ရသူမ်ားအတြက္ ေဆးခန္း
သီတာဝင္းဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လမ္းမေပၚမွာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ေရာင္းစားရာကေန (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကူးစက္ခံလာရတဲ့အခါ သူမ အားကိုးႏိုင္တာက ယိုယြင္း က်ဆင္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရ့ဲ က်န္းမာေရးဌာန မဟုတ္ဘဲ သူမလို ဘဝတူေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶာကိုယ္ ရင္းႏွီးျပီး လုပ္ကိုင္ေနသူေတြအတြက္ သက္သက္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ (ေတာ့ပ္-ပေရာဂ်က္) ကေန သူမကို ေဆးလဲ ကုေပးတယ္၊ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ေရာဂါနဲ႔ ဒီလို အသက္ေမြးလုပ္ငန္းအေပၚမွာ အထင္အျမင္ မွားတာေတြနဲ႔ ကင္းရာေနရာကိုလဲ ေပးတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အလုပ္အကိုင္လဲ ရွာေပးေသးတယ္။
“က်မအခုဆို ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းကို ကူညီႏိုင္တဲ့ က်န္းမာေရး-လုပ္သား တေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ က်မမွာ ေရာဂါပိုး ရွိတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့ထားႏိုင္ျပီေလ။ က်မဒီလို အလုပ္မ်ိဳးေတြ လုပ္ခြင့္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ က်မတသက္လံုး သူတို႔အတြက္ လုပ္သြားမွာပါ” လို႔ အသက္ ၃၃ ႏွစ္အရြယ္ကေန (ေအ-အက္ဖ္-ပီ) ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။
(ေတာ့ပ္) နဲ႔ အလားတူ (ပေရာဂ်က္) ေတြဟာ စစ္တပ္ကေန ၾကီးစိုးထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလြန္လိုအပ္လွပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေငြကနည္းလြန္းတယ္။ လူေတြက ဟိုဟိုဒီဒီ သြားလာ လႈတ္ရွားေနၾကရတယ္။ ပညာေရးကလဲ နိမ့္က်တယ္။ အာရွမွာ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကပ္ေရာဂါ အဆိုးဆံုးႏိုင္ငံလဲ ျဖစ္လို႔ပါဘဲ။
“က်မမွာ ေရာဂါရွိေနတာ စသိေတာ့ ကိုယ္ဝန္ၾကီးနဲ႔ပါ။ က်မကို ကေလးစိတ္ခ်ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရလဲဆိုတာ သူတို႔က ေျပာျပၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်မကေလးမွာ ေရာဂါကင္းတာ က်မသိမ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္” လို႔ သီတာဝင္းက ဆိုပါတယ္။
၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လိင္လုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးေနရသူေပါင္း ၆ ေသာင္းထဲက လူ ၅ ေယာက္မယ္ ၁ ေယာက္မွာ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ရွိေနၾကတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၾသဂုတ္လထုတ္ ကုလသမဂၢ အစီရင္ခံစာ တခု အရ တရားဥပေဒဆိုင္ရာ အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ ဒီ တရားမဝင္ျဖစ္ေနတဲ့ အသက္ေမြး လုပ္ငန္းဆီ ေရာက္ဘို႔ ခက္ခဲလွပါတယ္။ စစ္တမ္းအရ ရဲေတြဟာ ဖမ္းဆီးဘို႔ (ကြန္ဒြမ္) ကို သက္ေသအျဖစ္ တင္ျပေနတာရွိတယ္လို႔ ေထာက္ျပထားတာ ေတြ႔ရတယ္။
(ေတာ့ပ္) ကိုတည္ေထာင္သူ ဒါရိုက္တာ (ဟဘစ္-ရာခ္မန္) ေျပာတာက “စီမံခ်က္ရဲ႕ ေသာ့ခ်က္တခုကေတာ့ အယူအဆလဲြ ေတြကေန ကင္းေဝးတဲ့ေနရာနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ဘဝတူေတြၾကား မွ်ေဝႏိုင္ေရး ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။
“သန္႔ရွင္းေရး လာလုပ္သူေတြဆိုတာလဲ လိင္လုပ္ငန္းကသူဘဲ။ အကူအညီေပးတဲ့ (ေကာင္ဆယ္လာ) ေတြဆိုတာလဲ သူတို႔ဘဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းကေနဘဲ လူသစ္ေမြးဘို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အယူအဆ လြဲေတြ၊ ခြဲျခားမႈေတြ မရွိေစခ်င္လို႔ပါ။”
(ရာမန္) ေျပာတာက “အမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ားစုဟာ အႏၲရာယ္ကို ဘာမွမသိဘဲ လိင္နဲ႔အသက္ေမြးတဲ့ လုပ္ငန္းထဲ ဝင္လာခဲ့ၾကတယ္။”
“ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေယဘုယ် ေျပာရရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ လိင္ပညာေပးဆိုတာ မရွိပါ။”
ဒီ (ပေရာဂ်က္) ကေန လိင္နဲ႔ အသက္ေမြးေနဆဲသူေတြထဲကေန လူသစ္စုရတယ္။ သူမ်ားေတြကို (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) အေၾကာင္း ပညာေပးဘို႔နဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ျဖန္႔ရာမွာ သူတို႔သိတဲ့၊ ယံုရတဲ့သူဆီကေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေရာဂါပိုး ရွိေနတာ သိေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီလို လိင္ေရာင္းစားတာ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေျပာႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ လုပ္ႏိုင္တာတခုကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်န္းမာေအာင္ေနဘို႔နဲ႔ ေဖါက္သည္ေတြကို (ကြန္ဒြမ္) သံုးျပီး ကာကြယ္ ေစဘို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ (ရာမန္) ကေျပာတယ္။
သူကဘဲ ဆက္ေျပာတာက “(ေတာ့ပ္) ရ့ဲ အခ်ိန္ပိုင္း ပညာေပးသူ (ပီးယား-အက္က်ဴေကတာ) ေတြကိုေတာ့ လိင္-လုပ္ငန္းမွာ ဆက္လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ဘို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ အခ်ိန္ျပည့္သမားေတြၾကေတာ့ လံုးဝ ဒီအလုပ္ ဆက္မလုပ္ဘို႔ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္။”
ျမင့္ျမင့္ဟာ အိမ္ေထာင္ပ်က္ျပီး လိင္လုပ္ငန္း စီးပြါးေရးထဲေရာက္ျပီး၊ မၾကာခင္ေလးမွာဘဲ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကူးစက္တာ ခံရခဲ့တယ္။ သူမရ့ဲ ေဖါင္သည္ေတြဟာ ပဲနဲ႔ငါး စီးပြါးေရးသမားေတြ ျဖစ္ျပီး ကာကြယ္တာ မသံုးခ်င္သူေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပတယ္။
(ကြန္ဒြမ္) မသံုးခ်င္တဲ့ ေဖါက္သည္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ က်မ အၾကမ္းဖက္တာ ခံရတယ္။ ဒါက ျပႆနာ အၾကီးစားဘဲ။ က်မ ထင္တာေတာ့ ေဖါက္သည္ေတြဟာ (ကြန္ဒြမ္) အေၾကာင္း မသိၾကဘူး။ သူတို႔က ပလပ္စတစ္-အမိႈက္လို သေဘာထား ၾကတယ္။ ဒီလို ေျပာျပသူကေတာ့ (ေတာ့ပ္) ရ့ဲ ပညာေပးသူ (ပီးယား-အက္က်ဴေကတာ) နဲ႔ လိင္လုပ္ငန္းကိုလဲ ဆက္ လုပ္ေနသူလဲ ျဖစ္တယ္။
ကုလသမဂၢ အစီရင္ခံစာအရ ျမန္မာျပည္မွာ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) အဓိကကူးစက္ေနတာက အႏၲရာယ္ အမ်ားဆံုး အုပ္စုျဖစ္တဲ့ လိင္ေရာင္းစားသူေတြနဲ႔ ေဖါက္သည္ေတြ ျဖစ္ၾကသလို ေယာက္်ား လိင္တူ ဆက္ဆံသူေတြလဲ ျဖစ္တယ္။ မူးယစ္ေဆး ထိုးသူေတြမွာ ၃၆% နဲ႔ အမ်ားဆံုးျဖစ္ျပီး၊ သူတို႔ကဘဲ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ လိင္လုပ္ငန္းထဲ ဝင္ေသးတာမို႔ လိင္လုပ္ငန္းကေန ကပ္ေရာဂါလို ျဖစ္ေအာင္ ေလာင္စာထိုးေပးသလို ျဖစ္ေစတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေပယ်ာလကန္ျပဳထားတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ က်န္းမာေရး အသံုး စရိတ္ဟာ ဘတ္ဂ်က္ရ့ဲ ဝ႕၉% သာ သံုးခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခား အလွဴရွင္ေတြဟာ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကုသေရးကိုသာ လုပ္ၾကဘို႔ တြန္းပို႔ေစေတာ့တယ္။
၂ဝ၁ဝ အျငင္းပြါးဘြယ္ ေရြးေကာက္ပြဲကေန တက္လာတဲ့ အစိုးရသစ္ကေန ႏိုင္ငံျခား အလွဴရွင္ေတြကေန ပိုမို ရင္းႏွီး ျမဳတ္ႏွံဘို႔ ေမွ်ာ္လင္ခ်က္ေပးေနေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကေတာ့ စစ္တပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအတြက္ ဒီႏွစ္မွာ ၂ဝ% သံုးပါလိမ့္မယ္။
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူေပါင္း ၂၄ဝဝဝဝ မွာ ေရာဂါပိုး ရွိေနတယ္။ တိုးတက္မႈ ရွိလာတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ေရာဂါျဖစ္ပြါးႏွဳန္းကေတာ့ အာရွမွာ ထိုင္းနဲ႔ ပါပူအာ-နယူးဂီနိ ျပီးရင္ တတိယအမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနတာမို႔ စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
(အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကပ္ေရာဂါဟာ ျမန္မာျပည္မယ္ ေသာ့ခ်က္က်တဲ့ လူဦးေရေတြမွာ အက်ပိုင္းကို ဦးတည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမင့္မားေနဆဲသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိတဲ့ (ယူအက္စ္ေအအိုင္ဒီ) က စိုးႏိုင္က ေျပာပါတယ္။
သူေျပာတာက ႏိုင္ငံေတာ္က ထားေပးတဲ့ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) ကုသေရးဌာနေတြဟာ ျမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါ။ လူေတြက အရည္အေသြးနဲ႔ သူမ်ားေတြကို မသိေစခ်င္တာေတြေၾကာင့္ သိပ္မသြားခ်င္ၾကဘူး။
(ေတာ့ပ္) ေဆးခန္းေတြကေန စမ္းသပ္တာေတြေရာ၊ ရွင္းျပတာေတြေရာ ကုသတာပါ အားလံုးလုပ္ေပးေနပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က စစ္ေဆးမႈနဲ႔ ကုသမႈေတြကို စုစုေပါင္း လိင္ကုန္ကူးလုပ္ငန္းက အမ်ိဳးသမီး ၁၁၇၇ဝ ေယက္နဲ႔ အမ်ိဳးသား ၁ဝ၇၂၇ ဦးကို ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ (အိတ္ခ်္-အိုင္-ဗြီ) စမ္းသပ္မႈ ၄ဝ% နဲ႔ ၈၂% အသီးသီး ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီစီမံခ်က္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္က ႏိုင္ငံတကာ လူဦးေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႔ၾကီး (ပီ-အက္စ္-အိုင္) ကေန ထူေထာင္တာပါ။ အခု ဝန္ထမ္းေပါင္း ၃၅ဝ ရွိတယ္။ ဒီထဲက ၉၅% ဟာ လိင္လုပ္ငန္းလုပ္သူ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ လိင္တူေယာက္်ားေတြ ျဖစ္တယ္။ ျမိဳ႕ေပါင္း ၁၉ ျမိဳ႕မွာရွိပါတယ္။
အေမရိကန္ရဲ႕ ၂ဝဝ၇ ခန္႔မွန္းခ်က္ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သံုးပံုတပံုဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေအာက္မွာ က်ေနတယ္။ ေငြလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ လူေတြကို လိင္အသက္ေမြးမႈထဲ ဆက္ျပီး တြန္းပို႔ေနတယ္။
သီတာဝင္းဟာ လိင္ကို စျပီး ေရာင္းခဲ့ရတံုးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူသာ ရွိေသးတယ္။ အိမ္ေထာင့္ တာဝန္နဲ႔ ကေလး ျပဳစုရမဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြေၾကာင့္ ခုထိ ဒီအလုပ္ဘဲ ဆက္ေနရပါသတဲ့။
“က်မဘြဲ႔ရခဲ့တာ လိင္လုပ္ငန္းကေန ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္နဲ႔ဘဲ က်မမိသားစုကို ေကာင္းေကာင္း ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့တယ္” လို႔ ဓါတုေဗဒနဲ႔ ဘြဲ႔ရခဲ့သူက ေျပာပါတယ္။ သူမကဘဲ မိသားစု ၇ ေယာက္ လံုေလာက္တယ္လို႔ ဆက္ေျပာေသးပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
စေတးခဲ႔သမွ်ဟာ ဘ၀အတြက္ပါ
ကြ်န္ေတာ္႔ဇာတိက ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသပါ။ နယ္ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႔ေပါ႔။
အေဖကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တည္းက ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳသြားခဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္
ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ဖူးလိုက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ အေမရယ္ ညီမေလးရယ္ ဒီမိသားစု ၃
ေယာက္နဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ႔္မိသားစုေလး တည္ရွိခဲ႔တာ အေတာ္ၾကာခဲ႔ပါျပီ။
အေမကေတာ႔ ေခါင္းရြက္ေစ်းေရာင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကို ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ညီမေလးကလည္း အခုမွ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဆိုေတာ႔ ေငြမရွာႏိုင္ေသးဘူးေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္တက္ရင္းပဲ ဘြဲ႔ယူခဲ႔ရပါတယ္။ ျမိဳ႔မွာ ၾကံဳရာ က်ပန္းလုပ္ရင္းပဲ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနၾကရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ေျပးၾကည္႔ရင္ အေမ႔ဘက္က ဘၾကီးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ.... ဘၾကီးကေတာ႔ သူ႔မိသားစုနဲ႔ သူ႔လုပ္ငန္းနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာေပါ႔ေလ။
ျပီးခဲ႔တဲ႔နာဂစ္မုန္တိုင္းထဲမွာ ဘၾကီးနဲ႔ သူ႔မိသားစု၀င္ ၂ ဦးဆံုးပါးသြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ အလြန္ကို အထီးက်န္ေစတဲ႔ အိမ္မက္ဆိုးၾကီး ေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ လံုး၀ ဆိတ္သုဥ္းသြားျပီေလ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေရာင္လည္လည္နဲ႔ေနခဲ႔တာ ၾကာျပီေလ။ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက နာဂစ္ေဒသအတြက္ လာလုပ္ၾကတဲ႔ အန္ဂ်ီအိုေတြမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ ္ဖို႔တိုက္တြန္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကံရာမရေတာ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတာင္ မေသမသပ္နဲ႔ေရးျပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္။
ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားေတာ႔ မသိဘူးဗ်.. ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရခဲ႔တယ္ သန္႔ေလးသန္႔ စီမံခ်က္မွာ ေရသန္႔လုပ္ငန္းအတြက္ လူထုအတြင္း ကြင္းဆင္း လုပ္ရတဲ႔ လုပ္သားအျဖစ္နဲ႔ပါ။ အန္ဂ်ီအိုဆိုတာလည္း အၾကီးၾကီးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ နာဂစ္အျပီးမွ ဖြဲ႔ထားတဲ႔ ျပည္တြင္းက အဖြဲ႔ငယ္တစ္ခုပါ။
ကြ်န္ေတာ္ တစ္လကို လခ တစ္သိန္းခြဲ ရပါတယ္။ ဒီေငြေလးနဲ႔ပဲ အေမန႔ဲ ညီမေလးကို ျပန္ေထာက္ပံ႔ႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ... ကိုယ္႔လုပ္အားခနဲ႔ အေမ႔ကို ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္လို႔ အလြန္ကို ပီတိျဖစ္မိတာေပါ႔ေနာ္....။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ႔ကို အလြန္ဂရုစိုက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ ၾကီးၾကပ္ေရးမႈး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ အသက္ ၃၅ ေလာက္ရွိျပီ။ လူပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ေပါ႔။ ရုပ္ရည္လည္း သန္႔တယ္၊ အေျပာဆိုလည္း ေကာင္းတယ္၊ ကြ်န္ေတာ႔ကိုလည္း အမ်ားၾကီး သင္ၾကားေပးတယ္၊ အေတြ႔ၾကံဳလည္း အလြန္မ်ားတယ္လို႔ထင္ရတာပဲေလ။ သူ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သင္တန္းေတြ တက္ခြင္႔ရတယ္ေလ.... HIV/AIDS သင္တန္း၊ Gender သင္တန္း၊ စိတ္လူမႈ ျမွင္႔တင္ေရး သင္တန္း၊ သဘာ၀ေဘးဒဏ္အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေရး သင္တန္း.. အို... စံုေတာပဲဗ်ာ။
တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္လည္း ေမ႔ေနပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ့ဟာေတြလည္း လံုး၀နီးပါ မသိေတာ႔ဘူးေလ။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ လုပ္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ သံုးတတ္လာတယ္။ အဲ..ျပီးေတာ႔ အင္တာနက္လည္း သံုးတတ္စျပဳလာတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚတတ္ျပီး သူမ်ားေတြနဲ႔လည္း အလာပသလာပေတြ ေျပာတတ္ ၾကဴတတ္လာတယ္ေလ။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ေတြ တြစ္တာေတြ ဗြီဇက္အိုေတြလည္း သံုးတတ္လာတာေပါ႔ဗ်ာ။ အြန္လိုင္းမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ရလာခဲ႔တယ္။ လူခ်င္းမျမင္ဖူးေပမယ္႔ အြန္လိုင္းမွာေတာ႔ အေတာ္႔ကို ခင္ၾကတာကိုး...။အလုပ္နဲ႔ပက္သက္ျပီး ရြာေတြအထိ ဆင္းျပီး ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ လုပ္ရတာေတြ ကေတာ႔ မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ အထင္ကရ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြပါပဲ။
တခါတေလလဲ နယ္ဆင္းရင္း စက္ေလွပ်က္တာေတြ၊ ဒီတက္လို႔ သြားရခက္တာေတြလည္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္၀င္ျပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ႔ က်ြန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႔ ေရသန္႔လုပ္ငန္းက ျပီးဆံုး သြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္လက္မဲ႔ဘ၀ ျပန္ေရာက္သြား တာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္ သြားခဲ႔မိတယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြ မ၇ွိေလေတာ႔ အေမနဲ႔ ညီမေလးကို မရွာေကြ်းႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာအလုပ္လုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔။
နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အၾကံဥာဏ္ေတာင္းတယ္ေလ... အလုပ္ေလးဘာေလး ရလိုရညားေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရွာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႔ကလည္း နယ္ျမိဳ႔ျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔ အလုပ္က ရဖို႔ သိပ္မလြယ္ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္ေပါတဲ႔ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုန္ဆိုတာက သိေလတဲ႔အတိုင္း ေနစရိတ္ စားစရိတ္က မိုးထိျမင္႔တယ္ေလ။ အသိအကြ်မ္းေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြရွိရင္ေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ႔မွာက ေဆြမ်ိဳးကလည္း မရွိ အသိအကြ်မ္းကလည္း ရွားေလေတာ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အေဆာင္ေနဖို႔ပဲ ဖန္တီးလာခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ လွည္းတန္းမွာ အေဆာင္ေန ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ အေဆာင္မွာေတာ႔ လူစံု နယ္စံုပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔ ရန္ကုန္မွာ ၃ လေလာက္ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ အလုပ္ရွာေနခဲ႔တယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ခရီးသြားလုပ္ငန္း တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္ လက္ေထာက္္မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ႔ သူေဌးက ႏိုင္ငံျခားသားေလ။ ပြင္႔လင္းတယ္။ တိက်တယ္။
စီးပြားးေရးဆန္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ ခင္မင္မႈကို ခြဲထားတယ္ေလ။ အလုပ္ကိစၥအတြက္ သူေဌးက ေနျပည္ေတာ္ကို မၾကာခဏဆိုသလို ခရီးသြားရေလ႔ရွိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူေဌးအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အေနနဲ႔ ရံုးက လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာေတြက လိုက္ေပးရပါတယ္။ လုိက္ေပးသူ အတြက္လည္း လခအျပင္ အပို၀င္ေငြေလး ပိုရတာေပါ႔ေလ။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ သူေဌးနဲ႔အတူ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ စီနီယာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ သြားၾကတာပါ။ အခုတေလာ အဲဒီအကိုၾကီးကို မေတြ႔တာ ၃ ရက္ ၄ ရက္ရွိေနျပီဗ်။ သူေဌးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို တစ္ခါမွ ေနျပည္ေတာ္လိုက္ဖို႔ မေခၚပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ႔ သူေဌးဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲမသိပါဘူး ကြ်န္ေတာ႔ကို ေနျပည္ေတာ္
ခရီးအတြက္ အထုပ္ျပင္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ လိုက္ခဲ႔ရတယ္ေလ။
ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ တည္းခိုခန္းမွာ သူေဌးနဲ႔အတူ ၂ ေယာက္ခန္းမွာ တည္းရတယ္ေလ။ အဲဒီညက်မွပဲ သူေဌးရဲ႔ ဇာတိရုပ္ေပၚလာပါေတာ႔တယ္။ သူက သာမန္မဟုတ္ပဲ လိင္တူဆက္ဆံသူ (Gay-ေဂး) ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ေတာ႔ ကမာၻပ်က္တဲ႔ညပါပဲ။ သူက ကြ်န္ေတာ႔ကို သူ႔အတြက္ အာသာေျဖဖို႔ အတင္းက်ပ္ခိုင္းေစတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ျငင္းပါတယ္... လံုး၀ကို မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔အလုိမလိုက္ရင္ အလုပ္ျဖဳတ္
မယ္လို႔လဲ ျခိမ္းေျခာက္တဲ႔အထိပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရေတာင္႔ရခဲအလုပ္ေလးကုိ မျပဳတ္ခ်င္ဘူးေလ။ မတတ္သာတဲ႔အဆံုး သူ႔အလိုလိုက္ေပးရတာေပါ႔ေလ။
ကြ်န္ေတာ္က အကာကြယ္သံုးဖို႔ေျပာတာေတာင္ သူက ဒီအတိုင္းက သဘာ၀ပိုက်တယ္ဆိုျပီး ျငင္းတယ္ေလ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါေတာ႔မလဲ.....ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀န႔ဲ ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္းပဲေလ။ ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀ေတာ႔ အေရာင္စြန္းခဲ႔ပါျပီ။ မသန္႔ရွင္းေတာ႔တဲ႔ ဘ၀အေျခေနတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ရခဲ႔ျပီေလ။ အေမနဲ႔ညီမေလးသာ သိရင္ ဘယ္ေလာက္ ရွက္ၾကလိမ့္မလဲေလ..။ ေနျပည္ေတာ္က ျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ႔ကို မန္ေနဂ်ာက ေနာက္ေန႔ အလုပ္မဆင္းနဲ႔ေတာ႔တဲ႔..... ။
ကြ်န္ေတာ္ေလ ဘ၀လံုးလံုးပ်က္ခဲ႔တာပါပဲ.... အလုပ္လည္းျပဳတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ႔ လူပ်ိဳဘ၀လည္း အေရာင္စြန္းထင္းခဲ႔ျပီေလ... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အဲဒီသူေဌးကို တရားစြဲဖို႔ေနေနသာသာ ေနျပည္ေတာ္က အျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္မေတြး၀႔ံလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာင္ မေဖာ္ရဲပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ေန႔တည္းမွာပဲ သိလိုက္ ရတာက အရင္က သူေဌးနဲ႔အတူတူ ေနျပည္ေတာ္လိုက္သြားတဲ႔ အစ္ကိုၾကီးကိုလည္း အလုပ္ထုတ္လိုက္တာ ၂ပတ္ရွိသြားျပီတဲ႔ေလ....။
အလုပ္မ၇ွိျပန္ေတာ႔ အေဆာင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြပဲေပါ႔ေလ။ ဘာအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔တဲ႔ ဘ၀ပါ။ ဒီလိုန႔႔ဲ တစ္လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္ကို လူသစ္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာတယ္။ သူက အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ အသားျဖဴျဖဴ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္။ ဇာတိ ကေတာ႔ နယ္ဘက္ကပဲ။ ဒါေပယ္႔ ရန္ကုန္ကိုေတာ႔ ကြ်မ္းက်င္ပံုရတယ္။ တစ္ညေတာ႔ အေဆာင္မွာ ဘီယာအတူေသာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္က အလုပ္မရွိေတာ႔ စိတ္ပ်က္မိတဲ႔အေၾကာင္း သူ႔ကို ရင္ဖြင္႔မိတယ္ေလ။ သူကေတာ႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ.... ရန္ကုန္မွာ ေငြရွာရ မခက္ပါဘူးကြာ...တဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိအျပဴးသား ေၾကာင္ျပီး သူ႔ကိုေမးခြန္းေမးမယ္ ၾကံဳခိုက္ သူက.... မင္းမွာ ရုပ္ရည္ရွိတယ္ ငါ႔ညီ.. ဒါဆို မင္းအတြက္ တစ္၀မ္းစာမကဘူး ဆယ္၀မ္းစာ ဖူလံုတယ္ကြ... မင္းအတြက္ ငါအလုပ္ေကာင္းေကာင္းေလး ရွာေပးမယ္... စိတ္ခ်။ မင္းမနက္ျဖန္ညကေနစျပီး အလုပ္ဆင္းႏိုင္မလား? တစ္ခုပဲ... မင္းနာမည္ကို Jack လို႔ေတာ႔ ေျပာင္းေခၚရမယ္။ ဒါမွ သူတို႔ေတြကၾကိဳက္ၾကမွာ။ နာမည္က ေခတ္လည္းဆန္တယ္ေလ။ မင္းနာမည္အရင္းကိုလည္း မထိခိုက္ဘူး.... ဒါဆို ငါတို႔မနက္ျဖန္ လုပ္ငန္းစၾကမယ္။
သူ႔အေမးမွာ က်ေနာ္ မေျဖႏိုင္ပဲ ဆို႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း သူေျပာတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ သူက မနက္ျဖန္ ညေန ၆ နာရီမွာ အ၀တ္စားေကာင္းေကာင္း၀တ္ျပီး အေဆာင္ကေန အဆင္သင္႔ ျပင္ထားလို႔ေျပာျပီး အိပ္ယာ၀င္ဖို႔ တာ႔တာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေနေတာ႔ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ဆလြန္းကား တစ္စီးထိုးရပ္လာပါတယ္။ ကားေခါင္းခန္းထဲမွာ မေန႔က အလုပ္လုပ္မယ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔သူ ထိုင္ေနေလရဲ႔။ သူက ကြ်န္ေတာ္႔ကို လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ကားေပၚတတ္ဖို႔ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အူလည္လည္နဲ႔ လိုက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ျခံအက်ယ္ၾကီးတစ္ခုကို ကား၀င္ရပ္ျပီး အိမ္ထဲမွာ၀င္ထိုင္ဖို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ သူက ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာျပီး ကားနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ “မင္း ဒီည ဒီက အန္တီမမၾကီးကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေပးလိုက္.... မနက္ျဖန္ မနက္ ၆ နာရီ ငါကားလြတ္ျပီး မင္းကို ၾကိဳခိုင္းလိုက္မယ္... ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေၾကြးလိုက္ကြာ.... ဒီမမၾကီးက မင္းကို မုန္႔ဖိုးေတြ အမ်ားၾကီးေပးလိမ္႔မယ္... ငါသြားျပီေနာ္.... မင္းတာ၀န္ေက်ပါေစ....။”
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို အဲလူၾကီးက အန္တီၾကီးေတြ မမၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ လိုက္ခ်ိတ္ေပးပါတယ္။ သူ႔ကိုေတာ႔ ပြဲခ တစ္၀က္ေပးရတာေပါ႔။ အခုေတာ႔ သူေျပာသလို
ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာတတ္လာျပီေလ။ အိမ္ကိုလည္း တစ္လ အနည္းဆံုး ၃ သိန္းေလာက္ေတာ႔ ျပန္ေထာက္ႏိုင္တယ္ေလ။ လက္ထဲမွာလည္း ေရႊတြဲလဲ ေငြတြဲလဲ ေပါ႔ဗ်ာ။ အန္တီေတြကလည္း လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးၾကတယ္ေလ..... ေတြးၾကည္႔ရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲေပါ႔ဗ်ာ။ စန္းထတယ္ပဲ ေျပာရမလား.... မၾကာလိုက္ဘူး ၃ လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က Jack မင္းသားေလးျဖစ္လာတယ္ေလ။ ေအာ္ဒါေတြလည္း မနားတမ္းလိုက္ရတယ္ေလ။ ရက္ခ်ိန္းေတြကလည္း ေစ႔လုိ႔ပါပဲ။ မနည္းကိုၾကိဳးစားရတယ္ေလ။
ဒါေပမယ္႔ ဒီအလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ မႏွစ္ျမိဳ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း တျခားအလုပ္ရယ္လို႔လည္း ရန္ကုန္မွာ မယ္မယ္ရရမွ မရွိတာေလ။ ဒီလိုပဲ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေပါ႔..... အေဖာ္လား... သံုးတစ္လွည္႔ မသံုးတစ္လွည္႔ပါပဲ... မမၾကီးေတြက အဲဒီ အနံ႔ၾကီးက ဖီလင္ မလာဘူးတဲ႔ေလ.... မၾကာလိုက္သလိုပါပဲ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ၇ ႏွစ္အတြင္း ေတာ္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာႏိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ လူေရလည္း လည္လာတယ္ေလ။ ပြဲစားလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ပြဲ ကိုယ္ဆက္ေပါ႔။ က်ေနာ႔လို လူသစ္ေတြ ၀င္လာရင္ေတာ႔ သတိထားရတယ္ေလ။ ေဖာက္သည္ေတြ မိတ္မပ်က္ေအာင္ေပါ႔။ ၀ါရင္႔ က်ားကေလး Jack အျဖစ္၇ပ္တည္လာတာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ၉ႏွစ္ေတာင္ စြန္းခဲ႔ေပါ႔....။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္းဖ်ား ပါေတာ႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔ရယ္မသိဘူး အဖ်ားက တစ္လလံုးနီးပါ ဆက္တိုက္ ဖ်ားပါေတာ႔တယ္။ ဆရာ၀န္က တီဘီလို႔ ေျပာပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္လည္း အဖ်ားက အကင္းမေသဘူးေလ။ အၾကိတ္ေတြလည္း ေယာင္လာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ၀မ္းပ်က္တာ မ်ိဳးေတြ ရွိလာတယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာ၀န္က ေသြးစစ္ဖို႔တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ကြ်န္ေတာ္သိေနမိသလိုပါပဲ။ ေသြးအေျဖက HIV positive တဲ႔ေလ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ လမ္းဆံုးသြားပါျပီ။ Jack မင္းသားအတြက္ ေန၀င္ခ်ိန္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေလာကၾကီးက ကြ်န္ေတာ႔ကို ဒဏ္ခတ္လိုက္တာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ သူေဌးနဲ႔အတူ လိင္တူကိစၥျဖစ္ခဲ႔တာေတြ... ရန္ကုန္မွာ သူမ်ား မယားေတြကို ကာမ အေဖာ္ျပဳေပးရတဲ႔ လိင္လုပ္သားလုပ္တာေတြက တရားနည္းလမ္းမွ မက်တာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စိတ္ဓာတ္မက်ခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔ မိသားစုကို ကြ်န္ေတာ႔္ဘ၀နဲ႔ စေတးျပီး ေငြရွာေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလို စေတးခဲ႔တာေတြကလည္း ဆင္းရဲလြန္းတဲ႔ ဒီဘ၀က ရုန္းထြက္ခ်င္တဲ႔ စိတ္တြန္းအားေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေၾကာင္႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ေတာ႔ ရြံရွာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စေတးခဲ႔သမွ်ဟာ ကြ်န္ေတာ႔ ဘ၀ ေကာင္းဖို႔အတြက္လို႔သာ ခံယူလွ်က္....။
လမင္းကို
အေမကေတာ႔ ေခါင္းရြက္ေစ်းေရာင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကို ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ညီမေလးကလည္း အခုမွ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဆိုေတာ႔ ေငြမရွာႏိုင္ေသးဘူးေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္တက္ရင္းပဲ ဘြဲ႔ယူခဲ႔ရပါတယ္။ ျမိဳ႔မွာ ၾကံဳရာ က်ပန္းလုပ္ရင္းပဲ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနၾကရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ေျပးၾကည္႔ရင္ အေမ႔ဘက္က ဘၾကီးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ.... ဘၾကီးကေတာ႔ သူ႔မိသားစုနဲ႔ သူ႔လုပ္ငန္းနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာေပါ႔ေလ။
ျပီးခဲ႔တဲ႔နာဂစ္မုန္တိုင္းထဲမွာ ဘၾကီးနဲ႔ သူ႔မိသားစု၀င္ ၂ ဦးဆံုးပါးသြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ အလြန္ကို အထီးက်န္ေစတဲ႔ အိမ္မက္ဆိုးၾကီး ေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆြမ်ိဳးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ လံုး၀ ဆိတ္သုဥ္းသြားျပီေလ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေရာင္လည္လည္နဲ႔ေနခဲ႔တာ ၾကာျပီေလ။ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက နာဂစ္ေဒသအတြက္ လာလုပ္ၾကတဲ႔ အန္ဂ်ီအိုေတြမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ ္ဖို႔တိုက္တြန္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကံရာမရေတာ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတာင္ မေသမသပ္နဲ႔ေရးျပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္။
ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလားေတာ႔ မသိဘူးဗ်.. ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရခဲ႔တယ္ သန္႔ေလးသန္႔ စီမံခ်က္မွာ ေရသန္႔လုပ္ငန္းအတြက္ လူထုအတြင္း ကြင္းဆင္း လုပ္ရတဲ႔ လုပ္သားအျဖစ္နဲ႔ပါ။ အန္ဂ်ီအိုဆိုတာလည္း အၾကီးၾကီးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ နာဂစ္အျပီးမွ ဖြဲ႔ထားတဲ႔ ျပည္တြင္းက အဖြဲ႔ငယ္တစ္ခုပါ။
ကြ်န္ေတာ္ တစ္လကို လခ တစ္သိန္းခြဲ ရပါတယ္။ ဒီေငြေလးနဲ႔ပဲ အေမန႔ဲ ညီမေလးကို ျပန္ေထာက္ပံ႔ႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ... ကိုယ္႔လုပ္အားခနဲ႔ အေမ႔ကို ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္လို႔ အလြန္ကို ပီတိျဖစ္မိတာေပါ႔ေနာ္....။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ႔ကို အလြန္ဂရုစိုက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ ၾကီးၾကပ္ေရးမႈး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ အသက္ ၃၅ ေလာက္ရွိျပီ။ လူပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ေပါ႔။ ရုပ္ရည္လည္း သန္႔တယ္၊ အေျပာဆိုလည္း ေကာင္းတယ္၊ ကြ်န္ေတာ႔ကိုလည္း အမ်ားၾကီး သင္ၾကားေပးတယ္၊ အေတြ႔ၾကံဳလည္း အလြန္မ်ားတယ္လို႔ထင္ရတာပဲေလ။ သူ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သင္တန္းေတြ တက္ခြင္႔ရတယ္ေလ.... HIV/AIDS သင္တန္း၊ Gender သင္တန္း၊ စိတ္လူမႈ ျမွင္႔တင္ေရး သင္တန္း၊ သဘာ၀ေဘးဒဏ္အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေရး သင္တန္း.. အို... စံုေတာပဲဗ်ာ။
တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္လည္း ေမ႔ေနပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ့ဟာေတြလည္း လံုး၀နီးပါ မသိေတာ႔ဘူးေလ။ ဒီအဖြဲ႔ေလးမွာ လုပ္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ သံုးတတ္လာတယ္။ အဲ..ျပီးေတာ႔ အင္တာနက္လည္း သံုးတတ္စျပဳလာတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚတတ္ျပီး သူမ်ားေတြနဲ႔လည္း အလာပသလာပေတြ ေျပာတတ္ ၾကဴတတ္လာတယ္ေလ။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ေတြ တြစ္တာေတြ ဗြီဇက္အိုေတြလည္း သံုးတတ္လာတာေပါ႔ဗ်ာ။ အြန္လိုင္းမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ရလာခဲ႔တယ္။ လူခ်င္းမျမင္ဖူးေပမယ္႔ အြန္လိုင္းမွာေတာ႔ အေတာ္႔ကို ခင္ၾကတာကိုး...။အလုပ္နဲ႔ပက္သက္ျပီး ရြာေတြအထိ ဆင္းျပီး ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ လုပ္ရတာေတြ ကေတာ႔ မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ အထင္ကရ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြပါပဲ။
တခါတေလလဲ နယ္ဆင္းရင္း စက္ေလွပ်က္တာေတြ၊ ဒီတက္လို႔ သြားရခက္တာေတြလည္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္၀င္ျပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ႔ က်ြန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႔ ေရသန္႔လုပ္ငန္းက ျပီးဆံုး သြားခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္လက္မဲ႔ဘ၀ ျပန္ေရာက္သြား တာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္ သြားခဲ႔မိတယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြ မ၇ွိေလေတာ႔ အေမနဲ႔ ညီမေလးကို မရွာေကြ်းႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာအလုပ္လုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔။
နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အၾကံဥာဏ္ေတာင္းတယ္ေလ... အလုပ္ေလးဘာေလး ရလိုရညားေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရွာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႔ကလည္း နယ္ျမိဳ႔ျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔ အလုပ္က ရဖို႔ သိပ္မလြယ္ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုး အလုပ္ေပါတဲ႔ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုန္ဆိုတာက သိေလတဲ႔အတိုင္း ေနစရိတ္ စားစရိတ္က မိုးထိျမင္႔တယ္ေလ။ အသိအကြ်မ္းေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြရွိရင္ေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ႔မွာက ေဆြမ်ိဳးကလည္း မရွိ အသိအကြ်မ္းကလည္း ရွားေလေတာ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အေဆာင္ေနဖို႔ပဲ ဖန္တီးလာခဲ႔တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ လွည္းတန္းမွာ အေဆာင္ေန ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ အေဆာင္မွာေတာ႔ လူစံု နယ္စံုပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔ ရန္ကုန္မွာ ၃ လေလာက္ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ အလုပ္ရွာေနခဲ႔တယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ခရီးသြားလုပ္ငန္း တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္ လက္ေထာက္္မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ႔ သူေဌးက ႏိုင္ငံျခားသားေလ။ ပြင္႔လင္းတယ္။ တိက်တယ္။
စီးပြားးေရးဆန္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ ခင္မင္မႈကို ခြဲထားတယ္ေလ။ အလုပ္ကိစၥအတြက္ သူေဌးက ေနျပည္ေတာ္ကို မၾကာခဏဆိုသလို ခရီးသြားရေလ႔ရွိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူေဌးအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အေနနဲ႔ ရံုးက လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာေတြက လိုက္ေပးရပါတယ္။ လုိက္ေပးသူ အတြက္လည္း လခအျပင္ အပို၀င္ေငြေလး ပိုရတာေပါ႔ေလ။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ သူေဌးနဲ႔အတူ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ စီနီယာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ သြားၾကတာပါ။ အခုတေလာ အဲဒီအကိုၾကီးကို မေတြ႔တာ ၃ ရက္ ၄ ရက္ရွိေနျပီဗ်။ သူေဌးက ကြ်န္ေတာ္႔ကို တစ္ခါမွ ေနျပည္ေတာ္လိုက္ဖို႔ မေခၚပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ႔ သူေဌးဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲမသိပါဘူး ကြ်န္ေတာ႔ကို ေနျပည္ေတာ္
ခရီးအတြက္ အထုပ္ျပင္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ လိုက္ခဲ႔ရတယ္ေလ။
ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ တည္းခိုခန္းမွာ သူေဌးနဲ႔အတူ ၂ ေယာက္ခန္းမွာ တည္းရတယ္ေလ။ အဲဒီညက်မွပဲ သူေဌးရဲ႔ ဇာတိရုပ္ေပၚလာပါေတာ႔တယ္။ သူက သာမန္မဟုတ္ပဲ လိင္တူဆက္ဆံသူ (Gay-ေဂး) ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ေတာ႔ ကမာၻပ်က္တဲ႔ညပါပဲ။ သူက ကြ်န္ေတာ႔ကို သူ႔အတြက္ အာသာေျဖဖို႔ အတင္းက်ပ္ခိုင္းေစတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ျငင္းပါတယ္... လံုး၀ကို မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔အလုိမလိုက္ရင္ အလုပ္ျဖဳတ္
မယ္လို႔လဲ ျခိမ္းေျခာက္တဲ႔အထိပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရေတာင္႔ရခဲအလုပ္ေလးကုိ မျပဳတ္ခ်င္ဘူးေလ။ မတတ္သာတဲ႔အဆံုး သူ႔အလိုလိုက္ေပးရတာေပါ႔ေလ။
ကြ်န္ေတာ္က အကာကြယ္သံုးဖို႔ေျပာတာေတာင္ သူက ဒီအတိုင္းက သဘာ၀ပိုက်တယ္ဆိုျပီး ျငင္းတယ္ေလ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါေတာ႔မလဲ.....ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀န႔ဲ ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္းပဲေလ။ ကြ်န္ေတာ႔ဘ၀ေတာ႔ အေရာင္စြန္းခဲ႔ပါျပီ။ မသန္႔ရွင္းေတာ႔တဲ႔ ဘ၀အေျခေနတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ရခဲ႔ျပီေလ။ အေမနဲ႔ညီမေလးသာ သိရင္ ဘယ္ေလာက္ ရွက္ၾကလိမ့္မလဲေလ..။ ေနျပည္ေတာ္က ျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ႔ကို မန္ေနဂ်ာက ေနာက္ေန႔ အလုပ္မဆင္းနဲ႔ေတာ႔တဲ႔..... ။
ကြ်န္ေတာ္ေလ ဘ၀လံုးလံုးပ်က္ခဲ႔တာပါပဲ.... အလုပ္လည္းျပဳတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ႔ရဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ႔ လူပ်ိဳဘ၀လည္း အေရာင္စြန္းထင္းခဲ႔ျပီေလ... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အဲဒီသူေဌးကို တရားစြဲဖို႔ေနေနသာသာ ေနျပည္ေတာ္က အျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္မေတြး၀႔ံလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာင္ မေဖာ္ရဲပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ေန႔တည္းမွာပဲ သိလိုက္ ရတာက အရင္က သူေဌးနဲ႔အတူတူ ေနျပည္ေတာ္လိုက္သြားတဲ႔ အစ္ကိုၾကီးကိုလည္း အလုပ္ထုတ္လိုက္တာ ၂ပတ္ရွိသြားျပီတဲ႔ေလ....။
အလုပ္မ၇ွိျပန္ေတာ႔ အေဆာင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြပဲေပါ႔ေလ။ ဘာအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔တဲ႔ ဘ၀ပါ။ ဒီလိုန႔႔ဲ တစ္လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္ကို လူသစ္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာတယ္။ သူက အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ အသားျဖဴျဖဴ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္။ ဇာတိ ကေတာ႔ နယ္ဘက္ကပဲ။ ဒါေပယ္႔ ရန္ကုန္ကိုေတာ႔ ကြ်မ္းက်င္ပံုရတယ္။ တစ္ညေတာ႔ အေဆာင္မွာ ဘီယာအတူေသာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္က အလုပ္မရွိေတာ႔ စိတ္ပ်က္မိတဲ႔အေၾကာင္း သူ႔ကို ရင္ဖြင္႔မိတယ္ေလ။ သူကေတာ႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ.... ရန္ကုန္မွာ ေငြရွာရ မခက္ပါဘူးကြာ...တဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိအျပဴးသား ေၾကာင္ျပီး သူ႔ကိုေမးခြန္းေမးမယ္ ၾကံဳခိုက္ သူက.... မင္းမွာ ရုပ္ရည္ရွိတယ္ ငါ႔ညီ.. ဒါဆို မင္းအတြက္ တစ္၀မ္းစာမကဘူး ဆယ္၀မ္းစာ ဖူလံုတယ္ကြ... မင္းအတြက္ ငါအလုပ္ေကာင္းေကာင္းေလး ရွာေပးမယ္... စိတ္ခ်။ မင္းမနက္ျဖန္ညကေနစျပီး အလုပ္ဆင္းႏိုင္မလား? တစ္ခုပဲ... မင္းနာမည္ကို Jack လို႔ေတာ႔ ေျပာင္းေခၚရမယ္။ ဒါမွ သူတို႔ေတြကၾကိဳက္ၾကမွာ။ နာမည္က ေခတ္လည္းဆန္တယ္ေလ။ မင္းနာမည္အရင္းကိုလည္း မထိခိုက္ဘူး.... ဒါဆို ငါတို႔မနက္ျဖန္ လုပ္ငန္းစၾကမယ္။
သူ႔အေမးမွာ က်ေနာ္ မေျဖႏိုင္ပဲ ဆို႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း သူေျပာတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ သူက မနက္ျဖန္ ညေန ၆ နာရီမွာ အ၀တ္စားေကာင္းေကာင္း၀တ္ျပီး အေဆာင္ကေန အဆင္သင္႔ ျပင္ထားလို႔ေျပာျပီး အိပ္ယာ၀င္ဖို႔ တာ႔တာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေနေတာ႔ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ဆလြန္းကား တစ္စီးထိုးရပ္လာပါတယ္။ ကားေခါင္းခန္းထဲမွာ မေန႔က အလုပ္လုပ္မယ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔သူ ထိုင္ေနေလရဲ႔။ သူက ကြ်န္ေတာ္႔ကို လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ကားေပၚတတ္ဖို႔ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အူလည္လည္နဲ႔ လိုက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ျခံအက်ယ္ၾကီးတစ္ခုကို ကား၀င္ရပ္ျပီး အိမ္ထဲမွာ၀င္ထိုင္ဖို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ သူက ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာျပီး ကားနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ “မင္း ဒီည ဒီက အန္တီမမၾကီးကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေပးလိုက္.... မနက္ျဖန္ မနက္ ၆ နာရီ ငါကားလြတ္ျပီး မင္းကို ၾကိဳခိုင္းလိုက္မယ္... ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေၾကြးလိုက္ကြာ.... ဒီမမၾကီးက မင္းကို မုန္႔ဖိုးေတြ အမ်ားၾကီးေပးလိမ္႔မယ္... ငါသြားျပီေနာ္.... မင္းတာ၀န္ေက်ပါေစ....။”
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို အဲလူၾကီးက အန္တီၾကီးေတြ မမၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ လိုက္ခ်ိတ္ေပးပါတယ္။ သူ႔ကိုေတာ႔ ပြဲခ တစ္၀က္ေပးရတာေပါ႔။ အခုေတာ႔ သူေျပာသလို
ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာတတ္လာျပီေလ။ အိမ္ကိုလည္း တစ္လ အနည္းဆံုး ၃ သိန္းေလာက္ေတာ႔ ျပန္ေထာက္ႏိုင္တယ္ေလ။ လက္ထဲမွာလည္း ေရႊတြဲလဲ ေငြတြဲလဲ ေပါ႔ဗ်ာ။ အန္တီေတြကလည္း လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးၾကတယ္ေလ..... ေတြးၾကည္႔ရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲေပါ႔ဗ်ာ။ စန္းထတယ္ပဲ ေျပာရမလား.... မၾကာလိုက္ဘူး ၃ လေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က Jack မင္းသားေလးျဖစ္လာတယ္ေလ။ ေအာ္ဒါေတြလည္း မနားတမ္းလိုက္ရတယ္ေလ။ ရက္ခ်ိန္းေတြကလည္း ေစ႔လုိ႔ပါပဲ။ မနည္းကိုၾကိဳးစားရတယ္ေလ။
ဒါေပမယ္႔ ဒီအလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ မႏွစ္ျမိဳ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း တျခားအလုပ္ရယ္လို႔လည္း ရန္ကုန္မွာ မယ္မယ္ရရမွ မရွိတာေလ။ ဒီလိုပဲ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေပါ႔..... အေဖာ္လား... သံုးတစ္လွည္႔ မသံုးတစ္လွည္႔ပါပဲ... မမၾကီးေတြက အဲဒီ အနံ႔ၾကီးက ဖီလင္ မလာဘူးတဲ႔ေလ.... မၾကာလိုက္သလိုပါပဲ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ၇ ႏွစ္အတြင္း ေတာ္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေငြရွာႏိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ လူေရလည္း လည္လာတယ္ေလ။ ပြဲစားလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ပြဲ ကိုယ္ဆက္ေပါ႔။ က်ေနာ႔လို လူသစ္ေတြ ၀င္လာရင္ေတာ႔ သတိထားရတယ္ေလ။ ေဖာက္သည္ေတြ မိတ္မပ်က္ေအာင္ေပါ႔။ ၀ါရင္႔ က်ားကေလး Jack အျဖစ္၇ပ္တည္လာတာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ၉ႏွစ္ေတာင္ စြန္းခဲ႔ေပါ႔....။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္းဖ်ား ပါေတာ႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔ရယ္မသိဘူး အဖ်ားက တစ္လလံုးနီးပါ ဆက္တိုက္ ဖ်ားပါေတာ႔တယ္။ ဆရာ၀န္က တီဘီလို႔ ေျပာပါတယ္။ တီဘီေဆးေသာက္လည္း အဖ်ားက အကင္းမေသဘူးေလ။ အၾကိတ္ေတြလည္း ေယာင္လာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ၀မ္းပ်က္တာ မ်ိဳးေတြ ရွိလာတယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာ၀န္က ေသြးစစ္ဖို႔တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ကြ်န္ေတာ္သိေနမိသလိုပါပဲ။ ေသြးအေျဖက HIV positive တဲ႔ေလ။ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ လမ္းဆံုးသြားပါျပီ။ Jack မင္းသားအတြက္ ေန၀င္ခ်ိန္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေလာကၾကီးက ကြ်န္ေတာ႔ကို ဒဏ္ခတ္လိုက္တာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ သူေဌးနဲ႔အတူ လိင္တူကိစၥျဖစ္ခဲ႔တာေတြ... ရန္ကုန္မွာ သူမ်ား မယားေတြကို ကာမ အေဖာ္ျပဳေပးရတဲ႔ လိင္လုပ္သားလုပ္တာေတြက တရားနည္းလမ္းမွ မက်တာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စိတ္ဓာတ္မက်ခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔ မိသားစုကို ကြ်န္ေတာ႔္ဘ၀နဲ႔ စေတးျပီး ေငြရွာေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီလို စေတးခဲ႔တာေတြကလည္း ဆင္းရဲလြန္းတဲ႔ ဒီဘ၀က ရုန္းထြက္ခ်င္တဲ႔ စိတ္တြန္းအားေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေၾကာင္႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ေတာ႔ ရြံရွာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ စေတးခဲ႔သမွ်ဟာ ကြ်န္ေတာ႔ ဘ၀ ေကာင္းဖို႔အတြက္လို႔သာ ခံယူလွ်က္....။
လမင္းကို
အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း
ၿမိဳ႕ငယ္ေလးရဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္တစ္ခုမွာ ေနထိုင္ေသာ ထက္ေအာင္ခန္႔ဆုိလွ်င္
ရပ္ကြက္ထဲတြင္ မသိသူ မ႐ွိေပ။ မုဆုိးမမိခင္အုိႀကီးႏွင့္ သားအမိ
ႏွစ္ေယာက္တည္းေနၿပီး မိခင္အေပၚ အလြန္ နားလည္သိတတ္လိမၼာသည့္
သားလိမၼာတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔သည္ စိတ္ရင္း ေစတနာလည္းေကာင္းကာ
ဘယ္သူ႔ကုိ မဆုိ စိတ္ေစတနာျဖဴစင္စြာကူညီေလ့႐ွိသျဖင့္ လူခ်စ္လူခင္
ေပါမ်ားေလသည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔ (၁၅)ႏွစ္သား ကုိးတန္းေက်ာင္းသားအ႐ြယ္မွာပင္
ဖခင္တိမ္းပါးသြားသည္။ မိခင္ ေဒၚစန္းမူမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း
မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္သျဖင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ခဲ့ရ သည္။ သုိ႔ေပမယ့္လည္း
သားေလးရဲ႕ပညာေရးအတြက္ ႀကိဳစား၍လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ဒါကုိသိေသာ
ထက္ေအာင္ခန္႔ကလည္း (၁၀)တ န္းေရာက္ေသာ အခါ ေက်ာင္းမေန ခ်င္ေတာ့ပဲ
အလုပ္လုပ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။
“အေမ”
“ေဟ…ဘာလဲသားရဲ႕၊ သားဘာလုိလုိ႔လဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူးအေမ။ အေမ အလုပ္လုပ္ေနရတာ အရမ္း ပင္ပန္းတယ္အေမရာ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ အေမ့ကုိလုပ္ေကၽြးေတာ့မယ္ဗ်ာ”
“သားရယ္..ပညာေရးကုိေတာ့ ၿပီးေအာင္သင္ပါကြယ္။ သားပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွ မပင္ပန္းမွာသားရဲ႕”
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေမရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေမပင္ပန္းတာကုိ မၾကည့္ရက္ဘူး။ အလုပ္ပဲလုပ္ခ်င္ၿပီဗ်။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ စာကုိ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ စာေမးပြဲလည္းေအာင္မွာမဟုတ္ဘူးအေမရဲ႕။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ လုပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ လြယ္အိတ္လြယ္ရင္းဆင္းသြားေသာ သားျဖစ္သူကုိ ေဒၚစန္းမူေငးၾကည့္ေနမိ ေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔ သည္ အလြန္ေခ်ာေမာေျပျပစ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မ်က္လုံး မ်က္ခုံး ေကာင္းေကာင္း ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ဆံပင္အလည္ခြဲႏွင့္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ titanic ဇာတ္ကားထဲက မင္းသား လီ႐ုိနာဒုိႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးသည္ အၿမဲတမ္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ ကေလး တစ္ေယာက္လုိအျပစ္ကင္းသည့္မ်က္ႏွာပိုင္႐ွင္။ အ၀တ္အစားကုိလည္း အၿမဲတမ္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ၀တ္စားတတ္ေလသည္။ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ေခ်ာေမာလွပ၊ သားလိမၼာေလးတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ျပန္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ စတားဟုပင္ေျပာၾကေလသည္။
xxxxxxxxxxx
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီးေသာအခါ ထက္ေအာင္ခန္႔ အလုပ္၀င္လုပ္သည္။ ေအာင္စာရင္းထြက္၍ စာေမးပြဲမေအာင္ေသာအခါ မိခင္က ေက်ာင္းျပန္တက္ခိုင္းေသာ္လည္း ထက္ေအာင္ခန္႔က အလုပ္သာ ဆက္လုပ္ေတာ့မည္ဆုိၿပီး ေက်ာင္းျပန္မ တက္ေတာ့ေပ။ မိခင္ေဒၚစန္းမူကုိလည္း ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ေစေတာ့ေပ။
ထက္ေအာင္ခန္႔က ပြဲ႐ုံတစ္ခုမွာ စာေရး၀င္လုပ္တယ္။ အလုပ္အေပၚမွာလည္း တာ၀န္ေက် သိတတ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ ႐ွင္ႏွင့္ အျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကုိ ရ႐ွိခဲ့တယ္။
“ေအာင္ခန္႔ေရ၊ ညေနက် ဆရာအျပင္သြားရမယ့္ကိစၥတစ္ခု႐ွိတယ္။ အဲဒါ မင္းလိုက္ခဲ့ဦးကြာ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ့္အေၾကာင္း အေမ့ကုိ ၀င္ေျပာခဲ့မယ္ဆရာ”
ညေနပိုင္း အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မွာ နီးရာစားေသာက္ဆိုင္မွ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၀ယ္၍ အိမ္သုိ႔ အျမန္ ေျပးခဲ့ရသည္။
“အေမေရ”
“အုိ – သား၊ ဘာျဖစ္လာတာလဲသားရယ္၊ အလန္႔တၾကားနဲ႔”
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္အျပန္ေနာက္က်မယ္။ အလုပ္ကိစၥ႐ွိလုိ႔ ဆရာနဲ႔လိုက္သြားရမွာ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အေမ့ကုိလာေျပာတာ။ ဒီမွာ အေမစားဖုိ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၀ယ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိမေစာင့္နဲ႔။ အေမ စားႏွင့္ေတာ့ေနာ္။ သြားၿပီအေမ”
ထက္ေအာင္ခန္႔က အေသာက္အစားကင္းၿပီး ႐ုိးသားသည့္အတြက္ အလုပ္႐ွင္ သူေ႒းရဲ႕ ယုံၾကည္ စိတ္ခ်မႈခံရတဲ့ လူယုံတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ (၇)ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ လုပ္ငန္းကုိ ကၽြမ္းက်င္သြားသည့္အတြက္ ဆရာ့ကိစၥမွန္သမွ်ကုိ ထက္ေအာင္ခန္႔ပဲလုပ္ေပးရေတာ့သည္။ ဆရာ သြားေလရာ လိုက္ရင္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြလည္းတုိးလာေတာ့သည္။ တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ သြား၍ စားေသာက္ၾကရင္း အဲဒီဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆုိ ေနသည့္ ေကခိုင္ကုိ ထက္ေအာင္ခန္႔ ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ စြဲလမ္းသြားခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ၀ုိင္း၀န္း ေျမႇာက္ပင့္ပ့ံပုိးမႈေၾကာင့္ သူႏွင့္ေကခိုင္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။ ေကခိုင္သည္ သာမန္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လုိပင္ လွပေသာ္လည္း သူမကုိျမင္ရသူတုိင္းက ခ်စ္ခင္ၾကေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု အမ်ားကေျပာၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေကခိုင့္အလုပ္ေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔ကုိ ေကခိုင္ႏွင့္ မပက္သက္ရန္ အခ်ဳိ႕ကလည္း တားျမစ္ၾကသည္။
xxxxxxxxxxx
ထက္ေအာင္ခန္႔အလုပ္အားေသာတစ္ရက္ ေကခိုင္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္သည္ကုိ ေကခိုင္သိလိုက္သည္။
“ကုိထက္”
“ေျပာ..ေက၊ ဘာေျပာခ်င္လဲ”
“ကုိထက္ ေက့ကုိခ်စ္မိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရေနလား”
“ကုိယ္က ဘာကုိ ေနာင္တရ ရမွာလဲ”
“ေၾသာ္ …ေက့ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြေျပာၾကလုိ႔ ကုိထက္ ေနာင္တရေနလားလုိ႔ပါ ကုိထက္ရယ္”
“အင္း …ေျပာျပေလ။ ကုိယ္ နားေထာင္မယ္”
“ဒီလုိ ကုိထက္ရဲ႕၊ ေကတုိ႔မွာ မိသားစု(၄)ေယာက္႐ွိတယ္။ အေဖရယ္၊ အေမရယ္၊ ေမာင္ေလးသန္႔ဇင္ရယ္ေပါ့။ ေကတုိ႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေမေသသြား ခဲ့တယ္။ အေဖကလည္း အရက္ေတြေသာက္ရင္း ဘ၀ကုိအခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့တယ္ေလ။ ေကတုိ႔ေမာင္ႏွမ(၂)ေယာက္ အရမ္းဒုက ၡေရာက္ရ တယ္။ ေကတုိ႔ေမာင္ႏွမ (၂)ေယာက္က ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ ကပ္ေနရတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႏွိမ့္ခ်မႈကုိလည္း ခံရတယ္။ ဟုိအမ်ဳိးအိမ္ ေရာက္လိုက္ ဒီအမ်ဳိးအိမ္ေရာက္လိုက္နဲ႔။ ေကတုိ႔ ေမာင္ႏွမ (၂)ေယာက္ကုိ အမ်ဳိးစုံအျပစ္႐ွာၿပီး သူတုိ႔အိမ္ေတြမွာ မေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ အေဖက သားသမီးေတြ ႐ွိတဲ့ဆီလိုက္လာၿပီး ပိုက္ဆံခဏခဏ ေတာင္းတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔အိမ္ေတြမွာ မေနေစခ်င္တာေလ။ သူတုိ႔ကုိ လည္း အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေမာင္ေလး (၇)တန္းေရာက္ တဲ့ႏွစ္မွာ ေမာင္ေလးနဲ႔ ဦးေလးစကားမ်ားၾကတယ္။ ဦးေလးက ေမာင္ေလး မ်က္ႏွာကုိ လက္သီးနဲ႔ ထုိးလိုက္တယ္။ ေမာင္ေလးက လည္း ေဒါသနဲ႔ ဦးေလးကုိ ျပန္ေျပာတယ္။
ေမာင္ေလးက “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမက ပိုက္ဆံမ႐ွိလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔မေနႏိုင္ေအာင္ မ်ဳိးစုံလုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ေတြ႕မယ္”ဆုိၿပီး ေျပာေျပာဆုိနဲ႔နဲ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတာ လုံး၀ကုိ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ေမာင္ေလးသတင္းကုိ ဘယ္မွာမွ စုံစမ္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ေကလည္း (၁၀)တန္းႏွစ္မွာပဲ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အေဖနဲ႔ပဲ ျပန္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။ အေဖကလည္း အရက္နဲ႔ပဲအခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့ ေကပဲ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ ရတယ္။ ကာရာအုိေကစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ပန္းကန္ေဆးအုိးေဆး၀င္လုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္က ညဥ့္နက္မွ ျပန္ရတယ္။ လစာက်ေတာ့ မျဖစ္စေလာက္နဲ႔။ အျခားသီခ်င္းဆုိတဲ့သူေတြက် အဆင္ေျပေနတာကုိ ေတြ႕ေတာ့ အားက်လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီမွာ သီခ်င္းဆုိတဲ့ အစ္မႀကီး တစ္ေယာက္ကုိေျပာေတာ့ သူက တျခားဆိုင္မွာသီခ်င္းဆုိဖုိ႔ အလုပ္ကုိ ေျပာေပးလုိ႔ သီခ်င္းစဆုိျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကုိထက္ရယ္၊ လူေတြရဲ႕အျမင္မွာ ကာရာအုိေက၊ စင္တင္မွာ သီခ်င္းဆုိတယ္ဆုိတာနဲ႔ အထင္ေသး ခ်င္ၾကတယ္။ ကာရာအုိေက စင္တင္ေတြမွာ သီခ်င္းဆုိတာနဲ႔ ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားသူေတြလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အကဲစမ္းခ်င္ၾကတယ္။ ကုိယ့္၀မ္းစာအတြက္ သီခ်င္းဆုိရင္း ကုိယ့္ ကုိယ္က်င့္တရားကုိထိန္းသိမ္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြလဲ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ ဒီလုိ ထိန္းသိမ္းတဲ့အထဲမွာ ေကလည္းပါတယ္။ ေကေလ ဒီေန႔ထိ သီခ်င္းဆုိတဲ့အလုပ္ ကုိပဲလုပ္ပါ တယ္။ ေက့့သိကၡာအတြက္ အၿမဲတမ္းထိန္းသိမ္းပါတယ္။ ေက့ ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားမႈကုိ ေကဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ေက လိပ္ျပာလုံတယ္။ ဒါကုိ ကုိထက္ယုံၾကည္လား”
“ေက့ကုိ ကုိယ္ယုံၾကည္ပါတယ္ ေကရယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိထက္ရယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေကေလ ဆိုင္ေတြေျပာင္းၿပီး သီခ်င္းဆုိရင္း ေမာင္ေလးအေၾကာင္း အၿမဲစုံစမ္းေနတာပါ။ ေမွာ္ထဲက ျပန္လာတဲ့ တခ်ဳိ႕အသိေတြကေတာ့ ေမာင္ေလးကုိ ေမွာ္ထဲမွာေတြ႕ခဲ့တယ္တဲ့။ သူတုိ႔ကုိ ေမးေတာ့လည္း တိတိက်က်မေျပာဘူး။ ေမာင္ေလးကုိေခၚေပးမယ္။ ေငြ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ေျပာတယ္။ သူတုိ႔က သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာင္းတာ ကုိထက္ရဲ႕။ ေကလည္းလိုက္မယ္။ လိုက္ျပေပးဆုိေတာ့ ၀ါးတားတားလုပ္သြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ က်ေတာ့လည္း ေမာင္ေလးေသၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ေလ ေကယုံၾကည္ေနတယ္သိလား။ ေမာင္ေလး မေသဘူးဆုိတာ။ တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႔ ျပန္ဆုံမယ္လုိ႔ ေကတကယ္ယုံတယ္သိလား။”
“ကဲပါ ေကရယ္။ ေတာ္ပါေတာ့။ ေက့အေၾကာင္းေျပာျပေနတဲ့ ေက့စကားသံရယ္ ေက့မ်က္ႏွာေလးရယ္ကုိ ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ ကုိယ္အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေက့ေမာင္ေလး၊ ဘာ သန္႔ဇင္ဟုတ္လား။ သူ႕အေၾကာင္း ကုိယ္လည္း တတ္ႏိုင္ သေလာက္ စုံစမ္းၾကည့္ေပးမယ္။ သူက အခုဆုိရင္ ဘယ္အ႐ြယ္႐ွိၿပီလဲ”
“ေက့ထက္(၃)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္ဆုိေတာ့ အခုဆုိရင္ အသက္(၂၀)ေလာက္ ႐ွိၿပီေပါ့။ ေမာင္ေလးက ေကနဲ႔တစ္ပုံစံတည္းပဲ”
“ကုိယ္စုံစမ္းေပးပါ့မယ္ ေကရယ္ေနာ္”
“အင္းပါ … ကုိထက္ရယ္”
“ေက … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ေကနဲ႔ကုိယ္နဲ႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ သိေနၾကၿပီပဲ။ ကုိယ္တုိ႔ လက္ထက္ၾကပါစုိ႔လား။ ေနာက္ၿပီး ေက့ကုိ အလုပ္လည္းမလုပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး”
“အခုအခ်ိန္မွာ ေကလည္း ဒီအလုပ္ကုိ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကုိထက္ အေမက ေကတုိ႔လက္ထက္ရင္ သေဘာတူပါ့မလား။
“ေၾသာ္ – ေကနဲ႔ အေမလည္းေတြ႕ဖူးေနတာပဲ အေမက သေဘာတူပါတယ္။ အေမ့မွာ ဒီသားတစ္ေယာက္တည္း႐ွိတာ။ ေကနဲ႔ကုိယ္ လက္ထပ္လိုက္ၾကရင္ အေမ့မွာ သမီးပါရသြားဦးမယ္။ ေနာက္ဆုိ ေျမး၊ ျမစ္ေတြေတာင္ရလာဦးမွာ ေနာ့ မဟုတ္ဖူးလား။”
“အာ – ကုိထက္က ဘာမွန္းလဲမသိဘူး၊ သြား”
“ေဟာဗ်ာ၊ ကုိယ္ကဘယ္သြားရမွာလဲ၊ ေကက ကုိယ့္ကုိခြဲႏိုင္လုိ႔လား။ အခုမွ ႐ွက္မေနပါနဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္။ ဟား …ဟား …ဟား”
“ဘာေတြ ေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး”
“အလကား ေက ေပ်ာ္ေအာင္ ကုိယ္ကေနာက္တာပါကြာ။ ေက … ကုိယ္တုိ႔ အေမ့ကုိေျပာၿပီး ျမန္ျမန္ လက္ထက္ၾကပါစုိ႔ကြာ”
“အင္းပါ။ ကုိထက္ အေမ့ကုိ ေျပာဦးေလ။ ေကကေတာ့ တရား႐ုံးမွာ လက္မွတ္ထုိး ၿပီး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း နည္းနည္းပါးပါးနဲ႔ ဆြမ္းေကၽြးေလးပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ အက်ယ္မခ်ဲ႕ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
“ေက့သေဘာပါပဲေကရယ္”
“ကဲ … ဒါျဖင့္ ေကတုိ႔ ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ ကုိထက္”
xxxxxxxxxxx
ထက္ေအာင္ခန္႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အေမ့ကုိေျပာျပၿပီး ခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္။ ေဒၚစန္းမူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ သေဘာ တူခဲ့တာေၾကာင့္ ေကခိုင္နဲ႔လက္ထက္ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ေကခိုင့္ကုိလည္းအလုပ္မွထြက္ခိုင္းကာအိမ္မွာပဲ ေနစေတာ့သည္။ ေကခိုင္ကလည္း ေဒၚစန္းမူကုိအေမအရင္းကဲ့သုိ႔ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ေလသည္။ ေဒၚစန္းမူကလည္း ေက့ခိုင့္ကုိ သမီးအရင္းလုိပဲ ျပဳမူဆက္ဆံသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔တုိ႔မိသားစုေလးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာလာေသာ္လည္း ထက္ေအာင္ခန္႔တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံကဲ့သုိ႔ပင္ ယုယ ၾကင္နာလုိ႔မဆုံးေပ။
xxxxxxxxxxx
တစ္ေန႔ ေအာင္ခန္႔သူငယ္ခ်င္း စည္သူက သူ႕ရဲ႕ေမြးေန႔မုိ႔လုိ႔ အိမ္မွာပဲသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဧည့္ခံပြဲေလး လုပ္တာေၾကာင့္ ေအာင္ခန္႔ လည္းသြားခဲ့သည္။ ဟုိေရာက္မွ တျခားေကာင္မေလးေတြပါ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေအာင္ခန္႔ အားနာၿပီး ျပန္မည္လုပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းတားတာေၾကာင့္ မျပန္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ေကခိုင့္ကုိေတာ့ညမုိးခ်ဳပ္မည္မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ ေျပာထားခဲ့ေပမယ့္ ေကခိုင္ေစာင့္ေနမွာကုိ သိ၍ စိတ္ပူေနမိသည္။
အိမ္မွ ေကခိုင္ကလည္း ကုိထက္က မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ မွာသြားေပမယ့္ ကုိထက္ျပန္လာလာခ်င္း သိရေအာင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ စာဖတ္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ည(၃)နာရီခြဲသည္အထိ ကုိထက္ ျပန္မလာ ေသးေသာေၾကာင့္ ခုံေပၚတြင္ ခဏလွဲေနလိုက္သည္။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္ႏုိးလာ၍ နာရီၾကည့္ လိုက္ေတာ့ နံနက္(၄)နာရီပင္ခြဲေနၿပီ။ ကုိထက္ျပန္ေရာက္မလာေသးသည့္အတြက္လည္း စိတ္ပူလာမိသည္။ (၅)နာရီေလာက္မွာ ကုိထက္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေကခိုင္က တံခါးသြားဖြင့္ရင္း -
“ကုိထက္ရယ္ ေကကစိတ္ပူေနတာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့”
“ကုိယ္လည္း ေကေစာင့္ေနမွာကုိ စုိးရိမ္ေနတာ”
“ဟင္ ကုိထက္အနားက အရက္နံ႔ရတယ္”
“႐ွဴး …တုိးတုိး၊ အေမၾကားသြားမယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ္ကအစားနဲ႔ပဲဧည့္ခံမွာ ထင္ေနတာ ဟုိေရာက္ေတာ့ အေသာက္ပါ ပါေနတယ္။ ကုိယ္ျငင္းေပမယ့္ ဇြတ္ ၀ိုင္းတိုက္ၾကလုိ႔ နည္းနည္းေသာက္လိုက္တာ။ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းသြားတာပဲ။ ကုိယ္လည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟုိေကာင္ေတြလည္းမူးၿပီး ကုိယ္လည္း ဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကုိ မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။ စည္သူ႔အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူ႔အိမ္ကလူေတြကုိ အားနာေနရဦးမွာ။ ကဲ-ဒီေန႔ ႐ုံးလည္းပိတ္တယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္ေရခ်ဳိးၿပီး တစ္ေရးေလာက္အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေခါင္းေတြလည္းတအားကိုက္ေနလုိ႔။ ေနဦး၊ အေမႏုိးေနၿပီလား”
“အေမက ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္တာဆုိေတာ့ ႏုိးဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကဲ…ကုိထက္ ေရခ်ဳိးေတာ့ ေကေစ်းသြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္”
xxxxxxxxxxx
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကုိထက္တုိ႔အိမ္ေထာင္သက္ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သားဦးေလးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သားေလးကုိ ဇြဲခန္႔လုိ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ သားေလး(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့ အေမက သူ႔ဇာတိၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလဘုရားပြဲကုိမေရာက္တာၾကာၿပီ၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္လည္းေတြ႕ခ်င္သည္၊ သူ႕ေျမးေလးကုိ လည္း ေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိျပခ်င္သည္ဟုဆုိလာသျဖင့္ မိသားစုအားလုံး အေမ့ဇာတိၿမိဳ႕ေလးသုိ႔ အလည္သြားခဲ့ ၾကသည္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ အေမကသြားခ်င္ေသာ္လည္း ကုိထက္အလုပ္မွ မအားသျဖင့္ မသြားႏိုင္ခဲ့ ေတာ့ေပ။ သားေလး(၅)ႏွစ္ေလာက္မွာ ေကက သမီးေလးတစ္ေယာက္ ထပ္မံေမြးဖြားခဲ့ျပန္သည္။ သမီး ေလးကုိေတာ့ ေကခန္႔လုိ႔နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ ကုိထက္အတြက္ေတာ့ ဒီမိသားစုကမၻာေလးဟာ ေပ်ာ္စရာ အတိေပါ့။
သားေလးဇြဲခန္႔ပင္ ဒီႏွစ္ ဒုတိယတန္းကုိေရာက္႐ွိခဲ့ေပၿပီ။ တစ္ေန႔ သားေလးကုိ ေက်ာင္းႀကိဳၿပီး အျပန္မုိးမိရာမွ ကုိထက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကုိထက္တစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ပုိဆုိးလာၿပီး အ႐ုိးေပၚအေရတင္ျဖစ္လာၿပီး ေဆးခန္းျပေတာ့လည္း တီဘီေရာဂါျဖစ္တယ္လုိ႔သိရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကလည္း ေျပာဆုိသံေတြထြက္လာသည္။
“ေအာင္ခန္႔တစ္ေယာက္ေတာ့ သနားစရာပဲ”
“ေအးေလ…သူ႕ေရာဂါက အ႐ုိးတီဘီတဲ့ဟ”
“ဘယ္က အ႐ုိးတီဘီျဖစ္ရမွာလဲ။ AIDS ျဖစ္တာေနတာပါ”
“နင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ဟာ၊ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး”
“ငါေလွ်ာက္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔မိန္းမ ေကခိုင္က အရင္တုန္းက ကာရာအုိေကမွာလုပ္တာပဲ။ သူ႔ဆီက ကူးတာေနမွာေပါ့”
“ဒါဆုိ ေကခိုင္က ေရာဂါအရင္ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအး …သူျဖစ္ေနလုိ႔ ေအာင္ခန္႔ကုိ ကူးတာေပါ့ဟ”
“ဒါဆုိ ေအာင္ခန္႔ေတာ့ သနားပါတယ္ဟာ။ ေဒၚေလးစန္းမူလည္း သနားစရာပါပဲ။ ေအာင္ခန္႔ ေကခိုင့္ကုိယူမယ္ဆုိတုန္းကတည္းက သူကတားမွမတားပဲ။ ဒီလုိမိန္းမမ်ဳိးကုိယူေတာ့ ဒီလုိေရာဂါရမွာေပါ့”
“ဟဲ့-ေတာ္ေတာ့ ဟုိမွာလာေနတာ ေကခိုင္။ ၾကားသြားလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္ေနဦးမယ္”
“အုိ-ၾကားၾကားေပါ့။ အမွန္ေတြေျပာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ကဲပါဟယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေနာက္မွဆက္ေျပာေတာ့”
xxxxxxxxxxx
ေအာင္ခန္႔မွာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာထဲလဲေနေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္က မိမိတုိ႔ မိသားစုကုိျမင္လွ်င္ ေ႐ွာင္ဖယ္ေ႐ွာင္ဖယ္လုပ္ကာ သိပ္မေခၚမေျပာၾကေတာ့ေပ။ မိမိသားရဲ႕ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမွာေၾကာက္လုိ႔ဟုသိရသည္။ ေကခိုင္ကေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ခင္ပြန္းသည္ကုိ ျပဳစုရင္း တစ္ဖက္ကပဲ အိမ္ရဲ႕မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လုံးပန္း ေနရသည္။ ေဒၚစန္းမူမွာလည္း ေနမေကာင္း ေနသည့္သားႏွင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ မိသားစုအတြက္ ၀မ္းစာ ႐ွာေဖြေနရေသာေခၽြးမကုိ ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္း႐ုံမွလြဲ၍ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေပ။
တစ္ေန႔ …
“အေမ”
“ဘာလဲသား”
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က ဒီႏွစ္ ဘုရားပြဲနီးလာၿပီေနာ္။ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အေမလည္း မျပန္ရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားခ်င္ေနတယ္”
“သားရယ္ …သားေနေကာင္းမွ သြားၾကတာေပါ့”
“ဟာဗ်ာ ..အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာ့ သြားႏိုင္ပါေသးတယ္၊ သြားၾကရေအာင္ဗ်ာ”
ကုိထက္ ေျပာလြန္းမကေျပာေသာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္တေပါင္းပြဲအမီ ေဒၚစန္းမူရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကုိ မိသားစုအားလုံး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာသြားသည္အထိ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစု ျပန္မလာခဲ့ၾက ေသးေပ။ တစ္လေက်ာ္ၾကာမွ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစုျပန္လာၾကေသာအခါ ကုိထက္တစ္ေယာက္ ပါမလာ ခဲ့ေပ။ ေဒၚစန္းမူတုိ႔ကုိျမင္သည္ႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ၀ိုင္း၀န္းႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး ကုိထက္တစ္ေယာက္ကုိ ၀ိုင္းေမး ၾကေလသည္။ ထုိအခါက်မွ ေဒၚစန္းမူႏွင့္ ေကခိုင္တုိ႔ ၀မ္းနည္းကာ ငုိၿပီးေျပာျပခဲ့သည္။
“ကုိထက္က ဟုိေရာက္ေတာ့ ေနေကာင္းလာၿပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္လာတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနတာ။ ေကတုိ႔ျဖင့္ ၀မ္းသာေနၾကတာ။ ကုိထက္ျပန္ၿပီး ေနေကာင္းလာၿပီဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ဆယ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္လာတယ္။ ဆယ္ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီးေတာ့ဆုံးသြားတယ္။ အခုရက္လည္ၿပီးမွ ေကတုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတာ။ ဒီကုိလွမ္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဆင္မေျပလုိ႔ မေျပာရတာပါ။ အေမလည္း သူ႔သားအေၾကာင္းေတြးေတြးၿပီးငုိေနတာေၾကာင့္ အျမန္ျပန္လာခဲ့တာ။ ေက ကုိထက္ ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေနရာကေန ျပန္မလာခ်င္ ပါဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကလည္း႐ွိေသးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လာ ခဲ့ရတာ။ ကုိထက္က မေသခင္ေနာက္ဆုံး ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္ေလ”
“ကဲပါ ..ကုိထက္အတြက္ စိတ္ေတာ့မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႔ေျမပါလုိ႔ သူ ဟုိမွာ သြားေသရတာေလ။ က်န္တဲ့မိသားစုက သူ႕အတြက္ ကုသုိလ္ဒါန လုပ္ေပးၾကတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သားေလးအတြက္ ကၽြန္မတုိ႔က်န္တဲ့လူေတြက ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေပးရမွာပါပဲ။ သားေလးအတြက္ရည္စူးၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ေလးလည္း လွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္လည္းလုပ္ေပးရဦးမွာပါပဲေလ”
xxxxxxxxxxx
ဒါနဲ႔ပဲေကခိုင္တစ္ေယာက္ ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး ေယာကၡမရယ္၊ သားသမီး (၂)ေယာက္ရယ္အတြက္ စီးပြား႐ွာေဖြခဲ့ရေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သားေလး ဇြဲခန္႔တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းျပေတာ့ အ႐ုိးတီဘီလုိ႔ေျပာတာေၾကာင့္ ေဆးေတြကုေနရေတာ့တာေပါ့။ သားေလး ကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိန္ပိန္လာခဲ့တယ္။ မိမိမွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကတစ္ဖက္၊ သားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးဖုိးေတြကတစ္ဖက္နဲ႔ ေသာကေတြ ေ၀ေနေတာ့တယ္။ ေကကုိယ္တိုင္လည္း စိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာေတာ့တယ္။ မိမိက်န္းမာေရးကုိ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲ သားေလးက်န္းမာေရးနဲ႔ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သားေလးမွာ သက္ဆုိးမ႐ွည္ခဲ့႐ွာေပ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာဆုိေနၾကၿပီ။ သူတုိ႔ေျပာသလုိ ေရာဂါဆုိးႀကီးက မိမိတုိ႔မိသားစုကုိ ဒုက္ၡေပးေနတာလား။ ပတ္၀န္းက်င္ကေျပာေနၾကသလုိ မိမိေၾကာင့္ ေရာဂါကူးသည္ ဆုိရေအာင္ မိမိအေနက ဘယ္သူႏွင့္မွ ပတ္သက္ဆက္ဆံခဲ့ဖူးတာမဟုတ္။ ကုိထက္ တစ္ေယာက္သာပဲ။ ဒါဆုိ ဒီေရာဂါဆုိးက ဘယ္ကဘယ္လုိ ကူးစက္ခဲ့ပါလိမ့္။ သူမ်ားေတြေျပာသလုိ မဟုတ္ပါေစနဲ႔ဟုသာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကုန္ဆုံးလုိ႔ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မည္။ သမီးေလး ေကခန္႔ကုိ ေက်ာင္း အပ္ရန္အတြက္ ေငြလုိလာသည္။ မိမိမွာ အေႂကြးေတြပတ္လည္၀ိုင္းေနတာေၾကာင့္ ဘယ္သူကမွလည္း ေငြမေခ်းလုိၾကေတာ့ေပ။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲစဥ္းစားရင္းနဲ႔ အက်ႌအ၀တ္အစားေကာင္းေလးမ်ားကုိ ရသေလာက္ႏွင့္ပဲေရာင္းရန္ စိတ္ကူးရခဲ့တယ္။ ေသတၱာထဲမွ အ၀တ္ေတြကုိ ထုတ္ယူလိုက္စဥ္ စာေခါက္ ကေလးတစ္ခုထြက္က်လာသည္။ ဘာပါလိမ့္ဟုေတြးရင္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ကုိထက္လက္ေရးပဲ။ ဘာေရးထားပါလိမ့္”
“ေက ….
ေက – ဒီစာကုိဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ေရာဂါက သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ AIDS လုိ႔ပဲထင္တယ္။ သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ ေက့ ဆီက ကူးတယ္ဆုိတာေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေက ႐ုိး႐ုိးသားသား သီခ်င္းဆုိၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ကုိယ္သိၿပီး ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကုိယ္ မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပဲ။ ေကမွတ္မိလား။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း စည္သူရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္မနက္မုိးလင္းမွ အိမ္ျပန္လာခဲ့တဲ့ေန႔ေလ။ အဲဒီညက ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္မူးသြားၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေကအမွတ္ရဲ႕ ကုိယ္ေလ ….ဟုိ …မွားသြားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ္ မနက္လင္းခါနီးႏုိးလာမွသိရတယ္။ သူကေတာ့ အဲဒီလုိအၿမဲေနေနတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘာ ျပႆနာမွေတာ့ မ႐ွိခဲ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ေက့ကုိ ေျပာမျပရဲဘူး။ ကုိယ္ ေဖာက္ျပန္တာ၊ ေက့အေပၚ သစ္ၥာမ႐ွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္ မွားသြားခဲ့တာပါ။ တဒဂၤအမွားက ကုိယ့္ကုိ အၿမဲေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ေက ကုိယ့္ကုိခြင့္လႊတ္ေပးပါလုိ႔။ ကုိယ္မ႐ွိတဲ့ေနာက္ အေမရယ္၊ သားနဲ႔ သမီးရယ္ကုိ ေကေစာင့္ေ႐ွာက္ျပဳစုေပးသြားပါလုိ႔။
ေက့ရဲ႕ ကုိထက္
စာဖတ္ၿပီး ေကေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိ မိမိမွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ သားေလးလည္း ဒီေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသခဲ့ရတာေပါ့။ ရက္စက္လိုက္တာကုိထက္ရယ္။ ကုိထက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား ဆုိေပမယ့္ မိသားစုတစ္ခုလုံး ဒုက္ၡေရာက္ရၿပီေပါ့။ ေကဘာလုပ္ရမလဲ။ ေက့သမီးေလးအတြက္ ေက ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ေက မ႐ွိေတာ့ရင္ သမီးေလး ဘ၀ပ်က္ေတာ့မွာေပါ့။ အဘြား ေဒၚစန္းမူကလည္း ဘာမွ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္။ လုပ္ၾကပါဦး။ ေကဘာလုပ္ရမဲ။ ေက့စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေကကလည္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ေက ေသရေတာ့မွာပါ။ ေက့သမီးေလးနဲ႔ ေကခြဲရေတာ့မွာေပါ့။ သမီးေလးမွာေရာ ဒီေရာဂါႀကီးျဖစ္ေနၿပီလား။ ဒါဆုိရင္ ေယာကၡမျဖစ္သူကုိေရာ ကူးစက္ၿပီးျဖစ္ေနၿပီလား။ သူတုိ႔မွာ မကူးေသးရင္ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ကူးေနၿပီဆုိရင္ …. အုိ …. ေက ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ။
အဲဒီေနာက္ ေက့ေရာဂါကုိ ေကအလုိလုိသိလာတယ္။ ေက့အေၾကာင္းကုိေျပာျပရင္လည္း ေယာကၡမနဲ႔ ဘာမွနားမလည္ေသးတဲ့သမီးေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာရယ္ ပတ္၀န္းက်င္က ၀ိုင္းၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ လိုက္ေတာ့မွာ စုိးရိမ္ၿပီး မေျပာပဲေနလိုက္တယ္။ ေက့ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္ပိန္လာတယ္။ ဘာစားစား အဟာရမျဖစ္ဘူး။ ႐ွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ေဆးခန္းျပေနရၿပီး ေက့မွာ ေသမယ့္ရက္ကုိ လက္ခ်ဳိးၿပီး တြက္ေနရတာ။ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေကဘယ္လုိမွ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး။ ေကခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးတာကုိ စားေနၾကရတဲ့ သမီးေလးနဲ႔ေယာကၡမကုိ ေက့ဆီက ေရာဂါကူးမွာ စုိးရိမ္တယ္။ သမီးေလးကုိလည္း ေက့အနားသိပ္အကပ္မခံေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက့ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕လာခဲ့ေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxx
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲကုိ လူမႈက်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ကဆုိၿပီး ေကာင္မေလး(၂)ေယာက္ (၃)ေယာက္ကလာၿပီး က်န္းမာေရးပညာေပးပြဲေလးလုပ္တယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကတဲ့။ သူတုိ႔က HIV/AIDS ေရာဂါအေၾကာင္းကုိ အဓိကေျပာျပၾကတယ္။ သူတုိ႔ေျပာျပတဲ့ HIV/AIDS ေရာဂါ ကူးစက္ပုံကူးစက္နည္းေတြ၊ မကူးႏိုင္တဲ့နည္းေတြ၊ ကာကြယ္နည္းေတြ၊ ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့သူကုိ ျပဳစု ေပးတဲ့နည္းေတြ၊ စိတ္ဓါတ္အင္အား တုိးျမင့္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ ဒီေရာဂါသည္ေတြကုိ ပစ္ပယ္မထား သင့္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပသြားလိုက္ၾကတာ။ ေက့မွာ သူတုိ႔ေျပာတာနားေထာင္၊ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး အားေတြ႐ွိလာတယ္။ ပညာေပးေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကသိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြကုိ သူတုိ႔နားသြားၿပီး ကပ္ေမးၾကည့္တယ္။ သူတုိ႔က စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ေျပာျပတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ေကယုံၾကည္ၿပီး ေက့အေၾကာင္းေတြ အားလုံးေျပာျပလိုက္တယ္။ သူတုိ႔ကလည္းအားေပးၾကတယ္။ ေက့အတြက္ အားတက္သေရာကူညီ ေပးၾကပါတယ္။ ေသြးစစ္တာကအစ သူတုိ႔ကူညီၾကတယ္။ အေမွာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ေက့အတြက္ အလင္းတန္းတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ။
xxxxxxxxxxx
ေသြးစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက့မွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္လည္း ေက့ဆီကုိ ခဏခဏလာၿပီး အားေပးစကားေတြေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္စီလာၾကတာလည္း႐ွိတယ္။ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ စားစရာေသာက္စရာေတြအျပင္ သမီးေလးအတြက္ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြပါယူလာၾကၿပီး ေကနဲ႔အတူတူ စားေသာက္ကာ ေက့ကုိျပဳစုေပးေနတာ ကုိယ့္မိသားစုတစ္ေယာက္ကုိျပဳစုေနသလုိပါပဲ။ ေကေလ သူတုိ႔လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ေက့ကုိယ္ကုိလည္း ေရာဂါသည္တစ္ေယာက္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာဘူး။ သူတုိ႔လာရင္ ေက့ေရာဂါေ၀ဒနာေတြေပ်ာက္သြားသလုိပဲ။ ေကအားေတြ႐ွိေနတယ္။ သမီးေလးကုိလည္း သူတုိ႔က ခ်စ္ၾကတယ္။ သမီးေလးဆုိ သူတုိ႔လာရင္ ေပ်ာ္ေန လိုက္တာအရမ္းပဲ။ သူတုိ႔ေလးေတြ ဒီလုိလူမႈေရးလုပ္ငန္းေလးေတြလုပ္ေပးေနတာကုိ ေက အားက်မိတယ္။ အေစာႀကီးကတည္းကသာသိရင္ ေကလည္း ဒီလုိလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္မိမွာပါ။ ေက့သမီးေလး ႀကီးလာ ရင္လည္း ဒီလုိ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ေစဖုိ႔ ေကတိုက္တြန္းမယ္။ သမီးေလး ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကက သက္႐ွိထင္႐ွား မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေကစာေရးထားခဲ့မယ္။ သမီးေလး လည္း နားလည္ၿပီး လုပ္ေဆာင္မယ္လုိ႔ ေကယုံၾကည္ေနပါတယ္။
xxxxxxxxxxx
အခု ေကေျပာျပခဲ့တာေတြအားလုံးဟာ ေက့ဘ၀ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ။ ေကအခုလုိေျပာျပရတာဟာ ေနာက္လူေတြ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား၊ အဲဒီအမွားကုိ ဖုံးကြယ္ ထားလုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြေတြကုိ အျခားသူေတြ သင္ခန္းစာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ေကလည္း ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ ဒီလုိဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးမွ ကင္းလြတ္ပါေစလုိ႔လည္း ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေက့ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ေက့ကုိအားေပးေထာက္ကူခဲ့တဲ့ အသိပညာေပးေနတဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ကုိ အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားထုအက်ဳိးကုိ ဒီထက္ပုိ၍ သယ္ပုိးေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ေကအၿမဲဆုေတာင္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးအသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြ က ေကတုိ႔လုိ႔ အေမွာင္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ အလင္းတန္းတစ္ခုလုိ႔ပဲ ေကမွတ္ယူထားမိပါ ေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxx
ေကခိုင္ေျပာျပခဲ့လုိ႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္မအားလုံးသိခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔ဘ၀ အေၾကာင္း သူမ်ားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္ ေျပာျပေပးပါလုိ႔လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေကခိုင့္သမီးေလးဟာ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕တစ္ခုမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတြ႕ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ အလြန္႔အလြန္ကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးေနရပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီလုိ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ထာ၀စဥ္ ေမြးထုတ္ေပးသြားႏိုင္ပါေစ လုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။ ေကတုိ႔လုိ AIDS ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း တစ္ခုပါလုိ႔ ေကကေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကုိ “အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း”လုိ႔ ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“အေမ”
“ေဟ…ဘာလဲသားရဲ႕၊ သားဘာလုိလုိ႔လဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူးအေမ။ အေမ အလုပ္လုပ္ေနရတာ အရမ္း ပင္ပန္းတယ္အေမရာ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ အေမ့ကုိလုပ္ေကၽြးေတာ့မယ္ဗ်ာ”
“သားရယ္..ပညာေရးကုိေတာ့ ၿပီးေအာင္သင္ပါကြယ္။ သားပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွ မပင္ပန္းမွာသားရဲ႕”
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေမရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေမပင္ပန္းတာကုိ မၾကည့္ရက္ဘူး။ အလုပ္ပဲလုပ္ခ်င္ၿပီဗ်။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ စာကုိ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ စာေမးပြဲလည္းေအာင္မွာမဟုတ္ဘူးအေမရဲ႕။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ လုပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ လြယ္အိတ္လြယ္ရင္းဆင္းသြားေသာ သားျဖစ္သူကုိ ေဒၚစန္းမူေငးၾကည့္ေနမိ ေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔ သည္ အလြန္ေခ်ာေမာေျပျပစ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မ်က္လုံး မ်က္ခုံး ေကာင္းေကာင္း ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ဆံပင္အလည္ခြဲႏွင့္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ titanic ဇာတ္ကားထဲက မင္းသား လီ႐ုိနာဒုိႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးသည္ အၿမဲတမ္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ ကေလး တစ္ေယာက္လုိအျပစ္ကင္းသည့္မ်က္ႏွာပိုင္႐ွင္။ အ၀တ္အစားကုိလည္း အၿမဲတမ္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ၀တ္စားတတ္ေလသည္။ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ေခ်ာေမာလွပ၊ သားလိမၼာေလးတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ျပန္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ စတားဟုပင္ေျပာၾကေလသည္။
xxxxxxxxxxx
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီးေသာအခါ ထက္ေအာင္ခန္႔ အလုပ္၀င္လုပ္သည္။ ေအာင္စာရင္းထြက္၍ စာေမးပြဲမေအာင္ေသာအခါ မိခင္က ေက်ာင္းျပန္တက္ခိုင္းေသာ္လည္း ထက္ေအာင္ခန္႔က အလုပ္သာ ဆက္လုပ္ေတာ့မည္ဆုိၿပီး ေက်ာင္းျပန္မ တက္ေတာ့ေပ။ မိခင္ေဒၚစန္းမူကုိလည္း ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ေစေတာ့ေပ။
ထက္ေအာင္ခန္႔က ပြဲ႐ုံတစ္ခုမွာ စာေရး၀င္လုပ္တယ္။ အလုပ္အေပၚမွာလည္း တာ၀န္ေက် သိတတ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ ႐ွင္ႏွင့္ အျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကုိ ရ႐ွိခဲ့တယ္။
“ေအာင္ခန္႔ေရ၊ ညေနက် ဆရာအျပင္သြားရမယ့္ကိစၥတစ္ခု႐ွိတယ္။ အဲဒါ မင္းလိုက္ခဲ့ဦးကြာ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ့္အေၾကာင္း အေမ့ကုိ ၀င္ေျပာခဲ့မယ္ဆရာ”
ညေနပိုင္း အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မွာ နီးရာစားေသာက္ဆိုင္မွ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၀ယ္၍ အိမ္သုိ႔ အျမန္ ေျပးခဲ့ရသည္။
“အေမေရ”
“အုိ – သား၊ ဘာျဖစ္လာတာလဲသားရယ္၊ အလန္႔တၾကားနဲ႔”
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္အျပန္ေနာက္က်မယ္။ အလုပ္ကိစၥ႐ွိလုိ႔ ဆရာနဲ႔လိုက္သြားရမွာ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အေမ့ကုိလာေျပာတာ။ ဒီမွာ အေမစားဖုိ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၀ယ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိမေစာင့္နဲ႔။ အေမ စားႏွင့္ေတာ့ေနာ္။ သြားၿပီအေမ”
ထက္ေအာင္ခန္႔က အေသာက္အစားကင္းၿပီး ႐ုိးသားသည့္အတြက္ အလုပ္႐ွင္ သူေ႒းရဲ႕ ယုံၾကည္ စိတ္ခ်မႈခံရတဲ့ လူယုံတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ (၇)ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ လုပ္ငန္းကုိ ကၽြမ္းက်င္သြားသည့္အတြက္ ဆရာ့ကိစၥမွန္သမွ်ကုိ ထက္ေအာင္ခန္႔ပဲလုပ္ေပးရေတာ့သည္။ ဆရာ သြားေလရာ လိုက္ရင္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြလည္းတုိးလာေတာ့သည္။ တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ သြား၍ စားေသာက္ၾကရင္း အဲဒီဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆုိ ေနသည့္ ေကခိုင္ကုိ ထက္ေအာင္ခန္႔ ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ စြဲလမ္းသြားခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ၀ုိင္း၀န္း ေျမႇာက္ပင့္ပ့ံပုိးမႈေၾကာင့္ သူႏွင့္ေကခိုင္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။ ေကခိုင္သည္ သာမန္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လုိပင္ လွပေသာ္လည္း သူမကုိျမင္ရသူတုိင္းက ခ်စ္ခင္ၾကေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု အမ်ားကေျပာၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေကခိုင့္အလုပ္ေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔ကုိ ေကခိုင္ႏွင့္ မပက္သက္ရန္ အခ်ဳိ႕ကလည္း တားျမစ္ၾကသည္။
xxxxxxxxxxx
ထက္ေအာင္ခန္႔အလုပ္အားေသာတစ္ရက္ ေကခိုင္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ ထက္ေအာင္ခန္႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္သည္ကုိ ေကခိုင္သိလိုက္သည္။
“ကုိထက္”
“ေျပာ..ေက၊ ဘာေျပာခ်င္လဲ”
“ကုိထက္ ေက့ကုိခ်စ္မိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရေနလား”
“ကုိယ္က ဘာကုိ ေနာင္တရ ရမွာလဲ”
“ေၾသာ္ …ေက့ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြေျပာၾကလုိ႔ ကုိထက္ ေနာင္တရေနလားလုိ႔ပါ ကုိထက္ရယ္”
“ေက ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ေက့ကုိခ်စ္လုိ႔ ေနာင္တဆုိတဲ့အေၾကာင္းမေျပာနဲ႔။ ေက့ကုိခ်စ္မိခဲ့တဲ့အတြက္ကုိယ္ဘယ္ ေတာ့မွ ေနာင္တမရဘူး။”
“ဒီစကားၾကားရတာ ေကအရမ္း၀မ္းသာတယ္။ ေက့ဘ၀အေၾကာင္း ကုိထက္
သိေအာင္ေျပာျပခ်င္တယ္။ ကုိထက္နားေထာင္ မလား။ ေက့အေၾကာင္း ကုိထက္ သိထားေတာ့
ပုိေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။“အင္း …ေျပာျပေလ။ ကုိယ္ နားေထာင္မယ္”
“ဒီလုိ ကုိထက္ရဲ႕၊ ေကတုိ႔မွာ မိသားစု(၄)ေယာက္႐ွိတယ္။ အေဖရယ္၊ အေမရယ္၊ ေမာင္ေလးသန္႔ဇင္ရယ္ေပါ့။ ေကတုိ႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေမေသသြား ခဲ့တယ္။ အေဖကလည္း အရက္ေတြေသာက္ရင္း ဘ၀ကုိအခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့တယ္ေလ။ ေကတုိ႔ေမာင္ႏွမ(၂)ေယာက္ အရမ္းဒုက ၡေရာက္ရ တယ္။ ေကတုိ႔ေမာင္ႏွမ (၂)ေယာက္က ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ ကပ္ေနရတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႏွိမ့္ခ်မႈကုိလည္း ခံရတယ္။ ဟုိအမ်ဳိးအိမ္ ေရာက္လိုက္ ဒီအမ်ဳိးအိမ္ေရာက္လိုက္နဲ႔။ ေကတုိ႔ ေမာင္ႏွမ (၂)ေယာက္ကုိ အမ်ဳိးစုံအျပစ္႐ွာၿပီး သူတုိ႔အိမ္ေတြမွာ မေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ အေဖက သားသမီးေတြ ႐ွိတဲ့ဆီလိုက္လာၿပီး ပိုက္ဆံခဏခဏ ေတာင္းတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔အိမ္ေတြမွာ မေနေစခ်င္တာေလ။ သူတုိ႔ကုိ လည္း အျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေမာင္ေလး (၇)တန္းေရာက္ တဲ့ႏွစ္မွာ ေမာင္ေလးနဲ႔ ဦးေလးစကားမ်ားၾကတယ္။ ဦးေလးက ေမာင္ေလး မ်က္ႏွာကုိ လက္သီးနဲ႔ ထုိးလိုက္တယ္။ ေမာင္ေလးက လည္း ေဒါသနဲ႔ ဦးေလးကုိ ျပန္ေျပာတယ္။
ေမာင္ေလးက “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမက ပိုက္ဆံမ႐ွိလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔မေနႏိုင္ေအာင္ မ်ဳိးစုံလုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ေတြ႕မယ္”ဆုိၿပီး ေျပာေျပာဆုိနဲ႔နဲ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတာ လုံး၀ကုိ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ေမာင္ေလးသတင္းကုိ ဘယ္မွာမွ စုံစမ္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ေကလည္း (၁၀)တန္းႏွစ္မွာပဲ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အေဖနဲ႔ပဲ ျပန္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။ အေဖကလည္း အရက္နဲ႔ပဲအခ်ိန္ကုန္ေနေတာ့ ေကပဲ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ ရတယ္။ ကာရာအုိေကစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ပန္းကန္ေဆးအုိးေဆး၀င္လုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္က ညဥ့္နက္မွ ျပန္ရတယ္။ လစာက်ေတာ့ မျဖစ္စေလာက္နဲ႔။ အျခားသီခ်င္းဆုိတဲ့သူေတြက် အဆင္ေျပေနတာကုိ ေတြ႕ေတာ့ အားက်လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီမွာ သီခ်င္းဆုိတဲ့ အစ္မႀကီး တစ္ေယာက္ကုိေျပာေတာ့ သူက တျခားဆိုင္မွာသီခ်င္းဆုိဖုိ႔ အလုပ္ကုိ ေျပာေပးလုိ႔ သီခ်င္းစဆုိျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကုိထက္ရယ္၊ လူေတြရဲ႕အျမင္မွာ ကာရာအုိေက၊ စင္တင္မွာ သီခ်င္းဆုိတယ္ဆုိတာနဲ႔ အထင္ေသး ခ်င္ၾကတယ္။ ကာရာအုိေက စင္တင္ေတြမွာ သီခ်င္းဆုိတာနဲ႔ ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားသူေတြလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အကဲစမ္းခ်င္ၾကတယ္။ ကုိယ့္၀မ္းစာအတြက္ သီခ်င္းဆုိရင္း ကုိယ့္ ကုိယ္က်င့္တရားကုိထိန္းသိမ္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြလဲ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ ဒီလုိ ထိန္းသိမ္းတဲ့အထဲမွာ ေကလည္းပါတယ္။ ေကေလ ဒီေန႔ထိ သီခ်င္းဆုိတဲ့အလုပ္ ကုိပဲလုပ္ပါ တယ္။ ေက့့သိကၡာအတြက္ အၿမဲတမ္းထိန္းသိမ္းပါတယ္။ ေက့ ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားမႈကုိ ေကဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ေက လိပ္ျပာလုံတယ္။ ဒါကုိ ကုိထက္ယုံၾကည္လား”
“ေက့ကုိ ကုိယ္ယုံၾကည္ပါတယ္ ေကရယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကုိထက္ရယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေကေလ ဆိုင္ေတြေျပာင္းၿပီး သီခ်င္းဆုိရင္း ေမာင္ေလးအေၾကာင္း အၿမဲစုံစမ္းေနတာပါ။ ေမွာ္ထဲက ျပန္လာတဲ့ တခ်ဳိ႕အသိေတြကေတာ့ ေမာင္ေလးကုိ ေမွာ္ထဲမွာေတြ႕ခဲ့တယ္တဲ့။ သူတုိ႔ကုိ ေမးေတာ့လည္း တိတိက်က်မေျပာဘူး။ ေမာင္ေလးကုိေခၚေပးမယ္။ ေငြ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ေျပာတယ္။ သူတုိ႔က သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာင္းတာ ကုိထက္ရဲ႕။ ေကလည္းလိုက္မယ္။ လိုက္ျပေပးဆုိေတာ့ ၀ါးတားတားလုပ္သြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ က်ေတာ့လည္း ေမာင္ေလးေသၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ေလ ေကယုံၾကည္ေနတယ္သိလား။ ေမာင္ေလး မေသဘူးဆုိတာ။ တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႔ ျပန္ဆုံမယ္လုိ႔ ေကတကယ္ယုံတယ္သိလား။”
“ကဲပါ ေကရယ္။ ေတာ္ပါေတာ့။ ေက့အေၾကာင္းေျပာျပေနတဲ့ ေက့စကားသံရယ္ ေက့မ်က္ႏွာေလးရယ္ကုိ ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ ကုိယ္အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေက့ေမာင္ေလး၊ ဘာ သန္႔ဇင္ဟုတ္လား။ သူ႕အေၾကာင္း ကုိယ္လည္း တတ္ႏိုင္ သေလာက္ စုံစမ္းၾကည့္ေပးမယ္။ သူက အခုဆုိရင္ ဘယ္အ႐ြယ္႐ွိၿပီလဲ”
“ေက့ထက္(၃)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္ဆုိေတာ့ အခုဆုိရင္ အသက္(၂၀)ေလာက္ ႐ွိၿပီေပါ့။ ေမာင္ေလးက ေကနဲ႔တစ္ပုံစံတည္းပဲ”
“ကုိယ္စုံစမ္းေပးပါ့မယ္ ေကရယ္ေနာ္”
“အင္းပါ … ကုိထက္ရယ္”
“ေက … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ေကနဲ႔ကုိယ္နဲ႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ သိေနၾကၿပီပဲ။ ကုိယ္တုိ႔ လက္ထက္ၾကပါစုိ႔လား။ ေနာက္ၿပီး ေက့ကုိ အလုပ္လည္းမလုပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး”
“အခုအခ်ိန္မွာ ေကလည္း ဒီအလုပ္ကုိ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကုိထက္ အေမက ေကတုိ႔လက္ထက္ရင္ သေဘာတူပါ့မလား။
“ေၾသာ္ – ေကနဲ႔ အေမလည္းေတြ႕ဖူးေနတာပဲ အေမက သေဘာတူပါတယ္။ အေမ့မွာ ဒီသားတစ္ေယာက္တည္း႐ွိတာ။ ေကနဲ႔ကုိယ္ လက္ထပ္လိုက္ၾကရင္ အေမ့မွာ သမီးပါရသြားဦးမယ္။ ေနာက္ဆုိ ေျမး၊ ျမစ္ေတြေတာင္ရလာဦးမွာ ေနာ့ မဟုတ္ဖူးလား။”
“အာ – ကုိထက္က ဘာမွန္းလဲမသိဘူး၊ သြား”
“ေဟာဗ်ာ၊ ကုိယ္ကဘယ္သြားရမွာလဲ၊ ေကက ကုိယ့္ကုိခြဲႏိုင္လုိ႔လား။ အခုမွ ႐ွက္မေနပါနဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္။ ဟား …ဟား …ဟား”
“ဘာေတြ ေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး”
“အလကား ေက ေပ်ာ္ေအာင္ ကုိယ္ကေနာက္တာပါကြာ။ ေက … ကုိယ္တုိ႔ အေမ့ကုိေျပာၿပီး ျမန္ျမန္ လက္ထက္ၾကပါစုိ႔ကြာ”
“အင္းပါ။ ကုိထက္ အေမ့ကုိ ေျပာဦးေလ။ ေကကေတာ့ တရား႐ုံးမွာ လက္မွတ္ထုိး ၿပီး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း နည္းနည္းပါးပါးနဲ႔ ဆြမ္းေကၽြးေလးပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ အက်ယ္မခ်ဲ႕ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
“ေက့သေဘာပါပဲေကရယ္”
“ကဲ … ဒါျဖင့္ ေကတုိ႔ ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ ကုိထက္”
xxxxxxxxxxx
ထက္ေအာင္ခန္႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အေမ့ကုိေျပာျပၿပီး ခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္။ ေဒၚစန္းမူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ သေဘာ တူခဲ့တာေၾကာင့္ ေကခိုင္နဲ႔လက္ထက္ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ေကခိုင့္ကုိလည္းအလုပ္မွထြက္ခိုင္းကာအိမ္မွာပဲ ေနစေတာ့သည္။ ေကခိုင္ကလည္း ေဒၚစန္းမူကုိအေမအရင္းကဲ့သုိ႔ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ေလသည္။ ေဒၚစန္းမူကလည္း ေက့ခိုင့္ကုိ သမီးအရင္းလုိပဲ ျပဳမူဆက္ဆံသည္။ ဒါေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ခန္႔တုိ႔မိသားစုေလးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ ၾကာလာေသာ္လည္း ထက္ေအာင္ခန္႔တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံကဲ့သုိ႔ပင္ ယုယ ၾကင္နာလုိ႔မဆုံးေပ။
xxxxxxxxxxx
တစ္ေန႔ ေအာင္ခန္႔သူငယ္ခ်င္း စည္သူက သူ႕ရဲ႕ေမြးေန႔မုိ႔လုိ႔ အိမ္မွာပဲသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဧည့္ခံပြဲေလး လုပ္တာေၾကာင့္ ေအာင္ခန္႔ လည္းသြားခဲ့သည္။ ဟုိေရာက္မွ တျခားေကာင္မေလးေတြပါ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေအာင္ခန္႔ အားနာၿပီး ျပန္မည္လုပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းတားတာေၾကာင့္ မျပန္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ေကခိုင့္ကုိေတာ့ညမုိးခ်ဳပ္မည္မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ ေျပာထားခဲ့ေပမယ့္ ေကခိုင္ေစာင့္ေနမွာကုိ သိ၍ စိတ္ပူေနမိသည္။
အိမ္မွ ေကခိုင္ကလည္း ကုိထက္က မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ မွာသြားေပမယ့္ ကုိထက္ျပန္လာလာခ်င္း သိရေအာင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ စာဖတ္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ည(၃)နာရီခြဲသည္အထိ ကုိထက္ ျပန္မလာ ေသးေသာေၾကာင့္ ခုံေပၚတြင္ ခဏလွဲေနလိုက္သည္။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္ႏုိးလာ၍ နာရီၾကည့္ လိုက္ေတာ့ နံနက္(၄)နာရီပင္ခြဲေနၿပီ။ ကုိထက္ျပန္ေရာက္မလာေသးသည့္အတြက္လည္း စိတ္ပူလာမိသည္။ (၅)နာရီေလာက္မွာ ကုိထက္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေကခိုင္က တံခါးသြားဖြင့္ရင္း -
“ကုိထက္ရယ္ ေကကစိတ္ပူေနတာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့”
“ကုိယ္လည္း ေကေစာင့္ေနမွာကုိ စုိးရိမ္ေနတာ”
“ဟင္ ကုိထက္အနားက အရက္နံ႔ရတယ္”
“႐ွဴး …တုိးတုိး၊ အေမၾကားသြားမယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ္ကအစားနဲ႔ပဲဧည့္ခံမွာ ထင္ေနတာ ဟုိေရာက္ေတာ့ အေသာက္ပါ ပါေနတယ္။ ကုိယ္ျငင္းေပမယ့္ ဇြတ္ ၀ိုင္းတိုက္ၾကလုိ႔ နည္းနည္းေသာက္လိုက္တာ။ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းသြားတာပဲ။ ကုိယ္လည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟုိေကာင္ေတြလည္းမူးၿပီး ကုိယ္လည္း ဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကုိ မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။ စည္သူ႔အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူ႔အိမ္ကလူေတြကုိ အားနာေနရဦးမွာ။ ကဲ-ဒီေန႔ ႐ုံးလည္းပိတ္တယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္ေရခ်ဳိးၿပီး တစ္ေရးေလာက္အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေခါင္းေတြလည္းတအားကိုက္ေနလုိ႔။ ေနဦး၊ အေမႏုိးေနၿပီလား”
“အေမက ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္တာဆုိေတာ့ ႏုိးဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကဲ…ကုိထက္ ေရခ်ဳိးေတာ့ ေကေစ်းသြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္”
xxxxxxxxxxx
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကုိထက္တုိ႔အိမ္ေထာင္သက္ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သားဦးေလးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သားေလးကုိ ဇြဲခန္႔လုိ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ သားေလး(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့ အေမက သူ႔ဇာတိၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလဘုရားပြဲကုိမေရာက္တာၾကာၿပီ၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္လည္းေတြ႕ခ်င္သည္၊ သူ႕ေျမးေလးကုိ လည္း ေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိျပခ်င္သည္ဟုဆုိလာသျဖင့္ မိသားစုအားလုံး အေမ့ဇာတိၿမိဳ႕ေလးသုိ႔ အလည္သြားခဲ့ ၾကသည္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ အေမကသြားခ်င္ေသာ္လည္း ကုိထက္အလုပ္မွ မအားသျဖင့္ မသြားႏိုင္ခဲ့ ေတာ့ေပ။ သားေလး(၅)ႏွစ္ေလာက္မွာ ေကက သမီးေလးတစ္ေယာက္ ထပ္မံေမြးဖြားခဲ့ျပန္သည္။ သမီး ေလးကုိေတာ့ ေကခန္႔လုိ႔နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ ကုိထက္အတြက္ေတာ့ ဒီမိသားစုကမၻာေလးဟာ ေပ်ာ္စရာ အတိေပါ့။
သားေလးဇြဲခန္႔ပင္ ဒီႏွစ္ ဒုတိယတန္းကုိေရာက္႐ွိခဲ့ေပၿပီ။ တစ္ေန႔ သားေလးကုိ ေက်ာင္းႀကိဳၿပီး အျပန္မုိးမိရာမွ ကုိထက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကုိထက္တစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ပုိဆုိးလာၿပီး အ႐ုိးေပၚအေရတင္ျဖစ္လာၿပီး ေဆးခန္းျပေတာ့လည္း တီဘီေရာဂါျဖစ္တယ္လုိ႔သိရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကလည္း ေျပာဆုိသံေတြထြက္လာသည္။
“ေအာင္ခန္႔တစ္ေယာက္ေတာ့ သနားစရာပဲ”
“ေအးေလ…သူ႕ေရာဂါက အ႐ုိးတီဘီတဲ့ဟ”
“ဘယ္က အ႐ုိးတီဘီျဖစ္ရမွာလဲ။ AIDS ျဖစ္တာေနတာပါ”
“နင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ဟာ၊ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး”
“ငါေလွ်ာက္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔မိန္းမ ေကခိုင္က အရင္တုန္းက ကာရာအုိေကမွာလုပ္တာပဲ။ သူ႔ဆီက ကူးတာေနမွာေပါ့”
“ဒါဆုိ ေကခိုင္က ေရာဂါအရင္ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအး …သူျဖစ္ေနလုိ႔ ေအာင္ခန္႔ကုိ ကူးတာေပါ့ဟ”
“ဒါဆုိ ေအာင္ခန္႔ေတာ့ သနားပါတယ္ဟာ။ ေဒၚေလးစန္းမူလည္း သနားစရာပါပဲ။ ေအာင္ခန္႔ ေကခိုင့္ကုိယူမယ္ဆုိတုန္းကတည္းက သူကတားမွမတားပဲ။ ဒီလုိမိန္းမမ်ဳိးကုိယူေတာ့ ဒီလုိေရာဂါရမွာေပါ့”
“ဟဲ့-ေတာ္ေတာ့ ဟုိမွာလာေနတာ ေကခိုင္။ ၾကားသြားလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္ေနဦးမယ္”
“အုိ-ၾကားၾကားေပါ့။ အမွန္ေတြေျပာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ကဲပါဟယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေနာက္မွဆက္ေျပာေတာ့”
xxxxxxxxxxx
ေအာင္ခန္႔မွာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာထဲလဲေနေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္က မိမိတုိ႔ မိသားစုကုိျမင္လွ်င္ ေ႐ွာင္ဖယ္ေ႐ွာင္ဖယ္လုပ္ကာ သိပ္မေခၚမေျပာၾကေတာ့ေပ။ မိမိသားရဲ႕ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမွာေၾကာက္လုိ႔ဟုသိရသည္။ ေကခိုင္ကေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ခင္ပြန္းသည္ကုိ ျပဳစုရင္း တစ္ဖက္ကပဲ အိမ္ရဲ႕မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လုံးပန္း ေနရသည္။ ေဒၚစန္းမူမွာလည္း ေနမေကာင္း ေနသည့္သားႏွင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ မိသားစုအတြက္ ၀မ္းစာ ႐ွာေဖြေနရေသာေခၽြးမကုိ ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္း႐ုံမွလြဲ၍ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေပ။
တစ္ေန႔ …
“အေမ”
“ဘာလဲသား”
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က ဒီႏွစ္ ဘုရားပြဲနီးလာၿပီေနာ္။ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အေမလည္း မျပန္ရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားခ်င္ေနတယ္”
“သားရယ္ …သားေနေကာင္းမွ သြားၾကတာေပါ့”
“ဟာဗ်ာ ..အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာ့ သြားႏိုင္ပါေသးတယ္၊ သြားၾကရေအာင္ဗ်ာ”
ကုိထက္ ေျပာလြန္းမကေျပာေသာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္တေပါင္းပြဲအမီ ေဒၚစန္းမူရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကုိ မိသားစုအားလုံး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာသြားသည္အထိ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစု ျပန္မလာခဲ့ၾက ေသးေပ။ တစ္လေက်ာ္ၾကာမွ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစုျပန္လာၾကေသာအခါ ကုိထက္တစ္ေယာက္ ပါမလာ ခဲ့ေပ။ ေဒၚစန္းမူတုိ႔ကုိျမင္သည္ႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ၀ိုင္း၀န္းႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး ကုိထက္တစ္ေယာက္ကုိ ၀ိုင္းေမး ၾကေလသည္။ ထုိအခါက်မွ ေဒၚစန္းမူႏွင့္ ေကခိုင္တုိ႔ ၀မ္းနည္းကာ ငုိၿပီးေျပာျပခဲ့သည္။
“ကုိထက္က ဟုိေရာက္ေတာ့ ေနေကာင္းလာၿပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္လာတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနတာ။ ေကတုိ႔ျဖင့္ ၀မ္းသာေနၾကတာ။ ကုိထက္ျပန္ၿပီး ေနေကာင္းလာၿပီဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ဆယ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္လာတယ္။ ဆယ္ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီးေတာ့ဆုံးသြားတယ္။ အခုရက္လည္ၿပီးမွ ေကတုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတာ။ ဒီကုိလွမ္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဆင္မေျပလုိ႔ မေျပာရတာပါ။ အေမလည္း သူ႔သားအေၾကာင္းေတြးေတြးၿပီးငုိေနတာေၾကာင့္ အျမန္ျပန္လာခဲ့တာ။ ေက ကုိထက္ ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေနရာကေန ျပန္မလာခ်င္ ပါဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကလည္း႐ွိေသးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လာ ခဲ့ရတာ။ ကုိထက္က မေသခင္ေနာက္ဆုံး ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္ေလ”
“ကဲပါ ..ကုိထက္အတြက္ စိတ္ေတာ့မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႔ေျမပါလုိ႔ သူ ဟုိမွာ သြားေသရတာေလ။ က်န္တဲ့မိသားစုက သူ႕အတြက္ ကုသုိလ္ဒါန လုပ္ေပးၾကတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သားေလးအတြက္ ကၽြန္မတုိ႔က်န္တဲ့လူေတြက ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေပးရမွာပါပဲ။ သားေလးအတြက္ရည္စူးၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ေလးလည္း လွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္လည္းလုပ္ေပးရဦးမွာပါပဲေလ”
xxxxxxxxxxx
ဒါနဲ႔ပဲေကခိုင္တစ္ေယာက္ ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး ေယာကၡမရယ္၊ သားသမီး (၂)ေယာက္ရယ္အတြက္ စီးပြား႐ွာေဖြခဲ့ရေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သားေလး ဇြဲခန္႔တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းျပေတာ့ အ႐ုိးတီဘီလုိ႔ေျပာတာေၾကာင့္ ေဆးေတြကုေနရေတာ့တာေပါ့။ သားေလး ကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိန္ပိန္လာခဲ့တယ္။ မိမိမွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကတစ္ဖက္၊ သားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးဖုိးေတြကတစ္ဖက္နဲ႔ ေသာကေတြ ေ၀ေနေတာ့တယ္။ ေကကုိယ္တိုင္လည္း စိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာေတာ့တယ္။ မိမိက်န္းမာေရးကုိ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲ သားေလးက်န္းမာေရးနဲ႔ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သားေလးမွာ သက္ဆုိးမ႐ွည္ခဲ့႐ွာေပ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာဆုိေနၾကၿပီ။ သူတုိ႔ေျပာသလုိ ေရာဂါဆုိးႀကီးက မိမိတုိ႔မိသားစုကုိ ဒုက္ၡေပးေနတာလား။ ပတ္၀န္းက်င္ကေျပာေနၾကသလုိ မိမိေၾကာင့္ ေရာဂါကူးသည္ ဆုိရေအာင္ မိမိအေနက ဘယ္သူႏွင့္မွ ပတ္သက္ဆက္ဆံခဲ့ဖူးတာမဟုတ္။ ကုိထက္ တစ္ေယာက္သာပဲ။ ဒါဆုိ ဒီေရာဂါဆုိးက ဘယ္ကဘယ္လုိ ကူးစက္ခဲ့ပါလိမ့္။ သူမ်ားေတြေျပာသလုိ မဟုတ္ပါေစနဲ႔ဟုသာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကုန္ဆုံးလုိ႔ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မည္။ သမီးေလး ေကခန္႔ကုိ ေက်ာင္း အပ္ရန္အတြက္ ေငြလုိလာသည္။ မိမိမွာ အေႂကြးေတြပတ္လည္၀ိုင္းေနတာေၾကာင့္ ဘယ္သူကမွလည္း ေငြမေခ်းလုိၾကေတာ့ေပ။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲစဥ္းစားရင္းနဲ႔ အက်ႌအ၀တ္အစားေကာင္းေလးမ်ားကုိ ရသေလာက္ႏွင့္ပဲေရာင္းရန္ စိတ္ကူးရခဲ့တယ္။ ေသတၱာထဲမွ အ၀တ္ေတြကုိ ထုတ္ယူလိုက္စဥ္ စာေခါက္ ကေလးတစ္ခုထြက္က်လာသည္။ ဘာပါလိမ့္ဟုေတြးရင္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ကုိထက္လက္ေရးပဲ။ ဘာေရးထားပါလိမ့္”
“ေက ….
ေက – ဒီစာကုိဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ေရာဂါက သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ AIDS လုိ႔ပဲထင္တယ္။ သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ ေက့ ဆီက ကူးတယ္ဆုိတာေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေက ႐ုိး႐ုိးသားသား သီခ်င္းဆုိၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ကုိယ္သိၿပီး ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကုိယ္ မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပဲ။ ေကမွတ္မိလား။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း စည္သူရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္မနက္မုိးလင္းမွ အိမ္ျပန္လာခဲ့တဲ့ေန႔ေလ။ အဲဒီညက ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္မူးသြားၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေကအမွတ္ရဲ႕ ကုိယ္ေလ ….ဟုိ …မွားသြားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ္ မနက္လင္းခါနီးႏုိးလာမွသိရတယ္။ သူကေတာ့ အဲဒီလုိအၿမဲေနေနတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘာ ျပႆနာမွေတာ့ မ႐ွိခဲ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ေက့ကုိ ေျပာမျပရဲဘူး။ ကုိယ္ ေဖာက္ျပန္တာ၊ ေက့အေပၚ သစ္ၥာမ႐ွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္ မွားသြားခဲ့တာပါ။ တဒဂၤအမွားက ကုိယ့္ကုိ အၿမဲေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ေက ကုိယ့္ကုိခြင့္လႊတ္ေပးပါလုိ႔။ ကုိယ္မ႐ွိတဲ့ေနာက္ အေမရယ္၊ သားနဲ႔ သမီးရယ္ကုိ ေကေစာင့္ေ႐ွာက္ျပဳစုေပးသြားပါလုိ႔။
ေက့ရဲ႕ ကုိထက္
စာဖတ္ၿပီး ေကေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိ မိမိမွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ သားေလးလည္း ဒီေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသခဲ့ရတာေပါ့။ ရက္စက္လိုက္တာကုိထက္ရယ္။ ကုိထက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား ဆုိေပမယ့္ မိသားစုတစ္ခုလုံး ဒုက္ၡေရာက္ရၿပီေပါ့။ ေကဘာလုပ္ရမလဲ။ ေက့သမီးေလးအတြက္ ေက ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ေက မ႐ွိေတာ့ရင္ သမီးေလး ဘ၀ပ်က္ေတာ့မွာေပါ့။ အဘြား ေဒၚစန္းမူကလည္း ဘာမွ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္။ လုပ္ၾကပါဦး။ ေကဘာလုပ္ရမဲ။ ေက့စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေကကလည္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ေက ေသရေတာ့မွာပါ။ ေက့သမီးေလးနဲ႔ ေကခြဲရေတာ့မွာေပါ့။ သမီးေလးမွာေရာ ဒီေရာဂါႀကီးျဖစ္ေနၿပီလား။ ဒါဆုိရင္ ေယာကၡမျဖစ္သူကုိေရာ ကူးစက္ၿပီးျဖစ္ေနၿပီလား။ သူတုိ႔မွာ မကူးေသးရင္ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ကူးေနၿပီဆုိရင္ …. အုိ …. ေက ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ။
အဲဒီေနာက္ ေက့ေရာဂါကုိ ေကအလုိလုိသိလာတယ္။ ေက့အေၾကာင္းကုိေျပာျပရင္လည္း ေယာကၡမနဲ႔ ဘာမွနားမလည္ေသးတဲ့သမီးေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာရယ္ ပတ္၀န္းက်င္က ၀ိုင္းၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ လိုက္ေတာ့မွာ စုိးရိမ္ၿပီး မေျပာပဲေနလိုက္တယ္။ ေက့ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္ပိန္လာတယ္။ ဘာစားစား အဟာရမျဖစ္ဘူး။ ႐ွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ေဆးခန္းျပေနရၿပီး ေက့မွာ ေသမယ့္ရက္ကုိ လက္ခ်ဳိးၿပီး တြက္ေနရတာ။ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေကဘယ္လုိမွ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး။ ေကခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးတာကုိ စားေနၾကရတဲ့ သမီးေလးနဲ႔ေယာကၡမကုိ ေက့ဆီက ေရာဂါကူးမွာ စုိးရိမ္တယ္။ သမီးေလးကုိလည္း ေက့အနားသိပ္အကပ္မခံေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက့ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕လာခဲ့ေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxx
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲကုိ လူမႈက်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ကဆုိၿပီး ေကာင္မေလး(၂)ေယာက္ (၃)ေယာက္ကလာၿပီး က်န္းမာေရးပညာေပးပြဲေလးလုပ္တယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကတဲ့။ သူတုိ႔က HIV/AIDS ေရာဂါအေၾကာင္းကုိ အဓိကေျပာျပၾကတယ္။ သူတုိ႔ေျပာျပတဲ့ HIV/AIDS ေရာဂါ ကူးစက္ပုံကူးစက္နည္းေတြ၊ မကူးႏိုင္တဲ့နည္းေတြ၊ ကာကြယ္နည္းေတြ၊ ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့သူကုိ ျပဳစု ေပးတဲ့နည္းေတြ၊ စိတ္ဓါတ္အင္အား တုိးျမင့္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ ဒီေရာဂါသည္ေတြကုိ ပစ္ပယ္မထား သင့္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပသြားလိုက္ၾကတာ။ ေက့မွာ သူတုိ႔ေျပာတာနားေထာင္၊ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ၿပီး အားေတြ႐ွိလာတယ္။ ပညာေပးေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကသိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြကုိ သူတုိ႔နားသြားၿပီး ကပ္ေမးၾကည့္တယ္။ သူတုိ႔က စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ေျပာျပတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ေကယုံၾကည္ၿပီး ေက့အေၾကာင္းေတြ အားလုံးေျပာျပလိုက္တယ္။ သူတုိ႔ကလည္းအားေပးၾကတယ္။ ေက့အတြက္ အားတက္သေရာကူညီ ေပးၾကပါတယ္။ ေသြးစစ္တာကအစ သူတုိ႔ကူညီၾကတယ္။ အေမွာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ေက့အတြက္ အလင္းတန္းတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ။
xxxxxxxxxxx
ေသြးစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက့မွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္လည္း ေက့ဆီကုိ ခဏခဏလာၿပီး အားေပးစကားေတြေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္စီလာၾကတာလည္း႐ွိတယ္။ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ စားစရာေသာက္စရာေတြအျပင္ သမီးေလးအတြက္ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြပါယူလာၾကၿပီး ေကနဲ႔အတူတူ စားေသာက္ကာ ေက့ကုိျပဳစုေပးေနတာ ကုိယ့္မိသားစုတစ္ေယာက္ကုိျပဳစုေနသလုိပါပဲ။ ေကေလ သူတုိ႔လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ေက့ကုိယ္ကုိလည္း ေရာဂါသည္တစ္ေယာက္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာဘူး။ သူတုိ႔လာရင္ ေက့ေရာဂါေ၀ဒနာေတြေပ်ာက္သြားသလုိပဲ။ ေကအားေတြ႐ွိေနတယ္။ သမီးေလးကုိလည္း သူတုိ႔က ခ်စ္ၾကတယ္။ သမီးေလးဆုိ သူတုိ႔လာရင္ ေပ်ာ္ေန လိုက္တာအရမ္းပဲ။ သူတုိ႔ေလးေတြ ဒီလုိလူမႈေရးလုပ္ငန္းေလးေတြလုပ္ေပးေနတာကုိ ေက အားက်မိတယ္။ အေစာႀကီးကတည္းကသာသိရင္ ေကလည္း ဒီလုိလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္မိမွာပါ။ ေက့သမီးေလး ႀကီးလာ ရင္လည္း ဒီလုိ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ေစဖုိ႔ ေကတိုက္တြန္းမယ္။ သမီးေလး ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကက သက္႐ွိထင္႐ွား မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေကစာေရးထားခဲ့မယ္။ သမီးေလး လည္း နားလည္ၿပီး လုပ္ေဆာင္မယ္လုိ႔ ေကယုံၾကည္ေနပါတယ္။
xxxxxxxxxxx
အခု ေကေျပာျပခဲ့တာေတြအားလုံးဟာ ေက့ဘ၀ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ။ ေကအခုလုိေျပာျပရတာဟာ ေနာက္လူေတြ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား၊ အဲဒီအမွားကုိ ဖုံးကြယ္ ထားလုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြေတြကုိ အျခားသူေတြ သင္ခန္းစာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ေကလည္း ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ ဒီလုိဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးမွ ကင္းလြတ္ပါေစလုိ႔လည္း ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေက့ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ေက့ကုိအားေပးေထာက္ကူခဲ့တဲ့ အသိပညာေပးေနတဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ကုိ အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားထုအက်ဳိးကုိ ဒီထက္ပုိ၍ သယ္ပုိးေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ေကအၿမဲဆုေတာင္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးအသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြ က ေကတုိ႔လုိ႔ အေမွာင္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ အလင္းတန္းတစ္ခုလုိ႔ပဲ ေကမွတ္ယူထားမိပါ ေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxx
ေကခိုင္ေျပာျပခဲ့လုိ႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္မအားလုံးသိခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔ဘ၀ အေၾကာင္း သူမ်ားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္ ေျပာျပေပးပါလုိ႔လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေကခိုင့္သမီးေလးဟာ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕တစ္ခုမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတြ႕ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ အလြန္႔အလြန္ကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးေနရပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီလုိ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ထာ၀စဥ္ ေမြးထုတ္ေပးသြားႏိုင္ပါေစ လုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။ ေကတုိ႔လုိ AIDS ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း တစ္ခုပါလုိ႔ ေကကေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကုိ “အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း”လုိ႔ ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
လိင္ေစ်းတန္းမွာ နင္းေျခခံလုိက္ရတဲ့ပန္းကေလး
နအဖက ဖြဲ႔စည္းေပးထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီကေန
ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ကုိ အလုပ္ လာလုပ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပး ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကုိ ဇူလုိင္ (3) ရက္ေန႔က
ျမန္မာ့အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ျပသခဲ့ရာမွာ အေတာ္ကုိ
သဘာ၀တရားနဲ႔ ယုတၱိ နည္းပါးလြန္းတယ္လုိ႔ ေ၀ဖန္စရာေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြဟာ အိမ္မွာ လုိေလေသး မရိွေအာင္ မိဘေတြ ထားေပးတဲ့ၾကားက မိဘေတြကုိ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္လာၾကတာ တစ္မ်ဳိး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ေတြ ေတာင္လို ပံုေအာင္ ရိွေနတဲ့ၾကားက အေပ်ာ္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ အလုပ္ ထြက္လုပ္တာမ်ဳိးက တဖံု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုမိၿပီး သူမ်ားေခၚလို႔ လုိက္လာၾကတာက တစ္နည္း စသျဖင့္ ထြက္လာၾကတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီလို အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ တိုင္း ၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်းရြာ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ေတြက လုိက္လံကယ္ဆယ္ၿပီး မိဘရပ္ထံ အပ္ႏွံခဲ့တယ္လုိ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြကုိ နအဖအႀကိဳက္ လုိက္လုပ္ေပးေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြမ်ား တာ၀န္ ယူေပးေနၾကသလဲ ဆိုတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အေရအတြက္ကို ၾကည့္ရင္ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ အေျဖထုတ္ဖုိ႔ လုိမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။
က်မေတြ႔ဆံုခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ဦးကေတာ့ မိဘနဲ႔ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးလို႔ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ မဲေဆာက္ကုိ ေရာက္လာ သူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘမဲ့ဘ၀ ၊ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀နဲ႔မို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ လာေရာက္ ေရာင္းစားတာကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူမလိုခ်င္တာက ပန္းကန္ေဆး၊ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္ေဖာ္ အလုပ္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ (13) ႏွစ္ အရြယ္ အပ်ဳိမျဖစ္ေသးတဲ့၊ ရင္သားက အစ မထြက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ “ျပည့္တန္ဆာ ေလာက” ရဲ့ ပါကင္ေဖာက္တဲ့ စာရင္းထဲကုိ ၀င္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုတာ ျပည့္တန္ဆာ အေတြ႔အႀကံဳ လံုး၀မရိွေသးတဲ့ HIV / AIDS ေရာဂါကင္းစင္တဲ့ အပ်ဳိျဖန္း၊ အပ်ဳိ မျဖစ္တျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြကုိ ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရာင္းစားတဲ့ စနစ္တစ္ခုပါပဲ။
(13)ႏွစ္အရြယ္ ကရင္မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦးဟာ ျပည့္တန္ဆာရံုမွာ ေရာင္းစားခံရၿပီး ပါကင္ေဖာက္တယ္ ဆုိတာကုိ စတင္ၾကားသိရတဲ့ လိင္ေစ်းတန္းက ပထမဦးဆံုး သူမရဲ့ ျဖစ္ရပ္ကုိ အခုလုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ပထမဦးဆံုး သမီးကို ဖာရံုမွာ မထားေသးပါဘူး။ သူတုိ႔ေခၚတာ ဘာလဲမသိဘူး။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုလား ဘာလဲ မသိဘူး။ အဲဒီေနရာကုိ ပုိ႔လုိက္တယ္။ အဲဒီေနရာကို ပုိ႔လုိက္လုိက္ခ်င္းမွာပဲ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပါကင္ စၿပီး ေဖာက္တယ္။ သမီးကေျပာတယ္၊ အဲဒီလူႀကီးကုိ က်မကုိ ဘာလုပ္မွာလဲလုိ႔ ေမးမိတယ္။ အဲဒီဦးေလးႀကီးက နင့္အတြက္ ငါ ပုိက္ဆံ ေပးၿပီးသြားၿပီ၊ နင့္ကုိ ငါႀကိဳက္သလို လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ က်မက ပုန္ကန္ေတာ့ ရုိက္ႏွက္ၿပီး လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ က်မကုိ 3 ခါလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး - ပါကင္ေဖာက္တယ္။ ေဖာက္ၿပီးေတာ့ ဖာရံုက ဖာေခါင္းမက လာျပန္ယူၿပီး သူတို႔ရဲ့ ဒါလင္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ခုိင္းတယ္။ အျပင္လည္း မထြက္ရဘူး။ အျပင္ထြက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ျပတင္းေပါက္ေတာင္ မၾကည့္ရဘူး။ ၾကည့္မိရင္ ရုိက္တယ္။ ထမင္းလည္း ၀ေအာင္ မေကၽြးဘူး။”ပါကင္ေဖာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဧည့္သည္ေတြကုိ ျမဴဆြယ္တဲ့အလုပ္ကုိ စတင္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ စကတ္တိုတုိမွာ အတြင္းခံမပါပဲ လူျမင္သာတဲ့ ေနရာမွာ စတင္ ထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုင္ပံုထုိင္နည္းကအစ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြက သင္ၾကား ျပသထားတာေၾကာင့္ ထုိင္တဲ့ပံု မဟုတ္ရင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ႀကီးၾကပ္တဲ့သူေတြက ရုိက္ႏွက္ အျပစ္ေပးတာကုိ ကေလးမေလးဟာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ အက်ႌေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံပတ္ျပားေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္ရင္ လက္ညုိဳးထိုး ေခၚယူႏုိင္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြရဲ့ ဆႏၵကုိ ျပည့္တန္ဆာဘ၀ သြတ္သြင္းခံထားရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြက ေခါင္းခါ ျငင္းဆန္ခြင့္ မရိွခဲ့ပါဘူး။ တေန႔မွာေတာ့ အျပင္ကို ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ ဧည့္သည္ရဲ့ ေနာက္ကုိ သူမ လိုက္ခဲ့ရပါတယ္။
“သမီးဘ၀က အဲဒီ ဧည့္သည္ ေခၚသြားတဲ့ေန႔က အဆိုးဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဧည့္သည္က ဒါလင္ရံုကေန ေခၚသြားၿပီး ျပန္မပုိ႔ဘူး။ သမီးစိတ္ထင္တယ္။ သမီးေတာ့ ေသၿပီလုိ႔။ လမ္းသရဲေတြလား မသိဘူး။ ေတာင္ယာထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေတာထဲမွာ ေတြ႕သြားတယ္။ ဓားႀကီးနဲ႔။ သမီးစိတ္ထင္ေနတယ္ - ငါေတာ့ေသပါၿပီလုိ႔။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေျခေတြ လက္ေတြမၿပီး ေခၚသြားတယ္။ သမီး ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။ သမီးကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ၊ သမီးမွာ ပုိက္ဆံလည္း မရိွပါဘူး။ ဘာလုိခ်င္လို႔ ေခၚသြားရတာလဲလုိ႔ ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို တဲတစ္ခုကို ေခၚသြားတယ္။ တဲကိုေရာက္ေတာ့ လူ (6) ေယာက္ေလာက္ စ္ရိွမယ္၊ သမီးကို၀ုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ အဓမၼ ျပဳက်င့္ၾကတယ္။ ”
မိန္းကေလးငယ္ရဲ့ မိန္းမကိုယ္ကေန ေသြးအလိမ္းလိမ္း ယုိစီးထြက္ခဲ့ရသလုိ အထက္ကိုဆန္ၿပီး ပါးစပ္၊ ႏွာေခါင္း ေနရာေတြ ကေန ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးေတြစီးဆင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အႏုိင္ႏုိင္သယ္ရင္း ဦးတည္ရာမဲ့စြာ လမ္းေပၚ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔လက္ထဲ ရိွမေနျပန္ပါဘူး။ ျပည့္တန္ဆာတစ္ဦးကို ထုိင္းရဲေတြက ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြ လက္ထဲကိုပဲ သူမ ျပန္ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။
“သမီးဒါလင္ရံုကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမက ေမးတယ္။ နင္ဘာလို႔ ႏွစ္ရက္ေတာင္ ၾကာေနရတာလဲ၊ နင္ထြက္ေျပးတာ မဟုတ္လားဆိုၿပီး သမီးကို ရုိက္ႏွက္ျပန္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ၿပီး ထားတယ္။ ထမင္းလည္း မေကၽြးဘူး။ (10) ရက္ ၾကာသြားတယ္။ သမီးရဲ့ ဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေတြက စားစရာတခ်ဳိ႕ လာခိုးေကၽြးၾကတယ္။ သမီး သူတုိ႔ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ နင္တို႔ေက်းဇူး ငါမေမ့ပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို (10) ရက္ ၾကာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ သမီးဘ၀က ဒီထက္ပုိၿပီး ဆိုးစရာ မရိွေတာ့ဘူးေလ။ သမီး အဲဒီတိုက္ကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမယ္။ ေသခ်င္လည္း ေသပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိတယ္။ သမီး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သမီး ခုန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။"
ဒီလိုနည္းနဲ႔မွ မေသရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဖို႔မရိွေတာ့ဘူး။ ျပတင္းေပါက္ေပၚကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမွပဲ ငါ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး “ဒါလင္”လို႔ အမည္ရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ မိန္းမငယ္ေလး ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ ဘယ္လိုဘ၀မ်ဳိးေတြ ထပ္ႀကံဳေတြ႕ရပါသလဲဆုိတာ က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ စိတ္၀င္စားၾကဦးမလားပဲ။
ျပည့္တန္ဆာရံုကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ “ျပည့္တန္ဆာရံုကေန အထြက္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးရဲ့ ေကာင္းမႈနဲ႔ သမာအာဇီ၀ အလုပ္လုပ္ကုိင္ဖို႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္အလုပ္ကလြဲရင္ ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရေပါ့။ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနရင္း အသက္ (14) ႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကုိယ္၀န္ (5) လမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတာေၾကာင့္ သူမဟာ အားကိုးအားထား ျပဳစရာ မရိွေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူမဟာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမေလးဘ၀နဲ႔ ၀မ္းတထြာအတြက္ ရုန္းကန္ရင္း ရင္ေသြးငယ္ကုိ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္ ဘ၀နဲ႔ ျပဳစု ထိန္းသိမ္း ခဲ့ရရွာပါတယ္။ တေန႔မွာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားေတြကုိ ထိုင္း လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕က ဘန္ေကာက္ အခ်ဳပ္ေထာင္ကေန ကယ္ရီခ မလိုပဲ မဲေဆာက္ကုိ ျပန္လည္ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ ခဲ့ရေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာေလာကကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားေတာ့ဘူးလို႔ သူမ သႏၷိဌာန္ ခ်ခဲ့တယ္။ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀မွာေတာင္မွ သူမဟာ အႏွိမ္ခံဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့။ မိဘမဲ့ ဖာဆိုၿပီး ၀ုိင္း၀န္းေျပာတာ ခံရတယ္ဆိုပဲ။
“သူတို႔က သမီးကုိ ႏွိမ္တယ္။ အေဖ အေမမရိွ သားသမီးတဲ့၊ သူမ်ား လာေရာင္းစားတာ ခံရတယ္တဲ့၊ ဖာေတာင္မွ မိဘမရိွတဲ့ ဖာဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သမီး မမႈပါဘူး။ ငါပုိက္ဆံလုိခ်င္လို႔ ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါမသိလို႔၊ ငါ သူမ်ားေရာင္းစားတာ ခံရလို႔ လာလုပ္ရတာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။”
ျပည့္တန္ဆာရံုထဲမွာ သူမလို အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ ရိွၾကတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကုိ ေဆးရံုက က်န္းမာေရး ပညာေပး ဆရာမေတြ လာေရာက္ၿပီး က်န္းမာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးခဲ့ရာမွာ သူမကိုယ္ထဲမွာ ဆစ္ပလစ္ပုိး ေတြ႕ရိွခဲ့ ပါတယ္။ ေသေလာက္တဲ့ပုိး မဟုတ္ေပမယ့္ သူမဟာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ရွာတယ္။ သူမလိုပဲ ေရာဂါျဖစ္ေနသူတစ္ဦး အေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျပည့္တန္ဆာေခါင္းဆီကေန ေရာဂါရိွေနၿပီဆိုၿပီး ဒါလင္ရံုကေန ထြက္ခြာခြင့္ ေတာင္းခဲ့တယ္။
“အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရိွခဲ့တယ္။ အသက္က (12)ႏွစ္၊ သမီးထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္တယ္၊ က်မမွာ ေရာဂါ ရိွေနၿပီလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္။ သူထုိင္လုိက္လို႔ရိွရင္ မိန္းမကိုယ္ေနရာမွာ အရည္ေတြ၊ ျပည္ေတြက်တယ္။ ဘယ္ဧည့္သည္ကမွ သူ႔ကုိ မငွားေတာ့ဘူး။ ဖာေခါင္းမေတြက သူ႔ကိုေမာင္းထုတ္တယ္။ တေန႔က်ေတာ့ ဖာေခါင္းမက အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြ အားလံုးကုိ ေျပာတယ္။ ေရာဂါရိွတဲ့သူေတြ ေမာင္းမထုတ္ခင္ ထြက္သြားေနာ္တဲ့။ မေပးေနဘူး ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါရိွေနၿပီ။ ဒီကေန ထြက္သြားပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းမိတယ္။ ဖာေခါင္းမက ေျပာတယ္၊ ဆစ္စ္ဖလစ္က အေပါ့ပဲတဲ့။ AIDS မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ထြက္သြားစရာ မလုိေသးဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ သမီး ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ”
အခုလို ျပည့္တန္ဆာေလာက အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေနေပမယ့္ သူမမွန္းသိရင္ (ျပသနာ) ရွာၾကလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ လည္း ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကုိ ကုိယ္၀န္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အေျခအေနကုိ ေျပာျပရာမွာေတာ့ - “မဲေဆာက္ေစ်းကုိ သမီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္၀န္နဲ႔ေလ၊ ကေလးကလည္း ဘယ္မွာေမြးရမွန္း မသိ၊ ေက်ာင္းသားေဆးခန္း (မယ္ေတာ္ေဆးခန္း) က ဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ လာ၀ယ္ရင္း သမီးကိုေစ်းမွာ ေတြ႔သြားတယ္။"
"သမီးကို သူက ေမးတယ္၊ သမီး နင္ဘယ္မွာ ကေလးေမြးမွာလဲလို႔ ေမးတယ္၊ နင္ဘယ္မွာ ေနသလဲတဲ့၊ ေယာက္်ား ကေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳသြားၿပီလုိ႔ ျပန္ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒါဆုိရင္ မနက္ျဖန္ ေဆးခန္းကုိ လာခဲ့ဆိုၿပီး ကားခနဲ႔ ထမင္းစားဖုိ႔ ဘတ္ (၁၀၀) ေပးသြားတယ္။ ေဆးခန္းကို သြားေတာ့ ဆရာမက ကုိယ္၀န္ကိုလည္း ၾကည့္ေပးတယ္။ ေသြးလည္း စစ္ေပးတယ္။ သမီးေသြးက ေနာက္အပတ္ဆို ေရာဂါရိွမရိွ သိရမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္အပတ္က်ေတာ့ ေဆးခန္းကို သမီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ဆရာမႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါပုိးရိွတယ္လို႔ ေျပာျပတာကို ၾကားရတယ္။ သမီးတကိုယ္လံုး ေတာင့္သြား သလုိ ျဖစ္ရတယ္။ သမီးလန္႔သြားၿပီး ရင္ေတြလည္း တုန္ယင္သြားမိတယ္။ ေရာဂါပုိးရိွရင္ သမီးလည္း မၾကာဘူး၊ ေသရလိမ့္မယ္။ ဗိုက္ထဲက ေမြးလာတဲ့ ကေလးကေကာ သမီးမရိွရင္ သူဘယ္သူနဲ႔ ေနမလဲဆိုၿပီး သမီးအမ်ဳိးစံု ေတြးေတာေနမိတယ္။"
"သမီးက ဆရာမႀကီးကုိ ဘာေရာဂါပုိး ေတြ႔လဲလို႔ ေမးမိတယ္။ ဆရာမႀကီးက စိတ္မပူပါနဲ႔ သမီးရယ္တဲ့။ ကာလသားေရာဂါဟာ ကုရင္ေပ်ာက္ပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီမွာ ေဆးလည္းထိုးေပးတယ္။ ေဆးလည္း ေသာက္ခိုင္းတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သမီးဟာ ကေလး ေမြးဖြားဖို႔ရက္ နီးကပ္လာခဲ့တယ္။ ကေလးကုိ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာပဲ သြားေမြးခဲ့တယ္။ ကေလးေမြးတဲ့ ေန႔ကေတာ့ သမီးဘ၀မွာ ၀မ္းအနည္းဆံုးပဲ။ သမီးေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရိွၾကဘူး။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ၿပီး ဒီလုိခံစားမႈမ်ဳိးကုိ သမီးဘယ္လိုမ ျပန္ေျပာလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာမေတြက ကေလးေမြးၿပီးကာစ သမီးကို ထမင္းဆာမယ္ဆိုၿပီး ထမင္း ယူလာေကၽြးတယ္။ ထမင္းတစ္လုပ္မွ စားလုိ႔မရေအာင္ သမီးရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့တယ္။”
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းေလး ေမြးလာတဲ့ ရင္ေသြးကေတာ့ သမီးေလး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သမီးေမြးၿပီး ၃ ရက္အၾကာမွာ သားငါးေစ်းခံုေတြမွာ ညဘက္ အိပ္ရင္း ေသြးႏုႏုနဲ႔ လုိက္လံေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနတဲ့ မဲေဆာက္ေစ်း အိမ္သာေရွ႕က ေကာင္မေလးဟာ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းပါပဲ။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကို ေစ်းခံုေပၚမွာ အိပ္ခြင့္ျပဳတဲ့ ေစ်းေစာင့္သူ ထိုင္းအမ်ဳိးသား အသက္ ၅၀ အရြယ္ရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူမ ကေလးငယ္ သံုးေလးလ ေရာက္တဲ့အခိ်န္မွာ သူမကုိ အဓမၼ ျပဳက်င့္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သမီးငယ္နဲ႔ အိပ္စရာ တစ္ေနရာရဖို႔ အေရး အဓမၼျပဳက်င့္တာကုိ ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက သူေတာင္းစားေတြ ရိွေနလွ်က္နဲ႔၊ အဓမၼ ျပဳက်င့္တာကုိ ၾကားေနရလွ်က္က ဘယ္သူကမွ သူမကုိ အကူအညီ မေပး၀ံ့ၾကဘူးလို႔ သူမက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ (၁၅) ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္ရိွေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ႔သမီးငယ္ကုိေတာ့ သူ႔လိုဘ၀မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ထားမယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ မခံရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မယ္ဆိုၿပီး က်မကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သမီေလးႀကီးလာရင္ သူ႔အေမဟာ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုေတြမွာ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမ်ားက ႏွိမ့္ခ်မယ့္ စကားေတြကုိ သူ႔သမီးေလး မၾကားေစရဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ညေစ်းေတြမွာ ကေလးငယ္ေလးကို ပိုက္ရင္း ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္ အထိ ေတာင္းရမ္းေနရွာ တယ္။ ေငြေလး အနည္းငယ္ စုမိရင္ ျမ၀တီဘက္ျပန္ၿပီး ၿခံအလုပ္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အခုဆိုရင္ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းနဲ႔ သူမရဲ့ သမီးငယ္ေလးဟာ အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ့ အရိပ္အမိုးေအာက္မွာ ဘ၀လံုၿခံဳစြာနဲ႔ ေနထိုင္ေန ပါၿပီ။
ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းလုိ ကေလးျပည့္တန္ဆာေလးေတြ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဘယ္ေလာက္ အေရအတြက္အထိ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ --- ။
ထိုင္းႏိုင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြဟာ အိမ္မွာ လုိေလေသး မရိွေအာင္ မိဘေတြ ထားေပးတဲ့ၾကားက မိဘေတြကုိ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္လာၾကတာ တစ္မ်ဳိး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ေတြ ေတာင္လို ပံုေအာင္ ရိွေနတဲ့ၾကားက အေပ်ာ္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ အလုပ္ ထြက္လုပ္တာမ်ဳိးက တဖံု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုမိၿပီး သူမ်ားေခၚလို႔ လုိက္လာၾကတာက တစ္နည္း စသျဖင့္ ထြက္လာၾကတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီလို အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ တိုင္း ၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်းရြာ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ေတြက လုိက္လံကယ္ဆယ္ၿပီး မိဘရပ္ထံ အပ္ႏွံခဲ့တယ္လုိ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြကုိ နအဖအႀကိဳက္ လုိက္လုပ္ေပးေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြမ်ား တာ၀န္ ယူေပးေနၾကသလဲ ဆိုတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အေရအတြက္ကို ၾကည့္ရင္ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ အေျဖထုတ္ဖုိ႔ လုိမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။
က်မေတြ႔ဆံုခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ဦးကေတာ့ မိဘနဲ႔ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးလို႔ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ မဲေဆာက္ကုိ ေရာက္လာ သူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘမဲ့ဘ၀ ၊ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀နဲ႔မို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ လာေရာက္ ေရာင္းစားတာကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူမလိုခ်င္တာက ပန္းကန္ေဆး၊ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္ေဖာ္ အလုပ္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ (13) ႏွစ္ အရြယ္ အပ်ဳိမျဖစ္ေသးတဲ့၊ ရင္သားက အစ မထြက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ “ျပည့္တန္ဆာ ေလာက” ရဲ့ ပါကင္ေဖာက္တဲ့ စာရင္းထဲကုိ ၀င္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုတာ ျပည့္တန္ဆာ အေတြ႔အႀကံဳ လံုး၀မရိွေသးတဲ့ HIV / AIDS ေရာဂါကင္းစင္တဲ့ အပ်ဳိျဖန္း၊ အပ်ဳိ မျဖစ္တျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြကုိ ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရာင္းစားတဲ့ စနစ္တစ္ခုပါပဲ။
(13)ႏွစ္အရြယ္ ကရင္မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦးဟာ ျပည့္တန္ဆာရံုမွာ ေရာင္းစားခံရၿပီး ပါကင္ေဖာက္တယ္ ဆုိတာကုိ စတင္ၾကားသိရတဲ့ လိင္ေစ်းတန္းက ပထမဦးဆံုး သူမရဲ့ ျဖစ္ရပ္ကုိ အခုလုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ပထမဦးဆံုး သမီးကို ဖာရံုမွာ မထားေသးပါဘူး။ သူတုိ႔ေခၚတာ ဘာလဲမသိဘူး။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုလား ဘာလဲ မသိဘူး။ အဲဒီေနရာကုိ ပုိ႔လုိက္တယ္။ အဲဒီေနရာကို ပုိ႔လုိက္လုိက္ခ်င္းမွာပဲ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပါကင္ စၿပီး ေဖာက္တယ္။ သမီးကေျပာတယ္၊ အဲဒီလူႀကီးကုိ က်မကုိ ဘာလုပ္မွာလဲလုိ႔ ေမးမိတယ္။ အဲဒီဦးေလးႀကီးက နင့္အတြက္ ငါ ပုိက္ဆံ ေပးၿပီးသြားၿပီ၊ နင့္ကုိ ငါႀကိဳက္သလို လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ က်မက ပုန္ကန္ေတာ့ ရုိက္ႏွက္ၿပီး လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ က်မကုိ 3 ခါလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး - ပါကင္ေဖာက္တယ္။ ေဖာက္ၿပီးေတာ့ ဖာရံုက ဖာေခါင္းမက လာျပန္ယူၿပီး သူတို႔ရဲ့ ဒါလင္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ခုိင္းတယ္။ အျပင္လည္း မထြက္ရဘူး။ အျပင္ထြက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ျပတင္းေပါက္ေတာင္ မၾကည့္ရဘူး။ ၾကည့္မိရင္ ရုိက္တယ္။ ထမင္းလည္း ၀ေအာင္ မေကၽြးဘူး။”ပါကင္ေဖာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဧည့္သည္ေတြကုိ ျမဴဆြယ္တဲ့အလုပ္ကုိ စတင္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ စကတ္တိုတုိမွာ အတြင္းခံမပါပဲ လူျမင္သာတဲ့ ေနရာမွာ စတင္ ထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုင္ပံုထုိင္နည္းကအစ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြက သင္ၾကား ျပသထားတာေၾကာင့္ ထုိင္တဲ့ပံု မဟုတ္ရင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ႀကီးၾကပ္တဲ့သူေတြက ရုိက္ႏွက္ အျပစ္ေပးတာကုိ ကေလးမေလးဟာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ အက်ႌေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံပတ္ျပားေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္ရင္ လက္ညုိဳးထိုး ေခၚယူႏုိင္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြရဲ့ ဆႏၵကုိ ျပည့္တန္ဆာဘ၀ သြတ္သြင္းခံထားရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြက ေခါင္းခါ ျငင္းဆန္ခြင့္ မရိွခဲ့ပါဘူး။ တေန႔မွာေတာ့ အျပင္ကို ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ ဧည့္သည္ရဲ့ ေနာက္ကုိ သူမ လိုက္ခဲ့ရပါတယ္။
“သမီးဘ၀က အဲဒီ ဧည့္သည္ ေခၚသြားတဲ့ေန႔က အဆိုးဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဧည့္သည္က ဒါလင္ရံုကေန ေခၚသြားၿပီး ျပန္မပုိ႔ဘူး။ သမီးစိတ္ထင္တယ္။ သမီးေတာ့ ေသၿပီလုိ႔။ လမ္းသရဲေတြလား မသိဘူး။ ေတာင္ယာထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေတာထဲမွာ ေတြ႕သြားတယ္။ ဓားႀကီးနဲ႔။ သမီးစိတ္ထင္ေနတယ္ - ငါေတာ့ေသပါၿပီလုိ႔။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေျခေတြ လက္ေတြမၿပီး ေခၚသြားတယ္။ သမီး ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။ သမီးကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ၊ သမီးမွာ ပုိက္ဆံလည္း မရိွပါဘူး။ ဘာလုိခ်င္လို႔ ေခၚသြားရတာလဲလုိ႔ ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို တဲတစ္ခုကို ေခၚသြားတယ္။ တဲကိုေရာက္ေတာ့ လူ (6) ေယာက္ေလာက္ စ္ရိွမယ္၊ သမီးကို၀ုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ အဓမၼ ျပဳက်င့္ၾကတယ္။ ”
မိန္းကေလးငယ္ရဲ့ မိန္းမကိုယ္ကေန ေသြးအလိမ္းလိမ္း ယုိစီးထြက္ခဲ့ရသလုိ အထက္ကိုဆန္ၿပီး ပါးစပ္၊ ႏွာေခါင္း ေနရာေတြ ကေန ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးေတြစီးဆင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အႏုိင္ႏုိင္သယ္ရင္း ဦးတည္ရာမဲ့စြာ လမ္းေပၚ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔လက္ထဲ ရိွမေနျပန္ပါဘူး။ ျပည့္တန္ဆာတစ္ဦးကို ထုိင္းရဲေတြက ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြ လက္ထဲကိုပဲ သူမ ျပန္ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။
“သမီးဒါလင္ရံုကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမက ေမးတယ္။ နင္ဘာလို႔ ႏွစ္ရက္ေတာင္ ၾကာေနရတာလဲ၊ နင္ထြက္ေျပးတာ မဟုတ္လားဆိုၿပီး သမီးကို ရုိက္ႏွက္ျပန္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ၿပီး ထားတယ္။ ထမင္းလည္း မေကၽြးဘူး။ (10) ရက္ ၾကာသြားတယ္။ သမီးရဲ့ ဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေတြက စားစရာတခ်ဳိ႕ လာခိုးေကၽြးၾကတယ္။ သမီး သူတုိ႔ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ နင္တို႔ေက်းဇူး ငါမေမ့ပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို (10) ရက္ ၾကာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ သမီးဘ၀က ဒီထက္ပုိၿပီး ဆိုးစရာ မရိွေတာ့ဘူးေလ။ သမီး အဲဒီတိုက္ကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမယ္။ ေသခ်င္လည္း ေသပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိတယ္။ သမီး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သမီး ခုန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။"
ဒီလိုနည္းနဲ႔မွ မေသရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဖို႔မရိွေတာ့ဘူး။ ျပတင္းေပါက္ေပၚကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမွပဲ ငါ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး “ဒါလင္”လို႔ အမည္ရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ မိန္းမငယ္ေလး ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ ဘယ္လိုဘ၀မ်ဳိးေတြ ထပ္ႀကံဳေတြ႕ရပါသလဲဆုိတာ က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ စိတ္၀င္စားၾကဦးမလားပဲ။
ျပည့္တန္ဆာရံုကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ “ျပည့္တန္ဆာရံုကေန အထြက္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးရဲ့ ေကာင္းမႈနဲ႔ သမာအာဇီ၀ အလုပ္လုပ္ကုိင္ဖို႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္အလုပ္ကလြဲရင္ ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရေပါ့။ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနရင္း အသက္ (14) ႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကုိယ္၀န္ (5) လမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတာေၾကာင့္ သူမဟာ အားကိုးအားထား ျပဳစရာ မရိွေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူမဟာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမေလးဘ၀နဲ႔ ၀မ္းတထြာအတြက္ ရုန္းကန္ရင္း ရင္ေသြးငယ္ကုိ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္ ဘ၀နဲ႔ ျပဳစု ထိန္းသိမ္း ခဲ့ရရွာပါတယ္။ တေန႔မွာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားေတြကုိ ထိုင္း လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕က ဘန္ေကာက္ အခ်ဳပ္ေထာင္ကေန ကယ္ရီခ မလိုပဲ မဲေဆာက္ကုိ ျပန္လည္ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ ခဲ့ရေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာေလာကကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားေတာ့ဘူးလို႔ သူမ သႏၷိဌာန္ ခ်ခဲ့တယ္။ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀မွာေတာင္မွ သူမဟာ အႏွိမ္ခံဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့။ မိဘမဲ့ ဖာဆိုၿပီး ၀ုိင္း၀န္းေျပာတာ ခံရတယ္ဆိုပဲ။
“သူတို႔က သမီးကုိ ႏွိမ္တယ္။ အေဖ အေမမရိွ သားသမီးတဲ့၊ သူမ်ား လာေရာင္းစားတာ ခံရတယ္တဲ့၊ ဖာေတာင္မွ မိဘမရိွတဲ့ ဖာဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သမီး မမႈပါဘူး။ ငါပုိက္ဆံလုိခ်င္လို႔ ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါမသိလို႔၊ ငါ သူမ်ားေရာင္းစားတာ ခံရလို႔ လာလုပ္ရတာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။”
ျပည့္တန္ဆာရံုထဲမွာ သူမလို အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ ရိွၾကတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကုိ ေဆးရံုက က်န္းမာေရး ပညာေပး ဆရာမေတြ လာေရာက္ၿပီး က်န္းမာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးခဲ့ရာမွာ သူမကိုယ္ထဲမွာ ဆစ္ပလစ္ပုိး ေတြ႕ရိွခဲ့ ပါတယ္။ ေသေလာက္တဲ့ပုိး မဟုတ္ေပမယ့္ သူမဟာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ရွာတယ္။ သူမလိုပဲ ေရာဂါျဖစ္ေနသူတစ္ဦး အေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျပည့္တန္ဆာေခါင္းဆီကေန ေရာဂါရိွေနၿပီဆိုၿပီး ဒါလင္ရံုကေန ထြက္ခြာခြင့္ ေတာင္းခဲ့တယ္။
“အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရိွခဲ့တယ္။ အသက္က (12)ႏွစ္၊ သမီးထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္တယ္၊ က်မမွာ ေရာဂါ ရိွေနၿပီလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္။ သူထုိင္လုိက္လို႔ရိွရင္ မိန္းမကိုယ္ေနရာမွာ အရည္ေတြ၊ ျပည္ေတြက်တယ္။ ဘယ္ဧည့္သည္ကမွ သူ႔ကုိ မငွားေတာ့ဘူး။ ဖာေခါင္းမေတြက သူ႔ကိုေမာင္းထုတ္တယ္။ တေန႔က်ေတာ့ ဖာေခါင္းမက အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြ အားလံုးကုိ ေျပာတယ္။ ေရာဂါရိွတဲ့သူေတြ ေမာင္းမထုတ္ခင္ ထြက္သြားေနာ္တဲ့။ မေပးေနဘူး ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါရိွေနၿပီ။ ဒီကေန ထြက္သြားပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းမိတယ္။ ဖာေခါင္းမက ေျပာတယ္၊ ဆစ္စ္ဖလစ္က အေပါ့ပဲတဲ့။ AIDS မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ထြက္သြားစရာ မလုိေသးဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ သမီး ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ”
အခုလို ျပည့္တန္ဆာေလာက အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေနေပမယ့္ သူမမွန္းသိရင္ (ျပသနာ) ရွာၾကလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ လည္း ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကုိ ကုိယ္၀န္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အေျခအေနကုိ ေျပာျပရာမွာေတာ့ - “မဲေဆာက္ေစ်းကုိ သမီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္၀န္နဲ႔ေလ၊ ကေလးကလည္း ဘယ္မွာေမြးရမွန္း မသိ၊ ေက်ာင္းသားေဆးခန္း (မယ္ေတာ္ေဆးခန္း) က ဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ လာ၀ယ္ရင္း သမီးကိုေစ်းမွာ ေတြ႔သြားတယ္။"
"သမီးကို သူက ေမးတယ္၊ သမီး နင္ဘယ္မွာ ကေလးေမြးမွာလဲလို႔ ေမးတယ္၊ နင္ဘယ္မွာ ေနသလဲတဲ့၊ ေယာက္်ား ကေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳသြားၿပီလုိ႔ ျပန္ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒါဆုိရင္ မနက္ျဖန္ ေဆးခန္းကုိ လာခဲ့ဆိုၿပီး ကားခနဲ႔ ထမင္းစားဖုိ႔ ဘတ္ (၁၀၀) ေပးသြားတယ္။ ေဆးခန္းကို သြားေတာ့ ဆရာမက ကုိယ္၀န္ကိုလည္း ၾကည့္ေပးတယ္။ ေသြးလည္း စစ္ေပးတယ္။ သမီးေသြးက ေနာက္အပတ္ဆို ေရာဂါရိွမရိွ သိရမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္အပတ္က်ေတာ့ ေဆးခန္းကို သမီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ဆရာမႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါပုိးရိွတယ္လို႔ ေျပာျပတာကို ၾကားရတယ္။ သမီးတကိုယ္လံုး ေတာင့္သြား သလုိ ျဖစ္ရတယ္။ သမီးလန္႔သြားၿပီး ရင္ေတြလည္း တုန္ယင္သြားမိတယ္။ ေရာဂါပုိးရိွရင္ သမီးလည္း မၾကာဘူး၊ ေသရလိမ့္မယ္။ ဗိုက္ထဲက ေမြးလာတဲ့ ကေလးကေကာ သမီးမရိွရင္ သူဘယ္သူနဲ႔ ေနမလဲဆိုၿပီး သမီးအမ်ဳိးစံု ေတြးေတာေနမိတယ္။"
"သမီးက ဆရာမႀကီးကုိ ဘာေရာဂါပုိး ေတြ႔လဲလို႔ ေမးမိတယ္။ ဆရာမႀကီးက စိတ္မပူပါနဲ႔ သမီးရယ္တဲ့။ ကာလသားေရာဂါဟာ ကုရင္ေပ်ာက္ပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီမွာ ေဆးလည္းထိုးေပးတယ္။ ေဆးလည္း ေသာက္ခိုင္းတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သမီးဟာ ကေလး ေမြးဖြားဖို႔ရက္ နီးကပ္လာခဲ့တယ္။ ကေလးကုိ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာပဲ သြားေမြးခဲ့တယ္။ ကေလးေမြးတဲ့ ေန႔ကေတာ့ သမီးဘ၀မွာ ၀မ္းအနည္းဆံုးပဲ။ သမီးေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရိွၾကဘူး။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ၿပီး ဒီလုိခံစားမႈမ်ဳိးကုိ သမီးဘယ္လိုမ ျပန္ေျပာလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာမေတြက ကေလးေမြးၿပီးကာစ သမီးကို ထမင္းဆာမယ္ဆိုၿပီး ထမင္း ယူလာေကၽြးတယ္။ ထမင္းတစ္လုပ္မွ စားလုိ႔မရေအာင္ သမီးရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့တယ္။”
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းေလး ေမြးလာတဲ့ ရင္ေသြးကေတာ့ သမီးေလး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သမီးေမြးၿပီး ၃ ရက္အၾကာမွာ သားငါးေစ်းခံုေတြမွာ ညဘက္ အိပ္ရင္း ေသြးႏုႏုနဲ႔ လုိက္လံေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနတဲ့ မဲေဆာက္ေစ်း အိမ္သာေရွ႕က ေကာင္မေလးဟာ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းပါပဲ။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကို ေစ်းခံုေပၚမွာ အိပ္ခြင့္ျပဳတဲ့ ေစ်းေစာင့္သူ ထိုင္းအမ်ဳိးသား အသက္ ၅၀ အရြယ္ရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူမ ကေလးငယ္ သံုးေလးလ ေရာက္တဲ့အခိ်န္မွာ သူမကုိ အဓမၼ ျပဳက်င့္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သမီးငယ္နဲ႔ အိပ္စရာ တစ္ေနရာရဖို႔ အေရး အဓမၼျပဳက်င့္တာကုိ ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက သူေတာင္းစားေတြ ရိွေနလွ်က္နဲ႔၊ အဓမၼ ျပဳက်င့္တာကုိ ၾကားေနရလွ်က္က ဘယ္သူကမွ သူမကုိ အကူအညီ မေပး၀ံ့ၾကဘူးလို႔ သူမက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ (၁၅) ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္ရိွေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ႔သမီးငယ္ကုိေတာ့ သူ႔လိုဘ၀မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ထားမယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ မခံရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မယ္ဆိုၿပီး က်မကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သမီေလးႀကီးလာရင္ သူ႔အေမဟာ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုေတြမွာ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမ်ားက ႏွိမ့္ခ်မယ့္ စကားေတြကုိ သူ႔သမီးေလး မၾကားေစရဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ညေစ်းေတြမွာ ကေလးငယ္ေလးကို ပိုက္ရင္း ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္ အထိ ေတာင္းရမ္းေနရွာ တယ္။ ေငြေလး အနည္းငယ္ စုမိရင္ ျမ၀တီဘက္ျပန္ၿပီး ၿခံအလုပ္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အခုဆိုရင္ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းနဲ႔ သူမရဲ့ သမီးငယ္ေလးဟာ အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ့ အရိပ္အမိုးေအာက္မွာ ဘ၀လံုၿခံဳစြာနဲ႔ ေနထိုင္ေန ပါၿပီ။
ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းလုိ ကေလးျပည့္တန္ဆာေလးေတြ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဘယ္ေလာက္ အေရအတြက္အထိ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ --- ။
မိခင္ဖခင္တို.ကိုျပစ္မွားေစာ္ကားလွ်င္
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင္႔အြန္လုိင္းမွာစကားလက္စုံၾကမိရင္းသူကေတာင္းဆုိလာသည္။အေမ႔ေက်းဇူးကုိ
ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရးသားထားတဲ႔ေဆာင္းပါးမ်ဳိးေတြခဏခဏဖတ္ဘူးတယ္၊အေဖ႔ေက်းဇူးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေရးသားတာ၊ ဖြဲ႕ႏြဲ႕တာမ်ဳိးေတြနဲပါးတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပီးစာေရးသူကုိအေဖ႔ေက်းဇူးနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔
ေဆာင္းပါးေလးတခုေလာက္ေရးေပးဖုိ႔ေတာင္းဆုိလာသည္။ၾကဳိးစားၾကည္႔မည္ဟုေျပာလုိက္ေပမယ္႔
တကယ္ေရးမည္ဆုိေသာအခါဘာေရးရမွန္းမသိေတာ႔။မိဘေက်းဇူးတုိ႔မွာမိမိအတြက္ေတာ႔စကားလုံး
ျဖင္႔ထုတ္ျပဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလွသည္သာျဖစ္ပါသည္။မ်ားျပားလြန္းလွေသာမိခင္ဖခင္
တုိ႔၏ေက်းဇူးအနႏၱဂုဏ္အင္ကုိထုတ္ျပဖုိ႔ဆုိသည္မွာစာေရးသူအေနႏွင္႔တကယ္မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္လွပါ။
ထုိ႔ေၾကာင္႔မိဘေက်းဇူးဆုိတာကုိထုတ္ေဖာ္ေရးသားဖုိ႔မစြမ္းႏုိင္လွေပမယ္႔အမိအဖကုိေစာ္ကားလွ်င္
ေက်းဇူးရွင္ကုိျပစ္မွားလွ်င္ေတာ႔ရရွိႏုိင္မယ္႔အျပစ္ဆုိးက်ဳိးေတြကုိေတာ႔ထုတ္ျပခ်င္ေနမိသည္။
ျပီးခဲ႔ေသာရက္အနည္းခန္႔ကဘယ္မွမသြားျဖစ္ဘဲေက်ာင္းမွာေအးေအးေဆးေဆးေနျပီးသတင္းစာေစာင္
တစ္ခုကုိဖတ္ေနခုိက္အတူေနမိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါးကျပည္ပႏုိင္ငံတခုမွာသားကအေဖကုိသတ္လုိက္
တယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းကုိစာေစာင္တစ္ခုမွာဖတ္လုိက္ရသည္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းလာေျပာသည္။ကုိယ္႔ႏုိင္ငံမွာ
ျဖစ္တာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔စာေရးသူအေနနဲ႔ထုိအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ျပီးဘာမွအက်ယ္တ၀င္႔
မေျပာျဖစ္ခဲ႔။အေတြးထဲမွာေတာ႔ငယ္စဥ္ကေတြ႔ျမင္ၾကဳံေတြ႕ခဲ႔ဘူးတဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိအမွတ္ရမိသည္။
နာမည္ကေမာင္ဆန္းတဲ႔အမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ဆန္းတာေတာ႔ေတာ္ေတာ္ဆန္းသည္ေကာင္းတဲ႔ေနရာမွာ ဆန္းတာေတာ႔မဟုတ္ဆုိးတဲ႔ေနရာမွာသူမတူေအာင္ဆန္းျခင္းျဖစ္၏။မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔အရက္နဲ႔
မ်က္ႏွာသစ္ျပီးေနျပီေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်မူးယစ္ေသာင္းက်န္းကာမိခင္ဖခင္တုိ႔အားမၾကား၀ံ႔မနာသာေအာ္ဟစ္ဆဲဆုိ
ေနသည္႔အသံကုိသူ႔အိမ္နားကျဖတ္သြားသူတုိင္းၾကားေနရသည္။ရပ္ရြာရွိလူအမ်ားမွအစတြင္
၀ုိင္း၀န္းဆုံးမတာမ်ဳိးရွိေပမယ္႔မည္သူမွဆုံးမ၍မရ။တရြာလုံး၏ေအာ္ေက်ာ႔လန္ျဖစ္လာျပီးအားလုံးက
၀ုိင္းက်ဥ္ထားလုိက္ၾကသည္။ေနာက္ဆုံးဘယ္ေလာက္ထိဆုိးလာသလဲဆုိရင္ဖခင္ကုိ ဓားနဲ႔လုိက္ျပီးသတ္ဖုိ႔
ၾကဳိးစားလာသည္။ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွလူအမ်ား၏၀င္ေရာက္ကူညီမႈ႕ေၾကာင္႔ဖခင္ၾကီးခဗ်ာေသေဘးမွ
လြတ္ရရွာ၏။ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်မိဘကိုအမ်ဳိးမ်ဳိးစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ျပီးေက်းဇူးရွင္ကုိျပစ္မွားေနေသာ
ထုိငမုိက္သားေမာင္ဆန္းလူ႕ဘ၀မွာၾကာၾကာမေနလုိက္ရငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင္႔အေသဆုိးႏွင္႔ေသကာ
လူ႕ေလာကၾကီးမွထြက္ခြါသြားရရွာပါသည္။ေမာင္ဆန္း၏အျဖစ္အပ်က္ကုိၾကည္႔ျပီးမိဘကုိေစာ္ကားလွ်င္
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ေသဆုံးရတတ္ေၾကာင္း၊ေရာဂါဘယထူေျပာေၾကာင္း၊ေဘးဆုိးအႏၱရာယ္ဆုိး
ေတြနဲ႔ အျမဲၾကဳံေတြ႕ရေၾကာင္း စသည္စသည္.. ျဖင္႔လူၾကီးသူမမ်ားမွဆုိဆုံးမႈ႕မ်ားကုိျပန္လည္ျမင္ေယာင္
ေနမိသည္။
ဤသုိ႔ျဖင္႔စာေရးသူ၏အေတြးမ်ားကလြန္ခဲ႔သည္လကသြားေရာက္ခဲ႔သည္႔ ျမန္မာျပည္၏ေရွးေဟာင္းယဥ္
ေက်းမႈ႕ျမဳိ႕ေတာ္ၾကီးပုဂံသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားျပန္သည္။စာေရးသူေရာက္ဖူးသမွ်ေနရာေဒသအားလုံးတုိ႔အထဲ
တြင္ပုဂံျမဳိ႕ေလာက္အႏွစ္သာရ၊ရသႏွင္႔ခံစားမႈ႕မ်ဳိးစုံေပးႏုိင္တဲ႔ေနရာဘယ္ေနရာမွမရွိေသးဟုထင္မိသည္
ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ား၏ အေတြးအေခၚ၊ ပညာရွင္မ်ား၏အႏုပညာလက္ရာမ်ားကျမင္ရသူတုိင္းမခ်ီးက်ဴးဘဲ
မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ထူးျခားဆန္းျပားလွသည္။ဘယ္ေနရာၾကည္႔ၾကည္႔လက္ညဳိးထုိးမလြဲဘုရားေစတီ
ပုထုိးမ်ားကကမၻာ႔အလယ္တြင္ျမန္မာဟူ၍ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ၾကြားစြာျပသေနေသာအဓိကေသာ႔ခ်က္တခုျဖစ္ေန၏။
မိမိကုိယ္ကုိလည္းျမန္မာျပည္မွာလူလာျဖစ္ရတာကုိဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္မဆုံးျဖစ္ေနမိသည္။
ပုဂံဘုရားမ်ားထဲတြင္ပုဂံေခတ္မွယခုအခ်ိန္ထိမျပဳမျပင္မပ်က္မစီးဘဲတည္ရွိေနေသာဓမၼရံၾကီးဘုရားသုိ႔
ေရာက္ေသာအခါေတြ႔ရေသာအႏုပညာလက္ရာမ်ား၊ဘုရားၾကီး၏ထုထည္၊ေဘးပတ္လည္တြင္ရွိေသာ
မဟာရံတံတုိင္းၾကီးကစာေရးသူအဖုိ႔ေတာ႔ေတာ္ေတာ္အံ႔အားသင္႔ေစခဲ႔၏။ဘုရားၾကီးကုိ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာဘုရင္ကုိလည္းစိတ္၀င္စားမိသည္။ဘုရားဖူးရာတြင္အတူပါလာေသာမိတ္ေဆြ ကုိမင္းသူရိန္မွဓမၼရံၾကီးဘုရား၏တည္ေဆာက္ပုံ၊အႏုပညာလက္ရာမ်ား၊သမုိင္းေၾကာင္းစသည္တုိ႔ကုိ လုိက္လံရွင္းျပပါသည္။ဓမၼရံၾကီးဘုရားကုိတည္ေဆာက္သူဘုရင္နရသူသည္အေဖကုိသတ္တဲ႔မင္း၊ အကုိျဖစ္သူကုိသတ္တဲ႔မင္း၊ဘုရားၾကီးတည္ေဆာက္ရာတြင္လည္းအုပ္စီရာတြင္မေသသပ္ပါက
လက္ျဖတ္သတ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊နရသူလက္ထက္တြင္ေကာင္းတာဆုိ၍ဒီဘုရားတည္တာတခုသာရွိေၾကာင္း
ေျပာျပလာေသာအခါပုိ၍မင္သက္အံ႔ၾသမိသည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္ဘုရင္နရသူအေၾကာင္းကုိေလ႔လာၾကည္႔မိေသာ အခါတြင္ေတာ႔အလြန္ဆုိးေသာမင္းဆုိးမင္းညစ္ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရေပ၏။ဖခင္ကုိသတ္ေသာနရသူ၏
ဇာတ္သိမ္းခန္းတြင္အေသဆုိးနဲ႔ေသရေၾကာင္းေတြ႔ရေပ၏။ဓမၼရံၾကီးဘုရားကုိယခုလုိမ်ဳိးေပၚေပါက္လာေအာင္ တည္ေဆာက္သူမွာဘုရင္နရသူရဲ႕အေတြးအေခၚဥာဏ္ပညာျဖင္႔တည္ေဆာက္သေလာ၊သုိ႔တည္းမဟုတ္ ပညာရွိအမတ္အနႏၱသူရိယအမတ္ၾကီး၏ဥာဏ္ပညာတုိ႔ျဖင္႔တည္ေဆာက္ခဲ႔ေလသေလာဟုသုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ
ႏွင္႔စာေရးသူ၏အေတြးမ်ားထဲယခုအခ်ိန္ထေ၀ခြဲမရဘဲရွိေနမိသည္။
ဓမၼရံၾကီးဘုရားကုိေလ႔လာလုိ႔ျပီးေသာအခါစာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕သည္ေနာက္ဘုရားတဆူသုိ႔သြားေရာက္ေလ႔
လာဖုိ႔ ထြက္ခဲ႔ၾကျပန္၏။ကားေပၚေရာက္ေသာအခါကုိလင္းေအာင္ျပည္႔မွယခုသြားေရာက္မယ္႔ဘုရားမွာ
ျပႆဒ္ၾကီးဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ျပႆဒ္ၾကီးဘုရားကုိတည္ေဆာက္ေသာဘုရင္မွာျမန္မာတုိ႔၏အယူအဆ
တခုျဖစ္ေသာရက္ရာဇာ၊ျပႆဒါးေန႔မ်ားကုိဆန္႔က်င္ျပီးအုတ္ဖုတ္ေသာေန႔၊ပႏၷက္ခ်ေသာေန႔၊စတင္တည္
ေဆာက္ေသာေန႔၊ေနကဇာတင္ေသာေန႔စသည္တုိ႔ကုိျပႆဒါးေန႔မွာခ်ည္းပဲလုပ္ေဆာင္ခဲ႔ေၾကာင္း
ေျပာျပလာေသာအခါစိတ္ထဲတြင္အလြန္ၾကည္ႏူးမိသည္။ဘုရားၾကီးဖူးေျမာ္ေလ႔လာအျပီးကားေပၚျပန္
ေရာက္ေသာအခါအတူပါလာေသာဒကာဒကာမမ်ားႏွင္႔ဘုရားၾကီးအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေဆြးေႏြးေျပာျဖစ္ၾကပါသည္။
“ ပုဂံဘုရားေတြထဲမွာဒီျပႆဒ္ၾကီးဘုရားကုိနာမည္နဲ႔သမုိင္းေၾကာင္းၾကားတာနဲ႔တင္ဦးဇင္းေတာ႔
ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္”
“ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဦးဇင္း၊ ဦးဇင္းကလည္း ျပႆဒါးေန႔ေတြဆုိတာမ်ဳိးကုိ အယုံအၾကည္မရွိလုိ႔လား”
“ဟုတ္တယ္ဒကာမၾကီး၊ရက္ရာဇာ၊ျပႆဒါးဆုိတဲ႔ေန႔မ်ဳိးေတြကုိငယ္ငယ္ကတည္းကအယုံအၾကည္
မရွိဘူး၊အလုပ္တခုကုိရက္ရာဇာေန႔မွာလုပ္ရင္ေအာင္ျမင္မယ္၊ျပႆဒါးေန႔မွာလုပ္ေဆာင္ရင္အဆင္
မေျပဘူးဆုိတဲ႔ျမန္မာေတြလက္ခံယုံၾကည္ထားတာမ်ဳိးကုိဦးဇင္းအေနနဲ႔သေဘာမက်မိဘူး၊ဘယ္လုိေန႔မ်ဳိး
မွာဘဲလုပ္လုပ္ေကာင္းတဲ႔အလုပ္မ်ဳိးလုပ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီေန႔မ်ဳိးဟာမဂၤလာရွိေသာေန႔ပဲေလ၊ျပႆဒါးေတြ
ရက္ရာဇာေတြေရြးေနစရာမလုိပါဘူး”
ဤသုိ႔ျဖင္႔ဘုရားအေၾကာင္းစသည္မ်ားေျပာလုိက္၊ဟုိဟုိဒီဒီေျပာျဖစ္ၾကရင္းနဲ႔ေနာက္ဘုရားတဆူသုိ႔ဆက္
လက္ထြက္ခြါျဖစ္ခဲ႔ၾကျပန္သည္။အာနႏၵာဘုရားသုိ႔ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္းအာနႏၵာဘုရား၏အႏုပညာ
လက္ရာမ်ားကုိေလ႔လာျပီးအတူပါလာေသာမိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သည္႔ ႏုိင္လင္း၊ျမဴငွက္တုိ႔နဲ႔ စကားလက္ဆုံ
ၾကမိျပန္သည္။
“ပုဂံဘုရားေတြကုိေလ႔လာၾကည္႔မိသမွ်ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔ၾကည္႔တျခားေသာအယူ၀ါဒမ်ဳိးေတြေရာယွက္
“ပုဂံဘုရားေတြကုိေလ႔လာၾကည္႔မိသမွ်ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔ၾကည္႔တျခားေသာအယူ၀ါဒမ်ဳိးေတြေရာယွက္
ေနတာမ်ဳိးမေတြ႔ရဘူး။အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ၊ ျဂဳိလ္ေျပနံေျပဘုရားဆုိတာမ်ဳိးေတြလည္းမေတြ႔ရဘူး၊ဒါကုိ
ၾကည္႔ျခင္းအားပုဂံေခတ္ကaထရ၀ါဒဟာလုံး၀စစ္မွန္တယ္ဆုိတာပုဂံဘုရားေတြကသက္ေသျပေနတာပဲ”
“ဟုတ္တယ္ဦးဇင္း၊တပည္႔ေတာ္လည္းအဲဒါပဲစဥ္းစားေနတာ၊ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔ဟုိဘက္ဒီဘက္
“ဟုတ္တယ္ဦးဇင္း၊တပည္႔ေတာ္လည္းအဲဒါပဲစဥ္းစားေနတာ၊ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔ဟုိဘက္ဒီဘက္
ေလးမ်က္ႏွာေလာက္ပဲထားတယ္၊အဲဒီေနရာေတြမွာလည္းဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္ပဲရွိတာတျခားေသာအယူ၀ါဒ
ေတြ၀င္ေရာထားတာမ်ဳိးဘာမွမေတြ႔ရဘူး၊ဒါနဲ႔ဒီအာနႏၵာဘုရားမွာေျခေသၤ႕ေတြေတြ႔တယ္၊ဘုရားေရွ႕မွာ
ေျခေသၤ႕ကုိဘာျဖစ္လုိ႔ ထားၾကတာလဲ”
“အရင္ေရွးျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္တုန္းကေပါ႔ကြာ၊ဘုရင္႔သမီးေတာ္တစ္ေယာက္ဟာေတာထဲမွာ
ေျခေသၤ႕နဲ႔အေၾကာင္းပါးျပီး၊သီဟဗာဟုလုိ႔အမည္ရတဲ႔မင္းသားေလးတစ္ပါးဖြါးျမင္ခဲ႔တယ္။
အဲဒီမင္းသားေလးၾကီးလာတဲ႔အခါေတာအရပ္မွာမေနခ်င္ေတာ႔လုိ႔ေျခေသၤ႕ၾကီးအစာရွာထြက္တဲ႔
အခ်ိန္မွာမိခင္ကုိေခၚျပီး၊သူ႔ရဲ႕ဘုိးေတာ္မ်ားရွိတဲ႔မင္းေနျပည္ေတာ္ဆီျပန္သြားတာေပါ႔။ေျခေသၤ႔ၾကီး
ျပန္လာတဲ႔အခါမွာသူ႔သားကုိမေတြ႔ေတာ႔လုိက္ရွာရင္းနဲ႔လူေတြေနတဲ႔ေနရာဆီေရာက္လာျပီးေသာင္းက်န္း
ေတာ႔တာပဲ။အဲဒီအခ်ိန္မွာသီဟဗာဟုမင္းသားဟာသူရဲ႕ဖခင္ေျခေသၤ႔ၾကီးကုိျပန္သတ္ေတာ႔တာပဲ။
သီဟဗာဟုမင္းျဖစ္လာတဲ႔အခါမွာေခါင္းကုိက္တဲ႔ေ၀ဒနာကုိၾကီးစြာခံစားရလုိ႔၊မင္းေနျပည္ေတာ္မွာရွိတဲ႔
အေကာင္းဆုံးသမားေတာ္ေတြနဲ႔ကုလည္းမေပ်ာက္ဘူးေပါ႔။အဲဒီေတာ႔ပညာရွိအမတ္ေတြကေျပာၾကတယ္
ဖခင္ေျခေသၤ႕ကုိသတ္လုိ႔ေခါင္းကုိက္တဲ႔ေ၀ဒနာကုိခံစားရတာပဲ။ေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာေပ်ာက္သြားေအာင္
ဘုရားရဲ႕ေရွ႕မွာေျခေသၤ႕ရုပ္ကုိတည္းထားကုိးကြယ္ျပီး၀န္ခ်ေတာင္းပန္မွဒီေ၀ဒနာေပ်ာက္မယ္ဆုိေတာ႔
အဲဒီသီဟဗာဟုကအစျပဳျပီးေျခေသၤ႕ေတြဘုရားေရွ႕မွာေပၚလာတာလုိ႔စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ႔ဖတ္ဘူး
တယ္။တနည္းအားျဖင္႔ မိဘရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေအာက္ေမ႔ႏုိင္ေအာင္ေပါ႔ကြာ။မိခင္ဖခင္ဟာဘာပဲျဖစ္ေန
ျဖစ္ေနသာသမီးကသတ္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔မာတုဃာတကကံပိတုဃာတကကံထုိက္ျပီးေသရင္ေတာ႔
အ၀ိစိေရာက္မွာပါပဲ”ဟုရွင္းျပျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ဖခင္ကုိျပစ္မွားလွ်င္၊ဖခင္ကုိေစာ္ကားလွ်င္ ယခုဘ၀မွာလည္းေကာင္းက်ဳိးမေပး၊ဆုိးက်ဳိးေတြပဲၾကဳံေတြ႕ရတတ္ေၾကာင္း၊ေသလြန္သည္႔အခါမွာလည္း အ၀ိစိငရဲေရာက္ရေၾကာင္းကုိဘုရားရွင္လက္ထက္ကဖခင္ဗိမၺိသာရကုိသတ္ေသာအဇာတသတ္ မင္းသားကုိၾကည္႔၍လည္းသိႏုိင္ေပ၏။အဇာတသတ္သည္ယခုဘ၀တြင္ မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္ေသာသူျဖစ္ပါလွ်က္ေဒ၀ဒတ္ကုိဆရာတင္မွားမိေသာေၾကာင္႔၊ဖခင္ကုိသတ္
ကာအ၀ိစိငရဲသုိ႔သြားရရွာပါသည္။ဆရာအတင္မွားလွ်င္အပါယ္ငရဲေရာက္ႏုိင္တတ္ေၾကာင္းစာဖတ္သူ
မ်ားေကာင္းေကာင္းသတိခ်ပ္အပ္ပါ၏။ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးကုိအဇာတသတ္သတ္သည္ဟုသာလူေတာ္
ေတာ္ေတာ္မ်ားကသိထားၾကပါသည္။အဇာတသတ္ကုိေကာဘယ္သူသတ္သလဲဆုိတာသိသူနည္းမည္
ထင္မိပါ၏။သာမညဖလသုတၱန္တြင္ေအာက္ပါအတုိင္းေတြ႔ရပါသည္…
“အဇာတသတၳဳ ဗိမၺိသာရံ ဃာေတသိ။ ဥဒေယာ အဇာတသတၳဳံ၊ တႆ ပုေတၱာ မဟာမု႑ိေကာ နာမ
ဥဒယံ၊ တႆ ပုေတၱာ အႏုရုေဒၶါနာမ မဟာမု႑ိကံ၊ တႆ ပုေတၱာ နာဂဒါေသာ နာမ အႏုရုဒၶံ။
နာဂဒါသံ ပန “၀ံသေစၦဒက ရာဇာေနာ ဣေမ၊ ကိ ံ ဣေမဟိ” တိ၊ ရဌ၀ါသိေနာ ကုပိတာ ဃာေတသုံ”
(သီ၊ ဌ၊ သာမညဖလသုတၱ)
ဗိမၺိသာရ ကုိ အဇာတသတ္မင္းသားက သတ္၏။
အဇာတသတ္ ကုိ သားျဖစ္သူ ဥဒယဘဒၵ မင္းသားက သတ္၏။
ဥဒယဘဒၵ ကုိ သားျဖစ္သူ မဟာမု႑ိက မင္းသားက သတ္၏။
မဟာမု႑ိက ကုိ သားျဖစ္သူ အႏုရုဒၶ မင္းသားက သတ္၏။
အႏုရုဒၶ ကုိ သားျဖစ္သူ နာဂဒါသ မင္းသားက သတ္၏။
နာဂဒါသမင္းသား၏လက္ထက္တြင္မူတုိင္းသူျပည္သားမ်ားကဒီမင္းေတြကအႏြယ္ကုိဖ်က္တဲ႔မင္းေတြပဲ။
ဖခင္ကုိသတ္တဲ႔မင္းဆုိးမင္းညစ္ေတြပဲဟုဆုိကာတုိင္းသူျပည္သားအေပါင္းမွနာဂဒါသကုိသတ္ပစ္လုိက္
ၾကပါသည္။ထုိအခါမွစ၍အဇာတသတ္၏မ်ဳိးဆက္လည္းျပတ္သြားသည္ကုိေတြ႔ရေပ၏။
ဤသာဓကတုိ႔ကုိၾကည္႔ပါကဖခင္ကုိေစာ္ကားလွ်င္၊ဖခင္ကုိသတ္လွ်င္ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္လည္း
အေသဆုိးနဲ႔ေသရေၾကာင္းေတြ႔ရေပ၏။ေသလြန္သည္႔အခါတြင္လည္းအ၀ိစိငရဲသုိ႔မလြဲမေသြ
ေရာက္ရေၾကာင္းေတြ႔ရေပ၏။အခ်ဳပ္အားျဖင္႔ဆုိခ်င္သည္မွာစာဖတ္သူအေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္
မိခင္ဖခင္တုိ႔၏ေက်းဇူးကုိမေပးဆပ္ႏုိင္လွ်င္ေတာင္မွမိခင္ဖခင္တုိ႔အေပၚတြင္မျပစ္မွားမိဖုိ႔၊
မေစာ္ကားမိဖုိ႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါသည္။
မိခင္ဖခင္တုိ႔၏ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိတတ္စြမ္းႏုိင္သမွ်ေပးဆပ္ႏုိင္ေသာသားေကာင္းရတနာ၊သမီးေကာင္း
ရတနာေလးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစဟုလည္းဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သမိပါ၏။
အရွင္၀ရသာမိ(မံုရြာ)
အရွင္၀ရသာမိ(မံုရြာ)
ခ်စ္သူမ်ားေန.လက္ေဆာင္...
လျပည့္၀န္းပလာဇာေရွ႕မွာကားငွားဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့၊အျဖဴေရာင္တီရွပ္ေပၚမွာအသည္းပံုLove၊Lifeစာတန္း ထိုးထားတဲ့ဆင္တူအက်ႌ၀တ္စံုတြဲကိုၾကည့္ၿပီးဒီေန႔တရက္ေတာ့ခ်စ္သူကိုသတိရမိတယ္လို႔သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ၿပီးသူမေကခိုင္ကဆိုပါတယ္။
ဒီေန႔အတြက္သူ႔မွာဘာအစီအစဥ္မွမရွိေပမယ့္ေကာ္ဖီဆိုင္မွာအတူတူထိုင္ၿပီးစကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနတဲ့စံုတြဲေတြ၊
ေရွာ့ပင္းစင္တာထဲမွာလွည့္ပတ္သြားလာၿပီးေစ်း၀ယ္ေနတဲ့စံုတြဲေတြ၊ဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့စံုတြဲေတြ၊ လက္ေဆာင္အျပန္အလွန္လဲလွယ္ေနတဲ့စံုတြဲေတြကိုမနက္အလုပ္လာကတည္းက
ေတာက္ေလွ်ာက္ေတြ႕ရတာကေတာ့ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္လို႔လျပည့္၀န္းပလာဇာမွာအေရာင္း ၀န္ထမ္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ့သူကဆက္ေျပာပါတယ္။
“အလုပ္ တရက္ပ်က္ရင္တရက္စာျဖတ္ေတာ့ခ်စ္သူရွိေသးရင္လည္း
ဒီေန႔လည္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး” လို႔မေကခုိင္က ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာစီးပြားေရး၊ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြေၾကာင့္ျပင္ပကမာၻနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးအဆက္ျပတ္၊ အထီးက်န္ေနခဲ့ေပမယ့္လည္းလြန္ခဲ့တဲ့၁၀ႏွစ္လာက္ကစတင္ၿပီးလူငယ္ထုၾကားမွာေခတ္စားလာတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာေတာ့ ပန္းစည္းေတြေပးတာ၊ေခ်ာကလက္ေကၽြးတာ၊ပို႔စ္ကတ္
လဲလွယ္ၾကတာစတဲ့အေလ့အထေတြကေတာ့ပိုမ်ားလာတာေတြ႕ရပါတယ္။
လဲလွယ္ၾကတာစတဲ့အေလ့အထေတြကေတာ့ပိုမ်ားလာတာေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီလက္ေဆာင္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာဖံုးကြယ္ေနတဲ့အမွတ္တရလက္ေဆာင္တခု
ရွိေနပါတယ္။ဒါကေတာ့ အပ်ဳိ၊ လူပ်ိဳ ဘ၀ကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးအဲဒီေန႔မွာခ်စ္သူနဲ႔အတူတူ
စေနမယ္ဆိုတဲ့အေလ့အထျမန္မာျပည္မွာရွိေနၿပီဆိုတာပါပဲ။(ရာႏႈန္းျပည့္ေတာ့မဆိုလိုပါဘူး)
စေနမယ္ဆိုတဲ့အေလ့အထျမန္မာျပည္မွာရွိေနၿပီဆိုတာပါပဲ။(ရာႏႈန္းျပည့္ေတာ့မဆိုလိုပါဘူး)
“က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္သိပ္မၾကာေသးဘူး။၃ ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။
အဲဒီေန႔ဆိုတည္းခိုခန္းကအခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔တင္၀င္ေငြတာ္ေတာ္ေျဖာင့္တာ။တခ်ဳိ႕ဆို
အခန္းပတ္ရွာတာမရလို႔ဒီမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့အထိပါရွိတယ္”လို႔ ကန္ေတာ္ႀကီးအနီးမွာ
ရွိတဲ့ ဟိုတယ္တစ္ခုရဲ.ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္းတဦးကေျပာပါတယ္။
အခန္းပတ္ရွာတာမရလို႔ဒီမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့အထိပါရွိတယ္”လို႔ ကန္ေတာ္ႀကီးအနီးမွာ
ရွိတဲ့ ဟိုတယ္တစ္ခုရဲ.ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္းတဦးကေျပာပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာအဆင့္ျမင့္ဟိုတယ္ႀကီးေတြမွာထက္မိုတယ္ေတြ၊တည္းခိုခန္းေတြ၊အင္းေတြ မွာ
အခန္းရဖို႔မေသခ်ာဘူးလို႔သူကဆိုပါတယ္။
ဒီလိုထြန္းကားလာတာေၾကာင့္လည္းပန္းၿခံ၊စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ေရွာ့ပင္းေမာလ္ကပ႐ုိမိုးရွင္းပြဲေတြ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔စင္တင္ေတးဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြအျပင္
တည္းခိုခန္းနဲ႔မိုတယ္ေတြမွာအဲဒီေန႔ဆိုအခန္းအျပည့္ငွားရတဲ့အထိရွိေနတယ္လို႔ဟိုတယ္၀န္းထမ္းေတြမွ သိရပါတယ္။“သန္လ်င္လို တည္းခိုခန္းနဲ႔ ဟိုတယ္ေပါတဲ့ ေနရာမွာေတာင္အဲဒီေန႔ဆို
တည္းခိုခန္းနဲ႔မိုတယ္ေတြမွာအဲဒီေန႔ဆိုအခန္းအျပည့္ငွားရတဲ့အထိရွိေနတယ္လို႔ဟိုတယ္၀န္းထမ္းေတြမွ သိရပါတယ္။“သန္လ်င္လို တည္းခိုခန္းနဲ႔ ဟိုတယ္ေပါတဲ့ ေနရာမွာေတာင္အဲဒီေန႔ဆို
အခန္းရဖို႔ မလြယ္ဘူး” လို႔သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္သီလဝါဆိပ္ကမ္း MITT က အရာရွိ တဦးျဖစ္တဲ့
ကိုေက်ာ္မင္းေဆြက ေျပာပါတယ္။
ကိုေက်ာ္မင္းေဆြက ေျပာပါတယ္။
ေခ်ာကလက္နဲ႔ပန္းစည္းေပးတာေတြက ၁၄ ႏွစ္ေအာက္လူငယ္ေတြၾကားမွာပဲ
ရွိေတာ့တဲ့ အေလ့အထျဖစ္တယ္လို႔သူက ဆိုပါတယ္။
ယုဇနပလာဇာအေနာက္ဘက္က ေတာင္ေပၚသား တည္းခိုခန္း၊ ေျမနီကုန္းနားက
Motherland၊Summerplace၊စမ္းေခ်ာင္းကအကယ္ဒမီ၊ဖိုးစိန္လမ္းေပၚကဟိုတယ္ေတြ၊အင္းေတြမွာဆုိလည္း စံုတြဲေတြအျပည့္လို႔ သိရပါ တယ္။
ရန္ကုန္ကအထက္တန္းေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္တဲ့ေဇယ်ာကေတာ့သာမန္ေန႔ေတြမွာထက္ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ
စံုတြဲေတြအတူအိပ္ၾကတာအဓိပၸာယ္ပိုရွိတယ္၊ပိုၿပီးေလးနက္မႈကိုျပတယ္လို႔ဆိုပါ တယ္။
“လြန္ခဲ့တဲ့၅ႏွစ္ေလာက္ကဆိုရင္ေတာ့မယူျဖစ္ရင္အတူတူေနတယ္ဆိုတာ မိန္းကေလးေရာ၊ေယာက္်ားေလး အတြက္ပါနစ္နာတယ္ဆိုတဲ့စကားကမွန္ပါေသးတယ္။အခုေခတ္မွာေတာ့ျမိဳ.ေနအသိုင္းအ၀န္းမွာဆို ဒီလိုကိစၥကိုလက္မခံေတာ့ပါဘူးလို႔” သူကေျပာပါတယ္။
အခုေခတ္မွာလူငယ္ေတြကအတူတူေနတဲ့ကိစၥကိုပြင့္လင္းတယ္လို႔ျမင္လာလက္ခံလာၿပီးသူတို႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ အလယ္မွာေတာ့ျဖစ္သင့္တဲ့ သဘာ၀ တခုလို႔ျမင္တယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာေစာင့္ဆိုင္းရတဲ့ ရက္တရက္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ထိုင္းမွာရွိတဲ့အထူးေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြအမ်ဳိးစံုရွိတဲ့ၾကားထဲကထိုင္းေတြဟာ လည္းခ်စ္သူမ်ားေန႔ကိုေန႔ထူးေန႔ျမတ္တရက္လိုသတ္မွတ္ထားက်င္းပၾကတာ ၁၀ စုႏွစ္တခုေလာက္ရွိပါၿပီ။
ေစ့စပ္ပြဲေတြ၊လက္ထပ္ပြဲေတြကအဲဒီေန႔မွာအမ်ားဆံုးက်င္းပတတ္ၾကသလို၊
ခ်စ္သူေတြလည္း အဲဒီေန႔ကေနစၿပီးအတူတူေနၾကပါတယ္။အဲဒီေန႔ဟာထိုင္းတႏိုင္ငံလံုးမွာ
ကြန္ဒံုးအေရာင္းရဆံုးေန႔လို႔လည္းသိရပါတယ္။ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြကခ်စ္သူမ်ားေန႔အတြက္
အကုန္အက်ခံၾကတဲ့ပိုက္ဆံေတြကမနည္းပါဘူး။
ကြန္ဒံုးအေရာင္းရဆံုးေန႔လို႔လည္းသိရပါတယ္။ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြကခ်စ္သူမ်ားေန႔အတြက္
အကုန္အက်ခံၾကတဲ့ပိုက္ဆံေတြကမနည္းပါဘူး။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဟာအေနာက္ႏိုင္ငံကအစျပဳခဲ့တဲ့၊ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမဟုတ္ေပမယ့္ခ်စ္သူေတြအခ်င္းခ်င္း လက္ေဆာင္ေတြဖလွယ္ၾကတာ၊ပန္းကေလးေတြ၊ကဗ်ာကေလးေတြပို႔ေပးၾကတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါတယ္လို႔စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္ (အင္း၀) ကဆိုပါတယ္။ဒါေပမယ့္
စီးဆင္းလာတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမွာမလိုလားအပ္တဲ့ဆိုးက်ဳိးေတြကိုသတိမူသင့္တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
စီးဆင္းလာတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမွာမလိုလားအပ္တဲ့ဆိုးက်ဳိးေတြကိုသတိမူသင့္တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
“အဲဒီေရစီးေၾကာင္းႀကီးထဲကိုတိုက္စားပြတ္တိုက္ၿပီးပါမသြားေစခ်င္တာကေတာ့
Virgin ဆိုတဲ့ အပ်ဳိစင္ဂုဏ္ေလးပါပဲ။ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ျခင္းတန္ဖိုး၊မိမိကိုယ္ကိုယ္
ယံုၾကည္မႈတန္ဖိုး၊သိကၡာတန္ဖိုး၊ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ အပ်ဳိစင္
ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေလးကိုျမန္မာမိန္းကေလးငယ္ေတြဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္”
လို႔ ျမန္မာစာ ဆရာမတဦးလည္းျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္ (အင္းဝ) ကဆိုပါတယ္။
ဆရာမႏုႏုရည္ကသူ႔ကိုေရွးဆန္လိုက္တာလို႔ေျပာခ်င္ေျပာပါေစ၊ရယ္စရာလို႔လည္းထင္ေကာင္းထင္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာကိုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့၊ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈသိကၡာကို တန္ဖိုးထားခ်င္တဲ့ျမန္မာမိန္းကေလးေတြအေနနဲ႔ ကေတာ့ နားလည္ေလာက္မယ္ယံုၾကည္မႈတန္ဖိုး၊သိကၡာတန္ဖိုး၊ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ အပ်ဳိစင္
ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေလးကိုျမန္မာမိန္းကေလးငယ္ေတြဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္”
လို႔ ျမန္မာစာ ဆရာမတဦးလည္းျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္ (အင္းဝ) ကဆိုပါတယ္။
ထင္ပါတယ္လို႔ဆက္ေျပာပါတယ္။တနလၤာေန႔လိုပ်ားပန္းခတ္မွ်ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ရန္ကုန္လမ္းေတြေပၚမွာ
ဆင္တူအက်ႌ၀တ္ဆင္ထားတဲ့စံုတြဲေတြ၊ခ်စ္သူမ်ားေန႔စင္တင္ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲေၾကာ္ျငာေဘလ္ဘုတ္ႀကီးေတြ၊ လမ္းမႀကီးေပၚအထိလွ်ံက်လာေတာ့မယ္ထင္ရတဲ့အင္းလ်ားကန္ေပါင္ကစံုတြဲေတြဟာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ခ်စ္သူမ်ားေန႔ပြဲေတာ္ကိုထင္ရွားေပၚလြင္ေစတဲ့ျပယုဂ္ေတြပါပဲ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ခ်စ္သူမ်ားေန႔ပြဲေတာ္ကိုထင္ရွားေပၚလြင္ေစတဲ့ျပယုဂ္ေတြပါပဲ။
ဒီလိုေန႔မွာစံုတြဲေတြအတူေနတာေၾကာင့္တည္းခိုခန္းေတြမွာအခန္းေတြမအားလပ္တဲ့အထိျဖစ္ေနေပမဲ့
ကြန္ဒံုးေတြရဲ႕ေရာင္းအားကေတာ့သိသိသာသာ တက္မလာပါဘူးလို႔လူငယ္ဆရာ၀န္တဦးကေျပာပါတယ္။
“ကြန္ဒံုးသံုးတာကိုေႀကးစားဆန္တယ္လို႔သေဘာထားလို႔လိင္ဆက္ဆံခ်ိန္မွာကြန္ဒံုးမသံုးျဖစ္တာ မ်ားတယ္။
သံုးတဲ့ အခ်ိန္ကလည္းေၾကးစားလိင္အလုပ္သမမိန္းကေလးေတြနဲ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ေလ့လာရသေလာက္
ခ်စ္သူေတြ၊သမီးရည္းစားေတြၾကားထဲမွာကြန္ဒံုးမသံုးၾကဘူး။အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးလြဲမွားတဲ့
အျမင္ေတြရွိတာကိုဘယ္လိုမွမတားဆီးႏိုင္ေသးဘူး” လို.ဆရာ၀န္ငယ္ကေျပာပါတယ္။
သံုးတဲ့ အခ်ိန္ကလည္းေၾကးစားလိင္အလုပ္သမမိန္းကေလးေတြနဲ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲ။ေလ့လာရသေလာက္
ခ်စ္သူေတြ၊သမီးရည္းစားေတြၾကားထဲမွာကြန္ဒံုးမသံုးၾကဘူး။အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးလြဲမွားတဲ့
အျမင္ေတြရွိတာကိုဘယ္လိုမွမတားဆီးႏိုင္ေသးဘူး” လို.ဆရာ၀န္ငယ္ကေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔တျခားအိမ္နီးခ်င္းႏို္င္ငံေတြကြာျခားတာကေတာ့မူလတန္းေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူ
အရြယ္ကတည္းကလိင္ပညာေပးသင္ခန္းစာေတြကိုအစိုးရေက်ာင္းေတြမွာေသေသခ်ာခ်ာသင္ၾကားေပးတာပါ။ ျမန္မာျပည္က အစိုးရေက်ာင္းေတြကေတာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့တံတိုင္းနဲ႔ေဘာင္ခတ္ထားၿပီးဒီလိုသင္ခန္းစာေတြကို ရွက္စရာလို႔ျမင္ေနေသးတာေတြ႕ရပါတယ္။ထိုင္းႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ဒီေန႔လိုခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာဟိုတယ္ေတြ၊ ကလပ္ေတြမွာကြန္ဒံုး အခမဲ့ေဝတဲ့ဓေလ့မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ဒီမွာကေတာ့အလကားေပးရင္ေတာင္ျပန္ေရာင္း
စားေနႀကတာပါ။အမ်ဴိးသမီး သတင္းေထာက္တဦးက “အိမ္ေထာင္ကြဲေတြကိုေတြ႕ရတာ
မ်ားလို႔လားေတာ့မသိဘူး။ယူလိုက္ၿပီးမွအဆင္မေျပတာထက္အတူေနရင္းေလ့လာေစခ်င္တယ္။
တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဆိုရင္ေတာ့အစဥ္အလာေတြမထိန္းသိမ္းခ်င္ဘူး။ကိုယ့္မွာလည္းလြတ္လပ္ခြင့္
ရိွတယ္ေလ။အပ်ဳိစင္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္လည္းကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့၊ႀကိဳက္တဲ့ေယာက်္ားကယူလိမ့္မယ္”
လို႔ေျပာပါတယ္။ဒီလိုခ်စ္သူစံုတြဲေတြလက္မထပ္ခင္အတူတူေနတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာအဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေနတဲ့မေကဇင္သြယ္က“တရား၀င္ရိွတယ္ေလ။အပ်ဳိစင္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္လည္းကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့၊ႀကိဳက္တဲ့ေယာက်္ားကယူလိမ့္မယ္”
လို႔ေျပာပါတယ္။ဒီလိုခ်စ္သူစံုတြဲေတြလက္မထပ္ခင္အတူတူေနတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
လက္ထပ္ထားတာမဟုတ္ေသးတဲ့အတြက္အဲဒီလိုေနလိုက္ၿပီးလို႔မယူျဖစ္ၾကေတာ့ရင္ေယာက္်ားေလးက
ဘာမွမျဖစ္ဘူး။မိန္းကေလးပဲနစ္နာမွာေလ။မယူခင္အဲဒီအခြင့္အေရးကိုေယာက္်ားေလးေတြကို
မေပးသင့္ဘူး။ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ၾကည့္ၿပီးေျပာရရင္လည္းမကိုက္ညီဘူး”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဘာမွမျဖစ္ဘူး။မိန္းကေလးပဲနစ္နာမွာေလ။မယူခင္အဲဒီအခြင့္အေရးကိုေယာက္်ားေလးေတြကို
မေပးသင့္ဘူး။ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ၾကည့္ၿပီးေျပာရရင္လည္းမကိုက္ညီဘူး”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာHIV/AIDS ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ပညာေပးေနတဲ့ NGO အဖြဲ႕အစည္း PSI ရဲ႕ဆက္သြယ္ေရး အရာရိွတဦးျဖစ္သလို၊က်န္းမာေရးအသိပညာေပးစာေပေတြေရးသားေနတဲ့စာေရးဆရာမျမေႏွာင္းညိဳက အခ်ိန္မတိုင္ခင္သိပ္ႏုနယ္တဲ့အရြယ္မွာလိင္ဆက္ဆံတာကိုမလုပ္ေစခ်င္ပါဘူးလို႔ဆုိပါတယ္။
“လက္မထပ္ခင္အတူေနတဲ့အေလ့အထကိုေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့ အႀကံေပးရရင္မယူႏိုင္ေသးဘဲတအိမ္တည္းမွာအတူတူေနၾကတဲ့အခိုက္အတန္႔တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သစၥာရွိေစခ်င္တယ္။ကြဲသြားၾကလို႔မယူျဖစ္ရင္ HIV စစ္ေပါ့” လို႔ဆရာမျမေႏွာင္းညိဳကဆက္ေျပာပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာတာ့ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ.ကအင္တာနက္ဆိုင္တဆိုင္မွာလြန္ခဲ့တဲ့ ၅ရက္ေလာက္ကတည္းကခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုစကားေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္စက္တလံုး
ခ်န္ထားေပးဖို႔ေတာင္းဆိုထားတဲ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ မႏွင္းအိကေတာ့သူခ်ိန္းဆိုထားတဲ့နာရီအတိုင္း
အေရာက္သြားႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္လို႔သိရပါတယ္။
ခ်န္ထားေပးဖို႔ေတာင္းဆိုထားတဲ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ မႏွင္းအိကေတာ့သူခ်ိန္းဆိုထားတဲ့နာရီအတိုင္း
အေရာက္သြားႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္လို႔သိရပါတယ္။
“လက္ေဆာင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်မေပးရေပမယ့္အင္တာနက္ကေနဒီမတိုင္ခင္ကတည္းက
ႀကိဳရွာထားတဲ့ Valentine ကတ္ ကိုဒီေန႔ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ဖုန္းေျပာခ်င္ေပမယ့္အိမ္ကိုတိုက္႐ုိက္ေခၚဖို႔ ဖုန္းကအဆင္မေျပာေတာ့ဂ်ီေတာ့ခ္ကေနပဲေျပာရတာေပါ့။ဒီေန႔အတြက္အမွတ္တရကသူမ်ားေတြလို
အေကာင္အထည္ျပလို႔မရတဲ့ခ်စ္စကားေတြပဲရွိတယ္လို႔” သူကဆိုပါတယ္။
ခ်စ္သူသာအနားမွာရွိမယ္ဆိုရင္အတူတူေလွ်ာက္လည္ၿပီးတေနရာရာ
သြားဖို႔ စီစဥ္မယ္၊သူႀကိဳက္တဲ့ ပန္းကိုအဲဒီေန႔မွာေပးဖို႔ေတာင္းဆိုမယ္လို႔မႏွင္းအိကဆက္ေျပာပါတယ္။
ႏိုင္ငံတ၀န္းလံုးက်င္းပေနတဲ့ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဟာအေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာဓေလ့တခုလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ကူးစက္ခံ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာကေတာ့ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကိုပိုၿပီးအမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးႀက တာေတြ႕လာရပါတယ္။
ေရာမေခတ္ကခ်စ္သူ၂ဦးကိုတိတ္တဆိတ္ထိမ္းျမားေပးခဲ့တာေၾကာင့္ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့ဘုန္းေတာ္ႀကီး
St. Valentine ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔ကိုခ်စ္သူမ်ားေန႔လို႔သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီအေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈကျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကိုစတင္ဖ်က္ဆီးေနၿပီလားဆိုတာကေတာ့စဥ္းစား စရာပါ။ ။
နရီလင္းလက္
Living together and Social problem
ယေန႔ေခတ္ၾကီးမွာ
အရာရာဟာဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ်ရုပ္၀ထၳဳပိုင္းဆိုင္ရာေတြဟာလည္းမ်ားစြာ
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လွ်က္ရွိပါတယ္။ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္တုိးတက္
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြ၊အား နည္းခ်က္ေတြဟာလည္း
ေနရာတိုင္းမွာေတြ႔ၿမင္ေနရဆဲၿဖစ္ပါတယ္။ကဲဒီေတာ့ဒီေန႔လူမႈေရးကြန္ယက္ၾကီးအတြင္းInternetေတြ
အရာရာဟာဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ်ရုပ္၀ထၳဳပိုင္းဆိုင္ရာေတြဟာလည္းမ်ားစြာ
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လွ်က္ရွိပါတယ္။ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္တုိးတက္
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြ၊အား နည္းခ်က္ေတြဟာလည္း
ေနရာတိုင္းမွာေတြ႔ၿမင္ေနရဆဲၿဖစ္ပါတယ္။ကဲဒီေတာ့ဒီေန႔လူမႈေရးကြန္ယက္ၾကီးအတြင္းInternetေတြ
Gtalk ေတြ VZO ေတြ Facebook ေတြစသည္ျဖင့္ေပါ့အလြယ္တကူသံုးေနႏိုင္ၿပီၿဖစ္တဲ့
ေခတ္ၾကီးမွာဘာေၾကာင့္အားနည္းခ်က္ေတြရွိေနသလဲ၊ဘာေတြလိုအပ္ေနေသးလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အား လံုးေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္။ယေန႔ေခတ္ၾကီးမွာေရပန္းစားေနတဲ့
ေ၀ါဟာရတစ္ခုရွိပါတယ္။" Living Together " တဲ့ ..ၿမန္မာလိုေၿပာရရင္
လက္မထပ္ပဲအတူေနထိုင္ၿခင္းေပါ့။ဒီထက္ပိုၿပီးရွင္းရရင္လက္မထပ္ပဲလင္စံုမယား
ဖက္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၿခင္းလို႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္ ။
ေခတ္ၾကီးမွာဘာေၾကာင့္အားနည္းခ်က္ေတြရွိေနသလဲ၊ဘာေတြလိုအပ္ေနေသးလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အား လံုးေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္။ယေန႔ေခတ္ၾကီးမွာေရပန္းစားေနတဲ့
ေ၀ါဟာရတစ္ခုရွိပါတယ္။" Living Together " တဲ့ ..ၿမန္မာလိုေၿပာရရင္
လက္မထပ္ပဲအတူေနထိုင္ၿခင္းေပါ့။ဒီထက္ပိုၿပီးရွင္းရရင္လက္မထပ္ပဲလင္စံုမယား
ဖက္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၿခင္းလို႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္ ။
ဟိုးယခင္ကေတာ့....
Living Together ဟာၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔အေတာ္ေလးစိမ္းေနခဲ့ပါတယ္။အခုေတာ့လည္း
ေခတ္လူငယ္ေတြရဲ႕တီးတိုးပါးစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားလို႔လာခဲ့ပါၿပီ။အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာLiving
togetherအေပၚေထာက္ခဲ့တဲ့လူေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ့သလိုရွံု႕ခ်တဲ့သူေတြလည္း
အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ကဲဒါဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ကေရာLivinါtogetherအေပၚဘယ္လိုၿမင္ပါသလဲ?
ေခတ္လူငယ္ေတြရဲ႕တီးတိုးပါးစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားလို႔လာခဲ့ပါၿပီ။အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာLiving
togetherအေပၚေထာက္ခဲ့တဲ့လူေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ့သလိုရွံု႕ခ်တဲ့သူေတြလည္း
အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ကဲဒါဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ကေရာLivinါtogetherအေပၚဘယ္လိုၿမင္ပါသလဲ?
ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးကလည္းသေဘာတူတယ္အေၿခအေနအရပ္ရပ္ကလည္း
အိုေကတယ္ဆိုရင္ ဘာမွေ၀ဖန္စရာ၊ မွတ္ခ်က္ခ်စရာမရွိပါဘူး။ဒီေနရာမွာအပိုင္းႏွစ္ပိုင္းျဖစ္သြားျပီ။
အိုေကတယ္ဆိုရင္ ဘာမွေ၀ဖန္စရာ၊ မွတ္ခ်က္ခ်စရာမရွိပါဘူး။ဒီေနရာမွာအပိုင္းႏွစ္ပိုင္းျဖစ္သြားျပီ။
(၁) ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုး သေဘာတူညီၿခင္း
အိုဗ်ာ...အတူေနဖို႔ေတာင္ညွိၿပီးၿပီပဲႏွစ္ေယာက္လံုးသေဘာမတူတာမ်ိဳးရွိပါ့မလားဗ်ာ”လို႔ေမးစရာရွိပါတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့အက်ပ္ကိုင္ၿခင္းပဲေပါ့။ေယာကၤ်ားေလးဖက္က“နင္ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ တကယ္ယံုတယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္ခါေတာ့လိုက္ေလ်ာေပးပါ ” လို႔
အက်ပ္ကိုင္လာလို႔ရွိရင္“ နင္ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာဟုတ္ရဲ႕လားဟာဒါဆိုငါနဲ႔အတူေနမွ
နင့္အခ်စ္ကို ယံုမယ္ ” လို႔ ဆိုလာရင္သာမန္အခ်စ္ၾကီးတဲ့မိန္းကေလး၊ခ်စ္သူအတြက္
ဆိုဘာမဆိုေပးလိုက္မယ္လို႔ ခံယူထားတဲ့မိန္းကေလး၊စိတ္ေပ်ာ့လြယ္တဲ့မိန္းကေလး
ကေတာ့ေခါင္းညွိတ္မိမွာအမွန္ပါပဲ။ဒီေနရာမွာလက္ထပ္ၿပီးမွအပ်ိဳစင္ဘ၀ကို
ေပးမယ္လို႔ဆံုးၿဖတ္ထားတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကၿငင္းလုိက္ၿပီဆိုရင္ၿပႆနာရွိလာပါၿပီ။ မိန္းကေလးကလည္းၿပတ္သားဖို႔လိုလာၿပီေပါ့။ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား၊ကာမကိုလိုခ်င္တာလားဆိုတာ
ခြဲတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။တစ္ခုမွာခ်င္တာကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုတကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ
ခ်စ္မိတဲ့ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္အဖို႔ အဲဒီမိန္းကေလးဆီကဘာမွလိုခ်င္ေတာင့္တမႈ
မရွိပါဘူး။သူ႔ကိုအၿမဲၿဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့စိတ္သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲၿမင္ခ်င္တဲ့
စိတ္ကေလးသာရွိပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီလို႔ ၿဖစ္ေၿမာက္
သြားတဲ့Living togetherေတြရွိသလိုတစ္ဖက္ကအတင္းအက်ပ္ကိုင္လို႔ မတတ္သာလို႔
(သူမခ်စ္ဘူးလို႔ ထင္သြား မွာစိုးလို႔ )အေလ်ာ့ေပးလိုက္ရတဲ့ တစ္ဖက္သတ္ Living together
ေတြလည္းရွိပါလိမ့္မယ္ ။
အက်ပ္ကိုင္လာလို႔ရွိရင္“ နင္ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာဟုတ္ရဲ႕လားဟာဒါဆိုငါနဲ႔အတူေနမွ
နင့္အခ်စ္ကို ယံုမယ္ ” လို႔ ဆိုလာရင္သာမန္အခ်စ္ၾကီးတဲ့မိန္းကေလး၊ခ်စ္သူအတြက္
ဆိုဘာမဆိုေပးလိုက္မယ္လို႔ ခံယူထားတဲ့မိန္းကေလး၊စိတ္ေပ်ာ့လြယ္တဲ့မိန္းကေလး
ကေတာ့ေခါင္းညွိတ္မိမွာအမွန္ပါပဲ။ဒီေနရာမွာလက္ထပ္ၿပီးမွအပ်ိဳစင္ဘ၀ကို
ေပးမယ္လို႔ဆံုးၿဖတ္ထားတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကၿငင္းလုိက္ၿပီဆိုရင္ၿပႆနာရွိလာပါၿပီ။ မိန္းကေလးကလည္းၿပတ္သားဖို႔လိုလာၿပီေပါ့။ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား၊ကာမကိုလိုခ်င္တာလားဆိုတာ
ခြဲတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။တစ္ခုမွာခ်င္တာကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုတကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ
ခ်စ္မိတဲ့ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္အဖို႔ အဲဒီမိန္းကေလးဆီကဘာမွလိုခ်င္ေတာင့္တမႈ
မရွိပါဘူး။သူ႔ကိုအၿမဲၿဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့စိတ္သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲၿမင္ခ်င္တဲ့
စိတ္ကေလးသာရွိပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီလို႔ ၿဖစ္ေၿမာက္
သြားတဲ့Living togetherေတြရွိသလိုတစ္ဖက္ကအတင္းအက်ပ္ကိုင္လို႔ မတတ္သာလို႔
(သူမခ်စ္ဘူးလို႔ ထင္သြား မွာစိုးလို႔ )အေလ်ာ့ေပးလိုက္ရတဲ့ တစ္ဖက္သတ္ Living together
ေတြလည္းရွိပါလိမ့္မယ္ ။
Living together ေနဖို႔ဆိုရင္အေၿခအေနအရပ္ရပ္ကအဆင္ေၿပမွသာလွ်င္ၿဖစ္ေၿမာက္ႏိုင္မွာပါ ။
ႏိုင္ငံၿခားမွာမိဘကြယ္ရာမွာကိုယ့္ေၿခေထာက္ကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့သူမ်ိဳးကို
မဆိုလိုပါဘူး။ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာဆိုမိဘအလစ္လည္းၿဖစ္ရဦးမယ္။ဥပမာ...မိဘက
ခရီးသြားေနတာမ်ိဳး၊ဒါမွမဟုတ္အလုပ္(သို႔မဟုတ္)ေက်ာင္းေၿပးၿပီး
ရည္းစားနဲ႔အတူသြားေနၿခင္းစတဲ့အၿပဳအမူမ်ိဳးကိုဆိုလိုတာပါ။ဒါမွမဟုတ္နယ္ကေန
ၿမိဳ႕တက္ၿပီးတစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ေနရတဲ့သူမ်ိဳး။ဇတ္လမ္းေတြကေတာ့
အမ်ိဳးစံုရွိၾကမွာပါ။မိုးကရြာ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္မိုးခိုရင္းေဟာ္တယ္မွာ
ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားတဲ့သူေတြ၊သၾကၤန္မွာေလွ်ာက္လည္ရင္းခ်မ္းလြန္းလို႔
အခ်မ္းေၿပ Beer သို.မဟုတ္ Spy ေလးသာက္ဟိုတယ္၊တည္းခိုခန္းခဏေရာက္သြားတဲ့အၿဖစ္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိၾကမွာပါ။
ႏိုင္ငံၿခားမွာမိဘကြယ္ရာမွာကိုယ့္ေၿခေထာက္ကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့သူမ်ိဳးကို
မဆိုလိုပါဘူး။ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာဆိုမိဘအလစ္လည္းၿဖစ္ရဦးမယ္။ဥပမာ...မိဘက
ခရီးသြားေနတာမ်ိဳး၊ဒါမွမဟုတ္အလုပ္(သို႔မဟုတ္)ေက်ာင္းေၿပးၿပီး
ရည္းစားနဲ႔အတူသြားေနၿခင္းစတဲ့အၿပဳအမူမ်ိဳးကိုဆိုလိုတာပါ။ဒါမွမဟုတ္နယ္ကေန
ၿမိဳ႕တက္ၿပီးတစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ေနရတဲ့သူမ်ိဳး။ဇတ္လမ္းေတြကေတာ့
အမ်ိဳးစံုရွိၾကမွာပါ။မိုးကရြာ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္မိုးခိုရင္းေဟာ္တယ္မွာ
ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားတဲ့သူေတြ၊သၾကၤန္မွာေလွ်ာက္လည္ရင္းခ်မ္းလြန္းလို႔
အခ်မ္းေၿပ Beer သို.မဟုတ္ Spy ေလးသာက္ဟိုတယ္၊တည္းခိုခန္းခဏေရာက္သြားတဲ့အၿဖစ္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိၾကမွာပါ။
Living Together ၏ေကာင္းက်ိဳးမ်ားသိပ္မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ရွိမယ္မထင္ပါဘူး...
အလြန္ဆံုး ၁ နာရီေလာက္အတူေနၿပီးတဲ့ေနာက္မွာႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕သံေယာဇဥ္ေတြ
ပိုၿပီးခိုင္မာလာမယ္လို႔သင္ထင္ပါသလား။ႏိုင္ငံၿခားတိုင္း ၿပည္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့
လက္မထပ္ေသးပဲ Living together ေနၿခင္းၿဖင့္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အခ်ိန္ၾကာၾကာ
ေလ့လာႏိုင္မယ္။ဒီအေတာအတြင္းသေဘာထားၿခင္းမတိုက္ဆိုင္ရင္လမ္းခြဲၾကမယ္ေပါ့။ၿပႆနာမရွိဘူး
သူတို႔ဆီမွာကဒီ sex ကိစၥသည္ဒီေလာက္ၾကီးအေရးတယူရွိတဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္လွဘူး ။
ဒါေၾကာင့္တခ်ိဳ႔ဆိုကေလးေတြဘာေတြရၿပီးမွလက္ထပ္တာမ်ိဳးလည္းရွိတာေပါ့။
သူ႔အယူအဆနဲ႔သူ၊သူ႔အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္တန္ေနတာပါပဲ။
ပိုၿပီးခိုင္မာလာမယ္လို႔သင္ထင္ပါသလား။ႏိုင္ငံၿခားတိုင္း ၿပည္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့
လက္မထပ္ေသးပဲ Living together ေနၿခင္းၿဖင့္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အခ်ိန္ၾကာၾကာ
ေလ့လာႏိုင္မယ္။ဒီအေတာအတြင္းသေဘာထားၿခင္းမတိုက္ဆိုင္ရင္လမ္းခြဲၾကမယ္ေပါ့။ၿပႆနာမရွိဘူး
သူတို႔ဆီမွာကဒီ sex ကိစၥသည္ဒီေလာက္ၾကီးအေရးတယူရွိတဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္လွဘူး ။
ဒါေၾကာင့္တခ်ိဳ႔ဆိုကေလးေတြဘာေတြရၿပီးမွလက္ထပ္တာမ်ိဳးလည္းရွိတာေပါ့။
သူ႔အယူအဆနဲ႔သူ၊သူ႔အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္တန္ေနတာပါပဲ။
Living together ၏ဆိုးက်ိဳးမ်ား
မွတ္ရလြယ္ေအာင္အခ်က္ကေလးေတြစဥ္ၿပီးၾကည့္ရေအာင္ ။
ၾကံဳရႏိုင္ပါတယ္။(ဒါေၾကာင့္ခက္ခဲေလပိုတန္ဖိုးၿမင့္ေလလို႔ဆိုခဲ့ၾကတာေပါ့ )
မိန္းကေလးေတြမွာေပါ့။အေရးႀကီးပါတယ္မိန္းကေလးမ်ားဂယုစိုက္ပါ။
method) မသံုးခဲ့ရင္ကိုယ္၀န္ရႏိုင္ပါတယ္ ။
အထက္ပါအခ်က္(၅)ခ်က္ဟာအၾကမ္းဖ်ဥ္းေယဘူယ်ဆိုးက်ိဳးငါးခ်က္ပဲရွိပါေသးတယ္။အေသးစိတ္ထပ္ခ်ဲ႔ရင္
အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။(ဥပမာအကုန္လံုးလူသိရွင္ၾကားသိသြားၿပီမွေယာကၤ်ားေလးဖက္ကသေဘာမတူဘူး တာ၀န္မယူႏိုင္ဘူးဆိုခဲ့ရင္.....................)
အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။(ဥပမာအကုန္လံုးလူသိရွင္ၾကားသိသြားၿပီမွေယာကၤ်ားေလးဖက္ကသေဘာမတူဘူး တာ၀န္မယူႏိုင္ဘူးဆိုခဲ့ရင္.....................)
Living together ၏ေနာက္ဆက္တြဲၾကံဳေတြ႔ရမည့္လူမႈေရးၿပႆနာမ်ား (Social Problems)
လုပ္ၿပီဆိုမွေတာ့ပီပီၿပင္ၿပင္ေပါ့...ကဲ Living together ဘယ္ေတာ့မွအတူမေနဘူးဆိုရင္ေတာ့ဘာမွေၿပာ
စရာမရွိပါဘူး။ကဲေနမယ္ရွင္ဆိုတဲ့မိန္းကေလးေတြအဖို႔ဘာေတြလုပ္သင့္သလဲဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကိုေရးေပး လုိက္ပါတယ္။
(၁) ကိုယ္၀န္မရေအာင္လံုး၀ကာကြယ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကိုေမြးပါ။
စရာမရွိပါဘူး။ကဲေနမယ္ရွင္ဆိုတဲ့မိန္းကေလးေတြအဖို႔ဘာေတြလုပ္သင့္သလဲဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကိုေရးေပး လုိက္ပါတယ္။
မိန္းကေလးဖက္ထည့္မတြက္ပဲတစ္လႊာၿခားရင္တစ္ကမၻာၿခားတယ္လုပ္ၾကေသးတယ္။
အဲဒီေနရာမ်ိဳးမွာမိန္းကေလးဖက္ကၿပတ္ၿပတ္သားသားအမိန္႔ေပးပါ ။
အဲဒီေနရာမ်ိဳးမွာမိန္းကေလးဖက္ကၿပတ္ၿပတ္သားသားအမိန္႔ေပးပါ ။
(၃) ကဲရွံုးနိမ့္သြားၿပီဆိုပါစို႔။အမိန္႔ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိလို႔အကာအကြယ္မဲ့
လိင္ဆက္ဆံမိၿပီဆိုပါစို႔။လိင္ဆက္ဆံမႈရဲ႕အၿမင့္ဆံုးအခ်ိန္
သုတ္လႊြတ္ၿခင္းမေရာက္ခင္ၾကိဳေၿပာခိုင္းပါ။သုတ္ရည္ကိုမိမိမိန္းမကိုယ္ (vagina)
ထဲမွာမလႊတ္ေစပဲအၿပင္မွာထုတ္ခိုင္းပါ။ဒီနည္းလမ္းကလည္းေၿပာမယ့္သာေၿပာတာ
အဲဒီအခ်ိန္က်မွအၿပင္ထုတ္၊အၿပင္မွာလႊတ္ဆုိတာသိပ္ေတာ့လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး ။
သုတ္လႊြတ္ၿခင္းမေရာက္ခင္ၾကိဳေၿပာခိုင္းပါ။သုတ္ရည္ကိုမိမိမိန္းမကိုယ္ (vagina)
ထဲမွာမလႊတ္ေစပဲအၿပင္မွာထုတ္ခိုင္းပါ။ဒီနည္းလမ္းကလည္းေၿပာမယ့္သာေၿပာတာ
အဲဒီအခ်ိန္က်မွအၿပင္ထုတ္၊အၿပင္မွာလႊတ္ဆုိတာသိပ္ေတာ့လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး ။
အရာအားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီဆိုပါစို႔။ကိုယ္၀န္မရေအာင္အေရးေပၚသေႏၶတားေဆး
ေသာက္ဖို႔လို ပါတယ္ ။ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ၇၂ နာရီအတြင္း ေသက္ရတဲ့အေရးေပၚသေႏၶတားေဆးေတြ
အလြယ္တကူ၀ယ္လို႔ရပါၿပီ။Levonogestrel 0.75 mgပါ၀င္ပါတယ္ ။
လိမ္ဆက္ဆံၿပီးၿပီးခ်င္း ၇၂ နာရီအတြင္းေစာႏိုင္သမွ်ေစာေစာစေသာက္ရပါမယ္။ေဆး ၂
လံုးပါပါတယ္။ပထမေဆးေသာက္ၿပီးေနာက္၁၂ နာရီၾကာရင္ေနာက္တစ္လံုးေသာက္ရပါမယ္ ။
ေဆးေသာက္ၿပီးလို႔ ၁ နာရီအတြင္းပ်ိဳ႕အန္ခဲ့ရင္ၿပန္ေသာက္ရပါမယ္။
ေသာက္ဖို႔လို ပါတယ္ ။ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ၇၂ နာရီအတြင္း ေသက္ရတဲ့အေရးေပၚသေႏၶတားေဆးေတြ
အလြယ္တကူ၀ယ္လို႔ရပါၿပီ။Levonogestrel 0.75 mgပါ၀င္ပါတယ္ ။
လိမ္ဆက္ဆံၿပီးၿပီးခ်င္း ၇၂ နာရီအတြင္းေစာႏိုင္သမွ်ေစာေစာစေသာက္ရပါမယ္။ေဆး ၂
လံုးပါပါတယ္။ပထမေဆးေသာက္ၿပီးေနာက္၁၂ နာရီၾကာရင္ေနာက္တစ္လံုးေသာက္ရပါမယ္ ။
ေဆးေသာက္ၿပီးလို႔ ၁ နာရီအတြင္းပ်ိဳ႕အန္ခဲ့ရင္ၿပန္ေသာက္ရပါမယ္။
(၅) ခဏခဏေတာ့ Living together အတူမေနမိပါေစနဲ႔။ဒါဆိုရင္အေရးေပၚသေႏၶတားေဆးကလည္း
ကူညီေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ခဏခဏေနမယ္စိတ္ကူးရွိရင္ေရရွည္စီမံကိန္းဆြဲပါ။
OC Pills ၿမွားကဒ္ေလးေတြေသာက္မလား၊ ၃ လခံေဆး 3 month depo injection
ထိုးမလား၊IUD လို႔ေခၚတဲ့သားအိမ္တြင္းထည့္ပစၥည္းထည့္မလားသင္ၾကိဳက္ရာေရြးပါ။
ထိုးမလား၊IUD လို႔ေခၚတဲ့သားအိမ္တြင္းထည့္ပစၥည္းထည့္မလားသင္ၾကိဳက္ရာေရြးပါ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္သိထားရမွာက...
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဆိုတာsex နဲ႔တြဲမွေလးနက္ခို္င္ၿမဲတဲ့အရာမဟုတ္ပါဘူး။သူ႔အလိုလိုနားလည္ခႊင့္လႊတ္
ခ်စ္တတ္ၿခင္းဟာလည္းမြန္ၿမတ္တဲ့စိတ္ကေလးတစ္ခုပါပဲ။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကို....
ေရးသားၿခင္းဟာလူငယ္လူရြယ္ေလးေတြအဖို႔သိသင့္သိထိုက္တာေတြကိုရွင္းရွင္း လင္းလင္း
သိၿပီးေရွာင္သင့္တာေရွာင္ေဆာင္သင့္တာေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ပဲၿဖစ္ပါတယ္။Loveနဲ႔Sexကိုခြဲခြဲၿခားၿခား သိၿမင္ႏိုင္ပါေစဟု ေလးနက္စြာ
ဆႏၵၿပဳလွ်က္.............။
(မရွင္းလင္းတာေတြေရးသားၿခင္းဟာလူငယ္လူရြယ္ေလးေတြအဖို႔သိသင့္သိထိုက္တာေတြကိုရွင္းရွင္း လင္းလင္း
သိၿပီးေရွာင္သင့္တာေရွာင္ေဆာင္သင့္တာေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ပဲၿဖစ္ပါတယ္။Loveနဲ႔Sexကိုခြဲခြဲၿခားၿခား သိၿမင္ႏိုင္ပါေစဟု ေလးနက္စြာ
ဆႏၵၿပဳလွ်က္.............။
ထပ္ၿပီးသိခ်င္တာေတြကို ကြန္းမန္႔မွာေမးသြားႏိုင္ပါတယ္။အတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပန္လည္ေၿဖေပးသြားပါ့မယ္။)
သက္တန္.ခ်ိဳ မွကူညီပံပိုးပါသည္
Subscribe to:
Posts (Atom)